Wioletta Sawicka

„Wyspy szczęśliwe” to kolejna przeze mnie przeczytana książka Wioletty Sawickiej. Jest to wspaniała powieść obyczajowa, ukazująca siłę kobiety, która została postawiona w dramatycznej sytuacji, w jednym dniu zostaje z pięcioletnia córeczką, bez środków do życia, bez domu i męża, który zniknął bez śladu, pozostawiając wyłącznie długi praktycznie nie do spłacenia. Cały dotychczasowy świat, w który tak szczerze wierzyła, w jednych dniu runął jak domek z kart. Wzruszająca powieść, którą się czyta od pierwszej - do ostatniej strony z dużą dawką wzruszenia. Książka o miłości tej prawdziwej i tej platonicznej, o nadziei i walce z przeciwnościami, o ludzkiej dobroci i wsparciu, kiedy już wydaje się, że życie się dla nas zawaliło, na drodze stają Dobre Anioły. Bohaterowie książki prawdziwi z krwi i kości, z charakterem jak również z ogromnym sercem. „Teraz ci ciężko, ale kiedyś się podniesiesz, zobaczysz. Może musiało tak się stać? Mówią, że człowiek sam kieruje swoim losem, ale to nie do końca prawda. Czasem ten los prowadzi nas bezdrożami bez naszej woli, przeczołga przez życie, rzuca kłody pod nogi, doświadcza okrutnie, jakby wystawiał człowieka na próbę i sprawdzał, ile jeszcze może znieść”. / 228 Szczerze polecam, a ja chętnie sięgnę też po drugą cześć zaproponowaną przez autorkę.