Isolde Kostner

Isolde Kostner

Data i miejsce urodzenia	20 marca 1975 Bolzano
Klub	G.S. Fiamme Gialle
Wzrost	171 cm
Debiut w PŚ	28.02 1993, Veysonnaz (43. miejsce – super G)
Pierwsze punkty w PŚ	4.12 1993, Tignes (11. miejsce – zjazd)
Pierwsze podium w PŚ	29.01 1994, Ga-Pa (1. miejsce – zjazd)
Dorobek medalowy
Reprezentacja Włochy Igrzyska olimpijskie srebro Salt Lake City 2002 Zjazd brąz Lillehammer 1994 Zjazd brąz Lillehammer 1994 Supergigant Mistrzostwa świata złoto Sierra Nevada 1996 Supergigant złoto Sestriere 1997 Supergigant srebro St. Anton 2001 Supergigant Mistrzostwa świata juniorów złoto Montecampione 1993 Supergigant Puchar Świata (Zjazd) Mała Kryształowa Kula 2000/2001 Mała Kryształowa Kula 2001/2002 3. miejsce 1995/1996 3. miejsce 1997/1998 3. miejsce 1999/2000 Odznaczenia

Isolde Kostner (ur. 20 marca 1975 w Bolzano) – włoska narciarka alpejska, trzykrotna medalistka igrzysk olimpijskich i mistrzostw świata oraz dwukrotna zdobywczyni Małej Kryształowej Kuli w klasyfikacji Pucharu Świata w zjeździe.

Kariera

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Isolde Kostner pojawiła się w 1992 roku, kiedy wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Mariborze. Zajęła tam trzynaste miejsce w zjeździe, siódme w supergigancie oraz dziewiąte w slalomie gigancie. Podczas rozgrywanych rok później mistrzostw świata juniorów w Montecampione zwyciężyła w supergigancie, wyprzedzając Madlen Summermatter ze Szwajcarii oraz swą rodaczkę, Alessandrę Merlin. W międzyczasie zadebiutowała w zawodach Pucharu Świata, 28 lutego 1993 roku w Veysonnaz zajmując 43. miejsce w supergigancie.

Pierwsze pucharowe punkty wywalczyła 4 grudnia 1993 roku w Tignes, zajmując jedenaste miejsce w zjeździe. W sezonie 1993/1994 punktowała jeszcze wielokrotnie, w tym 29 stycznia 1994 roku w Garmisch-Partenkirchen po raz pierwszy stanęła na podium zawodów tego cyklu, zwyciężając w biegu zjazdowym. Następnie na podium stanęła także 2 i 6 lutego 1994 roku w Sierra Nevada, gdzie była kolejno trzecia w zjeździe i druga w supergigancie. W klasyfikacji generalnej zajęła dziewiętnaste miejsce, a w klasyfikacji zjazdu była czwarta. W lutym 1994 roku brała udział w igrzyskach olimpijskich w Lillehammer, zdobywając dwa medale. Najpierw zajęła trzecie miejsce w supergigancie, ulegając tylko Diann Roffe z USA oraz Rosjance Swietłanie Gładyszewej. Cztery dni później brązowy medal zdobyła także w zjeździe, przegrywając o 0,92 sekundy z Niemką Katją Seizinger i o 0,26 sekundy z Picabo Street z USA. Na tych samych igrzyskach startowała także w kombinacji, w której po zjeździe zajmowała trzecie miejsce, tracąc do prowadzącej Seizinger 1,24 sekundy. Slalomu jednak nie ukończyła i ostatecznie nie była klasyfikowana. W sezonie 1994/1995 trzy razy stawała na podium zjazdu: 2 grudnia w Vail była druga, 17 lutego w Åre była trzecia, a 5 marca 1995 roku w Saalbach-Hinterglemm ponownie zajęła drugie miejsce. Sezon ukończyła na dwudziestym miejscu w klasyfikacji generalnej i piątym w zjeździe.

Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 1995/1996, zdobywając 905 punktów i zajmując czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej. Na podium stawała ośmiokrotnie, jednak odniosła przy tym tylko jedno zwycięstwo, wygrywając bieg zjazdowy 20 stycznia 1996 roku w Cortinie d’Ampezzo. Była też czwarta w klasyfikacji supergiganta i trzecia w klasyfikacji zjazdu, plasując się za Street i Seizinger. W lutym 1996 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Sierra Nevada, gdzie zwyciężyła w supergigancie. W zawodach tych wyprzedziła Heidi Zurbriggen ze Szwajcarii i Picabo Street, zostając tym samym pierwszą Włoszką, która zdobyła tytuł mistrzyni świata w tej konkurencji. Tytuł ten obroniła podczas rozgrywanych rok później mistrzostw świata w Sestriere, tym razem wyprzedzając Katję Seizinger i jej rodaczkę, Hilde Gerg. Na tych samych mistrzostwach była też między innymi czwarta w zjeździe, przegrywając walkę o podium ze Szwedką Pernillą Wiberg o 0,15 sekundy. W zawodach pucharowych na podium znalazła się pięć razy, odnosząc dwa zwycięstwa: 23 i 25 stycznia 1997 roku w Cortinie d’Ampezzo wygrywając kolejno zjazd i supergiganta. Sezon 1996/1997 zakończyła na piątej pozycji, zajmując także czwarte miejsce w supergigancie i szóste w zjeździe.

Najważniejszym punktem sezonu 1997/1998 były igrzyska olimpijskie w Nagano. Włoszka zajęła tam jedenaste miejsce w supergigancie, a rywalizacji w zjeździe nie ukończyła. W Pucharze Świata pięciokrotnie stawała na podium, w tym 22 stycznia 1998 roku po raz kolejny wygrała zjazd w Cortinie d’Ampezzo. W klasyfikacji generalnej tym razem była ósma, a w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta plasowała się na trzeciej pozycji. Sezon 1998/1999 zaczęła od zajęcia dwukrotnie drugiego miejsca w zjeździe w dniach 27-28 listopada w Lake Louise. W drugiej części sezonu na podium stanęła jeszcze 21 stycznia w Cortinie d’Ampezzo, gdzie ponownie była druga oraz 5 marca 1999 roku w Sankt Moritz, gdzie zajęła trzecie miejsce w zjeździe. Wyniki ten dały jej jednak czternaste miejsce w klasyfikacji generalnej. Bez medalu wróciła także z mistrzostw świata w Vail, gdzie jej najlepszym wynikiem było szóste miejsce w supergigancie.

Przez trzy kolejne sezony plasowała się w czołowej szóstce klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. W tym czasie osiemnaście razy stawała na podium, z czego dziewięć razy zwyciężała: 27 listopada 1999 roku w Lake Louise, 17 grudnia 1999 roku w Sankt Moritz, 10 lutego w Santa Caterina, 1 grudnia 2000 roku w Lake Louise, 19 stycznia 2001 roku w Cortinie d’Ampezzo oraz 29 i 30 30 listopada 2001 roku w Lake Louise była najlepsza w zjeździe, a 8 grudnia 1999 roku w Val d’Isère i 25 lutego 2001 roku w Lenzerheide zwyciężała w supergigantach. W sezonie 1999/2000 była czwarta w klasyfikacji generalnej, a w sezonach 2000/2001 i 2001/2002 była szósta. Równocześnie zajęła trzecie miejsce w klasyfikacji zjazdu w sezonie 1999/2000, a w dwóch kolejnych latach zdobywała w tej klasyfikacji Małą Kryształową Kulę. Na początku 2001 roku startowała na mistrzostwach świata w St. Anton, zdobywając srebrny medal w supergigancie. Rozdzieliła tam na podium Francuzkę Régine Cavagnoud oraz Niemkę Hilde Gerg. Swój ostatni medal zdobyła podczas rozgrywanych rok później igrzysk olimpijskich w Salt Lake City, gdzie była druga w zjeździe. W zawodach tych straciła 0,45 sekundy do Francuzki Carole Montillet, a o 0,38 sekundy wyprzedziła Austriaczkę Renate Götschl.

Startowała do połowy sezonu 2005/2006, swoje ostatnie zwycięstwo odnosząc 31 stycznia 2004 roku w Haus, gdzie była najlepsza w zjeździe. Ostatnie podium w zawodach pucharowych wywalczyła 25 lutego 2005 roku w San Sicario, zajmując drugie miejsce w supergigancie. W klasyfikacji generalnej plasowała się jednak poza czołową dziesiątką. W 2003 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Sankt Moritz, zajmując dziewiąte miejsce w zjeździe i osiemnaste w supergigancie. Brała także udział w rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Bormio, gdzie jej najlepszym wynikiem było piąte miejsce w supergigancie. Na miesiąc przed rozpoczęciem igrzysk olimpijskich w Turynie Włoszka ogłosiła zakończenie kariery.

Wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw Włoch, w tym dwanaście złotych: w gigancie w 1996 roku, w zjeździe w latach 1995, 1996, 1998 i 1999 oraz supergigancie w latach 1992, 1995, 1996, 1997, 1998, 1999 i 2000. Podczas ceremonii otwarcia igrzysk w 2002 roku była chorążym reprezentacji Włoch. W 2002 roku została odznaczona Orderem Zasługi Republiki Włoskiej.

Jest kuzynką łyżwiarki figurowej Caroliny Kostner oraz żoną włoskiego alpejczyka Wernera Perathonera.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
3.	15 lutego	1994	Lillehammer	Supergigant	1:22,15	+0,30	Diann Roffe
3.	19 lutego	1994	Lillehammer	Zjazd	1:35,93	+0,92	Katja Seizinger
DNF	21 lutego	1994	Lillehammer	Kombinacja	3:05,16	-	Pernilla Wiberg
11.	11 lutego	1998	Nagano	Supergigant	1:18,02	+0,60	Picabo Street
DNF	16 lutego	1998	Nagano	Zjazd	1:29,89	-	Katja Seizinger
13.	17 lutego	2002	Salt Lake City	Supergigant	1:13,59	+1,40	Daniela Ceccarelli
2.	12 lutego	2002	Salt Lake City	Zjazd	1:39,56	+0,45	Carole Montillet

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
1.	12 lutego	1996	Sierra Nevada	Supergigant	1:21,00	-	-
6.	18 lutego	1996	Sierra Nevada	Zjazd	1:54,06	+0,98	Picabo Street
6.	22 lutego	1996	Sierra Nevada	Gigant	2:10,74	+1,43	Deborah Compagnoni
DNF	19 lutego	1996	Sierra Nevada	Kombinacja	3:19,68	-	Pernilla Wiberg
7.	9 lutego	1997	Sestriere	Gigant	2:39,19	+2,42	Hilary Lindh
1.	11 lutego	1997	Sestriere	Supergigant	1:23,50	-	-
4.	15 lutego	1997	Sestriere	Zjazd	1:41,18	+0,41	Hilary Lindh
6.	3 lutego	1999	Vail	Supergigant	1:20,53	+0,68	Alexandra Meissnitzer
DNF	5 lutego	1999	Vail	Kombinacja	3:08,52	-	Pernilla Wiberg
9.	7 lutego	1999	Vail	Zjazd	1:48,20	+1,29	Renate Götschl
2.	29 stycznia	2001	St. Anton	Supergigant	1:23,44	+0,05	Régine Cavagnoud
5.	6 lutego	2001	St. Anton	Zjazd	1:36,20	+0,80	Michaela Dorfmeister
18.	3 lutego	2003	Sankt Moritz	Supergigant	1:27,48	+1,75	Michaela Dorfmeister
9.	9 lutego	2003	Sankt Moritz	Zjazd	1:34,30	+0,68	Mélanie Turgeon
5.	30 stycznia	2005	Bormio	Supergigant	1:17,64	+0,90	Anja Pärson
DNS	4 lutego	2005	Bormio	Kombinacja	2:53,70	-	Janica Kostelić
10.	6 lutego	2005	Bormio	Zjazd	1:39,90	+1,68	Janica Kostelić

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
13.	25 lutego	1992	Maribor	Zjazd	1:21,68	+1,29	Céline Dätwyler
7.	26 lutego	1992	Maribor	Supergigant	1:20,66	+1,33	Regina Häusl
9.	27 lutego	1992	Maribor	Gigant	1:56,37	+1,49	Regina Häusl
25.	4 marca	1993	Montecampione	Slalom	1:16,22	+6,56	Morena Gallizio
1.	5 marca	1993	Montecampione	Supergigant	1:39,23	-	-
8.	7 marca	1993	Montecampione	Gigant	2:06,03	+2,42	Karin Roten
6.	7 marca	1993	Montecampione	Kombinacja	?	?	Morena Gallizio

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 1993/1994: 19.
• sezon 1994/1995: 20.
• sezon 1995/1996: 4.
• sezon 1996/1997: 5.
• sezon 1997/1998: 8.
• sezon 1998/1999: 14.
• sezon 1999/2000: 4.
• sezon 2000/2001: 6.
• sezon 2001/2002: 6.
• sezon 2002/2003: 35.
• sezon 2003/2004: 15.
• sezon 2004/2005: 21.
• sezon 2005/2006: 83.

Zwycięstwa w zawodach

1. Garmisch-Partenkirchen – 29 stycznia 1994 (zjazd)
2. Cortina d’Ampezzo – 20 stycznia 1996 (zjazd)
3. Cortina d’Ampezzo – 23 stycznia 1997 (zjazd)
4. Cortina d’Ampezzo – 25 stycznia 1997 (supergigant)
5. Cortina d’Ampezzo – 22 stycznia 1998 (zjazd)
6. Lake Louise – 27 listopada 1999 (zjazd)
7. Val d’Isère – 8 grudnia 1999 (supergigant)
8. Sankt Moritz – 17 grudnia 1999 (zjazd)
9. Santa Caterina – 10 lutego 2000 (zjazd)
10. Lake Louise – 1 grudnia 2000 (zjazd)
11. Cortina d’Ampezzo – 19 stycznia 2001 (zjazd)
12. Lenzerheide – 25 lutego 2001 (supergigant)
13. Lake Louise – 29 listopada 2001 (zjazd)
14. Lake Louise – 30 listopada 2001 (zjazd)
15. Haus – 31 stycznia 2004 (zjazd)

• 15 zwycięstw (12 zjazdów i 3 supergiganty)

Pozostałe miejsca na podium

1. Sierra Nevada – 3 lutego 1994 (zjazd) – 3. miejsce
2. Sierra Nevada – 6 lutego 1994 (supergigant) – 2. miejsce
3. Vail – 2 grudnia 1994 (zjazd) – 2. miejsce
4. Åre – 17 lutego 1995 (zjazd) – 3. miejsce
5. Saalbach-Hinterglemm – 5 marca 1995 (zjazd) – 2. miejsce
6. Vail – 16 listopada 1995 (supergigant) – 3. miejsce
7. Cortina d’Ampezzo – 19 stycznia 1996 (zjazd) – 3. miejsce
8. Val d’Isère – 3 lutego 1996 (zjazd) – 3. miejsce
9. Val d’Isère – 4 lutego 1996 (supergigant) – 2. miejsce
10. Narwik – 2 marca 1996 (gigant) – 3. miejsce
11. Kvitfjell – 6 marca 1996 (zjazd) – 2. miejsce
12. Kvitfjell – 7 marca 1996 (supergigant) – 3. miejsce
13. Vail – 7 grudnia 1996 (zjazd) – 3. miejsce
14. Val d’Isère – 12 grudnia 1996 (supergigant) – 3. miejsce
15. Bad Kleinkirchheim – 12 stycznia 1997 (supergigant) – 2. miejsce
16. Mammoth Mountain – 29 listopada 1997 (supergigant) – 2. miejsce
17. Lake Louise – 5 grudnia 1997 (zjazd) – 3. miejsce
18. Lake Louise – 6 grudnia 1997 (supergigant) – 3. miejsce
19. Cortina d’Ampezzo – 24 stycznia 1998 (supergigant) – 3. miejsce
20. Lake Louise – 27 listopada 1998 (zjazd) – 2. miejsce
21. Lake Louise – 28 listopada 1998 (zjazd) – 2. miejsce
22. Cortina d’Ampezzo – 21 stycznia 1999 (zjazd) – 2. miejsce
23. Sankt Moritz – 5 marca 1999 (zjazd) – 3. miejsce
24. Lake Louise – 28 listopada 1999 (supergigant) – 3. miejsce
25. Lake Louise – 30 listopada 2000 (zjazd) – 2. miejsce
26. Sankt Moritz – 17 grudnia 2000 (zjazd) – 2. miejsce
27. Haus – 13 stycznia 2001 (zjazd) – 2. miejsce
28. Åre – 8 marca 2001 (zjazd) – 2. miejsce
29. Sankt Moritz – 21 grudnia 2001 (zjazd) – 2. miejsce
30. Saalbach-Hinterglemm – 11 stycznia 2002 (zjazd) – 3. miejsce
31. Cortina d’Ampezzo – 26 stycznia 2002 (zjazd) – 2. miejsce
32. Åre – 2 lutego 2002 (zjazd) – 3. miejsce
33. Aspen – 29 listopada 2002 (supergigant) – 3. miejsce
34. Haus – 30 stycznia 2004 (zjazd) – 2. miejsce
35. Sestriere – 10 marca 2004 (zjazd) – 3. miejsce
36. San Sicario – 25 lutego 2005 (supergigant) – 2. miejsce

Bibliografia

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Ski Alpine Database (ang.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-07)]. (ang.)