Edukira joan

Hanne Darboven

Wikipedia, Entziklopedia askea
Hanne Darboven

(2002)
Bizitza
JaiotzaMunich, 1941eko apirilaren 29a
Herrialdea Alemania
HeriotzaRönneburg (en) Itzuli eta Hanburgo, 2009ko martxoaren 9a (67 urte)
Hezkuntza
HeziketaHochschule für bildende Künste Hamburg (en) Itzuli
Hizkuntzakalemana
Jarduerak
Jarduerakargazkilaria, margolaria, marrazkilaria, conceptual artist (en) Itzuli, artista bisuala, musikagilea eta artista
Jasotako sariak
Discogs: 1302702 Edit the value on Wikidata

Hanne Darboven (Munich, Alemania nazia, 1941eko apirilaren 29a – Hanburgo, Alemania, 2009ko martxoaren 9a) alemaniar artista kontzeptuala izan zen, eskala handiko instalazio minimalistengatik ezaguna, eskuz idatzitako zenbaki-tauletan oinarritua.[1][2]

Biografia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hanne Darboven Rönneburgen hazi zen, Hanburgoko hegoaldeko auzo pobre batean, Cäsar Darboven eta Kirsten Darbovenen hiru alabetako bigarrena izan zen. Aita maila oneko negozio-gizona zen Hanburgon.[2]

Ibilbide profesionala

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1962tik 1965era Darbovenek artea ikasi zuen Willem Grimm eta Almir Mavignierrekin Hanburgoko Hochschule für bildende Künste-n. 1966tik 1968ra New Yorken bizi izan zen, hasieran New Yorkeko eszena artistikotik erabat isolatuta. 1966ko udan, minimal art delakoaren adierazgarri ziren Sol LeWitt eta Carl Andre ezagutu zituen. Handik gutxira, paper milimetratuan egindako lehen marrazki-serieak hasi ziren zenbaki-zerrendekin, eta, horren ondorioz, gehikuntza edo biderketa zailak hasi ziren egutegi-datekin, orduekin eta asteko egunekin.[3] Horietako bi, Kalendergeschichten eta Urzeit/Uhrzeit Fish und Vogel, Alvear Arte Garaikidearen Museoan daude ikusgai.[4]

2009ko martxoaren 9an Hanburgon hil zen, 67 urte zituela.[5]

Erakusketak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • 1967: Konrad Fischer, Düsseldorf (Charlotte Posenenskerekin)
  • 1969: Kunsthalle Bern, Harald Szeemann: When Attencias Become Form – Live in your head
  • 1972: Documenta 5, Kassel
  • 1973: São Pauloko biurtekoa, São Paulo
  • 1974: Kunstmuseum Basel, Ein Monat, ein Jahr, ein Jahrhundert; Leo Castelli, New York; Ileana Sonnabend Gallery, New York
  • 1977: Documenta 6, Kassel
  • 1979: Sydneyko biurtekoa, Sydney
  • 1982: Documenta 7, Kassel
  • 1982: Veneziako Biurtekoa, Venezia
  • 1984: Von hier aus – Zwei Monate neue deutsche Kunst in Düsseldorf, Düsseldorf
  • 1989: Ludwig Museoa Rheinhallenen, Kolonian, Bilderstreiten
  • 1990: Portikus, Fráncfort del Chicago; Arte Garaikideko Museoa, Los Angeles
  • 1996: Dia Center for the Arts, New York
  • 1997: Staatsgalerie Stuttgart, Kinder dieser Welt; Neue Nationalgalerie Berlin; Haus der Kunst, Munich
  • 1999: Hommage à Picasso Deichtorhallen Hanburgo (Andrea Zittel-ekin, Inez van Lamsweerde)
  • 2002: Documenta 11, Kassel, Poems: 4 x 136 Wunschkonzert, Rauminstallation, Filme, Sextett für Streicher, opus 44
  • 2006: Deutsche Guggenheim, Berlin, Hommage à Picasso (1995 – 2006)[6]
  • 2006: Guggenheim Bilbao Museoa (Euskal Herria) [7]

Bilduma publikoak (hautaketa)

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • ARCO Foundation Collection, Madril
  • Georges Pompidou zentroa, Paris
  • Eguna: Beacon, Beacon / NY
  • Eguna: Chelsea, New York
  • Hanburger Bahnhof, Berlin
  • Hanburger Kunsthalle, Hanburgo
  • Kaiser-Wilhelm-Museum, Krefeld
  • Ludwig Forum für Internationale Kunst, Akisgran
  • AMA, Napoli
  • Abteiberg Museoa, Mönchengladbach
  • Alvear Arte Garaikidearen Museoa
  • Für Moderne Kunst Museoa, Francfort del Menito
  • Küppersmühle Museoa, Duisburgo
  • Arte, Arkitektura eta Diseinu Museo Nazionala, Oslo
  • Bundeskunstsammlung, Bonn
  • Schaulager, Basilea
  • Stedelijk Museum voor Actuele Kunst (S.M.A.K.) Ganten
  • Reina Sofía Arte Zentroko Museo Nazionala, Madril.[8][9]
  • Alvearreko Helga Arte Garaikideko Museoa.[10]

Sariak eta aintzatespenak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • 1985: Hanburgo hiriko Edwin-Scharff-Preis.[11]
  • 1994: Hanburgoko Lichtwark-Preis.[11]
  • 1997 Berlingo Arte Akademiako kidea.

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. ↑ (Ingelesez) «Hanne Darboven | MoMA» The Museum of Modern Art (Noiz kontsultatua: 2023-06-05).
  2. ↑ a b El tiempo y las cosas. La casa-estudio de Hanne Darboven. .
  3. ↑ lainformacion.com. (2014-03-25). «Hanne Darboven, una artista que registró con números el paso del tiempo» La Información.
  4. ↑ «Explora obras» Museo de Arte Contemporáneo Helga de Alvear.
  5. ↑ Lila Pérez Gil. Necrológica. .
  6. ↑ Das Deutsche Guggenheim präsentiert Hanne Darbovens Hommage à Picasso
  7. ↑ (Gaztelaniaz) Gil, Lila Pérez. (2009-03-22). «Hanne Darboven, artista conceptual alemana» El País ISSN 1134-6582. (Noiz kontsultatua: 2023-06-05).
  8. ↑ «Darboven, Hanne» www.museoreinasofia.es.
  9. ↑ País, El. (2014-03-25). Fotos: Cachivaches de toda una vida. ISSN 1134-6582..
  10. ↑ «Explora obras» Museo de Arte Contemporáneo Helga de Alvear.
  11. ↑ a b Hanne Darboven | KUNST@SH | Schleswig-Holstein & Hamburg. .

Bibliografia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Ávila Corchero, Mª Jesús (2015),..Eta denbora egin zen/... Eta denbora falta da, Centro de Artes Visual Fundación Helga de Alvear, Cáceres, ISBN σ942467-1-5
  • Eckhart Gillen (Hrsg.): Deutschlandbilder. Kunst aus einem geteilten land-a. Dumont, Kolonia 1997, ISBN 3-7701-4173-3 (alemanez)
  • Jörn Merkert, Dieter Ronte, Walter Smerling (Hrsg.): Gesammelte Räume – gesammelte Träume. Kunst aus Deutschland von 1960 bis 2000, Bilder der Sammlung Grothe im Fin-Gropius-Bau. Dumont, Kolonia 1999, ISBN 3-7701-4872-X (alemanez)

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Hanne_Darboven&oldid=9532698"(e)tik eskuratuta