Przejdź do zawartości

Dubiażyn (gmina)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dubiażyn
Дубяжинская волость
gmina wiejska
1861–1934[1]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

1861–1915: gub. grodzieńska
1919–1934: białostockie

Powiat

1861–1915: bielski
1919–1934: bielski

Data powstania

1 stycznia 1861

Data likwidacji

1 października 1934

Siedziba

Dubiażyn

Populacja (1921)
• liczba ludności


3499

Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba gromad

19

Liczba miejscowości

33

Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Dubiażyn''Дубяжинская волость''”
Ziemia52°41′N 23°12′E/52,686389 23,193889

Dubiażyn (ros. Дубяжинская волость, lit. Dubiažyno valsčius) – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1861–1934 na Białostocczyźnie. Siedzibą gminy był Dubiażyn[2][3].

Imperium Rosyjskie

[edytuj | edytuj kod]

Gmina zbiorowa Dubiażyn powstała w wyniku reformy struktur administracyjnych państwa rosyjskiego w 1861 roku. Była częścią powiatu bielskiego należącego (od 1843) do guberni grodzieńskiej. W 1890 roku gmina Rajsk obejmowała 70 miejscowości i zamieszkiwało ją 6638 osób[2].

29 kwietnia 1875 prawa miejskie utraciły Boćki[4][5], które jako miasteczko podległo administracji gminy Dubiażyn[6].

11 czerwca 1892 wszedł w życie nowy statut miejski, który ograniczył samorządność miejską, a na mocy którego wiele miast guberni grodzieńskiej zamieniono w miasteczka[4]. Zdegradowane miasto Kleszczele[5] podległo w następstwie statutu z czasem administracji gminy Dubiażyn[6].

I wojna światowa

[edytuj | edytuj kod]

Podczas I wojny światowej gmina wraz z powiatem bielskim należała do okupowanego przez Niemcy Ober-Ostu (w okręgu Białystok)[7], gdzie znacznie zmieniono granice oraz podział administracyjny powiatu bielskiego. Spośród jego 15 gmin, zachowano 9 i zniesiono 6, ponadto utworzono 10 nowych; zmieniły się też granice gmin[8][9][10]:

Podział ten w dużej mierze zachowano, kiedy powiat bielski przeszedł w sierpniu 1919 pod administrację polską[11].

II Rzeczpospolita

[edytuj | edytuj kod]

W okresie międzywojennym gmina Dubiażyn należała do powiatu bielskiego w nowo utworzonym województwie białostockim[3].

28 października 1919 z południowo-zachodniej części gminy Dubiażyn wyodrębniono miasteczko Boćki, któremu przywrócono status miasta (to samo zrobiono z Kleszczelami w gminie Kleszczele, które do 1915 znajdowały się w gminie Dubiażyn)[12].

Według Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku gmina liczyła 33 miejscowości i 3499 mieszkańców (1804 kobiety i 1695 mężczyzn). Większość mieszkańców gminy w liczbie 1897 osób zadeklarowała narodowość białoruską (54% ogółu mieszkańców gminy). Pozostali podali kolejno narodowość: polską (1569 osób); żydowską (29 osób); rosyjską (3 osoby) oraz rusińską (1 osoba). Pod względem wyznaniowym dominowali prawosławni (3085 osób; 88% wszystkich mieszkańców); pozostali zadeklarowali kolejno wyznanie: rzymskokatolickie (344 osoby); mojżeszowe (53 osoby); adwentystyczne (11 osoba); ewangelickie (2 osoby); a pozostałe 4 osoby określone zostały w spisie jako „sektanci”[13].

16 października 1933 gminę Dubiażyn podzielono na 19 gromad[14]:

Gminę Dubiażyn zniesiono z dniem 1 października 1934, a jej obszar wszedł w skład[15]:

  • nowej gminy Bielsk – gromady Dubiażyn, Kozły, Lewki, Mokre, Rajki i Studziwody,
  • nowej gminy Boćki– gromady Dubno, Dziecinne, Krasna Wieś, Nurzec i Szeszyły,
  • gminy Kleszczele – gromady Czechy, Dydule, Gregorowce, Moskiewce, Pawlinowo i Wólka,
  • gminy Orla – gromady Hredele i Koszki.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Od 1919 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. białostockiego; przed 1919 poza administracją polską.
  2. a b Volosts and communes of 1890. St. Petersburg: Central Statistical Committee of the Ministry of Internal Affairs, 1892. - (Statistics of the Russian Empire).
  3. a b Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej – podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
  4. a b Dymitrow, M. (2015). Pojęcie miejskości w świetle reformy gminnej w Polsce międzywojennej.
  5. a b Najgrakowski, M. (2009). Miasta Polski do początku XXI wieku: podstawowe informacje o datach założenia i likwidacji. Dokumentacja geograficzna.
  6. a b Карта волостей Гродненской губернии
  7. Deutsche Arbeit in den Verwaltungsgebieten Kurland, Litauen und Bialystok-Grodno. Kowno (Verlag der Presseabteilung Ober Ost) 1917.
  8. Befehl- und Verordnungsblatt des Oberbefehlshabers Ost (Dziennik rozkazów i rozporządzeń Głównodowodzącego Wschodu) Nr 1-96
  9. Rocznik statystyki Rzeczypospolitej Polskiej. R. 1, 1920/21
  10. Jemielity W. (2002). Podziały administracyjne powiatów sokólskiego i dąbrowskiego w latach 1919-2000. "Studia Łomżyńskie", 13, 2002, s. 119-146.
  11. Dz.U. z 1919 r. nr 65, poz. 395
  12. M.P. z 1919 r. nr 234, poz. 0
  13. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych.. T. 5: Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 30 (21).
  14. Białostocki Dziennik Wojewódzki. 1933, nr 11, poz. 49
  15. Dz.U. z 1934 r. nr 70, poz. 675