Jean-Claude Germain
| Jean-Claude Germain | |
|---|---|
| Bizitza | |
| Jaiotza | Montreal, 1939ko ekainaren 18a (85 urte) |
| Herrialdea | |
| Hezkuntza | |
| Hizkuntzak | frantsesa |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | kazetaria, antzerkigilea, idazlea eta historialaria |
| Jasotako sariak | |
Jean-Claude Germain (Montreal, 1939ko ekainaren 18a -) kanadar kazetari, antzerki-kritikari eta idazlea da.
Biografia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Montrealgo Unibertsitatean Historiako ikasketak egin zituen. Hiri hartan bertan Antonin Artaud antzokia sortu zuen, eta orobat sortu zituen 1969an Le Théâtre du Même Nom (TMN) antzokia eta Les Enfants de Chénier konpainia (1971n Les P´tits Enfants La Liberté izena hartu zuen). Le Petit Journal, Dimensions eta Digest Éclair aldizkarietan lan egin zuen kritikari gisa, eta antzerkian espezializaturiko beste hainbat aldizkariren lankide izan zen; Le Magazine Maclean, L´Illettre (1970-1971) eta Les Pays théâtral (1977-1980) aldizkariak sortu zituen, eta Centre du Théâtre D´Aujourd´huiren (1969-1982) sortzaileetako bat eta haren zuzendari artistikoa izan zen. Québeceko antzerki esperimentalaren eta berrizalearen alorrean lan egin du, batez ere, eta eragin handia izan du Centre d´essai des auteurs dramatiques zentroaren sorreran. Idazle, antzezle, musikari eta zuzendari askorekin lan egin du eta hezitzaile gisa ere aritu da.
Bere obretan Québecen iraganari eta orainari buruzko iritziak argitaratu ditu, larritasuna eta umorea, biak bateratuz. Germainen lanen artean azpimarratzekoak dira Rodéo et Juliette (1970) parodia; Mamours et conjugats (1979), ezkonbizitzaren satira; Diguidi, diguidi, ha! ha! ha! Si les Sansoucis s'en soucient, ces Sansoucis-ci s'en soucieront-ils? Bien parler, c'est se respecter! (1972), quebectarren eta ingelesen arteko konplizitateari buruzko fartsa; Le roi des mises à bas prix (1972); Les hauts et les bas de la vie d´une diva: Sarah Ménard par eux-mêmes (1976); Un pays dont la devise est je m´oublie (1976); L´école des rêves (1979); Les faux brillants de Félix-Gabriel Marchand (1977); De tous les plaisirs, lire est le plus fou (2001); eta Rue Fabre, centre de l'univers: historiettes de mon jeune âge (2007).
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Artikulu honen edukiaren zati bat Lur hiztegi entziklopedikotik edo Lur entziklopedia tematikotik txertatu zen 2011/12/26 egunean. Egile-eskubideen jabeak, Eusko Jaurlaritzak, hiztegi horiek CC-BY 3.0 lizentziarekin argitaratu ditu, Open Data Euskadi webgunean.