Monte Perdido
Monte Perdido / Mont Perdito | |
---|---|
Datu orokorrak | |
Garaiera | 3.355 m |
Prominentzia | 973 m |
Mota | mendi |
Geografia | |
Koordenatuak | 42°40′26″N 0°02′00″E / 42.6739°N 0.0333°E |
Mendikatea | Pirinioak |
Estatu burujabe | Espainia |
Autonomia | Aragoi |
Babestutako-eremua | Ordesa eta Perdidoko Parke Nazionala |
Mendizaletasuna | |
Lehen igoera | 1802ean. |
Ohiko bidea | Goriztik. |
Geologia | |
Material nagusia | kareharri |
Monte Perdido edo Mont Perdito[1] mendia (aragoieraz Mont Perdito, frantsesez Mont Perdu) Erdialdeko Pirinioetako hirugarren gailurrik garaiena da, 3.355 metrorekin. Mont Perdito Tres Serols mendigunean kokaturik dago[1], Cilindro (3.328 m) eta Pico Añisclo (3.254 m) mendiekin batera.
Ordesako haranean, Huescako probintzian (Aragoi), kokaturiko mendi hau, Europako mendigune kalkareo garaiena da. Monte Perdidoko mendigunearen bi aldeak (bai espainiarra, eta bai frantsesa) babesturiko eremuak dira, Espainiako aldea Ordesako parke nazionalean dago, eta Frantziako aldea Parc National des Pyrénéeseko parke nazionalean.
Lehen igoera erregistratuta 1802an izan zen, Louis Ramond de Carbonièresen eskutik.
Mendizaleen artean, oso gailur ezaguna da, bai gailur nahiko erraza delako, eta bai igotzeko zeharkatu behar diren haranen ikusgarritasunarengatik.
Igotzeko bideak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Ordesatik (bide arrunta).
- Serradetseko aterpetik.
- Tucarroyako aterpetik.
- Eskailerak.
- Iparreko paretatik.
Monte Perdidoko Glaziarra
Pirinioak - Monte Perdido1 UNESCOren gizateriaren ondarea | |
Monte Perdidoko glaziarra, mendigunearen ipar aldean. | |
Mota | Mistoa |
Irizpideak | iii, iv, v, vii, viii |
Erreferentzia | 773 |
Kokalekua | Espainia Frantzia |
Eskualdea2 | Europa eta Ipar Amerika |
Izen ematea | 1997 (XXI. bilkura) |
Luzapen urtea | 1999 |
1 UNESCOk jarritako izen ofiziala (euskaratua) 2 UNESCOren sailkapena |
Monte Perdidoko ipar aldean kokatzen da Pirinioetako azken glaziarretako bat. Bi mailatan banaturik dago eta 2700 eta 3200 metrotako garaieran kokatzen da.
Pirinioetako beste glaziarrak bezala, desagertzeko bidean dago, glaziarraren bolumen eta azalera urtez urte murriztuz doaz eta.
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ a b 159. araua. Euskaltzaindia (Noiz kontsultatua: 2010-10-6).
Ikus, gainera
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Kanpo estekak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- (Gaztelaniaz) Monte Perdido Mundu Ondarearen webgunea[Betiko hautsitako esteka]
- (Ingelesez) Pirinio-Monte Perdidoko fitxa UNESCOko webgunean