foteini_dl's Reviews > Όταν το ρήμα γίνεται όνομα: Η "αγαπώ" και το σφρίγος της ποιητικής γλώσσας των δημοτικών

Έχουν ένα θαμβωτικό προτέρημα αυτά τα ποιήματα: συνιστούν γεγονότα σώματος και γεγονότα ψυχής· είναι σημεία βαθύτερα της γλώσσας. Κι έτσι όπως αχώριστα παντρεύουν ρυθμό και νόημα, μέλος και εικόνα, φωνή και σιωπή, δηλούμενο και υποδηλούμενο, αφηγηματικό και λυρικό, φυσικό και υπερφυσικό, επάνω τόπο και κάτω κόσμο, ακαριαίο και εκτενές, φύση και ανθρώπους, λογικό και απροσδόκητο, ομάδα και άτομο, σεμνό και προκλητικό, γενέθλιο και τελεσίδικο, κοινό και αλλόκοτο, σκωπτικό και φιλάνθρωπο, ζωηφόρο και πένθιμο, πραγματικό και υπερρεαλιστικό, αρχαιότατο και καινοτόμο· έτσι όπως φιλόξενα στεγάζουν εντός τους έναν τρόπο να δει κανείς το παν άτμητο, και άτμητο να το γευτεί, αποκαθιστούν και την ενότητα πνεύματος του αναγνώστη τους, που του προσφέρουν έναν απίστευτο αποκαλυπτικό πλούτο.

Το βιβλίο που με έκανε να το διαβάσω (και) περπατώντας στο δρόμο, κάτι το οποίο δεν έκανε και πολύ χαρούμενους τους δύο περαστικούς με τους οποίους συγκρούστηκα.

Εδώ και κάποια χρόνια παρακολουθώ τον Μπουκάλα, και τον εκτιμάω, αλλά για κάποιο λόγο δίσταζα να ξεκινήσω αυτό το βιβλίο. Και το ερωτεύτηκα από την πρώτη πρόταση.
Ο συγγραφέας έχει κάνει ενδελεχή έρευνα πάνω στο δημοτικό τραγούδι και αυτό φαίνεται. Και, ευτυχώς, θα καταγράψει όλη του τη δουλειά σε πολλά ακόμα βιβλία. Βέβαια, και μόνο αυτό να έγραφε, έργο ζωής (αυτής και της επόμενης) θα το λέγαμε.