Edukira joan

Parmako kartusia

Wikipedia, Entziklopedia askea
Parmako kartusia
Datuak
IdazleaStendhal (1846)
Argitaratze-data1846
GeneroaEleberria
Jatorrizko izenburuaLa Chartreuse de Parme
Herrialdea Frantzia
Euskaraz
IzenburuaParmako kartusia
ItzultzaileaJon Muñoz
Argitaratze-data2007
BildumaLiteratura Unibertsala
Orrialdeak711
ISBN9788497835329


Parmako kartusia" (frantsesez: La Chartreuse de Parme) Stendhal, XIX. mendeko idazle frantsesaren nobela famatuenetakoa da, “Rojo y Negro” nobelarekin batera. Italo Calvinok “munduko nobelarik ederrena” izendatu zuen[1].

Parmaren kartusiak Fabricio del Dongoren historia kontatzen du Napoleonek Europan izandako nagusitasuneko azken urteetan. Haren izeba Gina, Sanseverina dukesa liluragarria, eta bere amorantea, duketzako lehen ministroa, azpilanean ibiltzen dira iloba adoratua Parmaren gortean sustatzeko. Gina printze gorrotagarri Ranucioren amodio proposamenetako objektua da, baina indar guztiekin errefusatzea zin egin du. Fabricio gizahilketagatik atxilotuta da eta dorre Farnesion giltzaperatzen dute. Hortik aurrera, haren abenturakheriotzaren mehatxuagatik eta ustekabeko maitasun batez inguratuak egongo dira beti .

Erreferentziak

Ikus, gainera

  1. Magazine Littéraire (191).