Carpe " Δέος..."

 

Τα μελαγχολικά πρωινά
περιπλανιέμαι σ' ένα φως καχεκτικό,
δίνω λίγο χρόνο στην καρδιά .
Το δέος της αμαρτίας
με βαραίνει αφόρητα .
Προσηλυτίζω το κάθε σου κύτταρο,
του προσφέρω λίγα ψήγματα πάθους.
Η περιδίνηση των σωμάτων
εκθειάζει τη ζωή .
Σβήνουν οι λέξεις,
θάβονται βαθιά
στο λήθαργο των εξαρτήσεων .
Μέσα στα τόσα ελαττώματα ήρθες,
μ' αγάπησες...
με όλους τους τρόπους...!


Carpe .

...