Wrzesień nas nie rozpieszczał.

Październik też wcale lepiej się nie zaczął. Mgliście, mokro, zimno. Wrzesień na osłodę zakończył się słonecznie, a październik wita nas do znudzenia zimnem i mgłami. Przymrozek przygruntowy zaliczony, widać po liściach dyni i fasoli. Prace w polu zaawansowane i tak będzie do końca jesieni. Warczenie i mruczenie wszelkich maszyn, uwijający się żwawo ludzie,  żeby zdążyć ze wszystkim przed mrozami. Ziąb taki, że ruszyło też domowe ogrzewanie i każdy na koniec dnia chłonie ciepełko domowego ogniska :).

Zastanawiałam się, jakim obrazem zacząć wpis, żeby nie było zbyt depresyjnie, bo nie każdy lubi jesień w takim wydaniu. Chciałam  jednocześnie pokazać prawdziwe oblicze obecnie nam panującej. Wybrałam więc trzmielinę pospolitą ( Euonymus europaeus), która nawet w pochmurny i deszczowy dzień wygląda pięknie. Jej jaskrawe owoce zachwycają kolorami i kształtem. Pozostają na gałązkach nawet po opadnięciu liści. Uwaga roślina bardzo trująca.

Jak leje nie ma siły trzeba zająć się pracami w domu. Coś upichcić i upiec, i koniecznie jeszcze coś zaprawić na zimę.

 Na poprawę nastroju najlepsze jest  ciasto. Moje, to jabłecznik po królewsku. Smażone jabłka na biszkopcie z bitą śmietaną. Ta wersja jabłecznika znika w moim domu z prędkością światła :)

Niżej trochę piękna z mojego ogrodu. Dwa dni zupełnie inne od siebie.

Po takich obfitych opadach w moim ogrodzie pojawiają się dorodne pieczarki.

A teraz, żeby nie było tak jak za oknem. Trochę słońca uchwyconego w ostatni dzień września.

Złoto grabów jest jesienią zachwycające.

Nie byłabym sobą, gdybym nie zakończyła wpisu jakimś bukietem kwiatów. Dziś wyłupiaste i uśmiechnięte astry oraz nieśmiertelne, słoneczne aksamitki. Te ostatnie z motylem na dodatek.
Życzę Wam miłego tygodnia :)