De dag begon met een hartverscheurend
gejammer.
Waar kwam dat vandaan?
Dat het Puckje was was nogal duidelijk.
Keesje is niet zo snel van slag.
Lastig want ik stond net onder de douche.
Snel, snel!
Heb ik die arme schooier opgesloten in het
washok!
Gelukkig zat Kees er stijf voor.
Die laat zijn broertje niet alleen.
En opgelucht kon Puck eruit.
Hij is toch al geen fan van het washok.
Want daar gebeurt het allerergste wat je
in het dagelijks leven kan gebeuren:
je wordt er gewassen.
Zo dat is weer opgelost.
Verder kabbelde de week voorbij.
Ik maakte een gezellig hoekje in de keuken.
Met een servies tik is het leuk om gewoon een gezellig stapeltje te maken.
Ik deed een steekje aan de hexjes.
Breide een naaldje.
Las een boek.
Eindelijk uit: het derde in Nederland verschenen boek van
Melissa da Costa.
War viel dat tegen.
De vorige boeken waren prachtig.
En bleven me nog heel lang bij.
Dit was langdradig.
Saai, er gebeurde weinig.
Problemen etterden maar door.
Niks voor mij.
Ik legde het twee maal weg om even wat tussendoor te lezen.
En nu net voor het einde dacht ik:
het is wel goed zo.
Wat ik tussendoor las:
Twee vertrouwde namen.
Katie Fford: altijd goed voor luchtige ontspanning.
En die andere uit een serie van kleine cafe 's en hotels
ook gewoon gezellige ontspanning.