What do you think?
Rate this book
Toxine
Als Offer en bezit van de Opperheer heeft Khala geen beslissingsrecht over haar eigen leven. Want hij wil haar bijzondere gave, haar Talent om te doden door een enkele aanraking, voor zichzelf gebruiken. Enkel zo kan hij de toxische macht over zijn rijk vergroten en zijn vijanden voorgoed vernietigen.
Om uit zijn klauwen te blijven, moet Khala vluchten. Samen met een mysterieuze bandiet en een roodharige furie begint ze aan een hels avontuur. Tot ze tijdens haar vlucht de uitgelezen kans krijgt om zelf de strijd met de Opperheer aan te gaan. Daarvoor moet ze echter tot het uiterste gaan. En om te winnen, moet ze doden.
Maar zijn haar bondgenoten wel te vertrouwen? En wie is de Zwarte Slang die haar overal weet te vinden?
Om uit zijn klauwen te blijven, moet Khala vluchten. Samen met een mysterieuze bandiet en een roodharige furie begint ze aan een hels avontuur. Tot ze tijdens haar vlucht de uitgelezen kans krijgt om zelf de strijd met de Opperheer aan te gaan. Daarvoor moet ze echter tot het uiterste gaan. En om te winnen, moet ze doden.
Maar zijn haar bondgenoten wel te vertrouwen? En wie is de Zwarte Slang die haar overal weet te vinden?
- GenresFantasyYoung Adult
300 pages, Hardcover
Published February 8, 2020
About the author
Rani De Vadder
15 books122 followersYA and youth author at Hamley Books Publishing. Rani De Vadder studied Chinese and English translation and is currently working as an editor, copywriter and social media manager. Toxine is her debut novel, followed by two middle grade stories and a high fantasy series. Evil Wears a Crown is her first fantasy YA in English.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 88 reviews
June 23, 2020
Het is eigenlijk nogal moeilijk om hier iets over te zeggen. Ik weet niet goed waarom. Soms heb je dat gewoon met boeken.
Oké, dus, het valt hier op dat er wel degelijk vooruitgang is als het gaat om YA-boeken van eigen bodem in de Lage Landen. In tegenstelling tot een aantal jaar geleden, toen bemoederend en uitleggerig schrijven nog algemeen aanwezig was, hebben we daar hoe langer hoe minder last van. In Toxine is dat er helemaal uitgehaald. Dat is het voordeel met van die jonge schrijvers: die staan natuurlijk beter in contact met de doelgroep, want ze zijn de doelgroep. Dit boek is dan ook erg vlot geschreven, veel minder met horten en stoten. Af en toe zit er nog een zin in waarvan je denkt, dat had nog iets vlotter gemogen, hier leest het net iets té gekunsteld, maar dat zijn uitzonderingen. En daar kan ik nog wel tegen, zeker als ik terugdenk aan wat er vroeger allemaal de ronde deed...
Het verhaal op zich is ook ça va. De plot is nog niet ontzettend sterk, maar hij mag er al best wezen. Bovendien: als het uit Nederland of Vlaanderen komt, dan heb ik de afgelopen jaren in het fantasy- en sf-segment binnen de YA meestal altijd het gevoel gehad dat het gewoon een rip-off en/of een mix was van een Angelsaksisch verhaal, zonder al te veel originaliteit en echt eigen inbreng, en dat had ik hier niet. Het voelt zeker origineel aan. Ja, tuurlijk heeft het 'de gebruikelijke fantasy-elementen' maar dat is ook logisch, het is niet voor niks een fantasyboek. Er zitten verder genoeg details in die het een eigen gevoel geven.
Desondanks heb ik wel een paar kritiekpuntjes. Het voelde alsof alles nogal snel afgeraffeld werd, nu en dan. Meestal vraag ik om verhalen in te korten, hier had het dan weer een beetje langer gemogen. Na honderd bladzijdes is er... al heel wat gebeurd, en zijn Khala en Vex al een heel eind gevorderd. Hun tempo had iets gezapiger gemogen van mij. Dan hadden de lezers meer tijd gehad om alles tot zich te laten doordringen. Het ging zowat de hele tijd in volle galop, maar je mag een paard soms ook wel eens op een drafje laten gaan, of zelfs nog een snelle draf.
Met de personages had ik niet echt voeling, maar dat kan evengoed aan mij liggen. Ik ben een rare wat dat betreft, en ik kan het vaak niet uitleggen. Hier ook niet. Voor mij kwamen ze niet interessant genoeg over, misschien miste er... ik weet het niet, gewoon iets 'aparts', denk ik, iets opvallends, dat had ik nog graag gewild. Maar aan de andere kant: ik ergerde me ook aan niemand, dus da's ook weer positief! Alleen die insta-love, die had geschrapt mogen worden. Dat ging me hier helemaal wat te snel - voor zoiets had ik liever een tweeluik gehad.
De wereld is interessant. Hij had nog wat meer uitgebouwd mogen worden. Nu had ik de hele tijd zo het vage idee dat het ergens de late middeleeuwen waren, maar eigenlijk situeert het zich tijdens een industriële revolutie, aangezien er een trein is, en nog zo het een en het ander. (Proficiat voor die trein! Ik hou van treinen! Treinen in boeken zijn altijd tof, en er zijn er veel te weinig!) Enfin, het had wat informatiever kunnen zijn. Uiteindelijk krijgen we maar relatief weinig informatie over de hele setting, en al zit ik zeker niet op een vijf hoofdstukken durende infodump te wachten, één hoofdstuk kan ik wel aan.
Kort gezegd: met een beetje meer redactionele tips en/of ingrepen, denk ik dat het wel beter had kunnen zijn. Nu schortte er net iets te veel aan voor mij om er echt ten volle van te genieten. Aan de andere kant: soms kun je ook gewoon zo'n boek gebruiken dat je even snel als vieruurtje leest. Niet te dik, niet te traag, gewoon een paar uur een 'gewoon goed' boek lezen.
Maar hé, er zitten ook een paar mooie wendingen en scènes in het verhaal. En ik vond het in elk geval beter dan dat verdomde nieuwe boek van Suzanne Collins.
6,3/10
Oké, dus, het valt hier op dat er wel degelijk vooruitgang is als het gaat om YA-boeken van eigen bodem in de Lage Landen. In tegenstelling tot een aantal jaar geleden, toen bemoederend en uitleggerig schrijven nog algemeen aanwezig was, hebben we daar hoe langer hoe minder last van. In Toxine is dat er helemaal uitgehaald. Dat is het voordeel met van die jonge schrijvers: die staan natuurlijk beter in contact met de doelgroep, want ze zijn de doelgroep. Dit boek is dan ook erg vlot geschreven, veel minder met horten en stoten. Af en toe zit er nog een zin in waarvan je denkt, dat had nog iets vlotter gemogen, hier leest het net iets té gekunsteld, maar dat zijn uitzonderingen. En daar kan ik nog wel tegen, zeker als ik terugdenk aan wat er vroeger allemaal de ronde deed...
Het verhaal op zich is ook ça va. De plot is nog niet ontzettend sterk, maar hij mag er al best wezen. Bovendien: als het uit Nederland of Vlaanderen komt, dan heb ik de afgelopen jaren in het fantasy- en sf-segment binnen de YA meestal altijd het gevoel gehad dat het gewoon een rip-off en/of een mix was van een Angelsaksisch verhaal, zonder al te veel originaliteit en echt eigen inbreng, en dat had ik hier niet. Het voelt zeker origineel aan. Ja, tuurlijk heeft het 'de gebruikelijke fantasy-elementen' maar dat is ook logisch, het is niet voor niks een fantasyboek. Er zitten verder genoeg details in die het een eigen gevoel geven.
Desondanks heb ik wel een paar kritiekpuntjes. Het voelde alsof alles nogal snel afgeraffeld werd, nu en dan. Meestal vraag ik om verhalen in te korten, hier had het dan weer een beetje langer gemogen. Na honderd bladzijdes is er... al heel wat gebeurd, en zijn Khala en Vex al een heel eind gevorderd. Hun tempo had iets gezapiger gemogen van mij. Dan hadden de lezers meer tijd gehad om alles tot zich te laten doordringen. Het ging zowat de hele tijd in volle galop, maar je mag een paard soms ook wel eens op een drafje laten gaan, of zelfs nog een snelle draf.
Met de personages had ik niet echt voeling, maar dat kan evengoed aan mij liggen. Ik ben een rare wat dat betreft, en ik kan het vaak niet uitleggen. Hier ook niet. Voor mij kwamen ze niet interessant genoeg over, misschien miste er... ik weet het niet, gewoon iets 'aparts', denk ik, iets opvallends, dat had ik nog graag gewild. Maar aan de andere kant: ik ergerde me ook aan niemand, dus da's ook weer positief! Alleen die insta-love, die had geschrapt mogen worden. Dat ging me hier helemaal wat te snel - voor zoiets had ik liever een tweeluik gehad.
De wereld is interessant. Hij had nog wat meer uitgebouwd mogen worden. Nu had ik de hele tijd zo het vage idee dat het ergens de late middeleeuwen waren, maar eigenlijk situeert het zich tijdens een industriële revolutie, aangezien er een trein is, en nog zo het een en het ander. (Proficiat voor die trein! Ik hou van treinen! Treinen in boeken zijn altijd tof, en er zijn er veel te weinig!) Enfin, het had wat informatiever kunnen zijn. Uiteindelijk krijgen we maar relatief weinig informatie over de hele setting, en al zit ik zeker niet op een vijf hoofdstukken durende infodump te wachten, één hoofdstuk kan ik wel aan.
Kort gezegd: met een beetje meer redactionele tips en/of ingrepen, denk ik dat het wel beter had kunnen zijn. Nu schortte er net iets te veel aan voor mij om er echt ten volle van te genieten. Aan de andere kant: soms kun je ook gewoon zo'n boek gebruiken dat je even snel als vieruurtje leest. Niet te dik, niet te traag, gewoon een paar uur een 'gewoon goed' boek lezen.
Maar hé, er zitten ook een paar mooie wendingen en scènes in het verhaal. En ik vond het in elk geval beter dan dat verdomde nieuwe boek van Suzanne Collins.
6,3/10
March 27, 2020
Recensie komt later!
May 16, 2020
Met hoge verwachtingen begon ik aan Toxine, een fantasy YA van eigen bodem. En die verwachtingen werden ingelost. Vanaf hoofdstuk een zit je meteen in de actie, waardoor je ook meteen ‘hooked’ bent. De fictieve wereld, Rivalen, is ook een unieke combinatie van de klassieke fantasy-werelden met een tintje modern. Rani heeft een erg mooie beschrijvende en fijne schrijfstijl waardoor je de wereld helemaal voor je ziet. Soms voelde de verhaallijn wat gehaast aan, maar hierdoor werd het spannende tempo er ook goed in gehouden en blijf je pagina na pagina verder lezen.
Toxine is een Vlaamse Fantasy YA om trots op te zijn, meer van dit aub!
Toxine is een Vlaamse Fantasy YA om trots op te zijn, meer van dit aub!
March 7, 2020
"Ik was nu een voortvluchtige die wilde ontsnappen aan de Opperheer, die veel meer dan een gewone Koning was, zoveel meer dan de heerser van een machtig." ~ p31.
Het was liefde op het eerste gezicht toen ik deze prachtige cover zag. Je zou bijna willen dat je de structuur van de huid kon voelen!
"Ik snap dat wat ik van je vraag veel is, maar ik beloof je dat niemand je kwaad zal doen zolang ik bij je ben. Vertrouw je me?" ~ p34.
Toxine is een fantasierijk YA verhaal, en vertelt het verhaal van Khala, een Offer die op het punt staat 18 te worden. Vanaf haar ontdekking is zij bezit van de Opperheer, met de belofte dat hij haar op haar 18e verjaardag komt halen. Dan heeft zij haar Talent om te doden met een enkele aanraking, voldoende ontwikkeld, zodat de Opperheer deze gave van haar zelf kan gebruiken. Khala vlucht, om uit zijn klauwen te blijven. Tijdens haar vlucht ontmoet ze 2 bondgenoten, en krijgt ze kans om de strijd met de Opperheer aan te gaan. Kan ze deze vreemdelingen vertrouwen, en wie is de Zwarte Slang die haar overal weet te vinden?
Wat een heerlijk debuut van Rani de Vadder. Haar fijne schrijfstijl zorgt ervoor dat je snel in het verhaal gezogen zit, en empathie voelt voor Khala. En wat een avontuur! Tijdens het lezen bleef ik wantrouwend, en vol verwachting bladzijden omslaan om te weten hoe verhaal zich vervolgde. Aan alle ingredienten is gedacht. Er is een duidelijke wereld neergezet, een mooie climax opgebouwd gedurende het boek, en natuurlijk een aantrekkelijke jongeman aanwezig: Vex.
Je voelt dat het verhaal voor de auteur echt is, dat ze over de details van het grote geheel heeft nagedacht, de oorspong, de diverse talenten, de geschiedenis van land en bevolking. Ik denk dat het nog completer was geweest als ze daar meer van had toegevoegd, bijvoorbeeld een proloog vanuit de Oppermeester tijdens zijn laatste slachtoffer, met herinneringen aan eerdere offers, om de Oppermeester tastbaarder te maken. Maar zelfs zonder die toevoegingen is het absoluut een verhaal om van te genieten. En mocht ze ooit behoefte hebben om een aanvullende novelle te schrijven, zou ik zeker aanraden om het verhaal van de Corvus wat meer uit te wijden.
"Ironisch, wel. Ik was het meisje met het unieke Talent om te doden. Ze hadden een moordenaar gekozen om een moordenaar te vermoorden." ~ p77.
Het mag duidelijk zijn dat ik heb genoten tijdens het lezen. Geen allesovertreffend verhaal, maar absoluut beter dan gemiddeld, wat betekend een mooie 4 sterren van mij.
www.facebook.com/thebookbabecisz
Het was liefde op het eerste gezicht toen ik deze prachtige cover zag. Je zou bijna willen dat je de structuur van de huid kon voelen!
"Ik snap dat wat ik van je vraag veel is, maar ik beloof je dat niemand je kwaad zal doen zolang ik bij je ben. Vertrouw je me?" ~ p34.
Toxine is een fantasierijk YA verhaal, en vertelt het verhaal van Khala, een Offer die op het punt staat 18 te worden. Vanaf haar ontdekking is zij bezit van de Opperheer, met de belofte dat hij haar op haar 18e verjaardag komt halen. Dan heeft zij haar Talent om te doden met een enkele aanraking, voldoende ontwikkeld, zodat de Opperheer deze gave van haar zelf kan gebruiken. Khala vlucht, om uit zijn klauwen te blijven. Tijdens haar vlucht ontmoet ze 2 bondgenoten, en krijgt ze kans om de strijd met de Opperheer aan te gaan. Kan ze deze vreemdelingen vertrouwen, en wie is de Zwarte Slang die haar overal weet te vinden?
Wat een heerlijk debuut van Rani de Vadder. Haar fijne schrijfstijl zorgt ervoor dat je snel in het verhaal gezogen zit, en empathie voelt voor Khala. En wat een avontuur! Tijdens het lezen bleef ik wantrouwend, en vol verwachting bladzijden omslaan om te weten hoe verhaal zich vervolgde. Aan alle ingredienten is gedacht. Er is een duidelijke wereld neergezet, een mooie climax opgebouwd gedurende het boek, en natuurlijk een aantrekkelijke jongeman aanwezig: Vex.
Je voelt dat het verhaal voor de auteur echt is, dat ze over de details van het grote geheel heeft nagedacht, de oorspong, de diverse talenten, de geschiedenis van land en bevolking. Ik denk dat het nog completer was geweest als ze daar meer van had toegevoegd, bijvoorbeeld een proloog vanuit de Oppermeester tijdens zijn laatste slachtoffer, met herinneringen aan eerdere offers, om de Oppermeester tastbaarder te maken. Maar zelfs zonder die toevoegingen is het absoluut een verhaal om van te genieten. En mocht ze ooit behoefte hebben om een aanvullende novelle te schrijven, zou ik zeker aanraden om het verhaal van de Corvus wat meer uit te wijden.
"Ironisch, wel. Ik was het meisje met het unieke Talent om te doden. Ze hadden een moordenaar gekozen om een moordenaar te vermoorden." ~ p77.
Het mag duidelijk zijn dat ik heb genoten tijdens het lezen. Geen allesovertreffend verhaal, maar absoluut beter dan gemiddeld, wat betekend een mooie 4 sterren van mij.
www.facebook.com/thebookbabecisz
March 8, 2022
Toen ik zag dat dit boek een standalone was kon ik het bijna niet geloven! Het komt niet vaak voor dat er maar èèn deel is van een fantasy boek.
Ik had hoge verwachtingen en Rani heeft ze allemaal waargemaakt. Ik zou dit boek alleen al kopen voor de prachtige cover.
Er zaten veel goede plottwist in, prachtige quotes en het was ontzettend fast paced. Ik MOET meer van Rani lezen!
Ik had hoge verwachtingen en Rani heeft ze allemaal waargemaakt. Ik zou dit boek alleen al kopen voor de prachtige cover.
Er zaten veel goede plottwist in, prachtige quotes en het was ontzettend fast paced. Ik MOET meer van Rani lezen!
March 29, 2020
Eindelijk eens een goede fantasy stand-alone! Toxine was op twee dagen uitgelezen. Leuke personages, fast paced verhaal, geweldige climax. Ik kijk al uit naar een volgend boek van Rani 💜
December 17, 2020
'Niet doden? Dat wil niemand, Khala. We hebben echter geen keus. Je bent een moordwapen, maar enkel tegen slechteriken. Je bent geen moordenaar. Je bent een overlever.'
Khala heeft een talent. Met slechts één aanraking kan ze een ander doden. Dit maakt haar heel interessant voor de Opperheer, de machtigste persoon in het rijk.
Maar Khala is niet van plan om zich over te geven, ze besluit te vluchten.
Het verhaal is heel goed opgebouwd. Je komt als lezer steeds meer te weten of de wereld en de legendes en geschiedenis daarvan. Het is zo goed beschreven en de wereld is goed uitgewerkt.
Direct is het verhaal spannend, je wordt midden in het verhaal gedropt en de spannende gebeurtenissen blijven komen.
Het verhaal is heel origineel en een aantal twists zag ik niet aankomen.
De schrijfstijl is heel prettig. Het leest vlot en zit vol mooie beschrijvingen.
Ik kon niet stoppen met lezen!
Khala heeft een talent. Met slechts één aanraking kan ze een ander doden. Dit maakt haar heel interessant voor de Opperheer, de machtigste persoon in het rijk.
Maar Khala is niet van plan om zich over te geven, ze besluit te vluchten.
Het verhaal is heel goed opgebouwd. Je komt als lezer steeds meer te weten of de wereld en de legendes en geschiedenis daarvan. Het is zo goed beschreven en de wereld is goed uitgewerkt.
Direct is het verhaal spannend, je wordt midden in het verhaal gedropt en de spannende gebeurtenissen blijven komen.
Het verhaal is heel origineel en een aantal twists zag ik niet aankomen.
De schrijfstijl is heel prettig. Het leest vlot en zit vol mooie beschrijvingen.
Ik kon niet stoppen met lezen!
March 10, 2020
Naast dat ik los allerlei boeken recenseer van diverse genres, voor diverse uitgeverijen, doe ik ondertussen ook vrij regelmatig mee aan de blogtours van de uitgeverij Hamley Books. Zij hebben inmiddels behoorlijk wat toffe schrijvers in de portefeuille, zowel ervaren schrijvers als debutanten. Zo blijft Hamley Books lekker door timmeren aan hun weg, wat ik sowieso al supertof vind om te volgen.
Toen ik de zag dat Rani de Vadder zou debuteren met ‘Toxine’ was mijn nieuwsgierigheid al gelijk gewekt door de prachtige cover, grotendeels bestaande uit mijn lievelingskleur paars en een griezelige, zwarte slang. Ook sprak de fantasierijke flaptekst mij aan dus ik aarzelde geen moment om mij in te schrijven voor de blogtour. Geluk had ik om zo de prachtige hardcover thuis te ontvangen en nu is het dan eindelijk zover, ik mag mijn recensie online zetten van de Young Adult ‘Toxine’ als onderdeel van de blogtour rondom dit boek.
“Maar daar, in de hoek, glinsterde iets in het gouden zonlicht – een verloren herinnering.”
Niet alleen de buitenkant van de hardcover ziet er gaaf uit maar ook binnenin worden de hoofdstukken ingeleid met een illustratie. Voorin kom je een landkaartje tegen en het verhaal bestaat ook nog eens uit deel 1 en deel 2, aangegeven door middel van een grotere illustratie. Het lettertype leest fijn en de paginanummering bevind zich duidelijk zichtbaar onderaan elke pagina. Elk onderdeel dat ik hier benoem draagt voor mij bij aan het leesplezier van het verhaal. Want ook al ben ik enorm visueel ingesteld, vind ik het toch heerlijk als een verhaal ook qua lay-out aandacht heeft ontvangen en ik het er niet zelf bij hoef te bedenken. Het ziet er ook nog eens enorm verzorgd uit.
“Als ik hun de waarheid niet vertelde, trok ik hen mee in iets wat nog duisterder was dan ze dachten.”
Inhoudelijk vind ik het verhaal heerlijk weglezen, als een lekker spannend en fantasierijk avontuur. Er valt genoeg te beleven om de vaart erin te houden en het verhaal zakt voor mijn gevoel nergens in. De personages zijn interessant en spreken tot de verbeelding. Gaande weg leer je als lezer vooral Khala kennen, de andere karakters blijven iets meer aan de oppervlakte. Zij is dan ook het hoofdpersonage en vanuit haar lees je wat er allemaal gebeurd. Mooie beschrijvingen van de omgeving dragen bij aan het visueel voorstellen van hoe alles eruit ziet inclusief diens personages.
“Ik bleef doodstil zitten, want ik wist dat ze me op die manier zou leren vertrouwen.”
De schrijfstijl leest vlot, omvat goed gekozen afwisselende bewoording en geen herhaling van dezelfde frases wat ik prettig vind omdat dat iets is wat mij aan andere verhalen nogal eens kan storen. Ik bleef geboeid door lezen tot de laatste letter zonder te struikelen over niet soepel lopende zinnen.
Ik ben benieuwd met wat voor verhaal Rani de volgende keer komt. Dit is in ieder geval een heel leuk en goed debuut denk ik zo, eentje waar ze absoluut trots op mag zijn. ‘Toxine’ heb ik in ieder geval met veel plezier gelezen en voor zover ik heb gezien mijn mede blogtour genoten ook!
Lieve leesgroet, Elsa.
Toen ik de zag dat Rani de Vadder zou debuteren met ‘Toxine’ was mijn nieuwsgierigheid al gelijk gewekt door de prachtige cover, grotendeels bestaande uit mijn lievelingskleur paars en een griezelige, zwarte slang. Ook sprak de fantasierijke flaptekst mij aan dus ik aarzelde geen moment om mij in te schrijven voor de blogtour. Geluk had ik om zo de prachtige hardcover thuis te ontvangen en nu is het dan eindelijk zover, ik mag mijn recensie online zetten van de Young Adult ‘Toxine’ als onderdeel van de blogtour rondom dit boek.
“Maar daar, in de hoek, glinsterde iets in het gouden zonlicht – een verloren herinnering.”
Niet alleen de buitenkant van de hardcover ziet er gaaf uit maar ook binnenin worden de hoofdstukken ingeleid met een illustratie. Voorin kom je een landkaartje tegen en het verhaal bestaat ook nog eens uit deel 1 en deel 2, aangegeven door middel van een grotere illustratie. Het lettertype leest fijn en de paginanummering bevind zich duidelijk zichtbaar onderaan elke pagina. Elk onderdeel dat ik hier benoem draagt voor mij bij aan het leesplezier van het verhaal. Want ook al ben ik enorm visueel ingesteld, vind ik het toch heerlijk als een verhaal ook qua lay-out aandacht heeft ontvangen en ik het er niet zelf bij hoef te bedenken. Het ziet er ook nog eens enorm verzorgd uit.
“Als ik hun de waarheid niet vertelde, trok ik hen mee in iets wat nog duisterder was dan ze dachten.”
Inhoudelijk vind ik het verhaal heerlijk weglezen, als een lekker spannend en fantasierijk avontuur. Er valt genoeg te beleven om de vaart erin te houden en het verhaal zakt voor mijn gevoel nergens in. De personages zijn interessant en spreken tot de verbeelding. Gaande weg leer je als lezer vooral Khala kennen, de andere karakters blijven iets meer aan de oppervlakte. Zij is dan ook het hoofdpersonage en vanuit haar lees je wat er allemaal gebeurd. Mooie beschrijvingen van de omgeving dragen bij aan het visueel voorstellen van hoe alles eruit ziet inclusief diens personages.
“Ik bleef doodstil zitten, want ik wist dat ze me op die manier zou leren vertrouwen.”
De schrijfstijl leest vlot, omvat goed gekozen afwisselende bewoording en geen herhaling van dezelfde frases wat ik prettig vind omdat dat iets is wat mij aan andere verhalen nogal eens kan storen. Ik bleef geboeid door lezen tot de laatste letter zonder te struikelen over niet soepel lopende zinnen.
Ik ben benieuwd met wat voor verhaal Rani de volgende keer komt. Dit is in ieder geval een heel leuk en goed debuut denk ik zo, eentje waar ze absoluut trots op mag zijn. ‘Toxine’ heb ik in ieder geval met veel plezier gelezen en voor zover ik heb gezien mijn mede blogtour genoten ook!
Lieve leesgroet, Elsa.
April 30, 2020
Ik moet zeggen dat ik wel wat bang ben voor deze minirecensie te schrijven of om mijn gedachten neer te schrijven over dit boek. Het is altijd wat spannender als het om boeken van eigen bodem gaat, maar ook omdat ik maar enkel uitmuntende reviews lees (mits 2 uitzonderingen na even scrollen). Ik was er namelijk niet zo weg van, terwijl ik er wel veel van verwacht had. Ik denk dat de verwachtingen wat hoog waren door de veelbelovende recensies en het is natuurlijk ook een prachtige hardcover, oh my.
Ondanks dat het boek erg vlot las (ik deed er een 3-tal dagen over) was ik niet meteen weg van het verhaal. Zelf vond ik dat het bomvol clichés zat. Het was leuk, het was tof, maar het voelde totaal niet vernieuwend aan. Het was een goed debuut, maar ook niet meer dan dat. Wat ik wel goed vond, was dat het eens een standalone fantasy was! Daarom heb ik dit boek ook gelezen omdat er eigenlijk wel meer standalone fantasy's mogen zijn!
Ik had graag wat meer karakterontwikkeling gezien (het boek mocht hiervoor gerust wat pagina's langer zijn) zowel bij Khala, Vex als de Opperheer. De Opperheer wordt gezien als iets slechts, iets kwaads, een vreselijk persoon door zijn daden... Maar dit merk je helemaal niet in het verhaal. Alles bleef zowat op de oppervlakte en dat is jammer, want dan wordt het voor mij moeilijk om een connectie te maken met zowel de personages als de wereld.
Ik denk dat Toxine voor vele lezers wel een topper is, mede door de schrijfstijl (want schrijven kan ze!). Ook voor lezers die absoluut niet thuis zijn in het fantasygenre denk ik dat dit een mooie inleiding kan zijn tot het genre. Maar jammer genoeg was het mijn soort boek niet.
- Was het het lot dat me vertelde dat ik dit moest doen? Dat ik geboren was om de Opperheer een halt toe te roepen? Ironisch, wel. Ik was het meisje met het unieke Talent om te doden. Ze hadden een moordenaar gekozen om een moordenaar te vermoorden.
- Het was ongelofelijk hoe de dood - waar ik vroeger altijd van werd beschuldigd - voor sommige mensen net als een verlossing kwam.
Ondanks dat het boek erg vlot las (ik deed er een 3-tal dagen over) was ik niet meteen weg van het verhaal. Zelf vond ik dat het bomvol clichés zat. Het was leuk, het was tof, maar het voelde totaal niet vernieuwend aan. Het was een goed debuut, maar ook niet meer dan dat. Wat ik wel goed vond, was dat het eens een standalone fantasy was! Daarom heb ik dit boek ook gelezen omdat er eigenlijk wel meer standalone fantasy's mogen zijn!
Ik had graag wat meer karakterontwikkeling gezien (het boek mocht hiervoor gerust wat pagina's langer zijn) zowel bij Khala, Vex als de Opperheer. De Opperheer wordt gezien als iets slechts, iets kwaads, een vreselijk persoon door zijn daden... Maar dit merk je helemaal niet in het verhaal. Alles bleef zowat op de oppervlakte en dat is jammer, want dan wordt het voor mij moeilijk om een connectie te maken met zowel de personages als de wereld.
Ik denk dat Toxine voor vele lezers wel een topper is, mede door de schrijfstijl (want schrijven kan ze!). Ook voor lezers die absoluut niet thuis zijn in het fantasygenre denk ik dat dit een mooie inleiding kan zijn tot het genre. Maar jammer genoeg was het mijn soort boek niet.
- Was het het lot dat me vertelde dat ik dit moest doen? Dat ik geboren was om de Opperheer een halt toe te roepen? Ironisch, wel. Ik was het meisje met het unieke Talent om te doden. Ze hadden een moordenaar gekozen om een moordenaar te vermoorden.
- Het was ongelofelijk hoe de dood - waar ik vroeger altijd van werd beschuldigd - voor sommige mensen net als een verlossing kwam.
July 12, 2020
Note: ik heb mijn review in delen opgedeeld om het wat makkelijker te maken en mijn gedachten te ordenen.
Deel 1: inleiding
In ‘Toxine’ volgen we Khala, die de gave (het ‘Talent’) heeft om anderen te doden door ze aan te raken. Samen met haar compagnons Cyra en Vex gaat ze op zoek naar een manier om de kwaadaardige Opperheer te vermoorden. Wat volgt is een queeste op zoek naar een magische dolk, waar het drietal continu op de hielen wordt gezeten door de Opperheer – want hij wil Khala vermoorden om haar Talent te kunnen stelen…
Toxine is een boek dat heel makkelijk wegleest. Hoewel de inhoud helemaal niet mijn ding was en ik vaak genoeg gefrustreerd was door de personages en het plot, heb ik het toch in drie dagen uitgelezen. Rani De Vadder heeft dus zeker wel een talent voor schrijven.
Het eerste hoofdstuk had me eigenlijk aangenaam verrast. De pacing was erg goed en er was genoeg spanning en mysterie om verder te willen lezen. Misschien waren mijn verwachtingen na het eerste hoofdstuk te hoog; maar Toxine heeft voor mij niet aan de verwachtingen voldaan.
Deel 2: personages
Zodra Vex in beeld komt, ging het allemaal een beetje mis in mijn ogen. Khala verliest opeens al haar ‘agency’ (dit wil zeggen dat ze amper nog eigen beslissingen neemt en vooral door het plot meegetrokken wordt), de vriendschap tussen Khala en Vex ontwikkelt zich veel te snel en voelt daardoor heel geforceerd en ongeloofwaardig en – ik geef toe dat dit misschien ook aan mij ligt – Vex is gewoon een heel erg irritant personage.
Mijn problemen met Vex starten wanneer hij zijn mond opent, want in mijn hoofd klinkt hij een beetje als een mislukte poëet. Het leek een beetje alsof ieder woord dat Vex zei ‘quotable’ moest zijn. Hoewel sommige dingen die hij zegt zeker wel wat poëtisch klinken en een kern van waarheid hebben, voelt zijn dialoog gewoon heel erg geforceerd. Ik had moeite met geloven dat hij een echte persoon is, omdat echte personen niet spreken zoals hij doet – dit feit trok me ook een beetje uit het verhaal.
Dat gezegd zijnde vond ik alle personages eigenlijk wat oppervlakkig. Ik moet heel erg diep nadenken voordat ik ook maar één personage-eigenschap van Khala kan verzinnen en dan zou ik heel onzeker ‘impulsief’ zeggen. Ze doet immers vaak heel impulsieve dingen, maar die dingen zijn vaak ook heel erg dom, wat de scènes grappiger maakt dan de auteur ze waarschijnlijk heeft bedoeld.
Ook bij Vex is er – naast zijn gekke manier van spreken – niet veel gaande. Ik kan zowaar geen enkele personage-eigenschap van hem opnoemen, terwijl hij in bijna ieder hoofdstuk aanwezig is. Cyra, Khala’s tweede reisgenoot, vond ik persoonlijk het fijnste personage om over te lezen, ook al brengt haar personage ook niet echt veel nieuws op tafel – en helaas is ze ook niet echt in beeld voor het grootste deel van het boek.
De kwaadaardige Opperheer – en al zijn hulpjes – zijn heel oppervlakkig. De Opperheer is slecht, want hij wil macht, omdat… hij macht wil? De Opperheer maakt gedurende het hele boek ook echt de domste beslissingen die je je in kunt beelden, vanaf het eerste hoofdstuk tot het voorlaatste. (Niet alleen de Opperheer maakt domme keuzes, trouwens, maar bij hem is het extra opvallend, omdat je toch wat intelligentie verwacht van iemand die al zo lang aan de macht is.)
Daarnaast maken de personages ook continu heel vreemde beslissingen, die totaal niet logisch zijn en niet echt aansluit bij wat ze een paar seconden geleden nog dachten.
Verder maakte geen van de personage echt een evolutie door. Het wordt gedaan alsof Khala’s ‘evolutie’ is dat ze eerst geen mensen wil vermoorden, maar aan het eind haar gave aanvaard en de Opperheer wel durft te vermoorden, maar dat werkt niet… Aangezien Khala al redelijk vroeg mensen doodt met haar gave en daar op zich niet zo heel veel problemen mee lijkt te hebben. Zelfs als deze evolutie had gewerkt, dan nog is het een vrij oppervlakkige personage-evolutie, die niet focust op een echte ‘flaw’ van het personage.
Deel 3: plot
Als ik heel eerlijk ben; meestal zijn de personages in YA fantasy nu eenmaal niet zo diepgaand. Dit is vaak het geval, omdat deze boeken heel erg focussen op het plot. Meestal kan het plot het gebrek aan personage-ontwikkeling dan ook wel goedmaken, maar hier… Niet echt
Het plot volgt de standaard formule van een ‘uitverkorene’ fantasy boek, en het volgt het echt… heel standaard. Zonder spoilers te vermelden kan ik hier natuurlijk niet echt iets over zeggen, maar het is een heel cliché ‘uitverkorene’ verhaal, zonder dat het met de bestaande ‘tropes’ speelt of iets nieuws op tafel weet te brengen.
Voor mij waren bepaalde aspecten van het plot ook heel onlogisch en droegen ze niet echt iets bij aan het grote plaatje.
Deel 4: worldbuilding
Of beter gezegd: het gebrek aan worldbuilding. De auteur doet hier en daar een poging tot worldbuilding, zoals de ‘legende’ van de Corvus. Toch wordt dit boek geplaagd door een schrijnend gebrek aan worldbuilding. Er worden heel vaak dingen gezegd die te maken hebben met de worldbuilding, maar ze worden nooit verklaard, waardoor je als lezer met een heleboel vragen blijft zitten.
Een paar voorbeelden hiervan: Iedereen lijkt te weten dat Khala de uitverkorene is, maar HOE weten ze dit dan? De raven zijn blijkbaar hulpjes van de Corvus en Khala gaat daar gewoon van uit, zonder dat ons gezegd wordt WAAROM ze daarvan uitgaat.
De kleine dingen die we dan over de worldbuilding te weten komen zijn daarnaast… verwarrend. Er wordt een schijnbaar middeleeuwse setting neergezet, met koetsen, koninkrijken, etc. om er dan opeens… laserwapens in te gooien? Een wereld waar er geen auto’s (of iedere andere vorm van technologie) bestaan, maar wel hoogtechnologische laserwapens, klinkt in mijn oren gewoon heel erg vreemd. Dit zou misschien niet zo’n groot probleem zijn geweest als de wereld iets duidelijker werd beschreven, maar nu tastte ik gewoon volledig in het duister met hoe alles eruit zag en hoe alles werkte.
Deel 5: pacing
De pacing van dit boek is snel, wat het heel makkelijk leesbaar maakt. Er gebeurt altijd wel iets, waardoor je steeds op een heel hoog tempo leest. Hoewel de snelle pacing dit boek snel leesbaar maakte, denk ik ook dat de pacing een grote valkuil is geweest. Je krijgt amper ruimte om te ademen, waardoor de personages amper ruimte hebben om te ademen en daardoor ook weinig kunnen reflecteren over hun daden en gedachten. Ik denk dat als er iets meer woorden waren besteed aan Vex en Khala, hun dynamniek, hun gevoelens, en het feit dat ze langzaam naar elkaar toe groeien (in plaats van elkaar na één hoofdstuk volledig te vertrouwen), dat dat het boek waarschijnlijk een stuk beter had gemaakt.
Deel 6: varia
De auteur voelt vaak de nood om dingen uit te leggen, dingen die we als lezer zelf wel begrijpen. Zo wordt na de climax drie keer herhaald wat er nu precies gebeurd is tijdens die climax, terwijl ik dat als lezer wel doorhad zonder enige uitleg.
Hierbij aansluitend zijn er zoveel bijpersonages wiens enige nut is dat ze zeggen dat Khala geweldig is. Niet alleen de bijpersonages trouwens, Vex en Cyra zeggen ook meerdere keren dat Khala helemaal geweldig is. Combineer dat met het feit dat Khala vooral heel veel domme fouten maakt en de helft van de tijd vergeet DAT ZE MENSEN KAN DODEN MET HAAR TALENT en het voelt allemaal erg geforceerd. Als je personage echt ‘geweldig’ is, dan hoef je niet ieder ander personage dat te laten zeggen. Dat gezegd zijne, een ‘geweldig’ personage maakt meestal niet zo’n interessant personage.
Ik weet dat dit heel erg nitpicky is (en dit beïnvloed mijn rating ook niet), maar ik denk dat we in 2020 betere representatie mogen verwachten, dus... Het enige LGTBQ+ personage in het boek (dat trouwens een héél kleine bijrol heeft, maar nog steeds) valt in de ‘bury your gays’ trope (hierbij eindigen LGTBQ+ personages nooit gelukkig, omdat ze zelf dood gaan, of omdat hun partner doodgaat; dit werkt mee aan de misconceptie dat LGTBQ+ mensen geen gelukkige relatie kunnen/mogen hebben). Ik denk niet dat de auteur dit bewust heeft gedaan en ik neem het haar niet kwalijk, maar ik denk gewoon dat we voor betere representatie mogen streven en dat het belangrijk is om aan te duiden waar het misloopt.
Deel 7: slot
Toxine leest heel makkelijk weg en als je op zoek bent naar een boek dat – nou ja – makkelijk leest en waar je niet te veel bij moet nadenken, dan is Toxine misschien wel het boek voor jou. Maar als je een beetje nadenkt over het plot en de personages, dan valt het boek volledig in elkaar, waardoor ik vooral als een gefrustreerde lezer achterbleef.
Deel 1: inleiding
In ‘Toxine’ volgen we Khala, die de gave (het ‘Talent’) heeft om anderen te doden door ze aan te raken. Samen met haar compagnons Cyra en Vex gaat ze op zoek naar een manier om de kwaadaardige Opperheer te vermoorden. Wat volgt is een queeste op zoek naar een magische dolk, waar het drietal continu op de hielen wordt gezeten door de Opperheer – want hij wil Khala vermoorden om haar Talent te kunnen stelen…
Toxine is een boek dat heel makkelijk wegleest. Hoewel de inhoud helemaal niet mijn ding was en ik vaak genoeg gefrustreerd was door de personages en het plot, heb ik het toch in drie dagen uitgelezen. Rani De Vadder heeft dus zeker wel een talent voor schrijven.
Het eerste hoofdstuk had me eigenlijk aangenaam verrast. De pacing was erg goed en er was genoeg spanning en mysterie om verder te willen lezen. Misschien waren mijn verwachtingen na het eerste hoofdstuk te hoog; maar Toxine heeft voor mij niet aan de verwachtingen voldaan.
Deel 2: personages
Zodra Vex in beeld komt, ging het allemaal een beetje mis in mijn ogen. Khala verliest opeens al haar ‘agency’ (dit wil zeggen dat ze amper nog eigen beslissingen neemt en vooral door het plot meegetrokken wordt), de vriendschap tussen Khala en Vex ontwikkelt zich veel te snel en voelt daardoor heel geforceerd en ongeloofwaardig en – ik geef toe dat dit misschien ook aan mij ligt – Vex is gewoon een heel erg irritant personage.
Mijn problemen met Vex starten wanneer hij zijn mond opent, want in mijn hoofd klinkt hij een beetje als een mislukte poëet. Het leek een beetje alsof ieder woord dat Vex zei ‘quotable’ moest zijn. Hoewel sommige dingen die hij zegt zeker wel wat poëtisch klinken en een kern van waarheid hebben, voelt zijn dialoog gewoon heel erg geforceerd. Ik had moeite met geloven dat hij een echte persoon is, omdat echte personen niet spreken zoals hij doet – dit feit trok me ook een beetje uit het verhaal.
Dat gezegd zijnde vond ik alle personages eigenlijk wat oppervlakkig. Ik moet heel erg diep nadenken voordat ik ook maar één personage-eigenschap van Khala kan verzinnen en dan zou ik heel onzeker ‘impulsief’ zeggen. Ze doet immers vaak heel impulsieve dingen, maar die dingen zijn vaak ook heel erg dom, wat de scènes grappiger maakt dan de auteur ze waarschijnlijk heeft bedoeld.
Ook bij Vex is er – naast zijn gekke manier van spreken – niet veel gaande. Ik kan zowaar geen enkele personage-eigenschap van hem opnoemen, terwijl hij in bijna ieder hoofdstuk aanwezig is. Cyra, Khala’s tweede reisgenoot, vond ik persoonlijk het fijnste personage om over te lezen, ook al brengt haar personage ook niet echt veel nieuws op tafel – en helaas is ze ook niet echt in beeld voor het grootste deel van het boek.
De kwaadaardige Opperheer – en al zijn hulpjes – zijn heel oppervlakkig. De Opperheer is slecht, want hij wil macht, omdat… hij macht wil? De Opperheer maakt gedurende het hele boek ook echt de domste beslissingen die je je in kunt beelden, vanaf het eerste hoofdstuk tot het voorlaatste. (Niet alleen de Opperheer maakt domme keuzes, trouwens, maar bij hem is het extra opvallend, omdat je toch wat intelligentie verwacht van iemand die al zo lang aan de macht is.)
Daarnaast maken de personages ook continu heel vreemde beslissingen, die totaal niet logisch zijn en niet echt aansluit bij wat ze een paar seconden geleden nog dachten.
Verder maakte geen van de personage echt een evolutie door. Het wordt gedaan alsof Khala’s ‘evolutie’ is dat ze eerst geen mensen wil vermoorden, maar aan het eind haar gave aanvaard en de Opperheer wel durft te vermoorden, maar dat werkt niet… Aangezien Khala al redelijk vroeg mensen doodt met haar gave en daar op zich niet zo heel veel problemen mee lijkt te hebben. Zelfs als deze evolutie had gewerkt, dan nog is het een vrij oppervlakkige personage-evolutie, die niet focust op een echte ‘flaw’ van het personage.
Deel 3: plot
Als ik heel eerlijk ben; meestal zijn de personages in YA fantasy nu eenmaal niet zo diepgaand. Dit is vaak het geval, omdat deze boeken heel erg focussen op het plot. Meestal kan het plot het gebrek aan personage-ontwikkeling dan ook wel goedmaken, maar hier… Niet echt
Het plot volgt de standaard formule van een ‘uitverkorene’ fantasy boek, en het volgt het echt… heel standaard. Zonder spoilers te vermelden kan ik hier natuurlijk niet echt iets over zeggen, maar het is een heel cliché ‘uitverkorene’ verhaal, zonder dat het met de bestaande ‘tropes’ speelt of iets nieuws op tafel weet te brengen.
Voor mij waren bepaalde aspecten van het plot ook heel onlogisch en droegen ze niet echt iets bij aan het grote plaatje.
Deel 4: worldbuilding
Of beter gezegd: het gebrek aan worldbuilding. De auteur doet hier en daar een poging tot worldbuilding, zoals de ‘legende’ van de Corvus. Toch wordt dit boek geplaagd door een schrijnend gebrek aan worldbuilding. Er worden heel vaak dingen gezegd die te maken hebben met de worldbuilding, maar ze worden nooit verklaard, waardoor je als lezer met een heleboel vragen blijft zitten.
Een paar voorbeelden hiervan: Iedereen lijkt te weten dat Khala de uitverkorene is, maar HOE weten ze dit dan? De raven zijn blijkbaar hulpjes van de Corvus en Khala gaat daar gewoon van uit, zonder dat ons gezegd wordt WAAROM ze daarvan uitgaat.
De kleine dingen die we dan over de worldbuilding te weten komen zijn daarnaast… verwarrend. Er wordt een schijnbaar middeleeuwse setting neergezet, met koetsen, koninkrijken, etc. om er dan opeens… laserwapens in te gooien? Een wereld waar er geen auto’s (of iedere andere vorm van technologie) bestaan, maar wel hoogtechnologische laserwapens, klinkt in mijn oren gewoon heel erg vreemd. Dit zou misschien niet zo’n groot probleem zijn geweest als de wereld iets duidelijker werd beschreven, maar nu tastte ik gewoon volledig in het duister met hoe alles eruit zag en hoe alles werkte.
Deel 5: pacing
De pacing van dit boek is snel, wat het heel makkelijk leesbaar maakt. Er gebeurt altijd wel iets, waardoor je steeds op een heel hoog tempo leest. Hoewel de snelle pacing dit boek snel leesbaar maakte, denk ik ook dat de pacing een grote valkuil is geweest. Je krijgt amper ruimte om te ademen, waardoor de personages amper ruimte hebben om te ademen en daardoor ook weinig kunnen reflecteren over hun daden en gedachten. Ik denk dat als er iets meer woorden waren besteed aan Vex en Khala, hun dynamniek, hun gevoelens, en het feit dat ze langzaam naar elkaar toe groeien (in plaats van elkaar na één hoofdstuk volledig te vertrouwen), dat dat het boek waarschijnlijk een stuk beter had gemaakt.
Deel 6: varia
De auteur voelt vaak de nood om dingen uit te leggen, dingen die we als lezer zelf wel begrijpen. Zo wordt na de climax drie keer herhaald wat er nu precies gebeurd is tijdens die climax, terwijl ik dat als lezer wel doorhad zonder enige uitleg.
Hierbij aansluitend zijn er zoveel bijpersonages wiens enige nut is dat ze zeggen dat Khala geweldig is. Niet alleen de bijpersonages trouwens, Vex en Cyra zeggen ook meerdere keren dat Khala helemaal geweldig is. Combineer dat met het feit dat Khala vooral heel veel domme fouten maakt en de helft van de tijd vergeet DAT ZE MENSEN KAN DODEN MET HAAR TALENT en het voelt allemaal erg geforceerd. Als je personage echt ‘geweldig’ is, dan hoef je niet ieder ander personage dat te laten zeggen. Dat gezegd zijne, een ‘geweldig’ personage maakt meestal niet zo’n interessant personage.
Ik weet dat dit heel erg nitpicky is (en dit beïnvloed mijn rating ook niet), maar ik denk dat we in 2020 betere representatie mogen verwachten, dus... Het enige LGTBQ+ personage in het boek (dat trouwens een héél kleine bijrol heeft, maar nog steeds) valt in de ‘bury your gays’ trope (hierbij eindigen LGTBQ+ personages nooit gelukkig, omdat ze zelf dood gaan, of omdat hun partner doodgaat; dit werkt mee aan de misconceptie dat LGTBQ+ mensen geen gelukkige relatie kunnen/mogen hebben). Ik denk niet dat de auteur dit bewust heeft gedaan en ik neem het haar niet kwalijk, maar ik denk gewoon dat we voor betere representatie mogen streven en dat het belangrijk is om aan te duiden waar het misloopt.
Deel 7: slot
Toxine leest heel makkelijk weg en als je op zoek bent naar een boek dat – nou ja – makkelijk leest en waar je niet te veel bij moet nadenken, dan is Toxine misschien wel het boek voor jou. Maar als je een beetje nadenkt over het plot en de personages, dan valt het boek volledig in elkaar, waardoor ik vooral als een gefrustreerde lezer achterbleef.
May 3, 2020
Sommige kinderen worden geboren met een Talent. Een bijzonder gave. Voor Khala is dit het doden met een aanraking op de huid. Kinderen die worden geboren met een Talent noemt men een ‘Offer’, en worden gebrandmerkt als bezit van de Opperheer. Hij heeft als doel alle Talenten te stelen en te gebruiken om wereldheerser te worden.
“Was ik bang? Niet echt, eigenlijk. Ik was jaren bang geweest om te gaan. Nu, echter, voelde het anders. Er was dat allesoverheersende verdriet en Vex’ gouden ogen die me nog triester maakten, maar er was geen angst. Dat verbaasde me.”
Khala ontsnapt uit het weeshuis waar ze werd ondergebracht en probeert samen met enkele bondgenoten een mysterieuze dolk te vinden waar ze de Opperheer mee kan stoppen.
Nieuwe bondgenoten dienen zich snel aan maar de ene stelt zich vijandiger op dan de andere. Onrechtstreeks is Khala verantwoordelijk voor vele dodelijke slachtoffers, terwijl ze op sommige momenten geen keuze heeft.
“Langzaam begon ik aan de moeizame weg die voor me lag en lette niet op de deur die zich krakend achter me sloot. De paniek die me daarbij overviel, drukte ik weg naar een duister plekje in mijn brein waar ik nu niet aan wilde komen. Er zat niets anders meer op dan vooruitgaan, ook niet toen een enorme spin over mijn arm kroop en ik bijna in mijn broek plaste van angst.”
Verraad loert om de hoek, niemand valt te vertrouwen en Khala moet levensbelangrijke beslissingen maken.
En dan is er ook nog die mysterieuze Zwarte Slang die overal lijkt op te duiken. Of Khala en haar bondgenoten kunnen slagen in hun missie is de rode draad doorheen het verhaal!
Mening
Ik verwachtte om een soort sprookjesachtig verhaal te lezen, in plaats daarvan belandde ik van de eerste tot de laatste pagina in een leuk geschreven magisch avontuur! Een mooie intro maakt je heel nieuwsgierig naar het hoe, wat en waarom betreffende het Offer en haar Talent en hoofdstuk per hoofdstuk word het verhaal opgebouwd om uiteindelijk tot een mooie ontknoping te komen.
De beknopte aantal personages, met tevens ook leuke namen, zijn mooi uitgewerkt en komen perfect tot hun recht!
En die cover, zeg nu zelf, hoe geweldig knap is die!! Het past volledig in het verhaal en de kleuren zijn hierin ook perfect gekozen! Ongetwijfeld zal deze opvallen in de boekhandel en in je boekenkast!
Ik ben benieuwd wat Rani nog uit haar mouw kan schudden na dit verrassend leuk debuut!
“Was ik bang? Niet echt, eigenlijk. Ik was jaren bang geweest om te gaan. Nu, echter, voelde het anders. Er was dat allesoverheersende verdriet en Vex’ gouden ogen die me nog triester maakten, maar er was geen angst. Dat verbaasde me.”
Khala ontsnapt uit het weeshuis waar ze werd ondergebracht en probeert samen met enkele bondgenoten een mysterieuze dolk te vinden waar ze de Opperheer mee kan stoppen.
Nieuwe bondgenoten dienen zich snel aan maar de ene stelt zich vijandiger op dan de andere. Onrechtstreeks is Khala verantwoordelijk voor vele dodelijke slachtoffers, terwijl ze op sommige momenten geen keuze heeft.
“Langzaam begon ik aan de moeizame weg die voor me lag en lette niet op de deur die zich krakend achter me sloot. De paniek die me daarbij overviel, drukte ik weg naar een duister plekje in mijn brein waar ik nu niet aan wilde komen. Er zat niets anders meer op dan vooruitgaan, ook niet toen een enorme spin over mijn arm kroop en ik bijna in mijn broek plaste van angst.”
Verraad loert om de hoek, niemand valt te vertrouwen en Khala moet levensbelangrijke beslissingen maken.
En dan is er ook nog die mysterieuze Zwarte Slang die overal lijkt op te duiken. Of Khala en haar bondgenoten kunnen slagen in hun missie is de rode draad doorheen het verhaal!
Mening
Ik verwachtte om een soort sprookjesachtig verhaal te lezen, in plaats daarvan belandde ik van de eerste tot de laatste pagina in een leuk geschreven magisch avontuur! Een mooie intro maakt je heel nieuwsgierig naar het hoe, wat en waarom betreffende het Offer en haar Talent en hoofdstuk per hoofdstuk word het verhaal opgebouwd om uiteindelijk tot een mooie ontknoping te komen.
De beknopte aantal personages, met tevens ook leuke namen, zijn mooi uitgewerkt en komen perfect tot hun recht!
En die cover, zeg nu zelf, hoe geweldig knap is die!! Het past volledig in het verhaal en de kleuren zijn hierin ook perfect gekozen! Ongetwijfeld zal deze opvallen in de boekhandel en in je boekenkast!
Ik ben benieuwd wat Rani nog uit haar mouw kan schudden na dit verrassend leuk debuut!
March 11, 2022
4⭐️
nadat ik draco had gelezen was ik heel benieuwd naar Rani der andere boeken.
ten eerste de cover is echt geweldig. wauw zo mooi!!
Rani heeft een fijne schrijfstijl waardoor ik heel vlug door haar boek heen las.
dit boek was leuk spannend en heel uniek bedacht. ik heb ervan genoten!
nadat ik draco had gelezen was ik heel benieuwd naar Rani der andere boeken.
ten eerste de cover is echt geweldig. wauw zo mooi!!
Rani heeft een fijne schrijfstijl waardoor ik heel vlug door haar boek heen las.
dit boek was leuk spannend en heel uniek bedacht. ik heb ervan genoten!
September 24, 2020
Toen ik op Instagram dit boek opmerkelijk vaak zag verschijnen, kon ik niets anders doen dan het ook te kopen. Ik was al direct verliefd op de prachtige cover! (Ik ben nu eenmaal een slangenliefhebber.) Ook het verhaalconcept klonk zeer interessant. Zodra het boek aankwam, ben ik begonnen met lezen en wauw, wat heb ik er van genoten!
Toen ik begon met lezen werd ik verrast door de vlotte en aangename schrijfstijl. Hierdoor kon ik me al snel inleven in het verhaal. Doordat het boek zo spannend en mysterieus begint, is je nieuwsgierigheid als lezer meteen gewekt en wil je gewoon weten hoe het verder verloopt. Naarmate je verder leest leg je een zinderend en hartverwarmend parcour af vol emoties en actie. Het maakte dan ook veel gevoelens bij me los. Daarnaast zijn de personages zeer krachtig neergezet. Ik vond Khala een sterk hoofdpersonage en kon me goed in haar verplaatsen, en dit maakte het boek nu net zo leuk om te lezen!
De wereldopbouw vond ik uiterst interessant. Ondanks dat dit een fantasie boek is, vond ik de wereld best wel realistisch. Een goede toevoeging was dan ook de kaart in het begin. Hierdoor kon ik me gemakkelijk situeren in de wereld én het verhaal. Dit was een geweldige toevoeging aan het boek!
Ook de kleine slangentekeningen bij elk hoofdstuk en elk nieuw deel vond ik prachtig.
Als je op zoek bent naar een boek met sterke personages, een boeiende wereld en een vleugje fantasie en magie, dan is Toxine zeker een aanrader! Dit boek leest als een sneltrein en het einde was in één woord gewoon perfect. Ik ga in de toekomst zeker nog meer boeken van Rani De Vadder lezen want dit boek is één van mijn all time favourites geworden!
Toen ik begon met lezen werd ik verrast door de vlotte en aangename schrijfstijl. Hierdoor kon ik me al snel inleven in het verhaal. Doordat het boek zo spannend en mysterieus begint, is je nieuwsgierigheid als lezer meteen gewekt en wil je gewoon weten hoe het verder verloopt. Naarmate je verder leest leg je een zinderend en hartverwarmend parcour af vol emoties en actie. Het maakte dan ook veel gevoelens bij me los. Daarnaast zijn de personages zeer krachtig neergezet. Ik vond Khala een sterk hoofdpersonage en kon me goed in haar verplaatsen, en dit maakte het boek nu net zo leuk om te lezen!
De wereldopbouw vond ik uiterst interessant. Ondanks dat dit een fantasie boek is, vond ik de wereld best wel realistisch. Een goede toevoeging was dan ook de kaart in het begin. Hierdoor kon ik me gemakkelijk situeren in de wereld én het verhaal. Dit was een geweldige toevoeging aan het boek!
Ook de kleine slangentekeningen bij elk hoofdstuk en elk nieuw deel vond ik prachtig.
Als je op zoek bent naar een boek met sterke personages, een boeiende wereld en een vleugje fantasie en magie, dan is Toxine zeker een aanrader! Dit boek leest als een sneltrein en het einde was in één woord gewoon perfect. Ik ga in de toekomst zeker nog meer boeken van Rani De Vadder lezen want dit boek is één van mijn all time favourites geworden!
August 25, 2021
Echt verliefd op dit boek. Ver weg een van de beste fantasy boeken
December 25, 2022
Supertoffe Nederlandse fantasy standalone die af en toe wat bruut was. Nooit voorspelbaar en Kahla was echt een prachtig karakter om te volgen. Ze maakte zo’n groei mee! Zeker een aanrader!
March 22, 2020
Samenvatting
Hieronder allereerst de kaart van de wereld waarin het zich afspeelt:
Het verhaal bevat twee delen, het eerste deel heet: ’De vlucht’.
Wanneer Khala bijna 18 jaar wordt, rest haar niets anders dan te vluchten voor haar leven. De Opperheer heeft haar als offer bestempeld toen ze nog jong was en dit dient voltrokken te worden op haar verjaardag volgens zijn regels. Het lukt haar om samen met de hulp van anderen te vluchten. En waar komt die zwarte slang toch elke keer weer vandaan en hoe zit het met de waarschuwing?
Quote: ‘Pas op voor de Zwarte Slang, omdat hij angst ruiken kan!’
Het tweede deel heet: : ’ De jacht’.
Heeft ze bondgenoten? Zijn de mensen om haar heen wel te vertrouwen of staat ze er alleen voor? Hoe nu verder?
Mijn mening
Het is een heel fijn en beeldend geschreven boek dat zo gedetailleerd is, dat je het zo voor je kan zien. Je leest door het verhaal heen hoe Khala zich sterk evolueert, ze wordt steeds zekerder van zichzelf en dat resulteert in wonderlijke daden, waardoor ze boven zich uitstijgt.
Quote: ‘’Zie je niet dat ik dapperder word?’ fluisterde ik. ‘Is dat niet iets goeds? Wilde je dat niet? Alles wat ik doe, is mezelf proberen te bewijzen en de Offers te redden. Dat is wat ik wil …’‘
Persoonlijk vind ik het ook fijn dat het maar één boek is en geen serie van meerdere zoals je vaak in de Young Adult fantasy wereld tegenkomt.
Conclusie
Het is een heerlijk boek, waarvan je niet het idee hebt dat dit het debuut is van de auteur. Vanaf het begin heeft het een prettig, meeslepend, spannend en sprookjesachtige verhaallijn. Erg de moeite waard om te lezen en om je in een andere wereld te laten vertoeven.
Mijn hele recensie te lezen op: https://interessesvanrenneke.com/2020...
Hieronder allereerst de kaart van de wereld waarin het zich afspeelt:
Het verhaal bevat twee delen, het eerste deel heet: ’De vlucht’.
Wanneer Khala bijna 18 jaar wordt, rest haar niets anders dan te vluchten voor haar leven. De Opperheer heeft haar als offer bestempeld toen ze nog jong was en dit dient voltrokken te worden op haar verjaardag volgens zijn regels. Het lukt haar om samen met de hulp van anderen te vluchten. En waar komt die zwarte slang toch elke keer weer vandaan en hoe zit het met de waarschuwing?
Quote: ‘Pas op voor de Zwarte Slang, omdat hij angst ruiken kan!’
Het tweede deel heet: : ’ De jacht’.
Heeft ze bondgenoten? Zijn de mensen om haar heen wel te vertrouwen of staat ze er alleen voor? Hoe nu verder?
Mijn mening
Het is een heel fijn en beeldend geschreven boek dat zo gedetailleerd is, dat je het zo voor je kan zien. Je leest door het verhaal heen hoe Khala zich sterk evolueert, ze wordt steeds zekerder van zichzelf en dat resulteert in wonderlijke daden, waardoor ze boven zich uitstijgt.
Quote: ‘’Zie je niet dat ik dapperder word?’ fluisterde ik. ‘Is dat niet iets goeds? Wilde je dat niet? Alles wat ik doe, is mezelf proberen te bewijzen en de Offers te redden. Dat is wat ik wil …’‘
Persoonlijk vind ik het ook fijn dat het maar één boek is en geen serie van meerdere zoals je vaak in de Young Adult fantasy wereld tegenkomt.
Conclusie
Het is een heerlijk boek, waarvan je niet het idee hebt dat dit het debuut is van de auteur. Vanaf het begin heeft het een prettig, meeslepend, spannend en sprookjesachtige verhaallijn. Erg de moeite waard om te lezen en om je in een andere wereld te laten vertoeven.
Mijn hele recensie te lezen op: https://interessesvanrenneke.com/2020...
May 4, 2020
Ik wilde zo graag van dit boek houden. Ik kijk enorm op naar jonge schrijvers uit Nederland en België die hun eerste boek uitgeven, ik vind dat zo knap! Dit verhaal klonk fantastisch en ik keek er echt naar uit.
Maar helaas is dit boek niet voor mij weggelegd. Ik heb ook voor mijn doen best lang over het lezen gedaan, doordat het me niet trok.
De schrijfstijl was niet mijn ding waardoor alles wat oppervlakkig en onrealistisch op me over kwam. Zowel de dialogen waar naar mijn smaak teveel uitroeptekens in zaten (sorry, da's echt een irritatie factor voor mij in boeken) als de relaties tussen personen die voor mij totaal niet logisch aanvoelden.
Het verhaal zelf kon me ook niet raken; het voelde alsof ik een mix van andere boeken las. Hier en daar zaten er clichés, waardoor het verhaal voorspelbaar werd.
Ik vind het echt jammer, ik had er misschien te hoge verwachtingen van...
★★,5
Maar helaas is dit boek niet voor mij weggelegd. Ik heb ook voor mijn doen best lang over het lezen gedaan, doordat het me niet trok.
De schrijfstijl was niet mijn ding waardoor alles wat oppervlakkig en onrealistisch op me over kwam. Zowel de dialogen waar naar mijn smaak teveel uitroeptekens in zaten (sorry, da's echt een irritatie factor voor mij in boeken) als de relaties tussen personen die voor mij totaal niet logisch aanvoelden.
Het verhaal zelf kon me ook niet raken; het voelde alsof ik een mix van andere boeken las. Hier en daar zaten er clichés, waardoor het verhaal voorspelbaar werd.
Ik vind het echt jammer, ik had er misschien te hoge verwachtingen van...
★★,5
March 8, 2020
Wat een pracht van een debuut. Een meeslepend, avontuur dat leest als een trein. Enige wat ik miste was méér 😅
February 23, 2020
Heel leuk verhaal dat heel vlot geschreven is.
In elk hoofdstuk gebeurde er wel iets spannend waardoor ik het moeilijk had te stoppen met lezen.
De personages waren ook leuk maar ik zou het niet erg gevonden hebben sommige personages (vooral degene die niet de hoofdrol hadden) wat beter te leren kennen.
Al bij al heb ik heel erg genoten van Toxine!
In elk hoofdstuk gebeurde er wel iets spannend waardoor ik het moeilijk had te stoppen met lezen.
De personages waren ook leuk maar ik zou het niet erg gevonden hebben sommige personages (vooral degene die niet de hoofdrol hadden) wat beter te leren kennen.
Al bij al heb ik heel erg genoten van Toxine!
February 25, 2020
Mijn bijdrage aan de blogtour van Toxine van Rani De Vadder Auteur, Uitgeverij Hamley Books bij Perfecte Buren Boeken & Leesclub
http://perfecteburenleesclub.blogspot...
http://perfecteburenleesclub.blogspot...
December 26, 2021
Wat een verhaal na het lezen van Draco was ik ook wel benieuwd naar haar eerste boek toxine. Het is heel anders geschreven omdat toxine een Young adult is en Draco een kinderboek.
Ondanks de verschillen heb ik genoten van het verhaal en heb gemerkt dat ik dit verhaal toch iets beter vind dan de andere. Ik wil zeker nog meer van haar lezen.
Het verhaal is spannend en deze spanning is door het hele verhaal voelbaar. En tegen het einde wil je niet stoppen zo spannend dat je wil weten hoe het afloopt.
Khala vind ik een bijzonder personage ook omdat ze zo goed gelovig is maakt haar anders dan andere personages.
Vex is een appart type dat het en doet maar toch het niet wil omdat hij verliefd word. En hij is niet zoals ik hem had verwacht.
Ondanks de verschillen heb ik genoten van het verhaal en heb gemerkt dat ik dit verhaal toch iets beter vind dan de andere. Ik wil zeker nog meer van haar lezen.
Het verhaal is spannend en deze spanning is door het hele verhaal voelbaar. En tegen het einde wil je niet stoppen zo spannend dat je wil weten hoe het afloopt.
Khala vind ik een bijzonder personage ook omdat ze zo goed gelovig is maakt haar anders dan andere personages.
Vex is een appart type dat het en doet maar toch het niet wil omdat hij verliefd word. En hij is niet zoals ik hem had verwacht.
April 4, 2020
Khala heeft een bijzonder talent. Alle mensen met talenten worden offers genoemd. Deze offers zijn eigendom van de Opperheer. De Opperheer wil namelijk al deze bijzondere talenten. Door middel van alle talenten kan de opperheer namelijk zijn macht vergroten.
Khala slaat op de nacht voor haar achttiende verjaardag op de vlucht. Dit doet ze niet alleen. Tijdens haar vlucht komt Khala bondgenoten tegen. Tot Khala de kans krijgt om de strijd aan te gaan met de Opperheer. Khala zal gebruik moeten maken van haar talent om de Opperheer te kunnen verslaan. Maar zijn haar nieuwe bondgenoten wel te vertrouwen of hebben zij een eigen plan?
Khala is een achttienjarig meisje en totaal niet voorbereid op wat haar te wachten staat. Al snel komt Khala voor vervelende verassingen te staan. Door alle tegenslagen en nieuwe bondgenoten van Khala zie je haar in het verhaal ook steeds verder uit groeien tot een krachtige, jonge vrouw.
Onzekerheid is voor vele een bekende eigenschap. Hierdoor kun je je ook goed verplaatsen in hoe Khala zich voelt, bij bepaalde keuzes die zij moet maken.
Er zitten in het verhaal veel wendingen die ik niet aan zag komen. Dit vind ik persoonlijk altijd een enorm pluspunt, dat je zo in een boek wordt meegenomen, dat je je echt in deze wereld waant.
Tegen het einde aan was ik heel even bang met een ontevreden gevoel mijn boek dicht te slaan, maar gelukkig draaide het verhaal weer compleet om.
De schrijfstijl van Rani de Vadder is heel erg beeldend. Hierdoor zie je alle situaties, hoe gruwelijk ook, voor je. Maar ook alle plekken worden heel mooi omschreven. Daarnaast weet Rani de Vadder ondanks haar gedetailleerde schrijfstijl heel goed de spanning op te bouwen en vast te houden.
Van Toxine heb ik echt enorm genoten. Er zit erg veel spanning in het verhaal en eigenlijk zat ik ook continu met Khala en haar bondgenoten in mijn hoofd. Heb je Toxine dus nog niet op je al veel te lange tbr-lijst staan, dan hoort hij hier zeker thuis.
www.dejufleest.wordpress.com
Khala slaat op de nacht voor haar achttiende verjaardag op de vlucht. Dit doet ze niet alleen. Tijdens haar vlucht komt Khala bondgenoten tegen. Tot Khala de kans krijgt om de strijd aan te gaan met de Opperheer. Khala zal gebruik moeten maken van haar talent om de Opperheer te kunnen verslaan. Maar zijn haar nieuwe bondgenoten wel te vertrouwen of hebben zij een eigen plan?
Khala is een achttienjarig meisje en totaal niet voorbereid op wat haar te wachten staat. Al snel komt Khala voor vervelende verassingen te staan. Door alle tegenslagen en nieuwe bondgenoten van Khala zie je haar in het verhaal ook steeds verder uit groeien tot een krachtige, jonge vrouw.
Onzekerheid is voor vele een bekende eigenschap. Hierdoor kun je je ook goed verplaatsen in hoe Khala zich voelt, bij bepaalde keuzes die zij moet maken.
Er zitten in het verhaal veel wendingen die ik niet aan zag komen. Dit vind ik persoonlijk altijd een enorm pluspunt, dat je zo in een boek wordt meegenomen, dat je je echt in deze wereld waant.
Tegen het einde aan was ik heel even bang met een ontevreden gevoel mijn boek dicht te slaan, maar gelukkig draaide het verhaal weer compleet om.
De schrijfstijl van Rani de Vadder is heel erg beeldend. Hierdoor zie je alle situaties, hoe gruwelijk ook, voor je. Maar ook alle plekken worden heel mooi omschreven. Daarnaast weet Rani de Vadder ondanks haar gedetailleerde schrijfstijl heel goed de spanning op te bouwen en vast te houden.
Van Toxine heb ik echt enorm genoten. Er zit erg veel spanning in het verhaal en eigenlijk zat ik ook continu met Khala en haar bondgenoten in mijn hoofd. Heb je Toxine dus nog niet op je al veel te lange tbr-lijst staan, dan hoort hij hier zeker thuis.
www.dejufleest.wordpress.com
February 23, 2020
Hamley Books is in haar jonge bestaan vooral bekend geworden om haar wondermooie coverafbeeldingen (naast de sterke verhalen en auteurs natuurlijk). Ze hebben stuk voor stuk een herkenbare structuur en zijn toch telkens weer heel erg verschillend. Bij de coverrelease van Toxine, werden heel wat lovende woorden geuit. Het is er dan ook meteen eentje die in elke etalage de aandacht naar zich toe trekt.
Rani De Vadder kon dan al wat fans bekoren op Wattpad, de fysieke editie van haar debuut Toxine moest de echte test worden. Hamley koos ervoor om dit verhaal in de categorie Young Adult onder te brengen en daar kunnen we gezien de inhoud wel inkomen, alhoewel ik ervan overtuigd ben dat ook bij de iets jongere lezers het boek best wel zou kunnen scoren. Meer zelfs : Waar ik van oordeel ben dat het verhaal perfect past als jeugdliteratuur, maakt een young adult classificatie toch wel enkele kleine tekortkomingen zichtbaar.
Het verhaal houdt de focus uitsluitend op twee hoofdpersonages Khala en Vex en terwijl het standpunt van Vex slechts in één kort hoofdstuk wordt uitgespeeld, mag Khala haar zienswijze voor de rest van het plot met de lezer delen. De twee hoofdpersonages kennen een voldoende diepgang om op de sympathie van de lezer te kunnen rekenen en de auteur laat dan ook bij momenten netjes wat van hun geschiedenis doorschijnen in de verhaallijn.
Waar de schrijfster wat tekort schiet om van een perfecte Young Adult Fantasy te kunnen spreken, is de uitbouw van de overige personages en de verklaring van bepaalde achtergronden. Naast de twee protagonisten krijgen andere spelers geen kans om op de voorgrond te treden en blijven andere personages jammer genoeg wat onderbelicht volgens hun rol in het verhaal.
We krijgen als lezer in essentie een klassiek goed tegen kwaad verhaal in een setting die wat aanvoelt als kruising tussen high fantasy en steampunk met een vleugje urban. Een echte meerwaarde heeft deze insteek niet, maar het voelt ook niet aan als storend. Wat verderop in het boek wordt de plot verder uitgebouwd en krijgen we diverse subplots die het verhaal wat aan interesse laten winnen.
De verhouding tussen de twee hoofdpersonages zal voor een jeugdboek best voldoende zijn en jonge lezers zullen smullen van de haast naïeve relationele ontwikkeling tussen hen beiden, maar voor een kritischer Young Adult publiek verloopt hun romance toch wat te vlot en het “vergeven en vergeten-principe” te makkelijk toegepast.
We kunnen alvast zeggen dat De Vadder een vlotte pen heeft en dat haar oefening op Wattpad haar geen windeieren heeft gelegd. Als eindproduct legt Toxine geen perfect parcours af, al zit het aardig in de buurt. En meer zou ik dan ook niet durven eisen van een debuut.
Rani De Vadder heeft een boek dat ik zou aanraden aan elke jeugdige fantasyliefhebber. Haar verhaal is netjes gestructureerd en wordt hapklaar in korte hoofdstukken op zijn publiek losgelaten. Een waardig debuut dat me benieuwd maakt wat ze met enige groei en ervaring nog meer kan bereiken.
Rani De Vadder kon dan al wat fans bekoren op Wattpad, de fysieke editie van haar debuut Toxine moest de echte test worden. Hamley koos ervoor om dit verhaal in de categorie Young Adult onder te brengen en daar kunnen we gezien de inhoud wel inkomen, alhoewel ik ervan overtuigd ben dat ook bij de iets jongere lezers het boek best wel zou kunnen scoren. Meer zelfs : Waar ik van oordeel ben dat het verhaal perfect past als jeugdliteratuur, maakt een young adult classificatie toch wel enkele kleine tekortkomingen zichtbaar.
Het verhaal houdt de focus uitsluitend op twee hoofdpersonages Khala en Vex en terwijl het standpunt van Vex slechts in één kort hoofdstuk wordt uitgespeeld, mag Khala haar zienswijze voor de rest van het plot met de lezer delen. De twee hoofdpersonages kennen een voldoende diepgang om op de sympathie van de lezer te kunnen rekenen en de auteur laat dan ook bij momenten netjes wat van hun geschiedenis doorschijnen in de verhaallijn.
Waar de schrijfster wat tekort schiet om van een perfecte Young Adult Fantasy te kunnen spreken, is de uitbouw van de overige personages en de verklaring van bepaalde achtergronden. Naast de twee protagonisten krijgen andere spelers geen kans om op de voorgrond te treden en blijven andere personages jammer genoeg wat onderbelicht volgens hun rol in het verhaal.
We krijgen als lezer in essentie een klassiek goed tegen kwaad verhaal in een setting die wat aanvoelt als kruising tussen high fantasy en steampunk met een vleugje urban. Een echte meerwaarde heeft deze insteek niet, maar het voelt ook niet aan als storend. Wat verderop in het boek wordt de plot verder uitgebouwd en krijgen we diverse subplots die het verhaal wat aan interesse laten winnen.
De verhouding tussen de twee hoofdpersonages zal voor een jeugdboek best voldoende zijn en jonge lezers zullen smullen van de haast naïeve relationele ontwikkeling tussen hen beiden, maar voor een kritischer Young Adult publiek verloopt hun romance toch wat te vlot en het “vergeven en vergeten-principe” te makkelijk toegepast.
We kunnen alvast zeggen dat De Vadder een vlotte pen heeft en dat haar oefening op Wattpad haar geen windeieren heeft gelegd. Als eindproduct legt Toxine geen perfect parcours af, al zit het aardig in de buurt. En meer zou ik dan ook niet durven eisen van een debuut.
Rani De Vadder heeft een boek dat ik zou aanraden aan elke jeugdige fantasyliefhebber. Haar verhaal is netjes gestructureerd en wordt hapklaar in korte hoofdstukken op zijn publiek losgelaten. Een waardig debuut dat me benieuwd maakt wat ze met enige groei en ervaring nog meer kan bereiken.
March 20, 2020
Toxine vertelt het verhaal van Khala. Een offer dat weet te ontsnappen uit de klauwen van een machtige heerser. Als uitverkorenen wacht er een zware taak op haar. Met behulp van haar nieuwe vrienden, probeert ze haar lot te veranderen. Om erachter te komen dat het lot sowieso andere plannen voor haar had.
Normaal ben ik geen fantasy lezer. Soms waag ik me er weer eens aan, en merk ik gelijk 'nee dit wordt het niet'. Bij dit boek was het helemaal ander. Het doorbreekt elk cliché en alles wat ik aan fantasy haat.
Khala, die de zoveelste 'chosen one' is, toont dat het niet moet gaan om een zwak en onzeker meisje. Die dan na een tijdje in een of andere onoverwinnelijke b-woord veranderd. De hoofdpersoon is down to earth en steunt heel sterk op iedereen die haar wil helpen. Ze is niet lomp, klunzig of onzeker. Khala is zelfverzekerd, en is ook behendig. Haar evolutie gaat dan ook niet over dat onoverwinnelijke, maar over het accepteren van haarzelf. Rani weet op die manier de doorsnee fantasy plot de doorbreken en gewoon een levensles neer te zetten.
Ook de overige personages zijn vrij volle karakters. In fantasy niet zo zeer ongebruikelijk, maar opnieuw: elk personage doorbreekt zijn/haar cliché. Wat maakt dat iedereen een bepaald boodschap met zich meedraagt en zorgt voor dat unieke kantje aan het verhaal. Die personages maken ook een bepaalde evolutie door, iets wat ik bij andere fantasy verhalen vaak miste.
Om dan verder te gaan op het feit dat er geen driehoeksverhoudingen zijn. Je hoort het goed: fantasy zonder een of andere melodramatische romcom erin verwerkt. Er is liefde, en oh-boy het gaat je laten huilen. Alleen is het zo puur en niet dramatisch. Van instant-love is er ook niet zo zeer sprake wat dan weer een cliché doorbreekt. Vooral de eindscènes grijpen je naar de keel. Dat het ook anders kan wordt ook hier weer eens bewezen.
In het begin had ik wat moeite met de schrijfstijl. Soms had ik het idee dat er iets te veel geprobeerd werd om zo Nederlands mogelijk te klinken, en het Vlaamse achterwegen te laten. Het wende echter wel en na een tijdje merk je als lezer dat het een vrij vlotte manier van vertellen is. Het evenwicht tussen dialoog en beschrijving is zeer sterk aanwezig. Iets wat bij fantasy ook niet veel voorkomt. Dat zorgt voor de nodige spanning, die er vanaf pagina 1 al inzit. Er is geen ijlen lange beschrijving over de wereld, noch over de wezens. De spanning en het verhaal blijven gaan waardoor plot twists veel beter binnenkomen. Zo blijft de lezer bezig en is er geen moment waarop je de kans hebt om echt iets saai te vinden.
Voor mij is dit echt een voorbeeld van 'out of the box' denken. Weg van elk cliché dat er in Fantasy bestaat en gewoon iets uniek en tof neerzetten. Mij had het in ieder geval vanaf pagina 1 mee, en ik vond het een van de betere fantasy boeken die ik al gelezen heb.
Normaal ben ik geen fantasy lezer. Soms waag ik me er weer eens aan, en merk ik gelijk 'nee dit wordt het niet'. Bij dit boek was het helemaal ander. Het doorbreekt elk cliché en alles wat ik aan fantasy haat.
Khala, die de zoveelste 'chosen one' is, toont dat het niet moet gaan om een zwak en onzeker meisje. Die dan na een tijdje in een of andere onoverwinnelijke b-woord veranderd. De hoofdpersoon is down to earth en steunt heel sterk op iedereen die haar wil helpen. Ze is niet lomp, klunzig of onzeker. Khala is zelfverzekerd, en is ook behendig. Haar evolutie gaat dan ook niet over dat onoverwinnelijke, maar over het accepteren van haarzelf. Rani weet op die manier de doorsnee fantasy plot de doorbreken en gewoon een levensles neer te zetten.
Ook de overige personages zijn vrij volle karakters. In fantasy niet zo zeer ongebruikelijk, maar opnieuw: elk personage doorbreekt zijn/haar cliché. Wat maakt dat iedereen een bepaald boodschap met zich meedraagt en zorgt voor dat unieke kantje aan het verhaal. Die personages maken ook een bepaalde evolutie door, iets wat ik bij andere fantasy verhalen vaak miste.
Om dan verder te gaan op het feit dat er geen driehoeksverhoudingen zijn. Je hoort het goed: fantasy zonder een of andere melodramatische romcom erin verwerkt. Er is liefde, en oh-boy het gaat je laten huilen. Alleen is het zo puur en niet dramatisch. Van instant-love is er ook niet zo zeer sprake wat dan weer een cliché doorbreekt. Vooral de eindscènes grijpen je naar de keel. Dat het ook anders kan wordt ook hier weer eens bewezen.
In het begin had ik wat moeite met de schrijfstijl. Soms had ik het idee dat er iets te veel geprobeerd werd om zo Nederlands mogelijk te klinken, en het Vlaamse achterwegen te laten. Het wende echter wel en na een tijdje merk je als lezer dat het een vrij vlotte manier van vertellen is. Het evenwicht tussen dialoog en beschrijving is zeer sterk aanwezig. Iets wat bij fantasy ook niet veel voorkomt. Dat zorgt voor de nodige spanning, die er vanaf pagina 1 al inzit. Er is geen ijlen lange beschrijving over de wereld, noch over de wezens. De spanning en het verhaal blijven gaan waardoor plot twists veel beter binnenkomen. Zo blijft de lezer bezig en is er geen moment waarop je de kans hebt om echt iets saai te vinden.
Voor mij is dit echt een voorbeeld van 'out of the box' denken. Weg van elk cliché dat er in Fantasy bestaat en gewoon iets uniek en tof neerzetten. Mij had het in ieder geval vanaf pagina 1 mee, en ik vond het een van de betere fantasy boeken die ik al gelezen heb.
February 18, 2021
4,5 ⭐️ Ik las vorig jaar Toxine voor het eerst en nu ik het boek opnieuw heb gelezen, herinner ik me weer waarom ik zo genoten heb van dit verhaal. Een fantasy stand-alone komt niet vaak voor, maar Rani heeft een Geweldig boek met een prachtige verhaallijn geschreven! Ik ben echt mee gaan leven met Khala, Vex en Cyra. Heel goed doordacht en mooi geschreven! De plot is erg goed en er gebeurt continu wel iets. De vlotte schrijfstijl neemt je mee door het land dat Rani gecreëerd heeft en geeft de perfecte sfeer weer.
Khala is een sterk personage dat een duidelijk beeld heeft van hoe de wereld zou moeten zijn. Ze gaat door het stof om deze idealen waar te maken. Dit doet ze samen met Vex en Cyra. Vex is iemand waarvan je niet goed weet wie hij daadwerkelijk is, totdat hij zijn muur laat vallen. Cyra daarentegen is een open boek. Heel leuk om die contrasten te zien!
Het enige minpunt aan Toxine is dat het einde erg snel en abrupt is. Het verhaal komt op het hoogtepunt, waar alles om draait en dan is het eigenlijk ook afgelopen. Toch is het absoluut niet afgeraffeld. Ik was er alleen nog niet klaar voor om afscheid te nemen van Vex, Cyra en Khala. 💜
Khala is een sterk personage dat een duidelijk beeld heeft van hoe de wereld zou moeten zijn. Ze gaat door het stof om deze idealen waar te maken. Dit doet ze samen met Vex en Cyra. Vex is iemand waarvan je niet goed weet wie hij daadwerkelijk is, totdat hij zijn muur laat vallen. Cyra daarentegen is een open boek. Heel leuk om die contrasten te zien!
Het enige minpunt aan Toxine is dat het einde erg snel en abrupt is. Het verhaal komt op het hoogtepunt, waar alles om draait en dan is het eigenlijk ook afgelopen. Toch is het absoluut niet afgeraffeld. Ik was er alleen nog niet klaar voor om afscheid te nemen van Vex, Cyra en Khala. 💜
Read
February 22, 2020Dit boek is echt een spannend boek. De personages zijn heel goed uitgetekend. Khara is een offer en wil vluchten voor het Opperwezen. Bij haar vlucht krijgt ze gezelschap van een boefje en een een een vrouw. Het hele verhaal is een verhaal van goed en kwaad. Alle details hebben belang. de hoofdtukken zijn niet te lang en een versiering siert ieder hoofdstuk. De strijd tussen goed en kwijt is bijzonder mooi uitgeschreven. Het wantrouwen tussen de 3 die vluchten is groot en als lezer weet je nooit zeker wie mee werkt en wie tegen werkt. Er zitten ook mooie zinnen in deze tekst. Eentje, een belangrijke, wil ik jullie niet onthouden: een offer nemen, leven geven. Dit boek is heel goed opgebouwd. De finale is echt spannend en is zo beschreven dat je bij wijze van spreken er zelf bij bent. Dit debuut vraagt naar meer. Dit verhaal boeiende mij van begin tot einde.
February 23, 2020
Het debuut van Rani de Vadder, en wat voor een. Rani heeft een wereld gecreëerd die je vanaf het eerste moment grijpt en bij de laatste pagina loslaat. De personages komen tot leven op de pagina. Het verhaal zit vol spanning, drama en humor op sommige momenten. Hopelijk horen we nog meer van deze woorden kunstenaar. Toxine kan tippen aan een aantal fantasy klassiekers. Een aanrader.
October 15, 2020
Bloedstollend spanned!
Read
May 9, 2022Dit boek was echt 5 sterren waard
Toen ik hoorde dat een vriendin van mij dit boek aan het lezen was, wilde ik hem eigenlijk ook hebben. En ja hoor, toen ik weer genoeg geld had om boeken te kopen (oeps) had ik hem besteld. De kaft is zo mooi gemaakt, en ook lekker mysterieus. De achterkant sprak me ook erg aan.
Ik vind het erg knap dat Rani dit heeft geschreven in maar 313 bladzijdes, omdat er zoveel is gebeurd. De plot twist waren geweldig. Op het moment dat je denkt; dit gaat niet meer goed komen, en dan is er weer zo'n geweldige plot twist.
Het hele boek was zo mooi geschreven, perfect verwoord en ook niet te vaag.
Ik kon me heel erg goed inleven, dit is ook echt zo'n boek waarbij je lacht, boos word en huilt. Nogmaals, dit boek is echt 5 sterren waard.
Ps: nog een tip; bij de Bruna heb je dit boek nu voor 5 euro i.p.v. 15 ;) ik zeg grijp je kans haha
Toen ik hoorde dat een vriendin van mij dit boek aan het lezen was, wilde ik hem eigenlijk ook hebben. En ja hoor, toen ik weer genoeg geld had om boeken te kopen (oeps) had ik hem besteld. De kaft is zo mooi gemaakt, en ook lekker mysterieus. De achterkant sprak me ook erg aan.
Ik vind het erg knap dat Rani dit heeft geschreven in maar 313 bladzijdes, omdat er zoveel is gebeurd. De plot twist waren geweldig. Op het moment dat je denkt; dit gaat niet meer goed komen, en dan is er weer zo'n geweldige plot twist.
Het hele boek was zo mooi geschreven, perfect verwoord en ook niet te vaag.
Ik kon me heel erg goed inleven, dit is ook echt zo'n boek waarbij je lacht, boos word en huilt. Nogmaals, dit boek is echt 5 sterren waard.
Ps: nog een tip; bij de Bruna heb je dit boek nu voor 5 euro i.p.v. 15 ;) ik zeg grijp je kans haha
Displaying 1 - 30 of 88 reviews