Ανάβοντας το κερί...

Η πιο απλή και πιο συνηθισμένη ενέργεια του κάθε Χριστιανού, μπαίνοντας στην Εκκλησία, είναι να ανάβει ένα κερί.

Όμως η ενέργεια αυτή δεν είναι τόσο απλή. Είναι κάτι, από το οποίο ο Χριστιανός πρέπει να διδάσκεται και να ωφελείται πνευματικά. Τίποτε δεν γίνεται στην Εκκλησία άσκοπα. Τίποτε δεν είναι περιττό. Τίποτε δεν είναι υπερβολικό. Τίποτε δεν είναι ξερός τύπος. Τίποτε δεν είναι χωρίς σημασία και νόημα. Όλα συντελούν, στο να γίνεται η προσκύνηση του Θεού «εν πνεύματι και αληθεία», όπως είπε ο Χριστός στην Σαμαρείτιδα.
Έτσι και το άναμμα του κεριού έχει νόημα. Και δεν πρέπει να γίνεταιμηχανικά από τον Χριστιανό.

Ανάβοντας το κερί δεν προσφέρομε… φως στον Χριστό! Δεν το ανάβομε, για να βλέπει ο Χριστός! Δεν έχει ανάγκη ο Χριστός… τα δικά μας φώτα! ΕΜΕΙΣ έχομε ανάγκη από το φως του Χριστού! ΕΜΕΙΣ χρειαζόμαστε φως, για να ιδούμε. Τι να ιδούμε; Να ιδούμε ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ! Αυτός είναι η πηγή του αληθινού Φώτος! Μόνο από Αυτόν μπορεί να φωτισθεί η ψυχή μας! Και γι’ αυτό ανάβομε το κερί: Για να Τον παρακαλέσουμε να μας φωτίσει με το φως του Προσώπου Του. «Εν τώ φωτί Σου οψόμεθα φώς»!

Το άναμμα του είναι αφορμή, να εκφράσει ο πιστός την ευγνωμοσύνη του στον Χριστό γιατί τον αξίωσε να γνωρίσει το ΦΩΣ το ΑΛΗΘΙΝΟ και τον ελευθέρωσε από το

Τό θυμίαμα εἶναι «μέσον» συμφιλιώσεως τοῦ ἀνθρώπου μέ τό Θεό

τοῦ π. Βασιλείου Μπακογιάννη

  Ἡ χρήση τοῦ θυμιάματος κατά τή λατρεία μας δέν εἶναι ἀνθρώπινη ἐφεύρεση, ἀλλά ἐντολή, πού ἔδωσε ὁ Θεός στό Μωυσῆ. 

 Δέν τοῦ εἶπε ἁπλῶς «νά Μοῦ προσφέρεις θυμίαμα», ἀλλά τοῦ εἶπε καί μέ ποιά ἀρώματα θά πρέπει νά φτιαχθεῖ τό θυμίαμα: «ἀπό στακτή, ὄνυχα (ἀρωματικό κογχύλη), χαλβάνη καί λίβανο διαφανῆ»· καί ἡ ποσότητα τοῦ κάθε ἀρώματος νά εἶναι ἴδια· π.χ., ὅσο εἶναι ἡ στακτή, τόσο καί ὁ λίβανος· καί τό θυμίαμα νά κατασκευασθεῖ ἀπό εἰδικό μυροποιό (Ἔξοδος 30: 34-35). Τέτοιες λεπτομέρειες! Τυχαῖες; Ἄν εἶναι δυνατόν! Ὁ Κύριος θέλει νά μᾶς εἰπεῖ: Ὅ,τι Τοῦ προσφέρουμε, νά εἶναι ὅ,τι τό καλύτερο. Ὄχι γιά νά ὠφελεῖται ὁ ἴδιος, ἀλλά γιά νά λάβουμε τή χάρη Του καί τήν εὐλογία Του.

«Φοβᾶται, ὅπως φοβᾶται ὁ διάβολος τό λιβάνι», λέει λαός μας. Δέν ἐννοεῖται τό λιβάνι πού πωλεῖται στά μαγαζιά, ἀλλά αὐτό πού προσφέρεται ὡς θυσία στόν Κύριο, καί ἐπειδή προσφέρεται ὡς θυσία. Ἀκόμα καί μιά τρίχα νά προσφέρουμε ὡς θυσία στόν Κύριο, ὁ διάβολος πού εἶναι ἱκανός νά ἐξαφανίσει ὁλόκληρη τή γῆ, θά φοβηθεῖ αὐτή τήν τρίχα...!

«Σήκω, πάρε τό θυμιατό, βάλε λιβάνι, τρέξε καί θυμίασε γύρω ἀπό τόν καταυλισμο γιά νά ἐξιλεώσεις τό Θεό» (Ἀριθμ. 17:11), εἶπε ὁ Μωυσῆς στόν Ἀαρών· «καί ἐκόπασεν ἡ θραῦσις» (Ἀρθμ.17: 13). Τό θανατικό πού εἶχε πέσει, σταμάτησε.

Ὅσο καί νά μᾶς «παραξενεύει», τό θυμίαμα εἶναι «μέσον» συμφιλιώσεως τοῦ

Το κεράκι είναι μια κεραία που μας φέρνει σε επαφή με τον Θεό, με τους αρρώστους, με τους κεκοιμημένους, με όλους.

"Γέροντα,όταν ανάβουμε ένα κεράκι, λέμε ότι είναι γι’ αυτόν τον σκοπό;
-Το ανάβεις πού το στέλνεις;Δεν το στέλνεις κάπου;Με το κεράκι ζητούμε κάτι από τον Θεό.Όταν το ανάβεις και λες:«γι’ αυτούς που πάσχουν σωματικά και ψυχικά και γι’ αυτούς που έχουν την πιο μεγάλη ανάγκη»,μέσα σ’ αυτούς είναι και ζώντες και οι κεκοιμημένοι.
Ξέρεις πόση ανάπαυση νιώθουν οι κεκοιμημένοι, όταν ανάβουμε ένα κεράκι γι’ αυτούς;
Έτσι έχει κανείς πνευματική επικοινωνία με τους ζώντες και με τους κεκοιμημένους.
Το κεράκι με λίγα λόγια είναι μια κεραία που μας φέρνει σε επαφή με τον Θεό, με τους αρρώστους, με τους κεκοιμημένους, με όλους."

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Το κερί που ανάβουμε στην Εκκλησία είναι μια ομολογία απέναντι στο Θεό...

 Το κερί που ανάβουμε στην Εκκλησία είναι μια ομολογία απέναντι στο Θεό. Ομολογούμε, ότι με τη ζωή μας, θα φωτίζουμε και θα ωφελούμε τον συνάνθρωπό μας. Και όπως λιώνει αυτό το κερί, έτσι και εμείς θα γινόμαστε θυσία για τον άλλον.
Εμείς τα κάνουμε αυτά; Πώς τολμάμε εμείς οι ψεύτες να ανάβουμε κεριά;
Τί συμβολίζουν τα κεριά που εμείς ανάβουμε;...
Τα κεριά στο παγκάρι είναι ξαπλωτά και όχι όρθια, για να υποδηλώσουν, ότι κάποτε είμασταν (πνευματικά) νεκροί, αλλά η Ανάσταση του Χριστού, μας εξασφάλισε και την δική μας ανάσταση, αφού μια μέρα όλοι θα αναστηθούμε. Το κερί που ανάβουμε πρέπει να είναι καθαρό, αγνό κερί, γιατί στο Θεό προσφέρουμε το καλύτερο και το καθαρότερο.
Αν δεν υπάρχει καθαρό κερί στην Εκκλησία, τότε να πάμε να αγοράσουμε καθαρά κεριά, ώστε να τα χρησιμοποιούμε στην εκάστοτε ανάγκη. Πολλοί ανάβουν ''καθαρά'' κεριά στον Θεό, όμως ο Θεός θέλει να δώσεις σ' Αυτόν καθαρό τον εαυτόν σου και ας μην ανάψεις κανένα κερί...

 Δημήτριος Παναγόπουλος-Ίεροκήρυκας