Edukira joan

Koniferoen baso epel

Wikipedia, Entziklopedia askea
Biomak
Bioma lehortarrak
Tundra
Taiga/baso borealak
Mendialdeko larre eta sastrakadiak
Koniferoen baso epelak
Koniferoen baso tropikal eta subtropikalak
Hostozabalen baso misto epelak
Baso eta sastrakadi mediterraneoak
Hostozabalen oihan heze tropikal eta subtropikalak
Hostozabalen oihan lehor tropikal eta subtropikalak
Larredi, sabana eta sastrakadi epelak
Larredi, sabana eta sastrakadi tropikal eta subtropikalak
Basamortuak eta sastrakadi xerikoak
Urperatutako belartza eta sabanak
Ibarbasoak
Hezeguneak
Bioma urtarrak
Urmaelak
Itsasertza/marearteko zona
Mangladiak
Algen basoak
Koralezko uharriak
Zona neritikoa
Zapalda kontinentala
Zona pelagikoa
Zona bentikoa
Arnasbide hidrotermalak
Arnasbide hotzak
Izotz uharteak
Beste batzuk
Zona endolitikoak


Koniferoen baso epelak munduan existitzen den biometako bati ematen zaion izena da. Multzo honetan daude sartuta Hego Amerika hego-mendebaldeko euri oihan epelak, Zeelanda Berriko eta Tasmaniako euri basoak eta Europa iparraldeko, Japonia hegoaldeko eta Asia erdialdeko hainbat baso.

Baso hauetan koniferoen espezie asko ageri dira: zedroak, altzifreak, izeiak, sabinak, ipuruak, haginak, etab. Euri oihan epeletako hezetasunari esker, basoaren oihanpean goroldio ugari hazi ohi da, bai eta belar eta zuhaixka espezie asko ere. Egiturari dagokionez, baso sinpleak dira, bi geruza besterik ez baitaukate: zuhaitzen maila eta oihanpea.

Baso mota hauetako hezeenek ekosistema lehortar guztien artetik biomasa gehien dutenak dira, eta hainbat kasutan, bere zuhaitzen neurria errraldoia da.

Karpatoetako koniferoen baso epela, Eslovakia

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]