Winkel Quotes

“Toen Jan Liefkind de ruimte betrad viel zijn mond van verbazing open. Langzaam liep hij langs de tot aan het plafond gevulde schappen. Hier leek de poëzie van de hele wereld bij elkaar te staan.
‘Is dit een bibliotheek?’ vroeg hij aan de rode dame. Ze schudde haar hoofd.
‘Dit is een winkel,’ zei ze. ‘Mijn winkel. Het is mijn hobby.’
Ze ging hem voor naar de kast met Nederlandse poëzie. Gorter, Leopold, Nijhoff, Bloem, Vroman. Allemaal stonden ze daar, onaangeraakt. Zelfs van hem stonden er twee bundels.
Jan Liefkind liep verder. Twee planken met IJslandse poëzie, een kast vol Japanse bundels, twee kasten met Franse poëzie. Hij trok er een bundeltje van Michaux uit dat hij niet kende. Bulgaars, Roemeens, Grieks. Vier boekjes uit Bangladesh. De dame met het rode haar en de zigeunerrok had ze van over de hele wereld naar haar winkel in Venice laten komen. Hier stonden ze nu, te wachten op een aardbeving of een brand.
Hij rekende het Franse boekje met haar af.
‘Verkoopt u wel eens wat?’ vroeg Jan Liefkind.
‘Een doodenkele keer,’ zei ze terwijl ze het boekje in een papieren zak deed.

― USA Cabaret”
― J. Bernlef, Tegenliggers