Przejdź do zawartości

Zamek w Rohatynie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zamek w Rohatynie
Państwo

 Ukraina

Obwód

 iwanofrankiwski

Miejscowość

Rohatyn

Typ budynku

zamek

Ukończenie budowy

1567

Kolejni właściciele

Józef Bielski, Zofia Lubomirska

Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego
Mapa konturowa obwodu iwanofrankiwskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Zamek w Rohatynie”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Zamek w Rohatynie”
Ziemia49°24′41,30″N 24°37′13,69″E/49,411472 24,620469

Zamek w Rohatynie – wybudowany w 1567 r. nad Gniłą Lipą, dopływem Dniestru[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Do poważnego zniszczenia warowni doprowadziły wojny z Kozakami oraz polsko-rosyjskie w XVII w.[2] Według spisów podskarbińskich z 1770 r. w skład starostwa niegrodowego w Rohatynie wchodziły: miasto Rohatyn, zamek i pięć wsi[3]. W tym okresie posiadaczem dóbr był Józef Bielski[3]. Od 24 czerwca 1775 r. majątek trafił do księżnej Zofii Lubomirskiej, oddany przez rząd austriacki jako częściowe wynagrodzenie za zajęcie jej rodowych posiadłości w Dobromilu[3].

Architektura

[edytuj | edytuj kod]

Warownia składała się z trzech budynków mieszkalnych z piwnicami oraz pomieszczeń gospodarczych: kuchni, piekarni i spiżarni, położonych w drugiej jej części. Dwie bramy, zabezpieczone mostami zwodzonymi, umożliwiały wjazd do zamku[2]. Jedna droga do warowni poprowadzona była przez cmentarz, o czy wspomina lustracja z 1663 r.: Wjazd do zamku od miasta prowadzi przez cmentarz; zamek jest dokoła otoczony wałem; pokoje są na piwnicach wybudowane; trzy budynki nakryte dachami, ale bardzo słabe, na lato będą rozbierane i stawiane inne; po drugiej stronie zamku: kuchnia, piekarnia, spiżarnia[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Aleksander Strojny, Krzysztof Bzowski, Artur Grossman: Ukraina zachodnia: tam szum Prutu, Czeremoszu.... Kraków: Wyd. Bezdroża, 2005, s. 198-99. ISBN 83-921981-6-6.
  2. a b rohatyn. [dostęp 2013-11-17].
  3. a b c d Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. IX. Warszawa: 1880–1902, s. 692-94.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. IX, Warszawa, 1880–1902, ss. 692-94.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]