Eduardo Martínez Somalo

Eduardo Martínez Somalo

Kardynał prezbiter
Caritas et veritas Miłość i Prawda
Kraj działania	Kolumbia, Watykan
Data i miejsce urodzenia	31 marca 1927 Baños de Río Tobía
Data i miejsce śmierci	10 sierpnia 2021 Rzym
Kamerling Świętego Kościoła Rzymskiego
Okres sprawowania	1993–2007
Prefekt Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego
Okres sprawowania	1992–2004
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	19 marca 1950
Nominacja biskupia	12 listopada 1975
Sakra biskupia	13 grudnia 1975
Kreacja kardynalska	28 czerwca 1988 Jan Paweł II
Kościół tytularny	Najświętszego Imienia Jezus
Odznaczenia

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	13 grudnia 1975
Miejscowość	Watykan
Miejsce	bazylika św. Piotra
Konsekrator	Jean-Marie Villot
Współkonsekratorzy	Giovanni Benelli Francisco Álvarez Martínez
Konsekrowani biskupi Olavio López Duque 7 sierpnia 1977 José Agustín Valbuena Jáuregui 25 października 1977 Rafael Arcadio Bernal Supelano 15 kwietnia 1978
Współkonsekrowani biskupi Justo Mullor García 27 maja 1979 Alfio Rapisarda 27 maja 1979 Achille Silvestrini 27 maja 1979 Samuił Dżundrin 27 maja 1979 Rubén López Ardón 27 maja 1979 Paulino Lukudu Loro 27 maja 1979 Vincent Mojwok Nyiker 27 maja 1979 Armido Gasparini 27 maja 1979 Michael Kenny 27 maja 1979 José Cardoso Sobrinho 27 maja 1979 Gerhard Ludwig Goebel 27 maja 1979 Décio Pereira 27 maja 1979 Fernando José Penteado 27 maja 1979 Girolamo Grillo 27 maja 1979 Paciano Aniceto 27 maja 1979 Alan Basil de Lastic 27 maja 1979 William Thomas Larkin 27 maja 1979 John O’Connor 27 maja 1979 Jean-Marie Lafontaine 27 maja 1979 Ladislau Biernaski 27 maja 1979 Newton Holanda Gurgel 27 maja 1979 Matthew Clark 27 maja 1979 William Houck 27 maja 1979 Alejandro Goic Karmelic 27 maja 1979 Pedro Magugat 27 maja 1979 Ramón López Carrozas 27 maja 1979 Jozef Tomko 15 września 1979 Giovanni Coppa 6 stycznia 1980 Carlo Maria Martini 6 stycznia 1980 Christian Wiyghan Tumi 6 stycznia 1980 Charles Vandame 6 stycznia 1982 John Bulaitis 6 stycznia 1982 Traian Crisan 6 stycznia 1982 Charles Kweku Sam 6 stycznia 1982 Thomas O’Brien 6 stycznia 1982 Antônio Guimarães Rezende 6 stycznia 1982 Adeodato Micallef 6 stycznia 1982 Anthony Milone 6 stycznia 1982 Salim Sayegh 6 stycznia 1982 Virgilio Noè 6 marca 1982 Antonio Vitale Bommarco 6 stycznia 1983 José Sebastián Laboa Gallego 6 stycznia 1983 Dominik Hrušovský 6 stycznia 1983 Karl-Josef Rauber 6 stycznia 1983 Francesco Monterisi 6 stycznia 1983 Kevin Joseph Aje 6 stycznia 1983 John Olorunfemi Onaiyekan 6 stycznia 1983 Pietro Rossano 6 stycznia 1983 Anacleto Sima Ngua 6 stycznia 1983 Ildefonso Obama Obono 6 stycznia 1983 Jaroslav Škarvada 6 stycznia 1983 Luigi del Gallo Roccagiovine 6 stycznia 1983 Zenon Grocholewski 6 stycznia 1983 Juliusz Paetz 6 stycznia 1983 Alfons Maria Stickler 1 listopada 1983 Paolo Romeo 6 stycznia 1984 Paul Kim Tchang-ryeol 6 stycznia 1984 Polycarp Pengo 6 stycznia 1984 Nicolas Okioh 6 stycznia 1984 Eugenio Binini 6 stycznia 1984 Ernest Kombo 6 stycznia 1984 Jan Pieter Schotte 6 stycznia 1984 Mathai Kochuparampil 6 stycznia 1984 Domenico Pecile 6 stycznia 1984 Pier Giacomo De Nicolò 20 października 1984 Bernard Devlin 6 stycznia 1985 Kazimierz Górny 6 stycznia 1985 Aloysius Balina 6 stycznia 1985 Afonso Nteka 6 stycznia 1985 Pellegrino Tomaso Ronchi 6 stycznia 1985 Fernando Sáenz Lacalle 6 stycznia 1985 Jorge Medina Estévez 6 stycznia 1985 Justin Francis Rigali 14 września 1985 Jorge María Mejía 12 kwietnia 1986 Gilberto Agustoni 6 stycznia 1987 Franc Perko 6 stycznia 1987 Dino Monduzzi 6 stycznia 1987 Joseph Surasarang 6 stycznia 1987 Giorgio Biguzzi 6 stycznia 1987 Benedict Sekey 6 stycznia 1987 Julio Cabrera Ovalle 6 stycznia 1987 William McCormack 6 stycznia 1987 Emmanuel Mapunda 6 stycznia 1987 Dominic Su Haw Chiu 6 stycznia 1987 John Magee 17 marca 1987 Beniamino Stella 5 września 1987 René Séjourné 5 września 1987 Giulio Nicolini 5 września 1987 Giovanni Battista Re 7 listopada 1987 Michel Sabbah 6 stycznia 1988 Marian Oleś 6 stycznia 1988 Emery Kabongo Kanundowi 6 stycznia 1988 Luis d’Andrea 6 stycznia 1988 Victor Chikwe 6 stycznia 1988 Athanasius Usuh 6 stycznia 1988 José Raúl Vera López 6 stycznia 1988 Srecko Badurina 6 stycznia 1988 Luigi Belloli 6 stycznia 1988 John Gavin Nolan 6 stycznia 1988

Eduardo Martínez Somalo (ur. 31 marca 1927 w Baños de Río Tobía, zm. 10 sierpnia 2021 w Rzymie) – hiszpański duchowny rzymskokatolicki, doktor prawa kanonicznego, dyplomata watykański, arcybiskup, nuncjusz apostolski w Kolumbii w latach 1975–1979, substytut do spraw ogólnych w Sekretariacie Stanu w latach 1979–1988, prefekt Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów w latach 1988–1992, kardynał od 1988 (najpierw w stopniu diakona, w 1999 promowany do stopnia prezbitera), prefekt Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego w latach 1992–2004, kamerling Świętego Kościoła Rzymskiego w latach 1993–2007, protodiakon Kolegium Kardynalskiego w latach 1996–1999.

Życiorys

Studiował w seminarium w Logrono, następnie na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim (gdzie obronił licencjaty z teologii i prawa kanonicznego). Święcenia kapłańskie przyjął 19 marca 1950 w Rzymie. 18 sierpnia 1956 obronił doktorat z prawa kanonicznego na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim, ponadto uzyskał przygotowanie dyplomatyczne na Papieskiej Akademii Duchownej. Przez pewien czas pracował w hiszpańskiej diecezji Calahorra, gdzie był duszpasterzem, pracownikiem kurii biskupiej oraz wykładowcą Institute Marco Fabio Quintiliano. W sierpniu 1956 podjął pracę w dyplomacji Stolicy Apostolskiej; prowadził wykłady w Papieskiej Akademii Duchownej w Rzymie oraz kierował sekcją hiszpańską Sekretariatu Stanu; w kwietniu 1960 został obdarzony tytułem nadzwyczajnego tajnego szambelana papieskiego. Towarzyszył papieżowi Pawłowi VI w pielgrzymce na XXXI Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny w kolumbijskiej Bogocie w sierpniu 1968. W 1970 był radcą delegatury apostolskiej w Wielkiej Brytanii, w latach 1970–1975 zajmował stanowisko asesora w Sekretariacie Stanu oraz prowadził jednocześnie działalność duszpasterską w szpitalach Rzymu. W maju 1970 otrzymał tytuł prałata honorowego Jego Świątobliwości.

12 listopada 1975 Paweł VI mianował go arcybiskupem tytularnym Tagory i nuncjuszem w Kolumbii; sakry biskupiej udzielił mu 13 grudnia 1975 sekretarz stanu kardynał Jean Villot. Arcybiskup Martínez Somalo powrócił do Watykanu w 1979 i objął funkcję substytuta w Sekretariacie Stanu. W czerwcu 1988 został wyniesiony przez Jana Pawła II do godności kardynalskiej, otrzymując diakonię SS. Nome di Gesu. W lipcu 1988 został prefektem Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, a w styczniu 1992 prefektem Kongregacji Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego.

Herb Eduardo Martíneza Somalo jako kardynała-kamerlinga w okresie sede vacante w 2005.

Brał udział w wielu sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie; wchodził w skład sekretariatu generalnego Synodu, a w sesji specjalnej dla Kościoła europejskiego (listopad-grudzień 1991) i IX sesji zwykłej (październik 1994) pełnił funkcję prezydenta-delegata. Uczestniczył również w konferencjach generalnych Episkopatów Latynoamerykańskich (1979 w Puebla, Meksyk; 1992 w Santo Domingo, Dominikana). Reprezentował Jana Pawła II w charakterze specjalnego wysłannika lub legata na uroczystościach religijnych i rocznicowych, m.in. na V Narodowym Kongresie Eucharystycznym Ekwadoru w Guayaquil (listopad 1988) i na I Narodowym Kongresie Eucharystycznym Dominikany w Santo Domingo (listopad 1991).

Od kwietnia 1993 (po śmierci kardynała Sebastiano Baggio) do kwietnia 2007 roku pełnił funkcję kardynała-kamerlinga św. Kościoła Rzymskiego (szambelana Komnaty Apostolskiej); od stycznia 1996 do stycznia 1999 przysługiwał mu również tytuł kardynała protodiakona. W styczniu 1999 został promowany do rangi kardynała prezbitera, zachował dotychczasowy tytuł SS. Nome di Gesu (na zasadzie pro hac vice). Z prefektury Kongregacji Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego zrezygnował w lutym 2004, ze względu na osiągnięcie wieku emerytalnego. Jako kamerling św. Kościoła Rzymskiego przejął pełnię władzy wykonawczej w państwie Watykan w chwili śmierci Jana Pawła II w kwietniu 2005. 4 kwietnia 2007 papież Benedykt XVI, w związku z osiągnięciem przez Somalo wieku emerytalnego, wyznaczył na jego następcę sekretarza stanu Watykanu, kardynała Tarcisio Bertone. Kilka dni wcześniej utracił także prawo udziału w konklawe.

Zmarł 10 sierpnia 2021 w wieku 94 lat.

Odznaczenia

• Cavaliere di Gran Croce Orderu Zasługi Republiki Włoskiej – 1985, Włochy
• Grande Ufficiale Orderu Zasługi Republiki Włoskiej – 1972, Włochy.

Linki zewnętrzne

• Nota biograficzna Eduardo Martíneza Somalo na stronie Stolicy Apostolskiej. [dostęp 2021-06-29]. (wł.).
• Eduardo Martínez Somalo w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy  [dostęp 2021-06-29] (ang.)
• Eduardo Martínez Somalo [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-03-19]  (ang.).