Beniamino Andreatta
Data i miejsce urodzenia |
11 sierpnia 1928 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
26 marca 2007 |
Minister spraw zagranicznych Włoch | |
Okres |
od 28 kwietnia 1993 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Przewodniczący OBWE | |
Okres |
od 1 stycznia 1994 |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
Beniamino "Nino" Andreatta (ur. 11 sierpnia 1928 w Trydencie, zm. 26 marca 2007 w Rzymie) – włoski prawnik, polityk, minister i parlamentarzysta.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Absolwent studiów prawniczych na Uniwersytecie w Padwie, studiował też ekonomię na uczelniach w Mediolanie (Katolicki Uniwersytet Najświętszego Serca) i Cambridge[1]. Pracował zawodowo jako wykładowca akademicki[2].
Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Chrześcijańskiej Demokracji. Był członkiem Senatu VII i VIII kadencji (1976–1983) oraz X kadencji (1987–1992), a także posłem do Izby Deputowanych IX kadencji (1983–1987) oraz XII i XIII kadencji (1994–2001)[3][4].
Był ministrem ds. budżetu i planowania gospodarczego w pierwszym rządzie Francesca Cossigi (1979–1980), następnie ministrem bez teki w drugim gabinecie tego premiera (1980). Arnaldo Forlani powierzył mu tekę ministra skarbu, którą utrzymał też w dwóch rządach Giovanniego Spadoliniego (1980–1982). W 1993 w Giuliana Amato pełnił funkcję ministra budżetu i planowania gospodarczego. Następnie do 1994 był ministrem spraw zagranicznych u Carla Azeglia Ciampiego. Od 1 stycznia do 11 maja 1994 pełnił funkcję przewodniczącego OBWE[5]. Zrezygnował ze stanowiska ministra w związku z objęciem kierownictwa senackiej frakcji Włoskiej Partii Ludowej. Należał do założycieli i liderów tego ugrupowania, powstałego po rozwiązaniu chadecji. Sprawował później urząd ministra obrony w pierwszym rządzie Romano Prodiego (1996–1998)[2].
15 grudnia 1999 w trakcie parlamentarnej debaty budżetowej wskutek niedokrwienia mózgu zapadł w śpiączkę. Od tamtej pory żył w stanie wegetatywnym, zmarł 26 marca 2007[1].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi RP – 1997, Polska[6]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b E' morto Beniamino Andreatta dopo oltre sette anni di coma. repubblica.it, 26 marca 2007. [dostęp 2011-02-13]. (wł.).
- ↑ a b Nota biograficzna na stronie Ministerstwa Spraw Zagranicznych Włoch. [dostęp 2011-02-13]. (ang.).
- ↑ Beniamino Andreatta na stronie Senatu X kadencji. [dostęp 2011-02-13]. (wł.).
- ↑ Beniamino Andreatta na stronie Izby Deputowanych XIII kadencji. [dostęp 2011-02-13]. (wł.).
- ↑ Former OSCE Chairpersons-in-Office. osce.org. [dostęp 2022-12-29]. (ang.).
- ↑ M.P. z 1997 r. nr 38, poz. 376 – pkt 5.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Beniamino Andreatta. camera.it. [dostęp 2018-02-17]. (wł.).
- Ministrowie spraw zagranicznych Republiki Włoskiej
- Politycy Chrześcijańskiej Demokracji (Włochy)
- Politycy Włoskiej Partii Ludowej
- Włoscy prawnicy
- Włoscy parlamentarzyści (od 1946)
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej
- Ludzie urodzeni w Trydencie
- Urodzeni w 1928
- Zmarli w 2007