Al de hele week is Mevrouw Rafel stik verkouden.
Met een hoofd vol watten doet ze alleen die dingen die
ECHT moeten.
Koken, met de hondjes om.
Maar verder laat ze de boel maar zo zo.
Hoewel?
Een eenvoudig blok van de Stonefieldsquilt moest toch wel lukken?
Het grappige van die blokken is dat ze heel verschillend zijn qua niveau.
De een is zo gepiept.
De ander vraagt uren zweten op allerlei vervelende hoekjes.
Maar dit eenvoudige bloemenblok moest toch wel lukken.
Ook met een hoofd vol watten!
Eigenlijk moeten er van stof 2 zigzagbandjes op.
Dus niks naar de winkel voor een meter zigzagband.
Nee, zelf doen. Van stof!
Dus zo eenvoudig is het niet.
Gezien het wattenhoofd vond ik dat ik de boel wel een
beetje voor de gek mocht houden.
En zocht een restje band op.
Maar toen sloeg ook de twijfel toe.
Eerlijk gezegd is het blok zonder bandjes leuker.
Her rood is een beetje hard.
Maar daar zou ik een andere kleur voor kunnen
gebruiken.
Wat denken jullie daar nou van?
Wel prikte ik aan het begin van de week ijverig door aan de
vingerhoedjes.
Eerlijk gezegd mag ie nou weleens af voordat
het een ouderwets communistisch 10-jaren plan dreigt te worden.
Jammer dat het niet zo opvalt dat ie echt groeit.
In mijn hoofd ben ik al bezig met quilten.
Hoe ga ik dat doen?
Al die kleine naadjes.
Nou ja voorlopig is de top nog niet af dus kan ik nog even puzzelen.
De retrosjaal groeide maar een klein stukje.
Vaste lezers weten het wel:
Mevrouw Rafel doet 's middags een slaapje.
(Vaak slaapt ze niet echt hoor meestal ligt ze heerlijk te lezen.
Maar ze moet wel even plat omdat ze anders
's avonds niet meer kan lopen door de spierziekte.
Het ergste van zo'n rustmomentje is het weer op gang komen daarna.
Even bijkomen met een kop koffie, en werkje en de radio.
Als kleutertje bij moeder thuis stond altijd de radio aan
zo aan het eind van de middag.
En altijd was er wel een gezellig kinderprogramma.
Op maandag was er het hoorspel van Saskia en Jeroen.
Daarvoor zat het programma "Onder de groene linden",
waarin oude mensjes met piepstemmetjes meestal min of meer scabreuze liedjes zongen.
Nadat ik "Het bureau"van Voskuil las waarin het wel en wee van
het Instituut waart de maker van dat programma werkte
op de korrel genomen werd kijk ik er heel anders tegenaan.
Op dinsdag Avro's kinderkoor.
De woensdag was voor de Vara.
Die deden cultureel en hadden rond de klok van half 5
een muziekclub met klassieke muziek.
Van de donderdag en vrijdag herinner ik me niet veel meer.
Wel was er iedere avond om 7 uur.
"Het klokje van zeven uur" (en nu naar bed).
Wat dan ook gebeurde,
Later was er op donderdagavond
"Koek en ei"
(How do you like your eggs in the morning...)
En op zondagavond het hoorpel
"Wel Annemarieke"
Radio luisteren is dus voor mij heel erg verbonden
met knusheid en veiligheid.
Daarom kom ik altijd bij met een kop koffie en de radio.