Σαν σημάδι...

...ψηλά στο βουνό των θεών, ίσα που φαίνοταν μια στενή λωρίδα του.

Στο απόλυτο σκοτάδι η ίδια φιγούρα κρεμασμένη σε μία θάλασσα πεδιάδα μπροστά μου... σαν σημάδι.

Τα χιλιόμετρα φεύγουν, κάποιοι δικοί σου ήχοι με προσπερνούν και κάποιοι στίχοι μένουν... σαν σημάδι.
Δεν σε φοβάμαι, ότι κι άν γίνει,
τι κι άν το σύμπαν γκρεμισθεί
μές την ψυχή μου θα'χει μείνει
κάποια αυτόφωτη πηγή...

Δεν σε φοβάμαι μοναξιά.

Ο δρόμος σαν χριστουγεννιάτικο στόλισμα. Κόκκινα λαμπιόνια γεμάτος και οι λευκές γραμμές να με τρυπούν ευχάριστα... σαν να μ'έβαλαν σημάδι.

Αριστερά πιά μια υγρή γαλήνη που πάνω του φεγγίζουν χρώματα και αμυδρά η στενή λωρίδα του φεγγαριού... σαν σημάδι.

Μια φωνή δίπλα σου να σε κρατά απ'το χέρι φέρνοντας στην επιφάνεια κάτι τρυφερό... σαν να σ'έβαλε σημάδι.

θυμήθηκα ένα όνειρο μίας φίλης με κάποια μαύρα μάτια...
...σαν σημάδι γέννησης...

Εχθές έλειψε η ψυχή μου.
Εψαξε την χαρά της μέσα απο αγαπημένες μορφές.
Ένα αίσθημα ανησυχίας πλανήθηκε στον ουρανό.
Στον σκοτεινό ουρανό που ετοιμάζεται κι αυτός για μια νέα σελήνη.


Σαν κοιτάξεις καλύτερα εκεί ψηλά, κάποιο αστέρι λάμπει για όλους μας.
Το δικό μου το συναντώ.
Το βλέπω μέρα νύχτα........ όμορφο....... λαμπερό...... εξωτικό...... έξυπνο...... χαμογελαστό.
... το αγαπώ και το νοιάζομαι

9:20

Κυλά ο χρόνος παίρνοντας μαζί του παλιές φωτογραφίες και η ζωή αφήνει πίσω, αργά, τις παλιές της αγάπες.
'Ενα νέο κομμάτι αυτής θα αναλάβει τον δικό της ρόλο.
Καρδιές γύρω μου σημαντικές.......περισσότερες απ'ότι έβλεπα.
Κούραση νιώθει το κορμί.
Στην σκέψη διαρκώς εκείνη.... και νούμερα
Μικρές υπολογιστικές πράξεις ψάχνουν την επόμενη κίνηση των πλανητών.
Κάποιοι στίχοι πανέμορφοι μου έρχονται στον νού καθώς έγραψα τα παραπάνω....

Άστρο τον Ήλιο έκανε, φεγγάρι τη Σελήνη
Θαρρώ πως είν' ακόμα εκεί ψηλά
Και συναντιούνται στα κλεφτά λίγο μετά τη δύση
για ένα φιλί στα πεταχτά
Μα ο Ήλιος βλέπεις δε μπορεί μόνη να την αφήσει
κι ολονυχτίς φωτίζει την ξανθή της ομορφιά

.......σιωπώ
τα λόγια ετούτα τα έγραψε κάποιος που σίγουρα είχε την δική του Σελήνη
τα δανείζομαι για λίγο Μανωλάκη να τα δώσω στην δική μου..... σε ευχαριστώ

Jeux d' enfants

σσσσσστ

κόκκινο

κόκκινο μέσα στο μπλέ μου.
Κοιτώ γύρω μου και ένα κόκκινο χρώμα σκεπάζει το οπτικό μου πεδίο


Περιέργο... είναι έρωτας λές ?
Είναι τα χείλη σου ?
Είναι οι καρδιές μας ?

Δεν υπολόγισες σωστά μου είπες. Νά όμως που και οι δικοί μου υπολογισμοί βγήκαν εντελώς λάθος. Κι όμως φαινόταν τόσο εύκολο... πλάνη ήταν.
Μία πλάνη που κάθε μέρα μας χτυπά πόσο έξω πέσαμε.

Το πρωινό μου ξύπνημα έχει γίνει ένα μ'εσένα. Σε ψάχνω. Γεύομαι την πρωινή σου αύρα... μία όμορφη αύρα.
Το βράδυ με συντροφεύεις στην ξεκούρασή μου. Μπαίνεις μέσα μου.
Αργά μας κοιμίζουν τ'όνειρα και οι μελωδίες... το σιγοτραγούδισμά σου και το χαμόγελό σου.

Ξέρεις τι θέλω ?
Ενα άγγιγμα. Ενα χάδι μου στο πρόσωπό σου... ένα γλυκό φιλί. Να έρθει αυτό το 28 και να σταματήσουν όλα.
Αυτό........

Σ'αγαπώ

Close your eyes...

...give me your hand, darling
Do you feel my heart beating, do you understand?
Do you feel the same, am I only dreaming?
Is this burning an eternal flame?


για ακόμη μια μέρα νιώθω μια σύγχυση στην σκέψη...νιώθω να μη μπορώ να βάλω σε τάξη τις σκέψεις... να μη μπορώ να βρώ όμορφες εικόνες για να σου μεταδώσω.
Περιέγραψες με δύναμη στιγμές...στιγμές μοναδικές που κάνουν το πιό σκληρό μέταλλο να λυγά, το πιο σκοτεινό σημείο να λάμπυρίζει, το πιο ψυχρό στοιχείο να μεταδίδει θερμότητα στα κορμιά μας...
Με ρωτάς συνεχώς κάτι. Καρδούλα μου σκέψου "πορείες ζωής".... πορείες καρδιάς.

Σε τούτον εδώ τον χώρο έγραψα πολλά.
Άλλα μπερδεμένα, άλλα ξεκάθαρα.
Έγινε φίλος που τολμώ και του λέω τα πάντα, που συζητώ μαζί του βρίσκοντας λύσεις. Έγινε τόπος συνάντησης φίλων. Έγινε σημείο αναφοράς στα πρωινά μου.
Σε τούτον εδώ τον χώρο, που "ίσως" κάποιοι παρακολουθούν, θέλω να γράψω, έτσι απλά,
πόσο σε αγάπησα όλες αυτές τις μέρες,
πόσο σ'αγαπώ τώρα που γράφω
και πως θα φροντίσω να είμαστε έτσι για πάντα... (δεν είναι λάθος η λέξη)

Μου λείπεις...

Is this burning an eternal flame?

Είσαι το πιο λευκό χρώμα απ' τις σκέψεις μου

...το ξέρεις
...στο φωνάζω


Τι όμορφες σκέψεις οι χθέσινες ?... σ'ευχαριστώ.
Πόσες ώρες μαζί ?... ατέλειωτες
Ολα καλά (θα) πάνε καρδούλα μου


... βρέχει
... συνεχώς... ράγισαν τα σύννεφα και πέφτουν τα γεννήματά τους.

Σε αγαπώ

                                      Πύξ Λάξ - Ενα παιδί που περπατάει με τα χέρια

αγάπης φώς της γής ταξίδια...

Ο χρόνος σφυρηλατεί αργά τα παιδιά του και το μυαλό φτιάχνει τα πιο όμορφα κομψοτεχνήματα...

Ξάφνου το συναίσθημα έγινε ανάγκη.
Επιβάλλεται μέσα μου.
Με χτυπά... με χτυπά με μανία στην καρδιά, στην ψυχή... στο μυαλό.
Και αυτά αντέχουν... περιμένουν την ημέρα.
Την ημέρα που όλα θα'ναι δικά μας... ο κόσμος όλος.

Τέχνημα είχα βαπτίσει κάποτε κάτι και νά, που το βρίσκω στην ζωή μου.
Ένα τέχνημα τούτη εδώ η ιστορία. Αριστουργημα τέχνης τολμώ να πώ, που κάποιος το έπλαθε χρόνια τώρα.
Θυμήθηκα έναν πίνακα, με κάρβουνο φτιαγμένο, ενός αφανή ζωγράφου, που οι γραμμές του περιπλέκονται φτιάχνοντας δυό κορμιά στην δική του σκέψη.... ...πόσο μοιάζουμε.

Το νερό εχθές πότισε τα μέσα μου. Ξεπλύθηκαν...
...σαν συνέχεια μίας συζήτησης
...σαν βάπτισμα ψυχής
...σαν τελετουργία.

Η καρδιά σου μαζί μου. Η σκέψη σου μ'ακολουθεί. Η μορφή σου γύρω απο την κάθε μου κίνηση.

Σ'αγαπώ μικρή μου... έγινες ανάσα μου.

αρχή

λέξεις... σκέψεις... αρχή...
ένα αιώνιο φιλί...
μία φράση στα χείλη...
ένα ταξίδι μαζί...
μία στάση καρδιάς...
ένα όνειρο που ζεί...
μία μελωδία για συντροφιά...
ένα βράδυ μαζί...
μία σταγόνα στο πρόσωπο...
ένα γέλιο... θέλημα...
μία γιορτή ερωτευμένη...
ένα ποθητό ελαφρύ άγγιγμα...
μία ψυχή εκεί στα ψηλά...
ένα ακόμη λεπτό...

... μία ζωή χωρίς εσένα....

... μία ζωή μαζί...

Μου λες, πού βρίσκεις τόσα και μου λές...

Αλήθεια που βρίσκεις τόσα και μου λές ?
Τόσες λέξεις πως γεννάς ?
Πόσο απαλά με ακουμπούν...
πόση ευγένεια στα δάκτυλα...
πόσο πάθος στο στόμα...

Θα ήθελα να σου πώ και εγώ όμορφα λόγια, μά το μυαλό δεν μ'αφήνει να πλάσω λέξεις.
Περίεργο... αυτή την στιγμή νιώθω φτωχός.
Δεν μπορεί η γλώσσα να συλλαβίσει κάτι τόσο μεγάλο σαν την δική σου λέξη
Δεν μπορεί να εκφράσει αυτό που νιώθω.........

Αγάπη μου... είσαι μεγάλη κ.........ιτσα και γι'αυτό σ'αγαπάω

πάει καιρός...

ίσως όσο κρατά μία εβδομάδα
ίσως... όσο μια ολόκληρη ζωή.
Της πλάνης μου το όνειρο γέμισε μυρωδιές, εικόνες, ήχους... αγάπη
Του ζήτησα να κρατήσει ώς την επόμενη δύση... μά ήταν τόσο λίγο.
Του ζήτησα να μείνει για πάντα, μά κι αυτό σταγόνα ήταν.
Ποτέ κάτι τόσο μεγάλο δεν το έβλεπα τόσο μικρό.
Κι όμως...
Ξαφνικά εκμηδενίζονται οι αποστάσεις
χαμηλώνουν τα ψηλά.
To φεγγάρι πιά βρίσκεται μπρός μου
Οι ωκεανοί, μια λίμνη που την κρατώ στα χέρια.
Ο κόσμος όλος χωρά στην παλάμη μου.

Μά κάτι μου ξέφυγε.
Η αγάπη μου για σένα.
Που να την χωρέσω ?
Σε πιο δυναμικό χώρο ? Που θα βρεθεί ?
Σε ποιά καρδιά ? Πως να αντέξει ?
Σε ποιό κορμί ? Πως να βαστάξει ?
Που να βρώ δύναμη να κρατήσω ?
Τα λόγια σου φωτιά.... σσσσστ
Κρυφά το σκάνε και έρχονται μέσα μου.
Μια κραυγή στην αγαπημένη τοποθεσία... εκεί στα ψηλά της πόλης.
Ένα σ'αγαπώ γραμμένο στην καθημερινή περπατησιά σου.
Ένα μήνυμα πρός τον έρωτα...
Βράδυ... 23:00 μ'ένα χαμόγελο τεράστιο... μ'ένα βουβό γέλιο.

Τα λέμε
......σσσσστ..... προσοχή στα όμορφα.........


Πάντα σκεφτόμουν μια νυχτιά
πόσο μεγάλη μπορεί να 'ναι
και ρωτούσα οι στιγμές
όταν χάνονται που πάνε...

κοιτάζοντας το φεγγάρι

23:00... και οι δύο μαζί με το βλέμμα πρός τα εκεί.
Εσύ στρίβοντας ένα ακόμη τσιγάρο.
Εγώ έχοντας στο μυαλό εσένα.
Είναι μαγικό, είπες, να βλέπουμε το ίδιο πράγμα την ίδια στιγμή... είναι αλλιώτικη η σιωπή χωρίς παρέα.
Είναι αλλιώτικη η σιωπή μέσα απ'τα μάτια σου.
...και τα μάτια σου που τόσα λένε με την σιωπή τους.
...ποτάμια μέσα τους.
...ο κόσμος όλος μέσα τους...

Το λογάδι μου σήμερα είχε κάτι.
Η σκέψη μου δεν πρόλαβε να σταματήσει τις λέξεις.
Λές και μια μάσκα μπήκε ανάμεσά μας... λίγο πρίν το φευγιό σου... λίγο πρίν το δύσκολο...
...προσμονή σκέπτομαι... χρόνος... ανυπομονησία...
...και κάποιοι να αναρωτιούνται. Πως τούτος εδώ ο άνθρωπος κινείται έτσι ?
...κάποιος πετά μια κουβέντα και άλλος ξορκίζει το κακό.
Χαμογελώ... κάποτε που θα φύγω θα σας τα εξηγήσω όλα...

... ώς τότε σιωπή.

Καρδιά μου καλή συνέχεια
Σ'αγαπώ... να γελάς.

φαντάσου...

πρωινό δίπλα στην θάλασσα,
μ'έναν ουρανό χαμηλό, να μας ακουμπά,
αγκαλιά...
αγαπημένοι ήχοι να βγαίνουν απο παντού,
και εμείς σφραγισμένοι στον έρωτά μας.
Τα λόγια να έρχονται μόνα τους,
δίχως σκέψη, δίχως ντροπή.
Τα κορμιά να γίνονται ένα.
Και ο ουρανός να μας δίνει το συναίσθημα που θέλουμε.
Οι μελωδίες...
Οι ανάσες μας...
Ο αέρας...

Εκεί να μας βρεί το σκοτάδι.
Εκεί να μπορέσω να σε ξαναδώ.... να φέγγεις.
Όπως φέγγει η ψυχή σου καρδιά μου
Όπως φέγγουν τα μάτια σου.
... σαν αστέρι...

... σαν άνθος...

Στο χρωστώ


Τόλμησα... σ'αγάπησα

Κάποτε μου είπαν

... βάλε στόχο το φεγγάρι

Κι άν ακόμη αστοχήσεις
θα βρεθείς ανάμεσα στ'αστέρια...

Together we will live forever
για σένα μάτια μου η μελωδία εκείνη που αγαπάμε....... για σένα που σήμερα δεν είμαι δίπλα σου και ήθελα τόσο να σε κρατήσω...

Η προσμονή είναι γλυκιά

Ενα δέντρο διακοσμεί το μπαλκόνι σου.
Ενα δέντρο που αυτές τις μέρες ρίχνει τα στολίδια του... τα κουρασμένα φύλλα του, για να βρεί την δύναμη να ξαναβγάλει σε λίγους μήνες, τα χρώματα που τόσο αγαπάς.
Μά ξέρεις δεν είναι μόνο του... ένα γέλιο είναι κρεμασμένο στο μπαλκόνι, που στο είχα αφήσει κάποτε και μία αγκαλιά να παίζει ανάμεσα στα κλαδιά του, περιμένοντας πότε θα το σκάσεις απο την δική σου φωλιά, για να ξεχυθεί πάνω σου...
Εκεί είναι... βρίσκονται για να σε κάνουν να γελάς.

Απο τον νού περνάνε συνεχώς δύο "φωτογραφίες".
...να βρέχει... να στάζει ο ουρανός κι εσύ έξω.
Κοντά στο δέντρο... να τρέχεις και να χορεύεις σαν το μικρό παιδί.
Αυτό να ρίχνει τα ερυθροκίτρινα φύλλα του κι εσύ να χορεύεις το βάλς της βροχής, με το γέλιο σου να ακούγεται στα αυτιά μου.
Κι εσύ να χορεύεις...
να χορεύεις... να γελάς... να τραγουδάς...
Η άλλη, απο την οπτική "γωνιά σου".
Έξω η ίδια ατμόσφαιρα... ανοικτή η μπαλκονόπορτα να μπαίνουν οι σταγόνες στον κόσμο σου, δυό χέρια να σε σφίγγουν μέσα τους και γύρω το δωμάτιο μελωδίες και αρώματα.

Δύο κάδρα που μου δίνουν το ερέθισμα να συγκεντρώσω τα χρώματα και τα πινέλλα της ψυχής μου.
Δύο καμβάδες αναλαμβάνουν τον ρόλο τους.
Νωπά θα είναι γιατί τ'αγαπώ, όπως εκείνη.
Με μια κίνηση τα χρώματα ρίχνονται πάνω τους... μαζί και η καρδιά μου.
Ανακατώνονται...
Οι πίνακες δεν χρειάζονται το χέρι μου. Όπου βρίσκεται η καρδιά μου δεν μπορεί το κορμί να κινηθεί.

Να λοιπόν που με αυτό εδώ, φαίνεται και ο λόγος ύπαρξης της πνοής...!


Προσμονή γράφεις είναι ένας εσωτερικός πόλεμος.
Η προσμονή καρδιά μου είναι γλυκιά... κρατά μέσα της το πάθος.

Και εγώ σε ψάχνω... κάπου σε βρίσκω, μά δεν με κρατά δυνατό... και εμένα μου λείπεις.
Σε αγαπάω κούκλα μου.

'Ωρες μυστικές...

- σου έχω πει πόσο σ'αγαπώ ?

- έυχομαι μόνο να μην έπαθες κάτι στο άκουσμα του σ'αγαπώ....
Ο νούς σου δεν μπορεί να καταλάβει το νόημα που έχει σε εμένα ετούτη εδώ η λεξούλα... μικρή αλλά τόσο δυνατή
Χρειάζεται δύναμη να την ψελλίσεις και εσύ μου την δίνεις... η μορφή σου, το πρόσωπό σου, τα λόγια σου.......ΕΣΥ

- ...δεν έφυγα καρδιά μου.
Ειμαι εκεί, δίπλα σου, κοντά σου, στην μικρή γωνιά σου... στα όνειρά σου.
Μα είναι τόσο σκληρό να μη μπορώ να σ'αγγίξω. Να μη μπορούν να δούν τα χέρια μου το πρόσωπό σου να αντικρύσω την ματιά σου....τον κόσμο σου.
Μα μη στεναχωριέσαι μικρή μου θα βρεί διέξοδο η αγάπη.

- το ήξερα..σε ένιωθα συνεχώς.
Σαν τα σύννεφα αντίκρυζα, έβλεπα την μορφή σου να μου μιλά.
Έκανα να σε πιάσω μά κάτι υπήρχε αναμεσά μας. Κάτι αόρατο... κι όμως υπήρχε...
Βρήκα τον τρόπο... σε ονειρεύθηκα. Μέσα στην βουή του ουράνιου κήτους μπόρεσα και σε είχα δίπλα μου... στην αγγαλιά μου. Με βοήθησες και εσύ... Εσύ καρδούλα μου

- Τα όμορφά σου λόγια, σκορπίζονται μέσα μου, όπως το αίμα που κυλά σε τούτο εδώ το κορμί. Αίμα καυτό απο το πάθος. Αίμα που ρέει ασταμάτητα ψάχνοντας αυτή την στιγμή την έξοδο πρός τα σέ. Γιατί αν με χαράξεις, τ'όνομά σου θα σχηματισθεί.
...ο ουρανός...
Ο ουρανός που τόσο αγαπάμε και οι δυό. Ισως για διαφορετικό λόγο. Εσένα γιατί σου δίνει αυτό που σε αναζωογονεί. Εμένα γιατί βλέπω πολλές φορές το καθάριο χρώμα του να εμπλέκεται με πολλά άλλα ζωντανά κύτταρα του εαυτού μου.
Πόση ώρα έχω να σου πώ, πως σε αγαπώ και σε λαχταρώ ?

- ...αν μια στιγμή μπορεί να ισοδυναμεί με ένα εκατοστό του δευτερολέπτου, τότε έζησα εκατομμύρια εκπληκτικά όμορφες στιγμές....
Σ'ευχαριστώ καρδιά μου.........σ'ευχαριστώ

                                                                           Lara Fabian - Je T'aime

Η φωτό είναι δική σου

Σ'ΑΓΑΠΑΩ

Λιβελούλα

Ο ήλιος σήμερα το πρωί κρύφθηκε μέσα στα σύννεφα... όμορφη εικόνα να ξεκινάς την μέρα σου. Ενας ήλιος που βγήκε για εμάς σήμερα.... αύριο ας βρέξει. Αυτό αποζητάς μάτια μου.

Μια λιβελούλα τριγυρνά στον αόρατο κόσμο μου.
Μια λιβελούλα τόση δά... όμορφη και ευγενική... αστεία και τρελή.
Αυριο θα βγεί στην βροχή να χορέψει όπως μόνο εκείνη ξέρει.
Δεν το πιστεύεις είπες ?
Ναι μάτια μου,θα βρεθώ δίπλα σου... κοντά σου...
Μου έλειψες τόσο γλυκιά μου.
Οι λέξεις σου χάθηκαν στον δρόμο και εγώ προσπάθησα να τις αρπάξω, αλλά μάταια.
Τα μάτια μου έκλεισαν δίχως ένα σου νεύμα... δίχως το γλυκό σου φιλί.
Στον μακρύ δρόμο της νύχτας σε αναζήτησα... ανησύχησα...

Εισαι τόσο γλυκιά...
Η μορφή σου συνωστίζεται στο μικρό μου χαζό μυαλό που σύντομα θα εκραγεί.
Το γέλιο σου, κραυγή στην σκέψη...

Την αγάπη μου για καλημέρα... κι άς μη με βλέπεις

Δεν μπορώ να βάλω εικόνες στις τελευταίες σκέψεις μου... με περιορίζουν τόσο....
Άλλωστε φαντασία είναι. Μία φανταστική ιστορία όπως κάποτε έγραψα...
Μια εκπληκτική φανταστική ιστορία. Αξέχαστη και μοναδική... γλυκιά.

Άραγε ποιός πίνακας θα μας χωρέσει ? Ποιό έργο τέχνης ?
Γιατί δεν μπορεί αυτό εδώ το χέρι να ζωγραφίσει τώρα ?

Ίσως σε όνειρο να ζώ..................................

Σε αναμονή...

...καποιος προσπαθεί να μου κάνει τα αστεία του...
...κάποιος δοκιμάζει τις αντοχές μου.

Ο χρόνος περνά βασανιστικά αργά.
Τα μάτια δεν βρίσκουν αφορμή να κλείσουν και το κορμί να ξεκουρασθεί.
Η οσμή της φωνής σου βρίσκεται σε πλήρη έξαρση μέσα μου.
Η ηχώ της παρουσίας σου, συγκλονίζει κάθε μου κύτταρο.
Η αφή της εικόνας σου, έγινε δύσκολη. Δεν με άφησαν να σ'αγγίξω. Τόσες ώρες μαζί. Μιλούσα δίχως την εικόνα σου. Μόνο η ψυχή σου με συντρόφευε... και τα όμορφα λόγια.
Μα θα'ρθει η μέρα... πλησιάζει.
Αργά αλλά πλησιάζει.
Η εικόνα σου θα δώσει λάμψη στα μάτια μου και εγώ θα μπορέσω να σου πώ σ'αγαπώ, αγγίζοντας το χέρι που έγινε η αφορμή...


...απόψε μου έλειψες.


Ένα περίεργο... και τώρα που δεν βρέχει σε σκέπτομαι... θυμάσαι ?


...εδώ θα με βρείς...

Ενα παιχνίδι με την σκέψη

Με την λέξη όμορφο

Αφήσου για λίγο... άσε την λέξη να μπεί μέσα σου.
Ασε για λίγο το μυαλό σου να περιπλανηθεί στον κόσμο της.
Στον κόσμο της μαγείας.
Δές τι περνά απο μπροστά σου.... το βλέπεις ?
Γρήγορες εικόνες, φωτεινές, χρωματιστές, δίνουν πάρτυ για σένα.
Εικόνες παλιές, νέες, ευχάριστες, χαμογελαστές, παιδικές, ερωτευμένες, μπλέ, κόκκινες, υγρές, μελωδικές, ταξιδιάρικες... αυτό είναι... ένα ταξίδι αυτή η λέξη.

Μία τόση δά λεξούλα...
...καθημερινή μά ξεχασμένη...

Αερικό είσαι

Έχουμε το δικαίωμα να λέμε σ’αγαπώ ?

Νομίζω ναί.
Νομίζω έτσι πρέπει.
Αλλα πάλι, σκέπτομαι, κι άν κάνουμε μόνο κακό ?
Δεν ξέρω τελικά τί.

Έχω στον νού μου, μια κοπέλα. Μια κοπέλα που δεθήκαμε τόσο σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα... σε μια στιγμή θα'λεγα.
Σε μία τόση δά στιγμή.
Η σκέψη της απέραντη.
Το γέλιο της σαν του τρελού ή καλύτερα σαν του μικρού παιδιού ή μάλλον....... ένα γέλιο αληθινό.
Γι'αυτό κάποτε σου έγραψα "ένα γέλιο κρεμασμένο στο μπαλκόνι σου". Σε ακολουθεί.
Για δές τελικά πόσες φορές έγραψα για εσένα.
Όμορφο... όπως μου έμαθε να λέω.
Η συντροφιά της σαν το γαλάζιο της θάλασσας.
Η παρουσία της ανάσα στον πνιγερό ετούτο κόσμο.

Τι κι άν γράφω εδώ. Για εμένα είναι κι άς με βλέπουν... ίσως και η ίδια...!
Δεν έκρυψα ούτε κρύβω τίποτα.
Ενα στίγμα στο απέραντο τούτου εδώ του κόσμου είμαι.
Ισως...... Ίσως ένα τίποτα...

Μή μιλήσεις... απόλαυσε τις στιγμές.
Αερικό είσαι.


Θα 'ρθει μια μέρα ένα παιδί,
τη μέρα που θα επιστρέψεις,
θα 'ρθει αυτό,μην το γυρέψεις
και θα σου πει...

Αερικό είσαι, αερικό...