Η ομορφιά μπορεί να σώσει τον κόσμο, όπως έλεγε ο Ντοστογιέφσκι δια στόματος Λεβ Νικολάεβιτς Μίσκιν, αλλά εν προκειμένω δε στάθηκε αρκετή για να σώσειΗ ομορφιά μπορεί να σώσει τον κόσμο, όπως έλεγε ο Ντοστογιέφσκι δια στόματος Λεβ Νικολάεβιτς Μίσκιν, αλλά εν προκειμένω δε στάθηκε αρκετή για να σώσει τον πρωταγωνιστή του σύντομου αυτού διηγήματος, ο οποίος ξεβράστηκε στις ακτές ενός ανώνυμου χωριού καλυμμένος από βρύα και λάσπη. Μια παρουσία υπερφυσική, εκπάγλου καλλονής και ικανός να αναστατώσει τη ζωή της μικρής κοινωνίας ακόμα και μετά το θάνατό του. Ένα θάνατο που έφερε με αξιοπρέπεια, σχεδόν με υπερηφάνεια, όπως και το όνομά του: αναμφισβήτητα Esteban. Ολοένα και πιο Esteban.
Κι όμως, πίσω από την ομορφιά, δεν βρίσκεται μόνο η έλξη, βρίσκεται η προβολή. Οι γυναίκες του χωριού τον κοιτούν και βλέπουν τη ζωή που δεν έζησαν, τους άντρες που δεν αγάπησαν, τους τόπους που δεν τόλμησαν να επισκεφθούν. Οι άντρες - με λίγη καθυστέρηση και ίσως άθελά τους - τελικά βλέπουν κι αυτοί. Όχι την τελειότητα του ξένου αλλά τη δική τους μικρότητα.
Ο García Márquez δε γράφει ένα διήγημα για έναν όμορφο πνιγμένο. Γράφει για την ανατροπή της καθημερινής μιζέριας από μια ακραία, σχεδόν μυθική φιγούρα που δεν μιλάει, δεν κινείται και δεν αναπνέει. Κι όμως, τους αλλάζει όλους. Αθόρυβα αλλά ουσιαστικά. Ερήμην του.
Ένα εξαιρετικό δείγμα γραφής του κολομβιανού Νομπελίστα, τολμώ να πω από τα πιο δυνατά του, που είναι ταυτόχρονα και μια πολύ επιμελημένη έκδοση με πλούσια και ατμοσφαιρική φωτογραφία από το φακό του Hernán Díaz. Μαγικός ρεαλισμός στα καλύτερα (και συντομότερά) του. ...more
O Lucas είναι ευτυχισμένος. Και για να το πετύχει αυτό απομάκρυνε τον ένα παράγοντα που κάνει τους ανθρώπους δυστυχισμένους: τους άλλους ανθρώπους. ΠάO Lucas είναι ευτυχισμένος. Και για να το πετύχει αυτό απομάκρυνε τον ένα παράγοντα που κάνει τους ανθρώπους δυστυχισμένους: τους άλλους ανθρώπους. Πάρα πολύ φίλος μου! Γιατί ο άνθρωπος μπορεί να είναι κοινωνικό ζώο αλλά όπως έχει δείξει η ιστορία ανά τους αιώνες, είναι κυρίως ζώο που έχει ανάγκη από ψυχοθεραπεία. Πόση ταύτιση πια...
Σ' αυτό το φαινομενικά θεότρελο αφήγημα, ο Fredrik Backman καταφέρνει να χωρέσει το σουρεαλισμό της σύγχρονης εποχής που ολοένα απομακρύνεται από τη συντροφικότητα και μια αγωνιώδη προσπάθεια για επαφή και νοιάξιμο. Όλο το βιβλίο είναι μια σφιχτή, χαμηλόφωνη εξομολόγηση που λέει πολλά χωρίς να τα φωνάζει, σύντομο σε μέγεθος αλλά με δυσανάλογο βάθος.
Η δική μου απάντηση, λοιπόν, είναι μάλλον ναι....more
Τι είναι το Sleuth; Μια σκακιέρα με δύο παίκτες που νομίζουν ότι είναι βασιλιάδες, μέχρι να πέσει ο φωτισμός και να καταλάβεις ότι κανείς δεν ήταν τίποΤι είναι το Sleuth; Μια σκακιέρα με δύο παίκτες που νομίζουν ότι είναι βασιλιάδες, μέχρι να πέσει ο φωτισμός και να καταλάβεις ότι κανείς δεν ήταν τίποτα. Ένα καλοστημένο ψέμα που σε διασκεδάζει, σε παραπλανεί και σε αφήνει να γελάς με την ελαφριά σου αφέλεια ότι είχες καταλάβεις εξαρχής τι γίνεται. Μα πίσω απ’ τα φώτα, πίσω απ’ τις μάσκες, πίσω απ’ τις ατάκες που εξαπολύονται εκατέρωθεν, κρύβεται κάτι λίγο πιο πικρό: η αγωνία του ανθρώπου να μη χάσει τον έλεγχο. Να είναι εκείνος που γράφει το σενάριο – και για τη ζωή του, και για των άλλων. Όσο πιο πολλά παίζει, τόσο πιο απελπισμένα θέλει να κερδίσει. Και δεν υπάρχει πιο θλιβερό τέλος, από εκείνον που χάνει χωρίς να καταλάβει καν ότι έπαιζε. Ένα χωρίς ηλικία και χωρίς καμία προβλεψιμότητα που απλώς σε προσκαλεί να το ανακαλύψεις....more
Αχ αυτή η Παπαδιαμαντική γλώσσα... Εξυψώνει τον έρωτα του πρωταγωνιστή από ένα απλό ανθρώπινο πάθος σε κάτι σχεδόν μεταφυσικό, μυστηριακό, σαν τελετουΑχ αυτή η Παπαδιαμαντική γλώσσα... Εξυψώνει τον έρωτα του πρωταγωνιστή από ένα απλό ανθρώπινο πάθος σε κάτι σχεδόν μεταφυσικό, μυστηριακό, σαν τελετουργία ανάμεσα στον πόθο και την άρνηση. Ο ήρωας του διηγήματος, ο Γιωργής, ένας σεμνός, σχεδόν αστεία τραγικός νέος που δεν κυνηγά, δεν κατακτά, δεν ομολογεί. Υπομένει. Κι εκεί βρίσκεται όλη η παπαδιαμαντική ειρωνεία: ο έρωτας εδώ δεν είναι δράση· είναι μαρτύριο. Και το αντικείμενο του πόθου; Μια νέα που υπάρχει περισσότερο ως ιδέα, ως εικόνα αγνότητας και ιδανικού, παρά ως σάρκα και οστά. Θα ανταποκριθεί στις προσδοκίες του; Θα τον εξανθρωπίσει ή θα του δώσει φτερά ηρωικά; Ένα διήγημα μικρό, αλλά βαρύ σαν εξομολόγηση. Κι όπως κάθε καλή εξομολόγηση, σε αφήνει λίγο πιο σιωπηλό από πριν....more
Λοιπόν, το Σπιτάκι στο Λιβάδι είναι ένα κλασικό δείγμα Παπαδιαμαντικής αφήγησης: γλώσσα σαν μετάξι, περιγραφές που στάζουν ρομαντισμό, ατμόσφαιρα που Λοιπόν, το Σπιτάκι στο Λιβάδι είναι ένα κλασικό δείγμα Παπαδιαμαντικής αφήγησης: γλώσσα σαν μετάξι, περιγραφές που στάζουν ρομαντισμό, ατμόσφαιρα που θυμίζει ελληνικό τοπίο ζωγραφισμένο με φτερό. Και μετά έρχεται το νερό. Πολύ νερό. Βροχές, πλημμύρες, καταποντισμοί, λες και ο Παπαδιαμάντης ήθελε να κάνει τον Νώε να νιώσει λίγη αλληλεγγύη.
Η ιστορία αφορά ένα μικρό σπιτάκι που βρίσκεται σε μια τοποθεσία που μάλλον δεν πέρασε από πολεοδομία. Στο πρώτο μισό, όλα είναι ειδυλλιακά: τοπίο, άνθρωποι, γλώσσα. Στο δεύτερο μισό, οι ουρανοί ανοίγουν και το διήγημα μετατρέπεται σε μια υδάτινη τραγωδία όπου η φύση δείχνει ποιος κάνει κουμάντο. Οι χαρακτήρες συμπαθείς αλλά μοιάζουν περισσότερο με σταγόνες μέσα στο ορμητικό ρεύμα της αφήγησης παρά με ολοκληρωμένες προσωπικότητες.
Όμορφη γλώσσα, δυνατό ύφος, αλλά από πλοκή... ένας παρατεταμένος και καλογραμμένος μετεωρολογικός εφιάλτης. 3/5...more
Αν το χιόνι ήταν σύμβολο της απόλυτης μοναξιάς, τότε ο Παπαδιαμάντης το έκανε να πέφτει ασταμάτητα πάνω από την ψυχή του κεντρικού του ήρωα, ενός γέροΑν το χιόνι ήταν σύμβολο της απόλυτης μοναξιάς, τότε ο Παπαδιαμάντης το έκανε να πέφτει ασταμάτητα πάνω από την ψυχή του κεντρικού του ήρωα, ενός γέρου ρακένδυτου, που βρίσκεται μεθυσμένος μέσα στο κρύο, χαμένος σε σκέψεις για έναν έρωτα που ποτέ δεν του ανήκε. Και ενώ το αλκοόλ τού χαρίζει μια στιγμιαία ψευδαίσθηση ζεστασιάς, το αναπόφευκτο τον περιμένει. Ο έρωτας δεν τον έσωσε ποτέ, ούτε και τώρα θα το κάνει αλλά συμπυκνώνει μέσα σε λίγες σελίδες μια ολόκληρη ζωή γεμάτη πόνο, απωθημένα και ανεκπλήρωτες λαχτάρες.
Με την κλασική του ικανότητα να αποτυπώνει την ελληνική κοινωνία της εποχής, τη λαϊκή τάξη, τη φτώχεια και την περιθωριοποίηση, ο Παπαδιαμάντης δεν γράφει ένα απλό ρομαντικό διήγημα, αλλά έναν σπαρακτικό μονόλογο ύπαρξης. Και με την υπέροχη μουσικότητα της γραφής του σε πρώτο πλάνο....more
Σε ένα ανώνυμο χωριό της Κολομβίας (*cough**Macondo**cough*), κάποιος αρχίζει να κολλάει σατιρικές αφίσες που αποκαλύπτουν τα μυστικά των κατοίκων. ΦαΣε ένα ανώνυμο χωριό της Κολομβίας (*cough**Macondo**cough*), κάποιος αρχίζει να κολλάει σατιρικές αφίσες που αποκαλύπτουν τα μυστικά των κατοίκων. Φανταστείτε το σαν ένα facebook του 20ού αιώνα, όπου το wall είναι κυριολεκτικά ο τοίχος της πλατείας και οι ειδοποιήσεις έρχονται σε μορφή κουτσομπολιού. Οι περισσότεροι κάτοικοι προσπαθούν να αγνοήσουν τα ανώνυμα μηνύματα, αλλά –όπως και με τα σημερινά σχόλια στο διαδίκτυο– αυτό είναι πιο εύκολο να το λες παρά να το κάνεις.
Ο Gabo μετατρέπει το καθημερινό δράμα σε μια κωμωδία παρεξηγήσεων, όπου οι ήρωες τρέχουν πανικόβλητοι, προσπαθώντας να κρύψουν τα άπλυτά τους, ενώ ταυτόχρονα αναρωτιούνται ποιος είναι ο μυστηριώδης admin που διαχειρίζεται αυτό το πρωτόγονο φόρουμ. Καθώς η ένταση κορυφώνεται, ο συγγραφέας μας θυμίζει ότι η μικροπρέπεια, ο φόβος και η ανάγκη του ανθρώπου να ελέγχει τις ζωές των άλλων δεν έχουν εποχή και σίγουρα δεν έχουν πατρίδα -απλώς αλλάζουν μορφή- ταυτόχρονα κλείνοντας το μάτι στον αυταρχισμό της εξουσίας (γιατί καμία κωμωδία δεν είναι απαλλαγμένη από σοβαρότητα).
Η Κακιά Ώρα είναι μια πιο πολιτική και προσγειωμένη πλευρά του García Márquez, χωρίς τη μαγική αχλή των άλλων έργων του, αλλά με την ίδια οξυδέρκεια. Και αν μη τι άλλο, είναι μια υπενθύμιση ότι το κουτσομπολιό ήταν, είναι και θα είναι η πιο ανεξάντλητη πηγή ταραχής ακόμα και χωρίς σύνδεση στο διαδίκτυο....more
Καινούργια χρονιά, παλιά σοφία. Μέρα Φώτισης σήμερα και συμβολικά να το πάρεις, δεν θα μπορούσα να βρω πιο ταιριαστό συνδυασμό από τα αποφθέγματα του Καινούργια χρονιά, παλιά σοφία. Μέρα Φώτισης σήμερα και συμβολικά να το πάρεις, δεν θα μπορούσα να βρω πιο ταιριαστό συνδυασμό από τα αποφθέγματα του Μάρκου Αυρήλιου, του οποίου τα τσιτάτα ίσως και να είναι τα πιο αγαπημένα ντόπιων και αλλοδαπών ινφλουένσερζ και τα βρίσκουμε από σοβαρά φιλοσοφικά δοκίμια μέχρι Instagram posts με ηλιοβασιλέματα. Πριν από αυτούς, όμως, διαμόρφωσαν τη σκέψη και τη φιλοσοφία εκατομμυρίων ανθρώπων ανά τους αιώνες, γεγονός που μόνο οι πολύ σημαντικές δημιουργίες έχουν τη δύναμη να κάνουν.
Άλλο ένα έργο υπεράνω κριτικής, κυρίως γιατί θα το βρούμε σχεδόν καθημερινά μπροστά μας παρά τα 2000 χρόνια του. Δε νομίζω να υπάρχουν πολλά κείμενα που να μπορούν να υπερηφανευθούν για κάτι τέτοιο....more
Ένα απολαυστικό Q&A γύρω από το διάστημα, την αστροφυσική και την επιστήμη γενικότερα, με το δάσκαλο Neil deGrasse Tyson να ενσαρκώνει το Merlin, ένανΈνα απολαυστικό Q&A γύρω από το διάστημα, την αστροφυσική και την επιστήμη γενικότερα, με το δάσκαλο Neil deGrasse Tyson να ενσαρκώνει το Merlin, έναν επισκέπτη από το γαλαξία της Ανδρομέδας συνομήλικο της Γης και παρατηρητή όλων των επιστημονικών γεγονότων που συνέβησαν στη διάρκεια της ιστορία Της. Κι εμένα όπως πάντα να δηλώνει άμπαλος απέναντι στο σύμπαν και την αστροφυσική γενικότερα αλλά με πολλή όρεξη να μάθει.
Δεν είναι μυστικό πως αγαπώ το Neil deGrasse Tyson και το χειμαρρώδη τρόπο που σε παρασύρει στην αγάπη του για την επιστήμη, οπότε και το 4/5 λίγο είναι....more
Το πιο γνωστό έργο του Μολιέρου; Δεν ξέρω (αν και έτσι φαίνεται) αλλά ίσως και να μην έχει και τόση σημασία, γιατί το έργο του Γάλλου δημιουργού είναιΤο πιο γνωστό έργο του Μολιέρου; Δεν ξέρω (αν και έτσι φαίνεται) αλλά ίσως και να μην έχει και τόση σημασία, γιατί το έργο του Γάλλου δημιουργού είναι υπεράνω κριτικής έτσι κι αλλιώς. Θα πω μόνο πως το απόλαυσα πολύ και για τη δροσιά της γραφής και για τη διαχρονικότητά του.
Ένα απόλυτα ενήλικο βιβλίο με παιδικό περιτύλιγμα. Διαφθορά της εξουσίας, πολιτικά παιχνίδια, συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, δολοφονίες, προπαγάνδα, χΈνα απόλυτα ενήλικο βιβλίο με παιδικό περιτύλιγμα. Διαφθορά της εξουσίας, πολιτικά παιχνίδια, συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, δολοφονίες, προπαγάνδα, χειραγώγηση της κοινής γνώμης.
Θα μπορούσε να διαδραματίζεται στο Βυζάντιο, να το έχει γράψει ο George R.R. Martin, να γίνει η επόμενη σειρά εποχής αλλά η θεία Τζο το σώζει στις τελευταίες 150 σελίδες με στοιχεία fantasy, όμορφη γλώσσα γεμάτη ιδεαλισμό κι ελπίδα και προτροπή για αντίσταση και μάχη.
Για όλους τους παραπάνω λόγους και χωρίς να είναι κακό, δε μου τα είπε. Σαν να ήθελε να γράψει για μεγάλους, καλλώπισε λίγο τους διαλόγους, έβαλε ένα χαριτωμένο εξώφυλλο και πολύ όμορφη εικονογράφηση κι έτοιμο το μπεστ σέλλερ! Ίσως αυτό να είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα του Ickabog—δεν ξέρει ακριβώς αν θέλει να είναι μια σκληρή αλληγορία για ενηλίκους ή ένα παραμύθι για παιδιά.
3/5 (και με αρκετή επιείκεια - ας όψεται ο αγαπημένος Stephen Fry που αφηγήθηκε το audiobook)...more
Πριν ξεκινήσει να γράφει για δράκους στο Westeros, για απέθαντα ζόμπι και αιώνιους χειμώνες, ο George R.R. Martin έγραφε σενάρια για τη Ζώνη του ΛυκόφΠριν ξεκινήσει να γράφει για δράκους στο Westeros, για απέθαντα ζόμπι και αιώνιους χειμώνες, ο George R.R. Martin έγραφε σενάρια για τη Ζώνη του Λυκόφωτος, την Πεντάμορφη και το Τέρας (όχι της Disney, αυτό με τη Linda Hamilton του Εξολοθρευτή - το έβλεπα κιόλας!). Ακόμα πιο πριν καταπιανόταν με σύντομες ιστορίες όπως αυτή.
Σαφώς επηρεασμένο από το Stephen King (Thinner εσύ;), ένα πολύ ατμοσφαιρικό και γοργόρυθμο θρίλερ που δε θα απογοητεύσει τον αναγνώστη αλλά ούτε θα τον αφήσει χωρίς ανάσα....more