Epiklorohidrina
| Epiklorohidrina | |
|---|---|
| Formula kimikoa | C3H5ClO |
| SMILES kanonikoa | 2D eredua |
| MolView | 3D eredua |
| Konposizioa | oxigeno, karbono eta kloro |
| Mota | epoxido eta konposatu organokloratu |
| Ezaugarriak | |
| Dentsitatea | 1,18 g/cm³ (20 °C) |
| Disolbagarritasuna | 7 g/100 g (ur, 20 °C) |
| Fusio-puntua | −48 °C −57 °C −57,2 °C |
| Irakite-puntua | 117 °C (760 Torr) 116,11 °C (101,325 kPa) |
| Lurrun-presioa | 13 mmHg (20 °C) |
| Masa molekularra | 92,003 Da eta 92,00289246 Da |
| Erabilera | |
| Rola | occupational carcinogen (en) |
| Arriskuak | |
| NFPA 704 | 3
3
2
|
| Lehergarritasunaren beheko muga | 3,8 vol% |
| Lehergarritasunaren goiko muga | 21 vol% |
| Denboran ponderatutako esposizio muga | 19 mg/m³ (8 h, Ameriketako Estatu Batuak) |
| Esposizioaren goiko muga | 0 mg/m³ (baliorik ez) |
| Flash-puntua | 34 °C |
| IDLH | 283,5 mg/m³ |
| Identifikatzaileak | |
| InChlKey | BRLQWZUYTZBJKN-UHFFFAOYSA-N |
| CAS zenbakia | 106-89-8 |
| ChemSpider | 13837112 |
| PubChem | 7835 |
| Reaxys | 79785 |
| Gmelin | 37144 |
| ChEBI | 164180 |
| ChEMBL | CHEMBL1421613 |
| RTECS zenbakia | TX4900000 |
| ZVG | 13370 |
| DSSTox zenbakia | TX4900000 |
| EC zenbakia | 203-439-8 |
| ECHA | 100.003.128 |
| CosIng | 95275 |
| MeSH | D004811 |
| Human Metabolome Database | HMDB0034232 |
| UNII | 08OOR508C0 |
| KEGG | C14449 |
Epiklorohidrina konposatu organiko kloratu bat da, C3H5ClO formula duena, epoxidoen familiakoa. Likido kolorge eta sukoia da, kloroformoaren antzeko usaina du, uretan disolbagarri samar da eta disolbatzaile organiko polar gehienetan ongi disolbatzen da. Molekula kirala da eta nahaste errazemikoak sortzen ditu[1]. Toxikoa eta kartzinogenoa da[2].
Oso elektroizalea da eta glizerina, plastikoak, epoxi erretxinak eta elastomeroak prestatzeko erabiltzen da.
Produkzioa
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Industrian alil klorurotik abiatuta prestatzen da bi etapetan[3][4]. Lehenik kloruroa azido hipoklorosoarekin nahasten da bi alkohol isomerikoen nahaste bat lortzeko:
Bigarren etapan nahastea base batez tratatzen da epiklorohidrina lortuaz.
Erabilera
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Produzitzen den ia epiklorohidrina gehiena bisfenol Arekin erreakzionarazten da bisfenol A diglizidil eterra sintetizatzeko, zein epoxi erretxinen ekoizpenean oinarrizko lehengaia den[5].
Halaber, glizerina sintetikoa produzitzeko ere erabiltzen da[5]. Erabilera honen bolumena asko jaitsi da biodieselen produkzioa asko emendatu delako eta prozesu horren albo-produktuetako bat glizerina delako. Hobi aplikazioak ditu orain hala nola botika berezi batzuk prestatzeko eta bioteknologiako hainbat prozesu.
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ «Draeger.Web WWW - Draeger Master» www.draeger.com (Noiz kontsultatua: 2021-01-14).
- ↑ «GESTIS Substance Database» gestis-database.dguv.de (Noiz kontsultatua: 2021-01-14).
- ↑ «Organic Syntheses Procedure» orgsyn.org (Noiz kontsultatua: 2021-01-14).
- ↑ Vicario Hernandez, Jose Luis & Moreno Benitez, Maria Isabel. (2009). Kimika organiko industriala. EHU, 92-96 or. ISBN 978-84-692-7831-4..
- ↑ a b Vicario Hernadez, Jose Luis & Moreno Benitez, Maria Isabel. (2009). Kimika organiko industriala. EHU, 120 or. ISBN 978-84-692-7831-4..
Kanpo estekak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]| Autoritate kontrola |
|
|---|
Datuak: Q423083
Multimedia: Epichlorohydrin / Q423083