Met een staartje.

Vorige keer vertelde ik over mijn 

idee om een goede wantenbreister te worden. 

Van Sinterklaas

-lees de oude Mevrouw Rafel-

kreeg ik een 

pakketje om 

Letse wanten te breien. 

Maar toen ik het patroon las

kon ik er geen hond met een staart uittrekken! 

Het patroontje is in een soort steenkolen Engels.

 Daarna is het letterlijk vertaald in 

het Nederlands.

Hoe moeilijk kan het zijn? 

Het herhaalde patroontje 

is niet het probleem.

Maar het patroontje van de rand wel.

Ik moet het helemaal opnieuw uitrekenen.

Daarom begon ik met een ander 

patroon.

Het stond in de Mollie Makes.

En was bedoeld als jasje voor een beker.

Ik gebruikte het om polswarmertjes te maken.

En breide het in het rond. 

Ik draag ze graag.

Die polswarmertjes.

Al was het alleen maar om het altijd 

smoezelige randje van mijn oedeemarmkous

(volgens mij bestaat dat woord niet eens...)

te verbergen! 

Een boekje open 2.

Kerstmis is al bijna weer voorbij.

Op de een of andere manier had ik het 

goed georganiseerd.

Ahum!

Dat had ik niet van mezelf verwacht 

maar er bleef zelfs een hele

zaterdag over 

om eens lekker aan wat 

boekenkaften te gaan werken. 

Dat heb ik veel te lang niet meer gedaan.

Eerst een smeuïg bordje verf....

Eerlijk gezegd is het me ook wel 

een beetje te zwaar omdat het 

verven van het doek altijd 

uitloopt op te lang 

achterelkaar staan.

En dat is sinds mijn auto-immuunziekte 

niet zo verstandig.

Maar zo lagen er vanochtend toch 4 

versgeverfde kaften te wachten. 

(Nee, het lijken net rollen stof,

maar het zijn echt omslagen.)

Tijd om heerlijk

los te gaan met stempelen.

Laagjes maken met verf 

en stempelinkt.

Nu is het zwaarste werk ook wel gedaan 

en kan het machine- en handborduren

beginnen. 

Voor komend jaar toch maar een 

boek uit de voorraad gepakt.

Ik kan de kaft altijd nog omwisselen

want ze passen op ieder A5 boekformaat.

Kijk, dit is de achterkant.

En nog even dichterbij.

En hier zie je de rug.

In dit boek een andere kleur stof.

De kaft van dit jaar bestaat uit een stuk.

Vaak is dat niet zo stevig.

Maar hij is nog heel...

Wel leuk om te zien dat 

het een boek is uit dezelfde serie.

Dat valt me nu pas op. 

Verder ben ik trots op mijn polswarmertjes.

Af voor Kerstmis.

Ze zijn door het rood en wit een 

beetje een Kerstachtig.

Jammer alleen dat het helemaal niet koud was.

Moest even zoeken.

Deze foto met polswarmertjes

stond volgens mij

op het eerste blogje van dit jaar.

En ik sluit af met weer 

een stel polswarmertjes! 

De cirkel is bijna rond.

Oud en nieuw.

Te laat, te laat! 

Het voelt als het konijn uit 

"Alice in Wonderland".

Ik loop nu al achter, terwijl het jaar nog 

maar net begonnen is. 

In ieder geval: 

de beste wensen voor iedereen.

Veel creativiteit en lekker spelen met 

lapjes en draadjes.

Afgelopen weken heb ik maar wat 

aan lopen rommelen.

Maar wat ik zeker niet lichtzinnig deed is

het kiezen van een nieuw boek 

voor het nieuwe jaar. 

Heb ik me het hele jaar druk lopen maken over

een nieuwe kaft.

En dacht ik dat het echt de rechtse zou worden...

kwam ik bij het zoeken naar kleine gebreide 

kleutersokjes 

(die maak ik altijd van het restje sokkenwol

voor grote mensensokken) 

dit lieve boek tegen. 

Een ouwetje uit 2009! 

(Mevrouw Rafel is gedoopt als 

Antje

en gebruikt die naam vooral voor 

werk dat gepubliceerd wordt/werd.) 

Maar daarmee sloeg ook de twijfel toe. 

Het materiaal:

met acrylverf geverfde polyestervlies 

geplakt op katoen en

daarna machinaal en handgeborduurd 

is gewoon kwetsbaar.

Vooral de rug die geborduurd is met zijdegaren. 

Toch koos ik voor dit boek. 

Gewoon te mooi! 

En ik vond nog wat.

Een foto van Tollebol als puppy.

Die schooier is inmiddels acht! 

Zijn ondeugende zusje werd gisteren 

alweer 6.

Ze is gek op kleine knuffelbeestjes.

En nu helemaal tevreden met een 

schoon nieuw schaapje.

Deze schone slaapster is op zoek naar comfort.

Heerlijk met deze regen een 

plekje op de bank.

Kopje op een kussen.

Genieten! 

Intussen werk ik kerstmis de kamer uit. 

En maak een pot met narcisbolletjes. 

Zo gedaan.

Wat mos (uit de tuin tussen het gras uitgewurmd) 

op de bodem.

Bolletjes uit de pot halen.

In het glas.

Mos aan de zijkanten zodat de bollen niet 

uitdrogen.

Berkentakjes 

(verzamelen bij de buurvrouw

2  huizen verderop op het hoekje) 

en klaar is Kees.

Sorry, mevrouw Rafel. 

Je ziet het al. 

Ik kan kerst nog niet helemaal loslaten 

op mijn blad... 

Tenslotte nog iets voor de afdeling 

Lost & Found. 

De foto van de anemoonsjaal 

die ik noemde in het vorige blogje.

Je weet wel van het restje garen breide ik 

de polswarmertjes.

Een tussendoortje.

1. Dat is een echt diëtistenwoord.

Wie heeft het nu over een tussendoortje?

Naast de laptop staat nu mijn tussendoortje:

een kop koffie en een blikje anijskoekjes. 

Nou gaat het helemaal niet over zo'n eetbaar 

(oh, daar heb je hem weer) tussendoortje. 

Nee, het gewoon een klein werkje

dat ik ja pfft

tussendoor 

gemaakt heb. 

 

Twee kleine polswarmertjes met een 

mooi randje bloemen. 

Ik breide het patroontje al eerder. 

En zocht nu een passend kleurtje voor bij mijn

deftige blauwe jasje. 

Dat het niet echt een bij elkaar passend stel is geeft niet.

Ik draag er toch maar eentje.

Over het altijd smoezelige randje 

van mijn elastieken kous. 

Zit ie mooi verstopt.

Niet dat ik me voor die kous schaam hoor. 

's Zomers loop ik lekker met blote armen.

Nou ja eentje met vleeskleurige kous dan he? 

Maar deftig aangekleed 

komt er net een gebreid bloemetje onder de mouw

uitpiepen.

En dat staat toch veel leuker.

Het patroontje vond ik op

kantwerk

Je ziet het goed:

het derde warmertje is onderweg.

Ook hiervoor gebruik ik een restje

wol van Atelier Zitron. 

Nu stop ik over tussendoortjes.

Als wij tussen de maaltijd hier in het Westland

iets nuttigen dan noemen we het: 

een bakkie doen. 

Dus doe ik nu gezellig samen met jullie

een bakkie. 

En tussendoortjes? 

Het woord hoef ik nu niet vaak meer te tikken. 

Ik deed het jarenlang in 

voorbeeld dagmenu's.

Alleen nog voor een klein werkje 

tussendoor.

Zullen we dat afspreken? 

Blijft over dat gekke woord nuttigen.

Het doet mij denken aan een voorstelling 

van Wim Sonneveld.

"Meneer, zou U tijdens de voorstelling

iets willen nuttigen?"

vraagt de uitbater van de zaal waar de voorstelling wordt 

gegeven.

Hij stelt voor een kroket of zo.

Dat is goed voor zijn omzet.

Hoewel,

de laatste keer was er een lezing 

waarbij de meest afgrijselijke zweren werden 

getoond. 

En je snapt dat dat nou juist de 

omzet niet ten goede kwam...

Komen we toch weer uit bij iets eetbaars. 

 

Polswarmertjes.

Afgelopen week liet ik al een klein stukje zien van de polswarmertjes waarvan ik het patroon via Irene vond op kantwerk.nl  Even klikken op patronen. Dan vind je ook de mooiste patronen om te kopen.Ik ben gek op polswarmertjes. Zeker nu ik met een elastieken kous loop vanwege m'n oedeemarm. Zo'n kous moet een hele tijd mee. En op den duur wordt het randje een beetje groezelig! Sta ik leuk aangekleed, mooi jasje aan om uit te gaan, piept er zo'n raar randje onder uit. Oplossing: een polswarmertje. Overigens schaam ik me niet hoor voor het hulpmiddel, maar zo'n randje...brr.
Het enige wat aan dit patroon ontbreekt is een waarschuwing: HET BREIEN VAN DEZE POLSWARMERTJES KAN EEN ERNSTIGE VERSLAVING VEROORZAKEN !Ik kan namelijk niet stoppen om het schattige patroontje met de blaadjesrand te gebruiken en begon maar vast aan een 2e paar:

En...iedereen weet het: ook lapjes en stofjes zijn  verslavend. Je hebt er nooit genoeg van. Laat nu De Quilthoeve een lapjes give-away hebben georganiseerd.
Het tonen van een foto van die heerlijke stapel lapjes vergroot m'n kans om mee te doen. Dus hier komen ze!

Maar ga zelf even kijken op hun blog want daar staan de lapjes in volle glorie.Op de een of andere manier is de kwaliteit van de foto nou niet erg goed. Tja, computers he?