Saltar ao contido

Antonio Buero Vallejo

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaAntonio Buero Vallejo

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento29 de setembro de 1916 Editar o valor en Wikidata
Guadalaxara, España Editar o valor en Wikidata
Morte29 de abril de 2000 Editar o valor en Wikidata (83 anos)
Madrid, España Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupacióndramaturgo, escritor, poeta Editar o valor en Wikidata
Período de actividade(Con vida en: século XX Editar o valor en Wikidata)
Membro de
Xénero artísticoPoesía e dramaturxia Editar o valor en Wikidata
MovementoRealismo Editar o valor en Wikidata
Carreira militar
LealdadeSegunda República Española Editar o valor en Wikidata
Conflitoguerra civil española Editar o valor en Wikidata
Obra
Obras destacables
Familia
CónxuxeVictoria Rodríguez (1958–2020), morte da persoa Editar o valor en Wikidata
Premios

Descrito pola fonteObálky knih, Editar o valor en Wikidata
IMDB: nm0119289 BNE: XX875618 Dialnet: 51587 Find a Grave: 7395840 Editar o valor en Wikidata

Antonio Buero Vallejo, nado en Guadalaxara o 29 de setembro de 1916 e finado en Madrid o 29 de abril de 2000, foi un dramaturgo español.[1]

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Nado no seo dunha familia de clase media, estudou na súa cidade natal ata que a súa familia marcha a Madrid en 1934 e Buero matricúlase na Academia de Belas Artes de San Fernando. Na guerra civil española loitou nun batallón de infantaría e tras ela foi condenado a morte, conmutada logo de oito meses. En 1946 obtén a liberdade e retoma a súa carreira pictórica, que queda definitivamente interrompida tras conseguir o Premio Lope de Vega por Historia de una escalera, obra clave do teatro de posguerra en España polo que supuxo de renovación. Adaptou ao castelán a Shakespeare, Henrik Ibsen e Bertolt Brecht. En 1959 casou coa actriz Victoria Rodríguez. En 1963 recibe autorización para saír ao estranxeiro e dará unha serie de conferencias en diversas cidades nos anos seguintes. Elixido membro da Real Academia Española en 1971. Premio Cervantes en 1986.

Personaxes

[editar | editar a fonte]

Os personaxes das obras de Buero Vallejo adoitan coincidir coas seguintes características:

  • Presentan algunha tara física ou psíquica.
  • Non se reducen a sinxelos esquemas ou símbolos.
  • Son personaxes complexos que experimentan un proceso de transformación ao longo da obra.
  • A crítica distíngueos entre personaxes activos e contemplativos. Os primeiros carecen de escrúpulos e actúan movidos polo egoísmo ou polos seus baixos instintos. Chegado o caso, non dubidan en ser crueis ou violentos se dese xeito conseguen os seus obxectivos. Non son personaxes malos; a distinción entre bos e malos non ten oco no teatro de Buero. Os contemplativos séntense angustiados. O mundo no que viven é demasiado pequeno. Móvense nun universo pechado á esperanza. Aínda sendo conscientes das súas limitacións, soñan cun imposible, e atópanse irremediablemente destinados ao fracaso. Nunca ven materializados os seus desexos.

As obras de Vallejo caracterízanse pola súa capacidade para construír unha historia con valor existencial á vez que social, grazas ó espazo simbólico que as abrangue. Deste modo, permítese efectuar unha lectura universal a partir dunha situación en particular. Nalgunhas obras, como Las Meninas, o dramaturgo inspírase en motivos históricos para facer unha crítica á situación actual. Noutras, como La Fundación, empréganse técnicas de inmersión para abordar a trama dende a perspectiva dos personaxes. Finalmente, La tejedora de sueños, inspirada na Odisea, emprega a mitoloxía cun valor metafórico respecto aos conflitos entre humanos. Tódalas obras de Vallejo conteñen elementos procedentes do sainete. É o caso da recreación de ambientes populares, ou a mestura de humor e drama.

  • Historia de una escalera (1949)
  • En la ardiente oscuridad (1950)
  • La tejedora de sueños (1952)
  • La señal que se espera (1952)
  • Casi un cuento de hadas (1953)
  • Irene o el tesoro (1954)
  • Las cartas boca abajo (1957)
  • Hoy es fiesta (1955)
  • Un soñador para un pueblo (1958)
  • Las Meninas (1960)
  • El concierto de San Ovidio (1962)
  • El tragaluz (1967)
  • La doble historia del doctor Valmy (1968)
  • El sueño de la razón (1970)
  • La detonación (1977)
  • En La llegada de los dioses (1971),
  • La Fundación (1974)
  • Jueces en la noche (1979)
  • Caimán (1981)
  • Diálogo secreto (1984)
  • Lázaro en el laberinto (1986)
  • Música cercana (1989)
  • Las trampas del azar (1994)
  • Misión al pueblo desierto (1999)

Filmografía

[editar | editar a fonte]

Películas baseadas nas obras:

  • Historia de una escalera, dirixida por Ignacio F. Iquino (1950)
  • En la ardiente oscuridad, dirixida na Arxentina por Daniel Tinayre (1959)
  • Esquilache, dirixida en España por Josefina Molina[2] (1989)