Zadziwienie

Piękna historia poruszająca poważny temat jak zepsuty jest ten nasz cywilizowany świat. Jaka krzywda dzieje się zwierzętom hodowlanym. Czyta się ją trochę jak utwory Ericha Segala co jest na duży plus, Ameryczka, ojciec Robina naukowiec. Syn bierze udział w programie, który umożliwia mu komunikację z umysłem matki. Symbolizuje to ciało astralne, czerpie wiedzę prosto z wszechświata. Nie je mięsa co też nie jest przypadkowe, widziałem ci oświeceni są na diecie składającej się z samych owoców. Miło spędzony czas.

Piękna historia poruszająca poważny temat jak zepsuty jest ten nasz cywilizowany świat. Jaka krzywda dzieje się zwierzętom hodowlanym. Czyta się ją trochę jak utwory Ericha Segala co jest na duży plus, Ameryczka, ojciec Robina naukowiec. Syn bierze udział w programie, który umożliwia mu komunikację z umysłem matki. Symbolizuje to ciało astralne, czerpie wiedzę prosto z...

Przepiękna opowieść o ojcu i synu, o przyrodzie niszczonej przez ludzi, o odmienności i wrażliwości. Ileż emocji wywołała, zmusiła do przeżyć. Rozszarpała od środka, pozwoliła poczuć bezsilność w stosunku do tego, co wokół się dzieje. Szkoda, że tak się skończyła, ale jednak zabłysło maleńkie światełko w tunelu.

Przepiękna opowieść o ojcu i synu, o przyrodzie niszczonej przez ludzi, o odmienności i wrażliwości. Ileż emocji wywołała, zmusiła do przeżyć. Rozszarpała od środka, pozwoliła poczuć bezsilność w stosunku do tego, co wokół się dzieje. Szkoda, że tak się skończyła, ale jednak zabłysło maleńkie światełko w tunelu.

Książka o cierpieniu, o bólu jaki może sprawić niepogodzenie się z prawami jakimi rządzi się świat...

Książka o cierpieniu, o bólu jaki może sprawić niepogodzenie się z prawami jakimi rządzi się świat...

Historia z wycinka życia samotnego ojca naukowca, który wychowuje nadwrażliwego syna. Autor mocno zaangażowany w ochronę przyrody, tu nie jest inaczej, zadaje czytelnikowi sporo pytań dot. Ziemi, jej wspólnych mieszkańców, wykorzystywania sztucznej inteligencji w tworzeniu programów, wad ludzkich, które doprowadzają do upadku flory i fauny. Czy nowe technologie mogą wyrządzić krzywdę ludzkości? Czy człowiek może być własnością publiczną? Dlaczego ludzkość cofa się w rozwoju? Do jakich granic można się posunąć tworząc programy naukowe? Na te i inne tematy autor stara się odpowiedzieć lub je pokazać. Świetna książka, polecam. 5+/6

Historia z wycinka życia samotnego ojca naukowca, który wychowuje nadwrażliwego syna. Autor mocno zaangażowany w ochronę przyrody, tu nie jest inaczej, zadaje czytelnikowi sporo pytań dot. Ziemi, jej wspólnych mieszkańców, wykorzystywania sztucznej inteligencji w tworzeniu programów, wad ludzkich, które doprowadzają do upadku flory i fauny. Czy nowe technologie mogą...

Najlepsza książka jaką ostatnio przeczytałam, porusza wiele trudnych tematów i emocji, dorastanie chłopca i wychowywanie go przez ojca poznajemy przez tematy planet, ochrony środowiska i obrony zwierząt.
Autor bardzo dużo pisze o odmienności, o tym że każdy z nas się różni i inaczej radzi sobie z przeżyciami i inaczej odczuwa emocje. Każdy radzi sobie na swój sposób i nawet jak sobie nie radzi to też na swój sposób. Ta inność nie jest podkreślana ale znajdziecie ją między zdaniami.
Chociaż jak to wszystko w życiu nie układa się idealnie to trzeba żyć dalej i radzić sobie jak tylko umiemy najlepiej. Końcówka rozdziera serce i chociaż można się na to przygotować to chyba nigdy i tak nie jesteśmy w pełni na takie uczucia przygotowani. Bardzo, bardzo wam ją polecam. 🤌🏻✨

Najlepsza książka jaką ostatnio przeczytałam, porusza wiele trudnych tematów i emocji, dorastanie chłopca i wychowywanie go przez ojca poznajemy przez tematy planet, ochrony środowiska i obrony zwierząt.
Autor bardzo dużo pisze o odmienności, o tym że każdy z nas się różni i inaczej radzi sobie z przeżyciami i inaczej odczuwa emocje. Każdy radzi sobie na swój sposób i...

Wzruszająca - połączenie Kwiatów Algernona z Cudownym chłopakiem.
A do tego napisana w poetycki sposób - warto!

Wzruszająca - połączenie Kwiatów Algernona z Cudownym chłopakiem.
A do tego napisana w poetycki sposób - warto!

Drugie moje spotkanie z prozą Powersa i tak jak poprzednio daję 10 za sposób w jaki wydobył temat. Oczywiście wszyscy zdajemy sobie sprawę, bo o tym jest głośno, z niszczycielskiej roli człowieka dla planety. Jednocześnie broimy i drżymy przed konsekwencjami. Jednak autor podkreśla, ze ta demolka może odbywać się w bólu, cierpieć może cała przyroda i wraz z nią ci z nas którzy współodczuwają, czyli mają inteligencję emocjonalną (co też jest często ostatnio sygnalizowane]. Dewastujemy planetę, własny dom i to jest fakt. Nie wszyscy chcemy współdziałać w jej ratowaniu, w próbie odwrócenia niszczących ją procesów,. Trwają akcje np. uświadamiające, protesty, popularny zaczyna być vegetarianizm i veganizm. Zaczęłam się zastanawiać dlaczego jedni się poczuwają do działania a inni są bierni, nie chcą zmienić sposobu życia.. Robin i jego mama oraz niektóre osoby z jego otoczenia, działały i głęboko przejmowały się losem Natury. Płaciły za to wysoką cenę, bo tak była skonstruowana ich psychika. Czy mogło być inaczej? Kolejne pytanie dotyczy tego, jaki byłby najlepszy sposób żeby dotrzeć do umysłów tych, którzy niszczą przyrodę czy w ogóle warto?

Drugie moje spotkanie z prozą Powersa i tak jak poprzednio daję 10 za sposób w jaki wydobył temat. Oczywiście wszyscy zdajemy sobie sprawę, bo o tym jest głośno, z niszczycielskiej roli człowieka dla planety. Jednocześnie broimy i drżymy przed konsekwencjami. Jednak autor podkreśla, ze ta demolka może odbywać się w bólu, cierpieć może cała przyroda i wraz z nią ci z nas...

Ta powieść jest smutna i trudna. Autor pokazuje współczesne społeczeństwo i jego obojętność na to, co dzieje się z przyrodą, na zmiany klimatyczne i wymieranie gatunków. Jest to traktowane jak coś nieistotnego, a ci, którzy się tym martwią są traktowani jak dziwacy. Z Robina szydzą nawet jego rówieśnicy. "Agitacja na rzecz ochrony przyrody" - oceniają czytelnicy (w domyśle: niepotrzebna lub zbyt nachalna). "Protestowanie przeciwko niszczeniu życia na ziemi nie jest zachowaniem społecznie akceptowanym". Za to owe niszczenie - jak najbardziej. Bo rzeczy, martwe przedmioty mają dla nas większą wartość niż żywe istoty. Robin pyta: co z nami jest nie tak. Nie wiem, bo ja sobie też to pytanie zadaję codziennie. To przesłanie jest tym mocniejsze, że osobą, której najbardziej zależy jest mały chłopiec. Nie dorośli, którzy powinni być przecież “mądrzejsi” - nie, oni udają, że to się nie dzieje, odwracają oczy, nawet potrafią prześladować tych, którzy walczą o naszą przyszłość tak naprawdę. Mamy więc dziecko, zamartwiające się rzeczami, na które nie ma wpływu - a przecież dzieciństwo to powinien być czas beztroski, bez dorosłych zmartwień.

Po drugie, "Zadziwienie" to według mnie hołd dla nauki. Ojciec Robina, Theo, jest przecież naukowcem, zajmującym się badaniem innych planet i poszukiwaniem na nich śladów życia. Jego badania są zagrożone, bo w kraju szerzą się postawy antynaukowe, co jest opisem przerażającej rzeczywistości, w jakiej znalazły się znowu USA, a co działa na szkodę całego świata. Zarazem Theo nie chce faszerować swojego syna lekami o nieustalonych skutkach ubocznych, co uważam za jak najbardziej racjonalne w sytuacji gdy lekarze nie potrafią zdiagnozować dziecka. A jeśli 8 mln dzieci w Stanach zażywa antydepresanty, to chyba wypadałoby zapytać, po raz kolejny, co jest nie tak z naszym społeczeństwem i dokąd to wszystko zmierza.

Ta powieść jest smutna i trudna. Autor pokazuje współczesne społeczeństwo i jego obojętność na to, co dzieje się z przyrodą, na zmiany klimatyczne i wymieranie gatunków. Jest to traktowane jak coś nieistotnego, a ci, którzy się tym martwią są traktowani jak dziwacy. Z Robina szydzą nawet jego rówieśnicy. "Agitacja na rzecz ochrony przyrody" - oceniają czytelnicy (w domyśle:...

Smutna i piękna.

Smutna i piękna.

"Tworzyłem światy całymi tysiącami, Symulowałem ich powierzchnie, rdzenie i atmosfery tętniące życiem. Badałem proporcje charakterystycznych gazów, które mogłyby akumulować zależnie od tego, jakie stworzenia wyewoluowały na danej planecie. Majstrowałem przy każdej z symulacji...", a teraz po śmierci żony badacz (znawca wszechświata) próbuje znaleźć klucz do mikrokosmosu ... swojego syna. "Astronomia i dzieciństwo mają wiele wspólnego. Jedno i drugie jest podróżowaniem na ogromne dystanse. Jedno i drugie szuka szuka faktów przekraczających granice pojmowania. Jedno i drugie wysuwa najdziksze hipotezy i pozwala możliwościom mnożyć się bez ograniczeń". Wzruszająca historia opisana pięknym językiem, dla mnie w stylu "Rowu Mariańskiego", przejmująca.

"Tworzyłem światy całymi tysiącami, Symulowałem ich powierzchnie, rdzenie i atmosfery tętniące życiem. Badałem proporcje charakterystycznych gazów, które mogłyby akumulować zależnie od tego, jakie stworzenia wyewoluowały na danej planecie. Majstrowałem przy każdej z symulacji...", a teraz po śmierci żony badacz (znawca wszechświata) próbuje znaleźć klucz do mikrokosmosu ......