Poli(binil kloruro)

Poli(binil kloruro)
Mota	Vinyl polymer (en) , organic polymer (en) eta chloropolymer (en)
Ezaugarriak
Dentsitatea	1,39 g/cm³ (20 °C, solido)
Fusio-puntua	200 °C
Identifikatzaileak
CAS zenbakia	9002-86-2
Reaxys	8611128
Gmelin	53243
ZVG	13280
EC zenbakia	618-338-8
ECHA	100.120.191
MeSH	D011143
KEGG	C19508

Poli8binil kloruro)a, ingelesezko PVC siglaz ezagunagoa, plastikozko polimero sintetiko ekoitzienen artetik hirugarrena da, polietilenoaren eta polipropilenoaren atzetik. Binil kloruro (CH₂=CHCl) monomeroa polimerizatuz lortzen da. Ez dute urtzen disolbatzaile organiko gehienek, oso gogorra da, metala balitz bezala zerra, tornea eta lan daiteke, ezaugarri dielektriko onak ditu eta erraz hartzen du kolorea. Oso erraz ekoizten da eta hauts, zuntz, pelikula eta beste era batzuetan agertzen da. Gauza askotarako erabiltzen da: hodiak, ateak eta leihoak, pelikulak, jostailuak, oinetako zoruak, ontziak eta abar egiteko, kautxu sintetikoaren ordez, atletismo zelaien zoruak egiteko, tresna elektrikoak estaltzeko eta abar. Pol(ibinil kloruro)zko zuntzez ehun mota asko egiten dira.

Erreferentziak

• Artikulu honen edukiaren zati bat Lur hiztegi entziklopedikotik edo Lur entziklopedia tematikotik txertatu zen 2015/10/12 egunean. Egile-eskubideen jabeak, Eusko Jaurlaritzak, hiztegi horiek CC-BY 3.0 lizentziarekin argitaratu ditu, Open Data Euskadi webgunean.

Kanpo estekak

• Datuak: Q146368
• Multimedia: Polyvinyl chloride / Q146368

Artikulu hau kimikari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.