Autobiografia
Autobiografia pertsona batek bere bizitzari buruz egiten duen idatzizko narrazioa da. Biografia bezala, literatura generotzat jotzen da. Autobiografia mota bat dira oroitzapenak izenekoak, non idazleak bere bizitzako kontu eta pasarte intimoak kontatzen dituen.
Autobiografia kontzeptua
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Autobiography hitza, ingelesez, neologismo kulto bezala Ingalaterran, XIX. mendearen hasieran agertu zen. Dena dela, ez dago garbi zein izan erabili zuen lehendabizikoa. Batzuen ustez, lehena 1809ko artikulu batean Robert Southey poeta izan zen. Georges Gusdorf frantses kritikariaren arabera, hitza Friedrich Schlegel filosofoak erabili zuen lehen aldiz, 1798an idatzitako testu batean.[1] Agustin Hiponakoaren Confessiones liburua idatzitako lehendabiziko autobiografia bezala ezagutzen da, bestetik.
Autobiografia ospetsu batzuk
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Agustin Hiponakoa (351-430). Confessiones
- Abd Al·lah ibn Buluggin (XI. mende), Memoriak
- Leon Battista Alberti (1404-1472) Autobiografia
- Benvenuto Cellini (1500-1571). Bizitza
- Alonso de Contreras (1582-1641). Nire bizitzaren diskurtsoa
- Teresa Ávilakoa (1592-1641). Bizitzaren liburua
- Louis de Rouvroy, Saint Simon dukea (1675-1755). Memoriak
- Diego de Torres Villarroel (1694-1770). Bizitza
- Jean-Jacques Rousseau (1712-1778). Aitorpenak
- Giacomo Casanova (1725-1798). Nire bizitzaren historia
- Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832). Poesia eta egia
- François-René de Chateaubriand (1768-1848). Hilobiko memoriak
- Stendhal (Marie-Henry Beyle) (1783-1842). Henry Brularden bizitza
- José Zorrilla (1817-1893). Antzinaroko oroimenak
- Lev Tolstoi (1828-1910). Haurtzaroa, nerabetasuna eta gaztetasuna
- André Gide (1869-1951). Egunerokoa
- Gaziel (Agustí Calvet Pascual, 1887-1964). Tots els camins duen a Roma
- Josep Maria de Sagarra (1894-1961). Memòries
- Josep Pla (1897-1981). El quadern gris
- César González Ruano (1903-1965). Mi medio siglo se confiesa a medias
- Frank McCourt (1930–2009). Angelaren errautsak.
- Benjamin Franklin (1706–1790). Autobiografia
- Thomas De Quincey (1785-1859). Opiofago ingeles baten aitortzak.
- Robert Graves (1895-1985). Agur hori guztiari. Autobiografia bat.
- Primo Levi (1919-1987). Hau gizon bat baldin bada.
- Paul Bowles (1910-1999). Gelditu gabe.
- Pablo Neruda (1904-1973). Confieso que he vivido: Memorias eta Para nacer he nacido.
- Ingmar Bergman (1918-2007). Linterna magikoa.
- Santiago Ramón y Cajal (1852-1934). Ene bizitzaren oroimenak.
- Carlos Barral (1928-1989). Memoriak.
- Gabriel García Márquez (1927-2014 ). Vivir para contarla.
- Charles Darwin (1809-1882). Autobiografia.
- Pio Baroja (1872-1956). Desde la última vuelta del camino.
- Rafael Alberti (1902-1999). La arboleda perdida.
- Elias Canetti (1905-1994). Mihia aske.
- Lorenzo da Ponte (1749-1838). Memoriak.
- Gertrude Stein (1874-1946). Alice Toklasen autobiografia.
- Thomas Edward Lawrence (1888-1935). Jakinduriaren zazpi zutabe.
- Jean-Paul Sartre (1905-1980). Hitzak.
- Bertrand Russell (1872-1970). Autobiografia
- John Dos Passos (1896-1970), Urte ahaztezinak.
- Ernest Hemingway (1899-1961), Paris festa bat zen
- Arturo Barea (1897-1957), La forja de un rebelde I, II eta III.
- Helen Keller (1880-1968), Nire bizitzaren historia
- Malcolm X (1925-1965), Malcolm Xen autobiografia, Alex Haleyren laguntzaz.
Autobiografia euskaraz
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Generoa dezente landu da euskaraz, esaterako Antonio Zavalak zuzendutako Auspoa bilduman asko plazaratu dira. Hemen adibide batzuk jasoko ditugu:
- Sebastian Salaberria: Neronek tirako nizkin (1964), Auspoa.
- Jon Oñatibia: Neke ta poz (1983), Edili.
- Jose Luis Alvarez Enparantza: Gertakarien lekuko (1985, Haranburu)
- Txomin Jakakortajarena: Bizitzan bi goiasmo. Kardaberaz Bilduma, 42. Tolosa, 1990.
- Julen Madariaga: Egiari zor (2014), Erein.
- Manuel Olaizola, Uztapide: Sasoia joan da gero (1976, Auspoa).
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ Puertas Moya, Francisco Ernesto (2003): La escritura autobiográfica en el fin del siglo XIX: el ciclo novelístico de Pío Cid considerado como la autoficción de Ángel Ganivet. 39.or. http://media.cervantesvirtual.com/s3/BVMC_OBRAS/ffe/3cf/f08/2b1/11d/fac/c70/021/85c/e60/64/mimes/ffe3cff0-82b1-11df-acc7-002185ce6064.pdf