Echo

Jak długo można nie znosić ludzi, wśród których trzeba żyć? Dopóki ktoś nie wytknie życiowych błędów? Samemu jest źle na świecie, ale przecież nie najgorzej… chyba.

„To zawsze lżej, gdy się wie, ze nie jest się jedyną osobą, której nikt nie lubi.
- Ja nie chcę, żeby oni mnie lubili. Nie potrzebuję”

Nieznośna, egocentryczna stara kobieta potrafi zniszczyć wszystko oprócz pilota od telewizora. Kiedy w głowie wciąż odzywa się echo wyrządzonej przez kogoś krzywdy, można się do tego przyzwyczaić…

„Człowiek dostaje do dyspozycji jedno życie. Jeśli marnuje je na złość, na rozpamiętywanie krzywd, jest bardziej rozrzutny niż gdyby garściami wrzucał diamenty w ogień.”

A kot? Kota nie da się zepsuć, dopóki wytrwa mimo wszystko. Przecież zawsze można wezwać córkę, która musi mieć czas i pomóc. POMÓC. Słowo potworne jak wspomnienie z dzieciństwa.
Kiedy rozpadało się małżeństwo Karoliny, pomogło jej dopiero pokazanie własnego męża, milczącego i odwracającego się tyłem nawet w sypialni. Trzeba skorzystać z szansy, jakby była ona ostatnią. Szczęście to nie jest tylko słowo z telenoweli.

„Jesteśmy szczęściarzami, bo to, co zrobimy z naszym życiem, zależy tylko od nas” Jest jeszcze inne słowo, które przegania chmury…
„- Kocham was. Wszystkich trzech.
- O rany, mamo, co ci jest? - Zaniepokoił się Jeremi, czy dał jej pewność, że do tej pory postępowała nie tak, jak powinna”.

W pamięci przechowywane są różne, nawet przykre, doświadczenia. Lepsze to niż tylko napis wykuty na nagrobku: „Najpierw ryk fali, potem cisza śmierci, ale nigdy zatarcie pamięci”. Wszystko można zaakceptować i naprawić, ale najlepiej, kiedy nie idzie samemu przez życie.
„- Człowiek nie powinien chodzić całkiem sam.
- Dlaczego?
- Bo jeśli się potknie, nikt go nie złapię za rękę, a to żadna frajda przewrócić się i wpaść w błoto.”

Jedna niezbyt obszerna książka (a właściwie dylogia),a ileż zawiera ważnych przesłań. W życiu nie można pójść na wagary w problematycznej sytuacji. Nie wszystkie błędy można naprawić, ale trudno… „Echo” krzyku rozpaczy pod „Księżycem nad Vajont” nie daje spokoju nawet, jeśli jest tylko opowieścią o wydarzeniach z przeszłości. Pani Katarzyna Kielecka napisała porywającą książkę, która gwarantuje niepokój nocny. Gorąco polecam z zachowaniem kolejności tych książek. Najpierw przeczytajcie tom pierwszy Fala, a potem kontynuację opowieści Echo.

Jak długo można nie znosić ludzi, wśród których trzeba żyć? Dopóki ktoś nie wytknie życiowych błędów? Samemu jest źle na świecie, ale przecież nie najgorzej… chyba.

„To zawsze lżej, gdy się wie, ze nie jest się jedyną osobą, której nikt nie lubi.
- Ja nie chcę, żeby oni mnie lubili. Nie potrzebuję”

Nieznośna, egocentryczna stara kobieta potrafi zniszczyć wszystko oprócz...

Dzisiaj opowiem Wam o poruszających opowieściach Katarzyny Kieleckiej.

"Księżyc nad Vajont. Fala. Tom 1” autorstwa Katarzyny Kieleckiej to powieść, która z pewnością przyciąga uwagę nie tylko swoim tytułem, ale także intrygującą fabułą oraz głęboką analizą emocjonalną postaci. Kielecka w swoim dziele łączy elementy thrillera, dramatu oraz wątków obyczajowych, tworząc złożoną narrację, która porusza ważne tematy. Akcja książki rozgrywa się w malowniczej scenerii Dolomitów, a autorka z niezwykłą precyzją oddaje klimat tego regionu. Opisane miejsca stają się niemalże żywymi bohaterami, wpływając na losy postaci oraz budując napięcie. Kielecka umiejętnie balansuje między opisami przyrody a emocjami bohaterów, co sprawia, że czytelnik może poczuć się częścią tej historii. Postacie są dobrze skonstruowane i autentyczne. Każda z nich ma swoje problemy, marzenia i lęki, co sprawia, że stają się bliskie czytelnikowi. Autorka nie boi się poruszać trudnych tematów, takich jak strata, trauma czy zawirowania losu, co nadaje powieści głębi i zmusza do refleksji. Styl pisania Kieleckiej jest płynny i przystępny, z wyważonym tempem akcji, które utrzymuje zainteresowanie od pierwszej do ostatniej strony. Dialogi są naturalne, a opisy zmysłowe, co sprawia, że czytelnik łatwo angażuje się w fabułę.
"Księżyc nad Vajont. Fala. Tom 1” to książka, która łączy w sobie emocje, napięcie oraz piękną prozę. To powieść, która z pewnością zadowoli miłośników literatury współczesnej, a także tych, którzy szukają głębszych refleksji na temat życia i ludzkich relacji.



"Księżyc nad Vajont. Echo. Tom 2” Katarzyny Kieleckiej to kontynuacja intrygującej opowieści, która zyskała uznanie w pierwszym tomie. Autorka ponownie przenosi nas w malownicze Dolomity, gdzie piękno przyrody kontrastuje z dramatycznymi wydarzeniami, które kształtują losy bohaterów. W tej części Kielecka rozwija wątki zapoczątkowane w pierwszym tomie, wprowadzając nowe postacie oraz złożone relacje między nimi. Czytelnik ma okazję lepiej poznać motywacje bohaterów, ich wewnętrzne zmagania oraz dążenia. Każda postać staje się jeszcze bardziej wielowymiarowa, co sprawia, że ich historie są głęboko emocjonalne i autentyczne. Fabuła w "Echo” jest pełna zwrotów akcji, które utrzymują napięcie i angażują czytelnika od pierwszej do ostatniej strony. Kielecka umiejętnie wplata wątki tajemnicze, które pobudzają ciekawość i skłaniają do refleksji nad ludzką naturą oraz konsekwencjami wyborów. Autorka nie boi się dotykać trudnych tematów, takich jak trauma, strata czy poszukiwanie sensu, co dodaje głębi całej narracji. Styl pisania Kieleckiej pozostaje na wysokim poziomie – jest płynny i obrazowy, co pozwala czytelnikowi zanurzyć się w opowieści. Opisy przyrody są niezwykle malownicze, a emocje bohaterów wyrażone w sposób, który porusza serce. Dialogi są naturalne i pełne życia, co sprawia, że interakcje między postaciami stają się jeszcze bardziej autentyczne.
"Księżyc nad Vajont. Echo. Tom 2” to znakomita kontynuacja, która rozwija wątki z pierwszej części, a jednocześnie wprowadza nowe elementy, które tylko wzbogacają całą historię. To powieść, która porusza, skłania do myślenia i pozostawia w czytelniku ślad. Kielecka ponownie udowadnia, że jest utalentowaną pisarką, która potrafi wciągnąć czytelnika w fascynujący świat swoich postaci. Jestem pod ogromnym wrażeniem tej dylogii. Czytajcie!

Polecam gorąco!

BRUNETTE BOOKS

Dzisiaj opowiem Wam o poruszających opowieściach Katarzyny Kieleckiej.

"Księżyc nad Vajont. Fala. Tom 1” autorstwa Katarzyny Kieleckiej to powieść, która z pewnością przyciąga uwagę nie tylko swoim tytułem, ale także intrygującą fabułą oraz głęboką analizą emocjonalną postaci. Kielecka w swoim dziele łączy elementy thrillera, dramatu oraz wątków obyczajowych, tworząc...

Wspaniałe

Wspaniałe

Drugi to jest bardziej przejmujący
i ciekawszy od pierwszego.
Matka Karoliny, Teresa jest kobietą
marudną, cały czas absorbuje córkę, chce by ona zajmowała się nią mimo, że sama jest w stanie sobie poradzić.
Jest taka, bo bardzo wiele
w młodości przeżyła.
Córka i zięć zrozumieli to, gdy przeczytali listy, które matka pisała do swojego psa.
Smutna historia.

Drugi to jest bardziej przejmujący
i ciekawszy od pierwszego.
Matka Karoliny, Teresa jest kobietą
marudną, cały czas absorbuje córkę, chce by ona zajmowała się nią mimo, że sama jest w stanie sobie poradzić.
Jest taka, bo bardzo wiele
w młodości przeżyła.
Córka i zięć zrozumieli to, gdy przeczytali listy, które matka pisała do swojego psa.
Smutna historia.

Bardzo dobra książka, choć może drobna przesada z tą ilością nieszczęść. Nadal z uwagą śledziłam losy bohaterów. Kibicowałam im. Polecam

Bardzo dobra książka, choć może drobna przesada z tą ilością nieszczęść. Nadal z uwagą śledziłam losy bohaterów. Kibicowałam im. Polecam

Drugi tom również przejmujący i pełen emocji co tom pierwszy.Poprzez odkrywanie kolejnych listów do Jadźki poznajemy dalsze, również dramatyczne losy Teres ,dzięki którym możemy bardziej zrozumieć jej nastawienie do świata i jej zgorzkniałość .Natomiast współcześnie trzymamy kciuki za Karolinę,która za wszelką cenę chce ratować swoje małżeństwo.Wspólny wyjazd do Włoch,do korzeni Teresy ma scalić rodzinę i rozliczyć Teresę ze swoją przeszłością.Jednak Karolina nie spodziewa się,że ten wyjazd będzie również rozrachunkiem z jej własnym życiem.
Jest to powieść,która zarówno nas zszokuje ,zasmuci co i zachwyci-Czyta się lekko i z dużym zaciekawieniem.

Drugi tom również przejmujący i pełen emocji co tom pierwszy.Poprzez odkrywanie kolejnych listów do Jadźki poznajemy dalsze, również dramatyczne losy Teres ,dzięki którym możemy bardziej zrozumieć jej nastawienie do świata i jej zgorzkniałość .Natomiast współcześnie trzymamy kciuki za Karolinę,która za wszelką cenę chce ratować swoje małżeństwo.Wspólny wyjazd do Włoch,do...

Porwało mnie, zachwyciło! Przeczytałam jednym tchem obie części powieści! To powieść o kilku pokoleniach rodziny, która ostatecznie osiada ( jedną nogą) w Łodzi. I ta moja Łódź, której wcale nie lubię, a w której przyszło mi mieszkać ujęła mnie ze stron powieści jako dodatkowy walor. Autorka nie tylko świetnie oddaje zawiłość osobowości bohaterów, świetnie ich uwiarygadnia, to jeszcze postci te chodzą znanymi mi ulicami, oglądają te same widoki i tłoczą się w tych samych autobusach co ja. Ciekawa i barwnie napisana, oparta na żródłach historycznych, świetna powieść!

Porwało mnie, zachwyciło! Przeczytałam jednym tchem obie części powieści! To powieść o kilku pokoleniach rodziny, która ostatecznie osiada ( jedną nogą) w Łodzi. I ta moja Łódź, której wcale nie lubię, a w której przyszło mi mieszkać ujęła mnie ze stron powieści jako dodatkowy walor. Autorka nie tylko świetnie oddaje zawiłość osobowości bohaterów, świetnie ich uwiarygadnia,...

Smutna, dużo emocji i za wiele jak na jedną osobę tych przeżyć . Byłam zła na Karolinę, że Matka tak nią manipuluje a w tej części, no cóż, po przeczytaniu całości, jestem całym sercem z Teresą ,tą małą dziewczynką jeszcze we Włoszech , tym jej, właściwie smutnym życiem w Polsce . Piękna książka ,zachęcam do przeczytania.

Smutna, dużo emocji i za wiele jak na jedną osobę tych przeżyć . Byłam zła na Karolinę, że Matka tak nią manipuluje a w tej części, no cóż, po przeczytaniu całości, jestem całym sercem z Teresą ,tą małą dziewczynką jeszcze we Włoszech , tym jej, właściwie smutnym życiem w Polsce . Piękna książka ,zachęcam do przeczytania.

"Człowiek potrzebuje przeszłości, by budować na niej teraźniejszość, jak na solidnym fundamencie"

"Echo" to 2 część dylogii Katarzyny Kieleckiej "Księżyc nad Vajont", w której poznajemy dalsze losy Teresy i jej córki Karoliny. Autorka ponownie umieszcza swoją historię dwutorowo, w latach 60-tych XX wieku i współcześnie.

Włochy, czasy współczesne

Karolina Cichońska razem z mężem i synami wyjeżdża na wakacje do Włoch. Zabiera ze sobą również mamę. Kobieta liczy na to, że przeprosi męża i odzyska jego miłość. Marzy też o odbudowaniu dobrych relacji z synami. Tymczasem każdy dzień przynosi rozwiązanie kolejnych rodzinnych sekretów, które powiązane są z tragedią jaka wydarzyła się w Dolinie Vajont we Włoszech w 1963 roku. Czy Karolina pozna wreszcie całą prawdę o swojej matce i czy jej małżeństwo przetrwa?

Łódź, lata 60-te i 70-te

Marianna Lanza wraz z dziewięcioletnią córką Teresą przyjeżdża do Łodzi i wprowadza się do kuzynostwa Celiny i Stanisława Zimniczów. Jednak dziewczynka nie czuje się tu jak u siebie. Tęskni za ojcem i swoim psem Jadźką. Ma do niego żal o to, że pozwolił ją wywieźć do obcego kraju i rzucić na niepewny los, a sam został z jej kuzynką Agnese. Czyżby bardziej ją kochał? Jej matkę natomiast niszczy poczucie winy, że nie uchroniła swoich synów przed katastrofą. Otacza Tereskę surową troską i wymaga absolutnego posłuszeństwa. Mało z nią rozmawia, nie przytulała i nie okazuje matczynej miłości. W portfelu nosi tylko zdjęcia swoich dwóch synów. Tereska czuje się niekochana i odrzucona. Pisze pełne tęsknoty listy do Włoch i coraz bardziej zamyka się we własnym świecie. Dotrzeć do niej potrafi tylko Kazik, jej przyjaciel z sąsiedztwa. Czy ta przyjaźń przetrwa próbę czasu? Czy ich marzenia kiedyś się spełnią?

Historia przejmująca i pełna dramatycznych doświadczeń, które dźwigają na swych barkach bohaterowie. W cieniu tragedii z Vajont autorka ukazuje trudne relacje między matką i córką oraz zachodzące w nich przemiany. Cały czas dręczy czytelnika pytanie dlaczego ich relacje są tak skomplikowane? Jednak w końcu całość nabiera sensu i wyjaśniają się wszystkie wątki. Odkrywamy wreszcie tajemnice z przeszłości Teresy, które miały tak ogromny wpływ na jej całe życie. Autorka wyjaśnia nam wszystko i łączy w całość. To była bardzo poruszająca historia, która daje nadzieję ..... polecam.

"Człowiek potrzebuje przeszłości, by budować na niej teraźniejszość, jak na solidnym fundamencie"

"Echo" to 2 część dylogii Katarzyny Kieleckiej "Księżyc nad Vajont", w której poznajemy dalsze losy Teresy i jej córki Karoliny. Autorka ponownie umieszcza swoją historię dwutorowo, w latach 60-tych XX wieku i współcześnie.

Włochy, czasy współczesne

Karolina Cichońska razem...

Druga część dramatycznej historii o ramie w Włoszech. Po jej przeczytaniu trochę jestem w stanie usprawiedliwić zachowanie Teresy, chociaż tak naprawdę mało brakowało a zniszczyłaby życie własnej córki.
Polecam

Druga część dramatycznej historii o ramie w Włoszech. Po jej przeczytaniu trochę jestem w stanie usprawiedliwić zachowanie Teresy, chociaż tak naprawdę mało brakowało a zniszczyłaby życie własnej córki.
Polecam