Σαββοπουλιάδας επιμύθιο
( Θα το γράφω σιγά σιγά)
---‐'--','-----'''''..................
🦋 Σκέφτομαι πως η Σαββοπουλιάδα άλλαξε εύκολα την Ατζέντα του δημοσίου διαλόγου, ( που διεξάγεται πλεον σχεδόν αποκλειστικά στα ΜΚΔ )
υπέρ της Δεξιάς.
Η Γάζα εξαφανίστηκε, ο ΟΠΕΚΕΠΕ επίσης: το κύριο ζήτημα έγινε το αν η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και της Αριστεράς πήγε στην κηδεία.
🦜 Προσωπικά, αν πήγαινα στην κηδεία θα θεωρούσα προσβλητικό το να βλέπω μπροστά, μπροστά στην εκκλησία, αριθμημένες θέσεις επίσημων,είτε γεμάτες είτε άδειες. Η κηδεία είναι κομμάτι του πένθους και στο πένθος είμαστε όλοι ίσοι. Φανταστείτε π.χ. να πάτε σε κηδεία φίλου ή έστω γνωστού σας και να σας βάζουν ταμπελάκι με την ιδιότητά σας, τη κοινωνική σας θέση κλπ.
🦚 Θέλω να πω πως αυτή η αρίθμηση θέσεων επίσημων, και μάλιστα μέσα στην εκκλησία, αποτελεί και στοιχείο της Δεξιάς αντίληψης για τις κηδείες.
🦢 Αλλά σε αυτό το σημείωμα θέλω να πω και κάτι άλλο.
🌷 Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ή μάλλον και με τους δύο τρόπους, ο Σαββόπουλος υπήρξε άκρως επιδραστικός για την ελληνική κοινωνία και την Αριστερά της, και τη δεξιά της.
🌼 Με ανάλογο αλλά και διαφορετικό τρόπο που ήταν και ο Θεοδωράκης και ο Χατζιδάκης.
🦜 Υπήρχε μια εποχή όπου η μουσική, το έντεχνο τραγούδι, σχημάτιζε έναν νοητό δημόσιο χώρο στην Ελλάδα (όπως και ο κινηματογράφος).
🌺 Δηλαδή όλοι τραγουδούσαν τα τραγούδια των μεγάλων συνθετών καο τα συνεδεαν με την πολιτική ζωή και τις κοινωνικές αλλαγές και αναταράξεις και τραύματα
🦉 Συνήθως τα τραγούδια αυτά ξεκινούσαν από Αριστερά και κατέληγαν να τα τραγουδούν και στη Δεξιά.
🦚 Στην αρχή ήταν απαγορευμένα τραγούδια και είχαν τη γοητεία του απαγορευμένου.
🌷 Καλά, ο Χατζιδάκης δεν απαγορευόταν επί Χούντας, αλλά θυμάμαι ακόμα και τώρα το ρίγος που αισθάνθηκα κάπου στην εφηβεία μου όταν ανακάλυψα ότι υπήρχε και μια άλλη μουσική πέρα από τα " πσιδια τα παιδια τα φιλαράκια τα καλά του Κοινουση. "
🦢 Τον Θεοδωράκη τον ακούγαμε στο σπίτι από ξένους σταθμούς: Ντούτσε Βελλε, ραδιόφωνο Μόσχα.
🌼 Ήταν σκοτεινές μέρες αλλα και μέρες ραδιοφώνου. Μαζευόμασταν όλη η οικογένεια, αλλά και φίλοι, και ακούγαμε.
🌸 Είχε την αίγλη της αντίστασης.
🦩 Τον Σαββόπουλος με έβαλε να ακούσω στο πικάπ ένας φίλος
🦜 Ήταν κάτι διαφορετικό και με εντυπωσίασε.
Ήμουν νομίζω τρίτη Γυμνασίου.
🌷 Τη Συννεφούλα την άκουσα πρώτη φορά κάπου στις διακοπές στον Σταυρό της Χαλκιδικής. Δεν είχα δώσει σημασία.
🦚 Αργότερα μου είπαν ότι ήταν, λέει, συμβολικό για τη Δημοκρατία " να γυρίσεις σου ζητώ"
🌼 Πολύ πολύ αργότερα έμαθα για ποίαν γράφτηκε. Και επειδή την είχα γνωρίσει απο κοντα κσι γοητευτηκα , ξσνάκουσα το τραγούδι με άλλο ενδιαφέρον.
🦢 Και μετά ήρθε η Μεταπολίτευση και πέσαμε με τα μούτρα στο πολιτικό τραγούδι.
🌸 Στην αρχή Μαρκόπουλο και Σαβαρακατρανεμία.
🦉 Αλλά πολύ γρήγορα στο "έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη" και "Μαύρα κοράκια", κλπ.
🦚 Ο Σαββόπουλος ήταν στα πλάι, παραδίπλα.
🌷 Αρχίσαμε να τον ακούμε πιο έντονα όταν άρχισε η κούραση και η βαρεμάρα από τα κόμματα της Αριστεράς...
🦢 Και αυτός μας έλεγε "όχι στις μανιφεστων τις κλεισούρες, αλλά σε εκείνο εκεί το μπαρ που ξενυχτάει".
🌸 Τέλος πάντων, για αυτή τη φάση έχω γράψει.τα εξης :
### Θυμάμαι τον Σαββόπουλο 🦢
🦜 Θυμάμαι τον Σαββόπουλο όταν έδωσε ανοιχτή συναυλία στην Πάντειο γύρω στο 1976-1977. Τότε τον θεωρούσαμε αναρχοαυτόνομο ή κάτι τέτοιο. Όμως, αναρχικός δεν ήταν. Αναρχικός τότε ήταν ο Άσιμος.
🌷 Ο Σαββόπουλος εξέφραζε τότε έναν ενδιάμεσο χώρο, μεταξύ ΚΚΕ εσωτ και πολιτικοποιημένων αυτόνομων.
🦚 Ο Σαββόπουλος αργότερα είχε πει:
«Όχι στων μανιφέστων τις κλεισούρες
αλλά, σε κείνο εκεί το μπαρ που ξενυχτάει.»
🌸 Ήταν η εποχή που στην Αθήνα άνοιγαν οι πρώτες "πάμπ", όπως έλεγαν τότε τα μπαράκια.
🦜 Παρεμπιπτόντως, προηγουμένως η λέξη «μπαρ» σχετιζόταν με γυναικεία κονσομασιόν σε μοναχικούς άρρενες...
🦩 Ο Σαββόπουλος εξέφραζε - κατά τη δεκαετία του 70 - το πέρασμα από την κουλτούρα της αυτούπέρβασης και των μεγάλων αφηγήσεων (Θεοδωράκης) στην κουλτούρα αυτοέκφρασης (και των μικρών αφηγήσεων), δηλαδή στην μεταμοντέρνα κατάσταση των επόμενων δεκαετιών.
🌷 Το ότι πολλοί από τους πρωτοπόρους των μικρών αφηγήσεων και της αυτοέκφρασης κατέληξαν στον ακραίο συντηρητισμό είναι άκρως ενδιαφέρον.
🦢 Ο Νιόνιος εξέφραζε ακριβώς τη γενιά της μεταπολίτευσης, δηλαδή εμάς που ήμασταν ακόμα μαθητές όταν έγινε το Πολυτεχνείο.
🌼 Θυμάμαι το ρίγος που ένιωσα όταν άκουσα τον Μπάλο από τον δίσκο ενός φίλου μου. Ήταν το 1973 περίπου. Ήμουν Γ' Γυμνασίου.
🦉 Ο Θεοδωράκης ήταν προηγούμενη γενιά, μνήμες Λαμπράκηδων. Το ίδιο και οι άλλοι πολιτικοποιημένοι συνθέτες. Μουσική του του αγώνα.
🌺 " Είμαστε δύο, είμαστε τρεις" ... ✊
🌸 Όμως, ο Νιόνιος εξέφραζε τα συναισθήματα της γενιάς μου:
🦜 Την μοναξιά
🌷 Την απόγνωση
🦢 Την πληγωμένη εφηβεία
🌼 Την ασφυξία στο πολιτισμικό κιτς περιβάλλον της Χούντας
🦉 «Θα βγω από αυτήν την φυλακή.»
🌺 Όταν βγαίναμε από τη Χούντα, ήμασταν, η γενιά μου, οι περισσότεροι έτσι. Είχαμε σιχαθεί τη Χούντα.
🌸 Και... βγαίναμε από τη φυλακή.
🦜 Και μετά;
🦩 Ήρθαν τα κόμματα της Αριστεράς: η ΚΝΕ, το ΕΚΚΕ, τα ΜΛ (εγώ ήμουν σε δύο)... και η κουλτούρα του πολιτικού, άκρως πολιτικοποιημένου τραγουδιού.
🦚 «Πάλης, ξεκίνημα, νέοι αγώνες, οδηγοί της ελπίδας, οι πρώτοι νεκροί.»
🦢 Αρχίσαμε τις πορείες, τα πηγαδάκια, τις κόκκινες σημαίες. Δεν υπήρχε πολύς χώρος για κάτι άλλο.
🌷 Ο Νιόνιος ήταν εκεί και περίμενε, μαζί με τη ροκ μουσική που ακούγαμε αρχικά και μετά την παρατήσαμε για το πολιτικό τραγούδι και το «Έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη».
🌼 Αυτό κράτησε μερικά χρόνια. Άρχισε να κουράζει το 1977, να σπάει το '78. Τουλάχιστον στα κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, και της Β' Πανελλαδικής, καταρρέει με πάταγο με τις διαδηλώσεις ενάντια στο Ν.815 το 1979.
🦉 Εκεί, γύρω στο '79, θεριεύει η αναρχοαυτονομία που δεν ήταν ακριβώς αναρχισμός...
🌺 Εκεί λοιπόν ξαναβγαίνει στη μόδα ο Σαββόπουλος, όπως και η μουσική ροκ, οι Ντόρς, η Τζάνις Τζόπλιν.
🌸 Βγαίνει κι ο Νιόνιος με τον δίσκο για τον Κοεμτζή, το Μακρύ ζεϊμπέκικο για τον Νίκο, που συμπίπτει με την απόδοση στο κοινωνικό περιθώριο χαρακτηριστικών επαναστατικού υποκειμένου.
🦜 Έλα όμως που ο Σαββόπουλος ετοιμαζόταν για την επόμενη στροφή του, την ελληνοορθόδοξη, με τα τραπεζάκια έξω.
.......
🦢...
🌼 Εν πάση περιπτώσει, ήρθε η δεκαετία του 80 και το ΠΑΣΟΚ που τα ισοπέδωσε όλα σαν οδοστρωτήρας.
🦉 Θέλω να πω, υπήρχε ένας ολόκληρος πολιτικός και πολιτισμικός μικρόκοσμος της Αριστεράς που εξαφανίστηκε κατά τη δεκαετία του 80.
Και με τα τραπεζάκια έξω, είχα την εντύπωση πως ο Σαββόπουλος… έγινε ΠΑΣΟΚ, τουλάχιστον την πρώτη τετραετία.
🌺
🌸 Αν όχι πολιτικά, τουλάχιστον πολιτιστικά.
🦜 Τι ήταν το ΠΑΣΟΚ της πρώτης τετραετίας; Ήταν ο λαός στην εξουσία,
όχι ο φανταστικός λαός της προηγούμενης περιόδου·
🦢 ήταν ο λαός που, επιτέλους, ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕ τη ζωή
🌼 τραπεζάκια έξω.
🦉 Και πολύ γρήγορα είδαμε και άλλες, πιο σκοτεινές πλευρές της... "λαοκρατίας".
🌺 Να μη τα πολυλογώ,
Πάμε στο "Βρώμικο '89". Εδώ να πω πως το 89 δεν ήταν μόνο βρώμικο για την Ελλάδα αλλά για όλο τον κόσμο.
Το 89 τελειώνει ο σύντομος εικοστός αιώνας, "η εποχή των άκρων", που έλεγε και ο Χομπσμπάουμ. Ήταν η εποχή που κατέρεε η Σοβιετική Ένωση, το ανατολικό μπλοκ και... επικρατούσε η Δύση, οι ΗΠΑ, το" τέλος της Ιστοριας " που έλεγε ο Φουκουγιάμα.
🦜 Και στην Ελλάδα είχαμε το σκάνδαλο Κοσκωτά, τον Ανδρέα να τα φτιάχνει με τη Μιμή, τον Τομπρά, την Αυριανή και να ανατέλλει το άστρο Μητσοτάκη πατρός.
🌷 Ας σταθούμε λίγο εδώ:
το (εξαιρετικά ρατσιστικό) "Κωλοέλληνες" του Σαββόπουλου δεν αφορούσε - όπως ισχυρίζονται κάποιοι σήμερα - Αριστερούς και ΠΑΣΟΚ.
🦚 Αφορούσε αποκλειστικά τους Πασόκους οπαδούς του Ανδρέα Παπανδρέου.
Θυμίζω πως η τότε Αριστερά (που περιελάμβανε και το ΚΚΕ) ήταν το '89 αναφανδόν κατά του ΠΑΣΟΚ.
Και ότι η λέξη λαϊκισμός στρεφόταν ως κατηγορία και από την Αριστερά τότε, ενάντια στον Ανδρέα (θυμίζω τον Κωνσταντόπουλο, πατέρα της Ζωής, να μιλά για προστασία των θεσμών, ενώ ο Ανδρέας έλεγε "δεν υπάρχουν θεσμοί, μόνο ο λαός" ή κάτι τέτοιο).
🌼 Επιπλέον, υπήρχε και μια αισθητική απαξίωση του λαϊκισμού του ΠΑΣΟΚ εκ μέρους της τότε Αριστεράς· θεωρούσαν το ΠΑΣΟΚ και τους Πασόκους ως κάτι ΚΙΤΣ (άλλη μια τεράστια συζήτηση που ξεκινησε το περιοδικο Αντι στις αρχες της δεκαετιας του '80).
🦉 Εκείνο που θέλω εδώ να πω είναι ότι το "Κωλοέλληνες" και το Μητσοτάκη στο " Κούρεμα" δεν αντανακλούσε τότε μόνο τη Δεξιά απέχθεια προς τους Πασόκους αλλά και - μέρος τουλάχιστον - της Αριστεράς (ιδίως αριστερούς της μεσαίας τάξης που δεν ανέχονταν εύκολα τη ταύτιση με την... πλέμπα).
***
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ( Στο επόμενο η δεκαετια του 90 ,η Συντηρητική επιθεση εναντισ στην ελευθερια της Τέχνης, ο Ρευστος εθνικισμός και ο Χριστόδουλος " ελάτε οπως είστε "
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
```
Τώρα, η δεκαετία του ’90 ήταν εκείνη όπου διαμορφώθηκε ο ρευστός εθνικισμός, του οποίου τα άνθή του Κακού θερίζουν σήμερα. Τι εννοώ με τον ρευστό εθνικισμό;
Εννοώ κάτι ανάλογο με τη ρευστή αγάπη, το ρευστό φόβο ή τη ρευστή νεωτερικότητα, όρους που χρησιμοποιούσε ο Μπαουμαν. Έναν εθνικισμό που δεν είναι από μπετόν και αυστηρή πειθαρχία, όπως ο άκαμπτος και πειθαρχημένος των αρχών του 20ού αιώνα, αλλά χαλαρό, ελιτίστικο, λείο με χιούμορ.
- Ένας ροκ εθνικισμός, διασκεδαστικός με την έννοια που έδινε ο Νηλ Πόστμαν στο βιβλίο του «Διασκεδάζοντας μέχρι θανάτου, ο Δημόσιος λόγος στην εποχή του θεάματος».
- Θέλετε ένα παράδειγμα;
- Θυμηθείτε τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, που σαγήνευε τη νεολαία στα μέσα της δεκαετίας του ’90 με το «Ελάτε όπως είστε (στην εκκλησία), ακόμα και με το σκουλαρίκι».
- Και πραγματικά, η νεολαία πήγε.
Σε αυτόν τον soft, μαλακό εθνικισμό (εθνολαϊκισμό, αν θέλετε), ο Σαββόπουλος έπαιξε ιδρυτικό ρόλο.
Και κομβικό σημείο ήταν η υπόθεση Φρίντα, Λιάππα...
🦖 Από άποψη τόσο ιδεολογική όσο και ελευθερίας της τέχνης, η υπόθεση Φρίντα Λιάππα είναι κομβικής σημασίας.
🦖 Ουσιαστικά αφορούσε στην παρέμβαση του κράτους στο πώς γυρίζεται μια ταινία, τι πρέπει να προβάλλεται και τι όχι.
🦖 Δεν τους πείραξε η δήθεν κακοποίηση, όσο το ότι μια κινηματογραφική σκηνή δείχνει ένα μωρό να βλέπει μια ερωτική σκηνη
Το ξαναλέω:
🦎 ΔΕΝ παρακολούθησε κανένα παιδί στην πραγματικότητα μια σεξουαλική σκηνή.
🐍 Αυτό που φαίνεται στην ταινία της Λιάππα ήταν προϊόν μοντάζ, όπως συνήθως γίνεται στον κινηματογράφο.
🐊 Υπήρχε η συναίνεση των γονέων και το παιδί ΔΕΝ εκτέθηκε σε κανένα τραύμα.
Τότε, γιατί ολόκληρη αυτή η ιστορία;
Ήταν μια καλή ευκαιρία για συντηρητική προπαγάνδα, να δυσφημιστεί η ίδια η ιδέα του κινηματογράφου, όπου ένα παιδί παρακολουθεί (κινηματογραφικά) μια πρωταρχική σεξουαλικη σκηνή.
🦎 Να συντριβεί η Φρίντα Λιάππα και το εργο της,
🐍 Να βρει ευκαιρία ο Δοξιάδης και ο Σαββόπουλος να προωθήσουν μια άκρως συντηρητική και εθνικιστική ιδεολογία.
🐊 Εκεί όπου το "...κοριτσάκι που πρέπει να προστατευτεί," κατά Σαββόπουλο, ήταν η....... Ελλάδα.
Δηλαδή, πέρα από τη χυδαιότητα της υπόθεσης, είχε και χαρακτήρα του τύπου «Τι κάνεις, Γιάννη; Κουκιά σπέρνω.»
*** ```
Τώρα, η δεκαετία του ’90 ήταν εκείνη όπου διαμορφώθηκε ο ρευστός εθνικισμός, του οποίου τα άνθή του Κακού θερίζουν σήμερα. Τι εννοώ με τον ρευστό εθνικισμό;
Εννοώ κάτι ανάλογο με τη ρευστή αγάπη, το ρευστό φόβο ή τη ρευστή νεωτερικότητα, όρους που χρησιμοποιούσε ο Μπαουμαν. Έναν εθνικισμό που δεν είναι από μπετόν και αυστηρή πειθαρχία, όπως ο άκαμπτος και πειθαρχημένος των αρχών του 20ού αιώνα, αλλά χαλαρό, ελιτίστικο, λείο με χιούμορ.
- Ένας ροκ εθνικισμός, διασκεδαστικός με την έννοια που έδινε ο Νηλ Πόστμαν στο βιβλίο του «Διασκεδάζοντας μέχρι θανάτου, ο Δημόσιος λόγος στην εποχή του θεάματος».
- Θέλετε ένα παράδειγμα;
- Θυμηθείτε τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, που σαγήνευε τη νεολαία στα μέσα της δεκαετίας του ’90 με το «Ελάτε όπως είστε (στην εκκλησία), ακόμα και με το σκουλαρίκι».
- Και πραγματικά, η νεολαία πήγε.
Σε αυτόν τον soft, μαλακό εθνικισμό (εθνολαϊκισμό, αν θέλετε), ο Σαββόπουλος έπαιξε ιδρυτικό ρόλο.
Και κομβικό σημείο ήταν η υπόθεση Φρίντα, Λιάππα...
🦖 Από άποψη τόσο ιδεολογική όσο και ελευθερίας της τέχνης, η υπόθεση Φρίντα Λιάππα είναι κομβικής σημασίας.
🦖 Ουσιαστικά αφορούσε στην παρέμβαση του κράτους στο πώς γυρίζεται μια ταινία, τι πρέπει να προβάλλεται και τι όχι.
🦖 Δεν τους πείραξε η δήθεν κακοποίηση, όσο το ότι μια κινηματογραφική σκηνή δείχνει ένα μωρό να βλέπει μια ερωτική σκηνη
Το ξαναλέω:
🦎 ΔΕΝ παρακολούθησε κανένα παιδί στην πραγματικότητα μια σεξουαλική σκηνή.
🐍 Αυτό που φαίνεται στην ταινία της Λιάππα ήταν προϊόν μοντάζ, όπως συνήθως γίνεται στον κινηματογράφο.
🐊 Υπήρχε η συναίνεση των γονέων και το παιδί ΔΕΝ εκτέθηκε σε κανένα τραύμα.
Τότε, γιατί ολόκληρη αυτή η ιστορία;
Ήταν μια καλή ευκαιρία για συντηρητική προπαγάνδα, να δυσφημιστεί η ίδια η ιδέα του κινηματογράφου, όπου ένα παιδί παρακολουθεί (κινηματογραφικά) μια πρωταρχική σεξουαλικη σκηνή.
🦎 Να συντριβεί η Φρίντα Λιάππα και το εργο της
🐍 Να βρει ευκαιρία ο Δοξιάδης και ο Σαββόπουλος να προωθήσουν μια άκρως συντηρητική και εθνικιστική ιδεολογία.
🐊 Εκεί όπου το "...κοριτσάκι που πρέπει να προστατευτεί," κατά Σαββόπουλο, ήταν η....... Ελλάδα.
Δηλαδή, πέρα από τη χυδαιότητα της υπόθεσης, είχε και χαρακτήρα του τύπου «Τι κάνεις, Γιάννη; Κουκιά σπέρν
***
🦅 Έχω να πω κι άλλα, αλλά μάλλον δεν θα τελειώσω ποτέ... Ίσως προσθέσω και άλλα αργότερα.
🌸 ας πω ότι ο Σαββόπουλος υπήρξε όχι ως μουσικός ή συνθέτης, αλλά κυρίως ως τραγουδοποιός.
🦆 Τη γενιά μου, γενιά της μεταπολίτευσης, τη σημάδεψαν οι στίχοι του και ο ρυθμός της μουσικής του.
Και η μεταπολίτευση, πόσο κράτησε;
Κράτησε 10-11 χρόνια, από το 1974-75 ως το 1985.
🌷 Σ’ αυτά τα χρόνια η Ελλάδα άλλαζε ταχύτατα πολιτικά, κοινωνικά και... ηθικά.
Ραγδαίες αλλαγές σε όλους τους τομείς, ας πούμε στη σεξουαλικότητα, στο τι σημαίνει να είσαι νέος.
Η Ελλάδα γινόταν από αγροτική χώρα αστική, με την έννοια της πόλης αλλά και της πολιτικής, κι εκείνη την εποχή πολιτική σήμαινε κάτι άλλο, πολύ διαφορετικό από την αποστεωμένη σημασία που έχει σήμερα.
🦜 Κι εμείς, οι αριστεροί μαθητές και φοιτητές, οι νέοι της μεταπολίτευσης, αισθανόμασταν την ανάγκη να είμαστε όχι μόνο πολιτική αλλά και πολιτιστική πρωτοπορία.
Ακούγαμε μουσική, διαβάζαμε ποίηση και κάθε καινούριο βιβλίο του Ρίτσου τότε ή του Ελύτη, συζητιώτας πλατιά στα αμφιθέατρα.
🌺 Αισθανόμασταν την αλλαγή της κοινωνίας σχεδόν σωματικά...
Πώς να το πω; Υπήρχε απόλαυση στην αλλαγή της κοινωνίας, απόλαυση της αλλαγής.
🦋 Και μέσα σ’ αυτό το κλίμα υπήρχαν τα τραγούδια του Σαββόπουλου, τότε, ως διαρκές ζουζούνισμα, σαν μια Σωκρατική αλογόμυγα που μας έκανε να αμφιβάλλουμε την κομματική μας ένταξη (λευκέ, γαλάζιε ποντίκι),
ως ειρωνεία και αυτοσαρκασμό των ίδιων των ιερών μας τεράτων (Αχάρνη).
🦢 Ο Σαββόπουλος δεν ήταν ένας από μας, ήταν το διχασμένο "εμείς" της εποχής, η ψυχή της νιότης μας.
🌻 Αυτό, κατ’ εμέ, κράτησε μέχρι τα τραπεζάκια έξω. Μετά χάθηκε.
Δεν ξέρω αν χάθηκε η έμπνευση του Διονύση, ξέρω όμως ότι δεν μας ενδιέφεραν πια τα τραγούδια του ..
Ίσως άλλαξε η ίδια η ελληνική κοινωνία, αστικοποιήθηκε, άρχισε να βλέπει υπεροπτικά τον προηγούμενο εαυτό της: " κώλο Έλληνες, με πεσμένους κώλους, μελαμψές φυλές " κλπ.
🌼 Μια μεριδα ( ακρως ευνοημένη )της ελληνικης κοινωνιας
αρχισε να κοροϊδεύει τα καλύτερα της χρόνια.,τη νιότης της ,τους ίδιους τους συντοπιτες και " συνελληνες" της
🦁 Δεν άλλαξε μόνο ο Σαββόπουλος,
άλλαξε και η κοινωνία.
Από συμπαγής, κομματιάστηκε, έγινε φυγοκεντρική, εκκεντρική... Και αλαζονική.
🐯 Και ο Σαββόπουλος αγκαλιάστηκε από τη Δεξιά. Όμως μπορούσε η Δεξιά να τον αγκαλιάσει; Τα πιο ωραία τραγούδια του ήταν ζυμωμένα με την ψυχή της μεταπολίτευσης, και η μεταπολίτευση είχε αριστερή ψυχή!
🐸 Τι να καταλάβουν οι δεξιοί από το "Βρώμικο ψωμί";
🦎 Τι να καταλάβουν οι Και Α και Ου της ΔΑΠ Νουφιυφούκου από τα τραγούδια του;
🐍 Αυτοί είχαν τα πάρτυ τους με έξι ευρώ και τα τραγούδια της Γαλάζιας Γενιάς του Ρ. Ουίλιαμς. Και τον Ρουβά.
🦚 Έτσι και τα τραγούδια του Σαββόπουλου γίνονταν όλο και περισσότερο άνευρα, άψυχα ή μάλλον ξεψυχισμένα.
🦉 Αλλά και η ίδια η ελληνική κοινωνία δεν ξεψυχά χρόνια τώρα;
🦚 Δεν βυθίζεται όλο και πιο πολύ στον κομφορμισμό, στον πομπώδη νάρκισσισμό, εν τέλει στον φασισμό; (Ή έστω στον μεταφασισμό;)
🦇 Δεν ξέρω πώς να τελειώσω αυτό το σημείωμα... Μάλλον θα το αφήσω ανοιχτό,
άνω τελεία ●
***
```
Π.Θ
```
Π.Θ