Emily's Reviews > Πόλεμος και πόλεμος

Ένα δύσκολο βιβλίο που με εξώθησε σε πολλές παράλληλες αναγνώσεις.
Το αποτέλεσμα ήταν να τελειώσω καμιά δεκαριά βιβλία και χάρη σε μια άσχημη γρίπη που με καθήλωσε στο κρεβάτι, πήρα την απόφαση να το πιάσω και να μην το αφήσω μέχρι να τελειώσει.
Δεν είναι ότι δε συμπαθώ τις non stop, όπως αποκαλώ, τις μακροπερίοδες αφηγήσεις.
Θυμάμαι ότι όταν είχα διαβάσει το "Περί τυφλότητας" ήταν μια non stop απολαυστική ανάγνωση.
Εδώ όμως κοπίασα με φιλότιμο να μην τοποθετήσω το βιβλίο στο ράφι με τα abandoned.
Ο ήρωας μού ήταν πολύ συμπαθής μέσα στο παραλήρημα του.
Ένας φουκαράς με ένα όραμα. Αξιοσέβαστος!
Λίγο διαταραγμένος αλλά από αυτούς τους ευγενείς, τους μη προκλητικούς που σου κινητοποιούν τον οίκτο περισσότερο παρά την αποστροφή και τον εκνευρισμό.
Η αρχή ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα.
Η γνωριμία με τον ήρωα, ο σκοπός που είχε και ο αγώνας του να ταξιδέψει για να φτάσει στη Νέα Υόρκη που στα μάτια του ήταν η Μέκκα του πολιτισμού και της εξέλιξης, οι περιπέτειες του που ουσιαστικά τον εισήγαγαν στην κακία του κόσμου, σαν ένα δυνατό ράπισμα στην μέχρι τότε ήρεμη και προφυλαγμένη διαβίωση του σε μια μικρή πόλη της Ουγγαρίας. Αλλά και η βοήθεια που βρήκε, κυρίως λόγω της ευγένειας και της κακομοιριάς του, τα εμπόδια που φάνταζαν ανυπέρβλητα, όμως υποχωρούσαν....
Ο ήρωας μας είναι αποφασισμένος να μοιραστεί το χειρόγραφο που βρήκε τυχαία σε μια σκονισμένη γωνιά των αρχείων της μικρής του πόλης, με όλο τον κόσμο. Να κάνει όλο τον κόσμο κοινωνό της ομορφιάς και της μαγείας του χειρόγραφου.
Και έρχεται πράγματι εκείνο το χειρόγραφο στην ιστορία και γίνονται όλα πιο δύσκολα. Περιγραφές των 4 ανδρών που βρέθηκαν σε ένα ναυαγισμένο καράβι και μετά ξεκίνησαν ένα ταξίδι, προς τί; προς πού; με τί σκοπό;
Εκεί άρχισα να αυτομολώ προς άλλες σελίδες... Για ένα διάστημα, ντρέπομαι που το ομολογώ, χρησιμοποιούσα το βιβλίο για να νυστάξω το βράδυ.
Μετά ήρθε η γρίπη, οπότε μάζεψα τα μυαλά μου και ξαναχώθηκα στην ιστορία.
Η συνειδητή επιλογή του ήρωα να αποδώσει/παραδώσει το χειρόγραφο στο διαδίκτυο και από εκεί σε όλο τον κόσμο και την αιωνιότητα, ο ευγενής αυτός σκοπός ζωής που θα αποτελούσε και την αυλαία αυτής της ίδιας της ζωής του ήρωα, όπως ο ίδιος είχε προαποφασίσει, ήταν το σημείο που κρατούσε τον αναγνώστη. Η περιέργεια και η καθημερινότητα του στην αδηφάγο ΝΥC. Το αυστηρό του πρόγραμμα, ο καθημερινός του μονόλογος προς τη γυναίκα του σπιτιού, η αθωότητα του, η σταδιακή του προσγείωση προς την πεζή και κάποτε επικίνδυνη πραγματικότητα.
Ας μη μιλήσω για το τέλος που ήταν η απαισιοδοξία προσωποποιημένη. Ο συμπαθής ήρωας κάνει τον αναγνώστη να μελαγχολήσει στο τέλος.
Δύσκολο βιβλίο, με αρκετές αρετές όμως. Απαιτεί προσοχή και συγκέντρωση στην ανάγνωση, απευθύνεται στους λίγους αναγνώστες εκείνους που μπορούν να εισέλθουν στον παραληρηματικό κόσμο του ήρωα και να τον ακολουθήσουν.
Λυπάμαι που αποδείχτηκα κατώτερη των προσδοκιών του βιβλίου και του συγγραφέα αλλά τουλάχιστον το τελείωσα!