Steeneik...

Kerst is alweer voorbij..

we kunnen weer richting bollen en knollen..(gelukkig)

Hierboven een gedeelte van een krans die ik gemaakt had van de 

takken van de steeneik. (Quercus Ilex)

En dus even deze boom eens in het zonnetje zetten...

Wij hebben deze in de tuin geplant  omdat deze boom groenblijvend is

Zo ziet hij er vandaag uit...

vol met mooie frisse groene blaadjes met grijze onderkanten.

Er is niet  heel veel keuze in groen blijvend als boom,

met ook nog een mooi gevormde kroon..

En wat geen naaldhout is..

Hij groeit niet zo heel hard, dat is ook wel prettig..

al kan hij wel 30 meter hoog worden,

maar ik denk dat ik dit niet mee ga maken...

Winterhard is hij ook, al is hij van origine Zuid-Europees.

De 3 strenge winters achter elkaar van een paar jaar geleden

heeft hij goed overleefd, dus daar gaat nu niets meer mee gebeuren.

De bladeren zijn lang en smal, en soms eivormig,

en lijken een beetje op de hulst ( Ilex aquifolium)

waar hij in onze tuin toevallig ook bijna naast staat. :)

Nu las ik ook, dat de blaadjes van de jonge takken gekarteld zouden zijn, 

ter bescherming van vraat...

Nou...dan is die van ons niet bang dat hij opgegeten wordt,

want de 'meest getande" die ik kon vinden  zijn deze hieronder...

en dat lijkt me niet echt helpen tegen vraat.

De boom groeit op alle grondsoorten ...

maar heeft een voorkeur voor droogte  en kalk...

De boom levert heel zwaar en hard hout op,

dat is meestal zo als iets langzaam groeit..

het wordt ook wel 'azijnhout' genoemd.

De bast wordt gebruikt voor het looien van huiden..

Echt eikels heb ik er nog nooit aan gezien,

Wel een soort van hoedjes net als bij de 'gewone' eikels,

maar het 'vruchtje' blijft er binnenin zitten...

Ze zijn ook heel klein, ongeveer 5 mm ..

Het lijkt me dat ze niet uit kunnen groeien tot volwassen eikels,

hoe dit komt???? zou het niet weten

De eikels zijn geroosterd eetbaar,

en in Spanje worden deze aan het "Iberisch varken" gevoerd.

Daar krijgt zijn vlees dan een speciale smaak van...

Fijne week nog...

Cornus mas...

Zijn dit nu geen schattige bloemetjes...

De bloesem van de Cornus mas..

ofwel..gele kornoelje....(KLIK)

Na de Hamamelis,

 een van de vroegst bloeiende struiken ..

hij bloeit in februari-maart..

De cornus mas is eigenlijk een struik,

maar komt ook als klein boompje voor...

Ik ben ooit begonnen met  2-jarig plantjes

en heb er boompjes van gemaakt...♥

De boompjes worden niet zo heel hoog,

en hebben een pracht van een grillig stam..

De schors is bij een jong boompje glad en groen,

en later grijsbruin en 'afbladderend' 

wat het dus zo mooi 'grillig' maakt.

Als ze uitgebloeid zijn vallen de bloemetjes er af...

en komen er ovale groene steenvruchtjes aan,

die in het najaar mooi donker vuurrood worden...

De vogels eten deze wrange zure vruchtjes graag,

maar ze worden ook wel gebruikt in jam...

Cornu betekend "hard als hout" of 'hoorn'in het Romeins, 

en Mas is het Latijnse woord voor 'mannelijk' 

Vroeger werden van dit hout hamerstelen en wandelstokken gemaakt...

De bloemetjes komen aan  het 'oude hout' 

En ze beginnen als ronde bolletjes en wanneer ze open komen,

krijg je ongeveer  1 tot 2 cm grote bloemetjes..

die bestaan uit veel individuele bloemetjes met meeldraden...

een beetje op dezelfde manier als de 'echte ' binnenste bloemetjes" van een hortensia vind ik...

Ze staan telkens met 2 tegenover elkaar,

en zijn tweeslachtig...

De gele kornoelje kan ongeveer 100 jaar oud worden..

De struik/boom is inheems in Midden - en Zuid  Europa

 en West-Azië..

In Nederland  zijn er natuurlijke groeiplaatsen bij Gulpen en het Savelbos

in Zuid-Limburg...

Ook in de Belgische  Voerstreek  en de Maasvallei komt hij voor, 

hij groeit op deze plaatsen in bosranden en kalkhellingen.

Het is niet helemaal duidelijk of het een voor hier inheemse  struik is,

of dat hij als geïmporteerde sierstruik hier terecht gekomen is en later verwilderde...

De gele kornoelje komt vaak voor in heggen en tuinen 

van pastorieën, kloosters  en oude boerderijen

en oude boerderijen..

Voor de Kornoelje had ik mijn verzameling
reageer buisjes en vaasjes uit de kast gehaald...
maar veel mochten er niet mee doen...
door het delicate bloemetje werd het al snel 'te veel'

Hier onder zie je 'de helft' en het is al veel te rommelig..
Toch best moeilijk dat fotograferen...

Deze week ook niet mee gedaan met de thursday challenge,
en de komende week ook niet denk ik...
maar dat is meer tijdgebrek momenteel...

Fijne week nog...

Thuesday challenge...Trees ( all kinds)

Voor de foto uitdaging, had ik eerst deze berk...

Betula pendula in dit geval...

De foto is genomen op 10 januari, toen het zo stormde

Dat is altijd weer eng met die berk, omdat als hij om waait,

hij de hele kas meeneemt...

Zijn takken die normaal in lange slieten naar beneden hangen,

zaten toen zowat horizontaal aan de boom

Dezelfde berk een weekje later  op 16 januari...

Als je de 2 foto's naast elkaar ziet, gaat er van de eerste echt

een soort van 'dreiging' uit, ook qua 'kleur'

De eerste  foto is 's middags om half 2 genomen,

en de 'vriendelijke' versie om half 5 in de middag...

Deze boom is door onze dochter tot 'koningsboom' 

van de tuin gemaakt toen ze klein was..

Hij is ook ( samen met zijn buurman de metasequoia) 

de hoogste boom tot in de verre omtrek, 

van de 'gewone ' bomen dan, 

de populieren van de buurman niet meegerekend, 

die zullen het altijd winnen

Maar toen las ik.... "Trees" ...

 dat is meervoud dus...

toch nog maar een paar foto's gemaakt

 met 'meerdere bomen' er op...

Deze eiken zijn door de grootvader van mijn man  

bij ons achter aan een zandpad geplant...

Dat deed men toen, bomen planten...

om zelf hout te hebben als het nodig zou zijn...

Maar de tijden zijn veranderd,

we hoeven niet meer zelf bomen te kappen 

als we b.v een schuur willen bouwen...

dat komt nu gewoon 'uit de winkel' 

Deze "Trees"....

 de berk en de eiken,

zijn dus mijn bijdrage voor de thursday challenge...

Fijne week nog...

Aardbeiboom......

De aardbeiboom, ofwel Arbutus unedo,

daar zijn bovenstaand groene vruchtjes van.

Nou blijven die vruchtjes niet groen,

die zijn eer het winter is allemaal heel mooi rood...

Eigenlijk lijken ze inderdaad wel een beetje op wilde bosaardbeitjes...

Het rijpings- proces is al wat in gang gezet,

de eerste 2 al gelig verkleurde zijn gespot.

Dit jaar hangen er wel heel veel van die groene bolletjes aan,

De Arbutus is familie van de Ericaceae...het 'heideplantje' dus,

en dat is heel goed te zien aan het bloemetje...

Heel de struik....want de aardbeiboom is niet echt een grote boom, 

maar meer een hoge struik met een paar hoofdstammen...van een meter of 3,

hangt nu vol met deze lieve bloemetjes in alle gradaties...

van nog groene kleine knopjes,  

via gelige ontluikende kelkbloempjes naar 

donkere mooie kelkjes...

Bloemen en vruchtjes hangen trouwens gelijktijdig aan deze groenblijvende struik,

die hier in zijn jonge jaren niet geheel winterhard is...

Maar net als bij de Magnolia grandiflora en de steeneik hier,

hebben we geluk gehad, en waren deze bomen al groot en stevig eer ze 

wat strengere winters meemaakten.. 

De bloempjes van vorig jaar zijn dus in de loop van de zomer uitgegroeid tot groene bollekes,

en aan het einde van de nieuwe groeischeut van afgelopen zomer,

zitten nu de bloempjes...

dat worden volgende zomer  dus weer bollekes...

Je ziet wel dat er minder bollekes aanhangen per trosje dan er bloempjes waren...

Dat  is normaal, niet ieder bloempje kan een vruchtje worden...

Maar toch hangen er dit jaar wel heel veel van die bollekes aan,

dat ligt dus aan de bestuiving van vorig jaar,

was het toen ook een mooi najaar?

volgens mij wel...

Dat beloofd wat voor volgend jaar:)

Op het plein Puerta del Sol  in het centrum van de stad Madrid,

staat een standbeeld van een beer die de vruchten eet van de aardbeiboom...

"el Oso y el Madroño "

 (de beer en de aardbeiboom)

dit is dus het symbool van de stad Madrid,

je vindt deze beer en boom ook terug in afbeeldingen op helmtekens,

taxi´s, kelderdeuren etc..

Dit zou komen omdat die plek

 vroeger een verzamelplaats voor de beren was,

die in een nabijgelegen bos leefden, 

En in dat bos stonden madroño's,

.... bomen met vruchten die op aardbeien leken.....

 Madrid is dus waarschijnlijk afgeleid van Mardroño

Schijnbeuk & Treurpeer....

Na al dat "dorpelijk en stedelijk" geweld 

van de afgelopen vakantie postjes...

eens een blogje over bomen..

Kennen jullie de Nothofagus antarctica?

( zuidelijke of schijnbeuk op zijn Hollands)

Je komt deze werkelijk prachtige boom zelden tegen...

Het is een  van mijn lievelingsbomen in onze  tuin..

Van de 'gewone' bomen dan, dus die geen bloei sierwaarde hebben..

De stam is zo mooi...

soms sta ik er gewoon zo naar te kijken...

De jonge bast is donkerbruin met witte stipjes,

die witte stipjes heten "lenticellen" 

dit zijn een soort adem poriën ...

en daaruit blijkt o.a dat hij familie is van de beuk ( Fagus)

De kroon is ovaal van vorm,

met een hele mooie open en transparante structuur...

doet een beetje "kantachtig" aan met zijn 

 kleine eironde blaadjes van ongeveer 1.5 cm doorsnede

met gekartelde randjes..

De takken met de vele zijtakjes hebben een soort van 'visgraat structuur' 

In de winter is dit heel goed zichtbaar.

De boom komt van origine uit Chili, maar is hier ook winterhard..

en is een beetje grillig groeiend, 

dat ...en dat doorzichtige "kantachtige", 

 is waarom ik deze boom zo mooi vind...

Ook heeft hij vaak 2 toppen, soms  al vanuit de grond.

Bij ons is de 2e top in een later stadium gekomen,

er wordt aangeraden om er 1 van weg te halen,

maar ik heb die lekker laten zitten...

De herfstkleur is goudgeel,

en de blaadjes ruiken een beetje zoetig als je ze kneust,

Maar niet naar kaneel zoals ze bij de tuinen van appeltern schrijven,

eerder een beetje citrusachtig vind ik..

En wat zie je toch zoveel meer als je foto's maakt...

Bij het nemen van de foto's ontdekte ik de bobbeltjes op het blaadje,

waar overduidelijk beestjes uit gekropen zijn...

Pyrus salicifolia pendula...is de volgende..

De naam zegt het al, wilgbladige of treurpeer..

De sierwaarde van dit boompje zijn de mooie lange grijze twijgen..

die als je hem niet snoeit, tot op de grond kunnen komen.

Het boompje heeft een ietwat kwetsbaar en mediterraan uiterlijk, 

maar is hier volkomen winterhard..

De leivorm, die je tegenwoordig ook kunt komen...

daarvan durf ik wel te zeggen dat ik die ongeveer "uitgevonden"heb.

Toen wij deze boompjes plantten,

 was er totaal nog geen leivorm te koop, 

En waar ze moesten komen, 

daar konden die dikke bollige kroontjes niet staan,

en toen ben ik zelf maar gaan leiden..

Verschillende tuinaanleggers, die  op onze open tuindagen kwamen,

vonden dat allemaal fantastisch....

en nadien zijn die dit ook gaan doen,

en dan gaan de kwekers dit ook doen...enz...enz...

en nu kun je ze dus wel gewoon al geleid kopen...

al is het aanbod niet zo heel groot...

 Het zijn altijd een beetje ielige boompjes,

en worden niet hoger dan 4-5 meter,

en daarom ook zeer geschikt voor in kleine tuinen.

De bloeitijd is april /mei,

en die bloemetjes zien er uit als perenbloesem...

Bij de leiboompjes moet je wel uitkijken dat je de bloesemknoppen niet wegknipt...

En in het najaar hangen er heel leuk allemaal kleine groene peertjes aan...