Rosi Mittermaier
Rosa Anna Katharina „Rosi” Mittermaier (ur. 5 sierpnia 1950 w Monachium, zm. 4 stycznia 2023 w Garmisch-Partenkirchen[1]) – niemiecka narciarka alpejska reprezentująca Niemcy Zachodnie, trzykrotna medalistka olimpijska, czterokrotna medalistka mistrzostw świata, a także zdobywczyni Pucharu Świata.
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Pierwszy sukces w karierze Rosi Mittermaier osiągnęła w 1967 roku, kiedy została mistrzynią kraju w slalomie gigancie. Jeszcze w tym samym roku dołączyła do reprezentacji RFN i zadebiutowała w zawodach Pucharu Świata. Pierwsze punkty zdobyła 1 lutego 1967 roku na stokach Monte Bondone, zajmując szóste miejsce w slalomie. Były to jej jedyne punkty w sezonie 1966/1967, w którym zajęła ostatecznie 27. miejsce. Pierwsze pucharowe podium wywalczyła 17 marca 1968 roku w Aspen, zajmując trzecie miejsce w gigancie. W zawodach tych wyprzedziły ją tylko Nancy Greene z Kanady oraz Francuzka Marielle Goitschel. W sezonie 1967/1968 punktowała jeszcze kilkukrotnie, jednak nie stawała już na podium. W klasyfikacji generalnej była dwunasta, a w klasyfikacji giganta zajęła ósme miejsce. W lutym w 1968 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Grenoble, gdzie jej najlepszym wynikiem było dwudzieste miejsce w gigancie.
Sezon 1968/1969 zaczęła od zajęcia drugiego miejsca w gigancie podczas zawodów rozgrywanych 11 grudnia 1968 roku w Val d’Isère. W kolejnych startach jeszcze trzykrotnie stawała na podium: 10 stycznia w Grindelwald była druga w zjeździe, 16 stycznia w Schruns odniosła pierwsze pucharowe zwycięstwo wygrywając slalom, a 23 marca 1969 roku w Waterville Valley w tej samej konkurencji była druga. Dało jej to siódme miejsce w klasyfikacji generalnej, czwarte w slalomie i piąte w klasyfikacji zjazdu. Kolejne zwycięstwo odniosła 14 marca 1970 roku w Voss, gdzie była najlepsza w slalomie. Było to jej jedyne podium w sezonie 1969/1970, który ukończyła na jedenastej pozycji. W 1970 roku wzięła udział w mistrzostwach świata w Val Gardena, zajmując między innymi piąte miejsce w kombinacji i siódme w gigancie.
W sezonie 1970/1971 na podium stawała dwa razy: 29 stycznia w Saint-Gervais była trzecia w slalomie, a 20 lutego 1971 roku w Sugarloaf zajęła trzecie miejsce w gigancie. Poza tymi startami wielokrotnie punktowała, co pozwoliło jej zająć czternaste miejsce w klasyfikacji generalnej. Rok później także nie wygrała żadnych zawodów, jednak na podium stawała czterokrotne: 18 grudnia 1971 roku w Sestriere i 4 stycznia w Oberstaufen była druga w slalomie, 1 marca w Heavenly Valley była druga w gigancie, a 17 marca 1972 roku w Pra Loup zajęła trzecie miejsce w slalomie. Sezon ten zakończyła na szóstej pozycji, w klasyfikacji slalomu była czwarta, w gigancie siódma, a w zjeździe zajęła dziesiąte miejsce.
Przez dwa kolejne sezony zajmowała drugie miejsce w klasyfikacji slalomu, ulegając kolejno Francuzce Patricii Emonet i swej rodaczce Chriście Zechmeister. W tym czasie na podium stawała ośmiokrotnie, odnosząc trzy zwycięstwa: 2 lutego 1973 roku w Schruns, 27 lutego w Abetone i 8 marca 1974 roku w Wysokich Tatrach wygrywała slalom. W klasyfikacji generalnej była jednak czwarta w sezonie 1972/1973 i siódma w sezonie 1973/1974. Z rozgrywanych w lutym 1974 roku mistrzostw świata w Sankt Moritz także wróciła bez medalu. Zajęła tam szóste miejsce w slalomie, a rywalizacji w zjeździe i gigancie nie ukończyła.
Mittermaier wygrała czwarte zawody sezonu 1974/1975 (slalom 13 grudnia w Cortinie d’Ampezzo), w kolejnych startach jeszcze siedmiokrotnie stając na podium. W żadnych jednak nie zwyciężyła, zajmując pięć razy trzecie miejsce i dwa razy drugie. Pierwszy raz w karierze stanęła za to na podium klasyfikacji generalnej, zajmując trzecie miejsce za Austriaczką Annemarie Moser-Pröll i Hanni Wenzel z Liechtensteinu. W pozostałych klasyfikacjach najlepszy wynik osiągnęła w zjeździe, w którym była szósta. Najlepsze wyniki osiągała jednak w sezonie 1975/1976, kiedy zdobyła Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej. Zdobyła także Małe Kryształowe Kule za zwycięstwa w klasyfikacjach slalomu i kombinacji, a w gigancie była trzecia za Lise-Marie Morerod ze Szwajcarii i Austriaczką Moniką Kaserer. Na podium stawała trzynaście razy, odnosząc przy tym cztery zwycięstwa: 17 grudnia w Cortinie d’Ampezzo w kombinacji, 22 stycznia w Bad Gastein w slalomie oraz 5 i 6 marca 1976 roku w Copper Mountain, gdzie była kolejno najlepsza w gigancie i slalomie.
Największe sukcesy osiągnęła na igrzyskach olimpijskich w Innsbrucku w 1976 roku, gdzie w trzech startach zdobyła trzy medale. Najpierw zwyciężyła w zjeździe, wyprzedzając bezpośrednio Austriaczkę Brigitte Totschnig oraz Cindy Nelson z USA. Następnie była druga w gigancie, rozdzielając na podium Kanadyjkę Kathy Kreiner i Francuzkę Daniele Debernard. Do zwycięstwa w tych zawodach Niemce zabrakło 0,12 sekundy. Następnie wystartowała w slalomie, w którym po pierwszym przejeździe zajmowała drugie miejsce, tracąc do prowadzącej rodaczki, Pameli Behr 0,09 sekundy. W drugim przejeździe uzyskała najlepszy wynik, co dało jej złoty medal, przed Włoszką Claudią Giordani i Hanni Wenzel. Igrzyska w Innsbrucku były także mistrzostwami świata, jednak kombinację rozegrano tylko w ramach drugiej z tych imprez. W konkurencji tej Mittermaier także była najlepsza, wyprzedzając Danièle Debernard i Hanni Wenzel. Po zakończeniu sezonu 1975/1976 zakończyła karierę.
Wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw RFN, w tym czternaście złotych: w slalomie w latach 1967, 1969, 1970, 1972 i 1973, gigancie w latach 1969–1971 i 1973 oraz kombinacji w latach 1967–1971. W 1976 roku otrzymała nagrodę Skieur d’Or, przyznawaną przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Dziennikarzy Narciarskich[2]. Została także wybrana najlepszą sportsmenką 1976 roku w RFN, a w 2007 roku została odznaczona Bawarskim Orderem Zasługi[3]. Jej imieniem (Rosi-Mittermaier-Tunnel) nazwano najwyżej w Europie położony (2830 m n.p.m.) tunel drogowy, znajdujący się w Alpach Ötztalskich w Tyrolu[4].
Jej siostry: Evi i Heidi, mąż Christian Neureuther oraz ich syn, Felix Neureuther, również uprawiali narciarstwo alpejskie.
Osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 25. | 10 lutego | 1968 | Zjazd | 1:40,87 | +6,86 | ||
| DNF | 13 lutego | 1968 | Slalom | 1:25,86 | – | ||
| 20 | 15 lutego | 1968 | Gigant | 1:51,97 | +6,78 | ||
| 6. | 5 lutego | 1972 | Zjazd | 1:36,68 | +2,64 | ||
| 12. | 8 lutego | 1972 | Gigant | 1:29,90 | +3,49 | ||
| 17. | 11 lutego | 1972 | Slalom | 1:31,24 | +9,93 | ||
| 1. |
8 lutego | 1976 | Zjazd | 1:46,16 | – | – | |
| 1. |
11 lutego | 1976 | Slalom | 1:30,54 | – | – | |
| 2. |
13 lutego | 1976 | Gigant | 1:29,13 | +0,12 |
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 25. | 10 lutego | 1968 | Zjazd | 1:40,87 | +6,86 | ||
| DNF | 13 lutego | 1968 | Slalom | 1:25,86 | – | ||
| 20 | 15 lutego | 1968 | Gigant | 1:51,97 | +6,78 | ||
| 20.[5] | 11 lutego | 1970 | Zjazd | 1:58,34 | +6,36 | ||
| 14.[6] | 13 lutego | 1970 | Slalom | 1:40,44 | +8,36 | ||
| 7. | 14 lutego | 1970 | Gigant | 1:20,46 | +0,73 | ||
| 5. | 3 lutego | 1970 | Kombinacja | 30,31 pkt | +47,67 pkt | ||
| 6. | 5 lutego | 1972 | Zjazd | 1:36,68 | +2,64 | ||
| 12. | 8 lutego | 1972 | Gigant | 1:29,90 | +3,49 | ||
| 17. | 11 lutego | 1972 | Slalom | 1:31,24 | +9,93 | ||
| 8.[7] | 11 lutego | 1972 | Kombinacja | 25,64 pkt | +73,63 pkt | ||
| DNF[8] | 3 lutego | 1974 | Gigant | 1:43,18 | – | ||
| DNF[9] | 7 lutego | 1974 | Zjazd | 1:50,84 | – | ||
| 6. | 8 lutego | 1974 | Slalom | 1:34,63 | +1,76 | ||
| 1. |
8 lutego | 1976 | Zjazd | 1:46,16 | – | – | |
| 1. |
11 lutego | 1976 | Slalom | 1:30,54 | – | – | |
| 2. |
13 lutego | 1976 | Gigant | 1:29,13 | +0,12 | ||
| 1. |
13 lutego | 1976 | Kombinacja | 0,84 pkt | – | – |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
[edytuj | edytuj kod]- sezon 1966/1967: 27.
- sezon 1967/1968: 12.
- sezon 1968/1969: 7.
- sezon 1969/1970: 11.
- sezon 1970/1971: 14.
- sezon 1971/1972: 6.
- sezon 1972/1973: 4.
- sezon 1973/1974: 7.
- sezon 1974/1975: 3.
- sezon 1975/1976: 1.
Zwycięstwa w zawodach Pucharu Świata
[edytuj | edytuj kod]Schruns – 16 stycznia 1969 (slalom)
Voss – 14 marca 1970 (slalom)
Abetone – 27 lutego 1974 (slalom)
Wysokie Tatry – 8 marca 1974 (slalom)
Copper Mountain – 5 marca 1976 (gigant)
- 10 zwycięstw (8 slalomów, 1 gigant i 1 kombinacja)
Pozostałe miejsca na podium
[edytuj | edytuj kod]Val d’Isère – 11 grudnia 1968 (gigant) – 2. miejsce
Grindelwald – 10 stycznia 1969 (zjazd) – 2. miejsce
Oberstaufen – 4 stycznia 1972 (slalom) – 2. miejsce
Maribor – 2 stycznia 1973 (slalom) – 3. miejsce
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Paweł Pieprzyca, Zmarła niemiecka ikona narciarstwa alpejskiego. Miała 72 lata [online], Interia Sport, 5 stycznia 2023 [dostęp 2023-01-05].
- ↑ Skieur d’Or Award (ang.).
- ↑ Rosi Mittermaier und Prof. Alfred Heinle erhalten den Bayerischen Verdienstorden (niem.).
- ↑ Rosi Mittermeier Tunnel. [dostęp 2019-04-11]. (ang.).
- ↑ alpineskiworld.net: 11.02.1970. Val Gardena Downhill, women (ang.)
- ↑ alpineskiworld.net: 13.02.1970. St.Ulrich Slalom, women (ang.)
- ↑ alpineskiworld.net: 11.02.72. Sapporo Alpine Combined, women (ang.)
- ↑ alpineskiworld.net: 03.02.1974. St.Moritz Giant Slalom, women (ang.)
- ↑ alpineskiworld.net: 07.02.1974. St.Moritz Downhill, women (ang.)
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalna Strona (niem.)
- Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
- Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-03)]. (ang.).
|
|
- Ludzie urodzeni w Monachium
- Medaliści Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1976
- Narciarze alpejscy na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1968
- Narciarze alpejscy na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1972
- Narciarze alpejscy na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1976
- Niemieccy medaliści olimpijscy
- Niemieccy narciarze alpejscy
- Odznaczeni Bawarskim Orderem Zasługi
- Odznaczeni Orderem Olimpijskim
- Odznaczeni Srebrnym Liściem Laurowym
- Urodzeni w 1950
- Zmarli w 2023