Niezwyciężony

Powieść Stanisława Lema „Niezwyciężony” zachwyca rozbudowaną, pełną tajemnicy fabułą, której akcja rozgrywa się na planecie Regis III. Autor nie wskazuje jednego konkretnego bohatera choć szczególną rolę odgrywa m.in. Rohan, wydarzenia śledzimy z perspektywy kilku członków załogi, co nadaje książce charakter relacji z misji. Techniczny język, typowy dla Lema, wcale mi nie przeszkadza, przeciwnie, bardzo cenię jego precyzję i neologizmy. Tajemniczość fabuły utrzymana jest do ostatniej strony. To powieść specyficzna, jak wiele dzieł Lema, ale właśnie dzięki temu nietuzinkowa i skłaniająca do refleksji. Zdecydowanie polecam zarówno książkę, jak i grę inspirowaną jej światem, która mimo odmiennej fabuły doskonale oddaje klimat oryginału.

Powieść Stanisława Lema „Niezwyciężony” zachwyca rozbudowaną, pełną tajemnicy fabułą, której akcja rozgrywa się na planecie Regis III. Autor nie wskazuje jednego konkretnego bohatera choć szczególną rolę odgrywa m.in. Rohan, wydarzenia śledzimy z perspektywy kilku członków załogi, co nadaje książce charakter relacji z misji. Techniczny język, typowy dla Lema, wcale mi nie...

Klasyka. Dzisiaj już nie tak aktualna, ale wciąż kawał dobrej historii. Polecam także grę, która rewelacyjnie oddaje atmosferę książki.

Klasyka. Dzisiaj już nie tak aktualna, ale wciąż kawał dobrej historii. Polecam także grę, która rewelacyjnie oddaje atmosferę książki.

Zakładam, że w swoim czasie wizja z tej powieści była wizjonerska. Na stale zagościła w kanonie sf i dziś Niezwyciężony niczym już nie zaskakuje. Napisana porządnie, chociaż dramaturgia niedomaga. Najlepsza w powieści jest relacja kapitan - pierwszy oficer. Lem w swoich dziełach świetnie kreuje takie hierarchiczne relacje: starszy mistrz – młodszy uczeń.

Zakładam, że w swoim czasie wizja z tej powieści była wizjonerska. Na stale zagościła w kanonie sf i dziś Niezwyciężony niczym już nie zaskakuje. Napisana porządnie, chociaż dramaturgia niedomaga. Najlepsza w powieści jest relacja kapitan - pierwszy oficer. Lem w swoich dziełach świetnie kreuje takie hierarchiczne relacje: starszy mistrz – młodszy uczeń.

Trochę wymęczone…

Trochę wymęczone…

"Nie wszystko i nie wszędzie jest dla nas"

Nie jestem fanką literatury SF, ale klasyka to klasyka. a Niezwyciężony Stanisława Lema, nie wymaga chyba dłuższego komentarza.
Polecam gorąco każdemu!

"Nie wszystko i nie wszędzie jest dla nas"

Nie jestem fanką literatury SF, ale klasyka to klasyka. a Niezwyciężony Stanisława Lema, nie wymaga chyba dłuższego komentarza.
Polecam gorąco każdemu!

Polot instrukcji obsługi z pierwszej części "Niezwyciężonego" brawurowo przebija się w bezbłędnego akcyjniaka. To praktycznie gotowy scenariusz kolejnego wysoko budżetowego kinowego hitu, na coś takiego bym poszedł (tylko błagam nie dawajcie Matta Damona jako protagonistę) - skoro "Diuna" doczekała się swojej kolejnej ekranizacji, czemu odmawiać jej Lemowi?

Polot instrukcji obsługi z pierwszej części "Niezwyciężonego" brawurowo przebija się w bezbłędnego akcyjniaka. To praktycznie gotowy scenariusz kolejnego wysoko budżetowego kinowego hitu, na coś takiego bym poszedł (tylko błagam nie dawajcie Matta Damona jako protagonistę) - skoro "Diuna" doczekała się swojej kolejnej ekranizacji, czemu odmawiać jej Lemowi?

Klasyka prawdziwego SF. Do tego świetnie pomyślana zagadka, do której cały czas dostajemy podpowiedzi. Wspaniały, prawdziwy LEM. Niedościgniony mistrz.

Klasyka prawdziwego SF. Do tego świetnie pomyślana zagadka, do której cały czas dostajemy podpowiedzi. Wspaniały, prawdziwy LEM. Niedościgniony mistrz.

"Nie wszystko i nie wszędzie jest dla nas" - ten cytat chyba idealnie podsumowuje wnioski płynące z lektury.

Po niezwyciężonym definitywnie widać wiekowość książki. Bardziej, niż w wypadku twórczości Asimova da się odczuć, że jest to retro science fiction. Sam tytułowy krążownik jest zwyczajnie rakietą, a koncepcja podróży międzygwiezdnych opiera się o wynalezienie przez ludzkość jakiegoś cudownego paliwa o niewyobrażalnej pojemności energetycznej. To samo można powiedzieć o technologii używanej przez ekspedycję. Wszystko opiera się na olbrzymich ilościach energii, natomiast nie ma wzmianki o jakichkolwiek bardziej zaawansowanych automatyzacjach, czy automatach, które człowieka miałyby zastąpić, albo wyręczyć w sferze intelektualnej (w zasadzie w sferze fizycznej też tylko w bardzo ograniczonym zakresie). To ciekawa koncepcja, w której ludzkość dysponuje co prawda niesamowicie zaawansowaną techniką, ale ludzie nie są przy tym zdurniali, a w prost przeciwnie - doskonale rozumieją wszystkie przyrządy, które ich otaczają, a wykształcenie kierunkowe jest fundamentem cywilizacji.

Kolejną ciekawą kwestią jest przedstawiona przez Lema naturalna troska o bliźniego. W większości dzieł kultury śmierć i cierpienie o ile nie są tematem przewodnim w ogóle nie poświęca się im większej uwagi. W każdym razie dla mnie oczywista solidarność załogi, oraz traktowanie niesienia pomocy, jako coś oczywistego jest również swego rodzaju świadectwem postępu cywilizacyjnego.

Natomiast właściwa fabuła książki również jest rewelacyjna. Historia jest skomplikowana, w większości nieprzewidywalna i bardzo oryginalna. Próżno doszukiwać się tu jakiś utartych schematów. Bohaterowie są ludzcy i realistyczni, chociaż bliżej poznać możemy właściwie tylko Rohana, którego rozterki i determinacja definitywnie są również ważną częścią książki.

Podsumowując, nie dziwi mnie, że zrobiono na bazie tej książki grę. Dziwi mnie, że tak późno i, że jeszcze nie ma filmu. Wielka szkoda, że nie doceniamy naszych autorów i nie potrafimy przez ostatnie dekady czerpać z ich twórczości inspiracji.

"Nie wszystko i nie wszędzie jest dla nas" - ten cytat chyba idealnie podsumowuje wnioski płynące z lektury.

Po niezwyciężonym definitywnie widać wiekowość książki. Bardziej, niż w wypadku twórczości Asimova da się odczuć, że jest to retro science fiction. Sam tytułowy krążownik jest zwyczajnie rakietą, a koncepcja podróży międzygwiezdnych opiera się o wynalezienie przez...

Obok „Powrotu z gwiazd” książka „Niezwyciężony” to chyba moja ulubiona pozycja z książek Lema. „Niezwyciężony” całkowicie mnie pochłonął – przeczytałem go w jeden dzień. Dawno żadna książka nie trzymała mnie w takim napięciu. Lem świetnie buduje atmosferę niepokoju i tajemnicy, a jednocześnie zmusza do myślenia o granicach ludzkiego poznania. Wleciała na półkę z ulubionymi książkami i na pewno o niej nie zapomnę. Zdecydowanie polecam.

Obok „Powrotu z gwiazd” książka „Niezwyciężony” to chyba moja ulubiona pozycja z książek Lema. „Niezwyciężony” całkowicie mnie pochłonął – przeczytałem go w jeden dzień. Dawno żadna książka nie trzymała mnie w takim napięciu. Lem świetnie buduje atmosferę niepokoju i tajemnicy, a jednocześnie zmusza do myślenia o granicach ludzkiego poznania. Wleciała na półkę z ulubionymi...

KOsmos! Czyta się jednym tchem. Klimat jak z „Obcego”, tylko bez Obcego, a i tak człowiek siedzi jak na szpilkach. Serio — mam wrażenie, że ktoś tam przeczytał Lema, pomyślał „hmm, a gdyby dodać potwora i Sigourney Weaver?” Lem zrobił tu taką jazdę technologią i tajemnicą, że zabrakło mi tylko popcornu. Klasyk, który czyta się jak blockbuster sci-fi. Dodatkowo polecam audiobook w superprodukcji z narracją Krystyny Czubówny (ciarki). Lem w szkole był dla mnie nudą i mentalnym podcinaniem żył. A tu proszę! Szok i niedowierzanie:)

KOsmos! Czyta się jednym tchem. Klimat jak z „Obcego”, tylko bez Obcego, a i tak człowiek siedzi jak na szpilkach. Serio — mam wrażenie, że ktoś tam przeczytał Lema, pomyślał „hmm, a gdyby dodać potwora i Sigourney Weaver?” Lem zrobił tu taką jazdę technologią i tajemnicą, że zabrakło mi tylko popcornu. Klasyk, który czyta się jak blockbuster sci-fi. Dodatkowo polecam...