Nee, moeders mooiste is het skeletdiertje
dat ik nog wilde "aankleden"
niet geworden.
Nog even terugkijken hoe hij er ook
al weer uitzag in z'n blootje.
In de loop van de week kleedde ik hem aan.
Meestal neem ik daarvoor draadjes en
lapjes die toch al op mijn tafel liggen.
Zo nam ik restjes stof van de wikkelrok die ik aan het naaien ben.
En haakgaren dat toevallig ook
op tafel zweefde.
Het werd een gezellige bonte hond.
Maar het beestje moet natuurlijk wel een naam hebben.
Het lijkt me wel een Ziggy.
Ziggy dus.
Waarom ik hem maakte.
Want laten we nu toch eerlijk zijn:
wat moet je met zo'n kostganger?
Wel hij is inspiratie voor het
fantasiebeestjes tekenwerk.
En ik had hem niet kunnen maken zonder mijn
ijzertangetje.
Als klein meisje kreeg ik de tang van mijn vader.
Ook toen speelde ik al met ijzerdraad.
In de jaren 50 werden tomaten voor de export
verpakt in houten kistjes
die per drie op elkaar gebundeld werden
met een dikke metalen draad.
Die restjes metalen draad waren
heerlijk om mee te spelen.
Ha, ha, nu komt de aap uit de mouw:
Mevrouw Rafel is nooit ouder geworden dan 8!
En om dat draad door te knippen kreeg ik
van mijn vader deze tang.
Altijd goed bewaard.
Hij ligt in de keuken in de bestekla.
Zo zie je dat zo'n tangetje een
mooi aandenken is aan mijn vader die al
33 jaar geleden overleed.
De zomer deelt vandaag een speldenprikje uit.
Een dag warm.
De aardbeien kleuren al.
Maar morgen is het weer over met de pret.
Ik ga nu snel de laptop sluiten
want hier geldt code oranje.
En op de buienradar komt het onweer snel dichterbij.
Nog even snel de hondjes laten plassen.