Maria Walliser
Maria Walliser (ur. 27 maja 1963 w Mosnang) – szwajcarska narciarka alpejska, trzykrotna medalistka olimpijska, czterokrotna medalistka mistrzostw świata oraz dwukrotna zdobywczyni Pucharu Świata.
Kariera
[edytuj | edytuj kod]W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała w sezonie 1979/1980, jednak pierwsze punkty wywalczyła 3 grudnia 1980 roku w Val d’Isère, zajmując dziewiąte miejsce w zjeździe. W kolejnych startach wielokrotnie plasowała się w pierwszej dziesiątce, w tym 8 lutego 1981 roku w Zwiesel po raz pierwszy stanęła na podium, zajmując drugie miejsce w kombinacji. W zawodach tych wyprzedziła ją tylko Hanni Wenzel z Liechtensteinu, a trzecie miejsce zajęła Christin Cooper z USA. W sezonie 1980/1981 na podium stanęła także 24 marca 1981 roku w Wangs, gdzie była trzecia w slalomie. W klasyfikacji generalnej zajęła ostatecznie dwunaste miejsce. Podobne wyniki osiągnęła w sezonie 1981/1982, który ukończyła na siedemnastej pozycji. Na podium stawała dwukrotnie: 13 lutego 1982 roku w Arosa była trzecia w zjeździe, a dzień później w tej samej konkurencji zajęła drugie miejsce. Na przełomie stycznia i lutego 1982 roku brała udział w mistrzostwach świata w Schladming, gdzie jej najlepszym wynikiem było jedenaste miejsce w kombinacji. W zawodach tych wygrała zjazd do kombinacji, jednak w slalomie uzyskała dopiero dziewiętnasty wynik i ostatecznie uplasowała się tuż poza czołową dziesiątką.
Sezon 1982/1983 zajęła od zajęcia trzeciego miejsca w zjeździe 7 grudnia 1982 roku w Val d’Isère. Następnie 21 stycznia w Megève odniosła pierwsze pucharowe zwycięstwo, wygrywając bieg zjazdowy. Ponadto w tej konkurencji wygrała także 5 lutego w Sarajewie, 5 marca Mont-Tremblant była druga, a 18 marca 1983 roku w Furano zajęła trzecie miejsce w gigancie. W klasyfikacji generalnej była piąta, a w klasyfikacji zjazdu zajęła drugie miejsce, przegrywając tylko ze swą rodaczką, Doris de Agostini. Pięciokrotnie na podium stawała także w sezonie 1983/1984, który ukończyła na ósmym miejscu. W najlepszej trójce plasowała się: 8 grudnia w Val d’Isère wygrywając zjazd, 21 grudnia w Haus, 7 stycznia w Puy-Saint-Vincent i 13 stycznia w Bad Gastein zajmowała trzecie miejsce, a 21 stycznia 1984 roku w Verbier ponownie wygrała zjazd. Wyniki te dały jej Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji zjazdu. Podczas igrzysk olimpijskich w Sarajewie wywalczyła swój pierwszy medal na arenie międzynarodowej. W biegu zjazdowym zajęła drugie miejsce, rozdzielając na podium swą rodaczkę Michelę Figini oraz Olgę Charvatovą z Czechosłowacji. Na tej samej imprezie wystąpiła także w gigancie, jednak nie ukończyła pierwszego przejazdu.
Z rozgrywanych w 1985 roku mistrzostw świata w Bormio wróciła bez medalu. W zjeździe zajęła tam szóste miejsce, a w gigancie uplasowała się dwie pozycje niżej. Wygrała zjazd do kombinacji, jednak w slalomie uzyskała 22. wynik i ostatecznie zajęła 21. miejsce. W zawodach pucharowych jedenaście razy stawała na podium, odnosząc przy tym zwycięstwo 8 marca 1985 roku w Banff, gdzie była najlepsza w zjeździe. Sezon 1984/1985 ukończyła na trzeciej pozycji w klasyfikacji generalnej, ulegając tylko dwóm innym Szwajcarkom: Micheli Figini i Brigitte Oertli. Była także druga w klasyfikacji zjazdu oraz trzecia w kombinacji.
Przez dwa kolejne sezony Walliser zdobywała Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. W tym czasie łącznie 29. razy stawała na podium tego cyklu, w tym trzynaście razy zwyciężając. Najlepsza była 11 i 12 stycznia 1986 roku w Bad Gastein (zjazd i kombinacja), 5 lutego Valzoldana (gigant), 1 marca w Furano (zjazd), 8 i 9 maca 1986 roku w Sunshine (zjazd i kombinacja), 14 grudnia 1986 roku w Val d’Isère (supergigant), 20 grudnia 1986 roku w Valzoldana (gigant), 6 stycznia 1987 roku w Saalbach (supergigant), 18 stycznia w Bischofswiesen i 27 lutego Zwiesel (gigant), 15 marca w Vail (supergigant) oraz 22 marca 1987 roku w Sarajewie (gigant). Dzięki temu w sezonie 1985/1986 była najlepsza w klasyfikacjach zjazdu i kombinacji, a rok później zwyciężyła w klasyfikacjach giganta i supergiganta, a w zjeździe była druga. W lutym 1987 roku wystartowała na mistrzostwach świata w Crans-Montana, gdzie w czterech startach zdobyła trzy medale. Szwajcarka zwyciężyła tam w zjeździe i supergigancie, a w gigancie zajęła trzecie miejsce, plasując się za rodaczką Vreni Schneider i Mateją Svet z Jugosławii.
Najważniejszym punktem sezonu 1987/1988 były igrzyska olimpijskie w Calgary. Starty rozpoczęła od zajęcia czwartego miejsca w biegu zjazdowym, w którym walkę o podium przegrała o 0,27 sekundy z Kanadyjką Karen Percy. Następnie wywalczyła brązowy medal w kombinacji. Po zjeździe do kombinacji zajmowała drugie miejsce, tracąc do prowadzącej Francuzki Carole Merle 0,52 sekundy. W slalomie uzyskała jedenasty wynik, co dało jej jednak trzeci łączny czas, za Austriaczką Anitą Wachter i Brigitte Oertli. Dzień później była szósta w supergigancie, a w swoim ostatnim olimpijskim starcie zajęła trzecie miejsce w gigancie. W konkurencji tej uzyskiwała kolejno szósty i czwarty wynik przejazdów; wyprzedziły ją tylko Vreni Schneider oraz Christa Kinshofer z RFN. W zawodach pucharowych sezonu 1987/1988 na podium stanęła tylko trzy razy: 4 grudnia w Val d’Isère i 16 stycznia w Zinal wygrywała zjazd, a 6 stycznia 1988 roku w Tignes zajęła drugie miejsce w gigancie. W klasyfikacji generalnej była tym razem siódma, a w zjeździe zajęła trzecie miejsce.
Ostatni medal zdobyła na mistrzostwach świata w Vail w 1989 roku, zwyciężając w zjeździe. W zawodach tych wyprzedziła Karen Percy o 1,50 sekundy i Karin Dedler z RFN o 1,51 sekundy. Na tych samych mistrzostwach zajmowała także czwarte miejsce w gigancie i supergigancie. Najpierw walkę o podium przegrała z Mateją Svet o 0,13 sekundy, a następnie z Michaelą Gerg z RFN o 0,19 sekundy. W zawodach PŚ na podium znalazła się dziesięć razy, przy czym zwyciężała w zjeździe 15 grudnia w Altenmarkt i 19 stycznia w Tignes oraz w gigancie 4 marca 1989 roku w Furano. W klasyfikacji generalnej była druga za Vreni Schneider, drugie miejsce zajęła także w klasyfikacji zjazdu, a w gigancie była trzecia. Startowała także w sezonie 1989/1990, który ukończyła na czwartej pozycji. Na podium plasowała się pięć razy, w tym 9 grudnia w Steamboat Springs i 13 stycznia 1990 roku w Haus i wygrywała zjazd. Triumf w Haus był jej ostatnim zwycięstwem na arenie międzynarodowej. Ostatni raz na podium zawodów pucharowych znalazła się niecały miesiąc później, 11 lutego 1990 roku w Meribel, zajmując trzecie miejsce w supergigancie. W sezonie tym zajęła ponadto piąte miejsce w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta, szóste w gigancie i siódme w kombinacji. W marcu 1990 roku zakończyła karierę.
Wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw Szwajcarii, w tym sześć złotych: w gigancie w 1985 roku, zjeździe w 1987 roku, supergigancie w 1990 roku oraz kombinacji w latach 1985, 1986 i 1987. W 1986 roku otrzymała nagrodę Skieur d’Or, przyznawaną przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Dziennikarzy Narciarskich[1]. W latach 1986–1987 była wybierana sportsmenką roku w Szwajcarii.
Osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| DNF | 13 lutego | 1984 | Gigant | 2:20,98 | - | ||
| 3. |
16 lutego | 1984 | Zjazd | 1:13,36 | +0,05 | ||
| 4. | 19 lutego | 1988 | Zjazd | 1:25,86 | +1,03 | ||
| 3. |
21 lutego | 1988 | Kombinacja | 29,25 pkt | +22,03 pkt | ||
| 6. | 22 lutego | 1988 | Supergigant | 1:19,03 | +1,45 | ||
| 3. |
24 lutego | 1988 | Gigant | 2:06,49 | +1,23 |
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 11. | 31 stycznia | 1982 | Kombinacja | 8,99 pkt | +66,75 pkt | ||
| 12. | 4 lutego | 1982 | Zjazd | 1:37,47 | +1,47 | ||
| 6. | 3 lutego | 1985 | Zjazd | 1:26,96 | +1,80 | ||
| 21.[2] | 4 lutego | 1985 | Kombinacja | 18,72 pkt | +126,51 pkt | ||
| 8. | 6 lutego | 1985 | Gigant | 2:18,53 | +1,58 | ||
| DSQ[3] | 30 stycznia | 1987 | Kombinacja | 15,32 pkt | - | ||
| 1. |
1 lutego | 1987 | Zjazd | 1:43,80 | - | - | |
| 1. |
3 lutego | 1987 | Supergigant | 1:19,17 | - | - | |
| 3. |
5 lutego | 1987 | Gigant | 2:21,22 | +2,29 | ||
| 1. |
5 lutego | 1989 | Zjazd | 1:46,50 | - | - | |
| 4. | 8 lutego | 1989 | Supergigant | 1:19,46 | +0,23 | ||
| 4. | 11 lutego | 1989 | Gigant | 2:29,37 | +2,68 |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
[edytuj | edytuj kod]- sezon 1980/1981: 12.
- sezon 1981/1982: 17.
- sezon 1982/1983: 5.
- sezon 1983/1984: 8.
- sezon 1984/1985: 3.
- sezon 1985/1986: 1.
- sezon 1986/1987: 1.
- sezon 1987/1988: 7.
- sezon 1988/1989: 2.
- sezon 1989/1990: 4.
Zwycięstwa w zawodach
[edytuj | edytuj kod]Megève – 21 stycznia 1983 (zjazd)
Sarajewo – 5 lutego 1983 (zjazd)
Verbier – 21 stycznia 1984 (zjazd)
Banff – 8 marca 1985 (zjazd)
Bad Gastein – 11 stycznia 1986 (zjazd)
Valzoldana – 5 lutego 1986 (gigant)
Furano – 1 marca 1986 (zjazd)
Bischofswiesen – 18 stycznia 1987 (gigant)
Vail – 15 marca 1987 (supergigant)
- 25 zwycięstw pucharowych (14 zjazdów, 6 gigantów, 3 supergiganty i 2 kombinacje).
Pozostałe miejsca na podium
[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
- Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-31)]. (ang.).