Posts tonen met het label wanten. Alle posts tonen
Posts tonen met het label wanten. Alle posts tonen

maandag 18 augustus 2025

Huis- tuin- en keukengedoe.

Ooit schreef ik  op dit blog een 

introductie

en noemde mezelf een 

huis- tuin- en keuken meisje.

Soms is zo'n onderdeel aan 

verwaarlozing onderhevig.

De tuin bijvoorbeeld.

In de poort moet ik nodig klimop

snoeien.

Als ik dat niet snel doe gaan de 

buurtjes klagen over 

natte slierten in hun nek.

En de blauwe regen heeft een halfdode

sering overgenomen.

Dat is niet best! 

Zo is het onderdeel bakken in de 

keuken ook een beetje een 

ondergeschoven kindje geworden.

Gedeeltelijk ook omdat ik voorzichtig ben 

met suiker.

Maar gisteren was er dan toch weer een 


Yoghurtcake.

Dus een deeg gemaakt met olie en yoghurt.

Een van mijn favorieten.

Dit keer maar een half recept en dus ook een 

ieniemienie laagje.

Precies een mooie maat om  op te maken 

met rood zomerfruit.

Het recept komt uit een oud Italiaans kookboek.

Recepten met kwark-oliedeeg 

of yoghurt-oliedeeg 

komen nu vaker voor.

Maar nog niet toen ik eind jaren '70 

een wetenschappelijk project begeleide.

Dat project liep al een aantal jaren.

Voordat ik daaraan ging werken was er een proef geweest

naar de invloed van meervoudig onverzadigde vetzuren

op het lichaam.

En daar vond ik dit recept.

Eenvoudig te maken en altijd lekker licht.

Het recept vindt je in de wolk hiernaast.

Het was warm de afgelopen week.

Tijd om wantjes te breien.


Zo'n kleine projectje gaat nog net.

Geen grote lappen die aan je handen blijven kleven.

En wantjes heb je nooit genoeg.


Wat ook heel goed ging was hexjes rijgen.

Kijk eens wat een rijkdom.

Heel veel hexjes.

En zo weet ik van de blauwe quilt:


Je kunt nooit hexjes teveel hebben.

Zo is het veel gemakkelijker kiezen.




maandag 14 juli 2025

Dak.

Een spreekwoord zegt:

"Je moet het dak repareren als de zon schijnt is"

Nou, dat deed Mevrouw Rafel ook.



Maar dan met haar wantjes.

Sinds februari lag er al een halfaffe want in een breimandje.

Dus het werd tijd om die eens op te pakken.

Dat ging nog best vlot.



Alleen die duimpjes.

Dat is een vreselijk pruts werk met ieniemienie naaldjes.

Die eigenlijk ook net te dun zijn voor het garen.

Hoeps, weer een naaldje eruit.

Nee, dat is geen werk om naar uit te zien.



Verder werkte ik aan de 
 
"Lieve Lita" blokjes.

Dat gaat niet hard meer.

Ik wil naar 12 x 16 blokken.

Er moeten nog 2 x 12 blokken aan.

Maar het dichterbij het einde in zicht komt,

hoe langzamer ik ga werken.

Van de 24 zijn er nu 16 af.

Nog 8 blokjes.

Ik ga het nog missen! 




 

maandag 30 december 2024

Wantjesweer.

Volgens mij bestaat dat woord niet eens:

wantjesweer.

En het is ook twijfelachtig of het wel

weer is voor wanten.

Vanmorgen op de radio hoorde ik dat dit jaar 

het allerwarmste was sinds de metingen in 1901.

Vooral 's morgens vroeg heb ik toch wel een paar nodig

als ik de hondjes uitlaat.

Over hondjes gesproken:

"waar is Keesje?"

Hij hoort hier op het atelier te zitten maar hij heeft 

een gekke gewoonte:

in de kast met mijn schoenen kruipen 

en dan 

op de schoenen gaan kluiven.

Even kijken.

Ja hoor, zo, onder de arm en mee naar het atelier.

O ja, we hadden het over wanten.


Mijn oude paar, helemaal rechts is versleten.

En gestopt.

Ik kan er geen afscheid van nemen.

Terwijl er toch een nieuw paar klaar ligt.


En ik een nieuw paar aan het breien ben.

Tja, breien? 

Het schiet nog niet erg op.

Al eerder vertelde ik dat ik het verschil in kleur 

nauwelijks kan zien door het donkere weer.

Dus dat werk wacht op betere tijden.

Wel leuk: de steken voor de duim zet ik op een 

veiligheidsspeld.

Dat werkt prettiger dan op een draad.

En handiger dan een naar verhouding 

grote stekenhouder.

Verder breide ik nog een proefje om de volgende

want met een spie voor de duim te breien.

Dat moet je maar geloven, want er is geen foto van.

Verder gebeurde er niet zoveel.


Rond Kerstmis lees ik graag iets in de sfeer van Kerst.

Dit boek van Jenny Colgan was heel leuk.

Het is een vervolg op een eerder boek

over de boekhandel waar Carmen werkt.

Het speelt zich af in een koud Edinburgh.

Een stad die ik wel heel mooi maar ook altijd al 

heel somber vind.

Maar goed. 

Het was weer ouderwets genieten. 

Een beetje onrealistisch.

Maar het stoorde niet.

Kom ik ga eens winkelen.

Kijken of ik nog wat wantjeswol op de 

kop kan tikken  met wat lichtere kleuren.

Een mooie en veilige jaarwisseling! 

Pas goed op jezelf en de hondjes,

die niet bang zijn zeggen nog:

"pas op de dieren!"




 

vrijdag 24 januari 2020

Draadjes.


Even prutsen met een draadje.

Daar houdt het verder wel op de 
laatste tijd.

Alweer een week geleden
ging ik naar onze maandelijkse bee
en maakte 1 mandje.



1 mandje! 

Meer zit er gewoon niet in.

Probeerde een patroontje voor een sok.

Koffieboon

zo heet het patroontje.

Supersimpel,
maar ik moest het toch eventjes 
proberen.
Hoe ging het ook alweer?
Nou zo dus.


Tussen het harde werken door probeer ik 
mijn huisje 
wel gezellig te houden.
Dus moest deze dikke bos mee 
van de Woensdagse markt.


O ja, ik breide ook nog
een paar vingerloze wanten af.
Daar moesten nog piepkleine stukjes 
duimen aan.

Maar dat prietwerk,
een duimpje over 18 steken
is lastig en dan blijft het weleens liggen.  

Dit blog is in deze tijd lastig
bij te houden.

Wat me wel lukt is mijn
Instagram
bijhouden.

@rafelsenrozen

Daar ben ik wel regelmatig te vinden.
Dat betekent niet dat ik niet meer blog.

Veel te leuk.
En ik doe het al zo lang.
Al meer dan 10 jaar.

Eerst bij weblog,
later op dit plekje.

Ik heb nog steeds trouwe lezers.
Dank je wel dat je iedere keer weer komt.

En iedereen die altijd weer iets leuks 
antwoord: dank je wel. 

vrijdag 19 april 2019

Voor de lol.






Afgelopen week was ik druk met 
intuïtief schilderen.

Op 300 grams papier breng ik telkens lagen op.

Het is nog niet af. 

Er moeten nog wel wat laagjes op. 

Hoe het gaat worden? 

Dat ligt nog niet vast.
Dus als je een echte Miss Perfect ben is het waarschijnlijk 
niets voor jou.

Gewoon voor de lol.
Ik werk met een gelimiteerde hoeveelheid kleuren.
Premier geel, rood en blauw.
Zwart en zowel titaanwit als zinkwit.

Titaanwit is dekkend en zinkwit is transparanter.

Door zo te werken en de lagen te laten drogen
voorkom je dat het blubber wordt.


Ik werk ook nog aan een tweede.

Dan kunnen de lagen goed drogen.


Ik doe ook nog wel wat nuttigs! 
Nieuwe wantjes breien want mijn oude hebben de winter niet
overleefd.

Gelukkig is het nu lekker warm.
Geniet ervan! 


vrijdag 9 november 2018

Waarom

zou je het 
gemakkelijk doen 
als het moeilijk ook gaat! 


Dit gezegde schoot door m’n hoofd 
toen ik aan de kerstwanten begon. 

Het is een hele uitdaging.


Hele dunne wol, 3 kleurtjes tegelijk 
in een toer en
hakerige handen van veel in sopjes hangen
en de tuinen winterklaar maken. 

Het voelt een beetje als 
een aap in een sajettenwinkel.
Ik heb me dus willens en wetens 
lekker in de nesten gewerkt. 



Ach, een mens wil wel eens een uitdaging.
Het moet wel een beetje spannend blijven.

Oh, je weet niet wat sajet is! 

Sajet is sterke wol. 
Meestal gebruikt voor sokken.

Let op:
grootmoeder vertelt!
Vroeger was er 2, 3 of 4 draadssajet.

En ja, er loopt ook een rijgdraden door het werk:
het muizentandrandje 
hoor je mee te breien,
maar dat lukte niet zo mooi 
dus gaat er een draadje door als de want af is. 🙄







Vandaag heerlijk in de tuin gewerkt.

De nieuwste Country Living is er
samen met wat kerstachtige
zandkoekjes en koffie 
houdt het me heerlijk van het werk. 




donderdag 22 maart 2018

Kwartje.

Ineens viel het kwartje! 

Of er ging me een lichtje op. 

Ooit nam ik me voor om een 
goede wantenbreister 
te worden. 

Ik was ook best aardig op weg. 

En zelfs Sinterklaas wist ervan. 


In 2016 kreeg ik een doos met materiaal 
om een paar mooie wanten te breien. 

Met ingewikkelde beschrijving en alleen het 
kleine plaatje om van na te breien. 

Dat plaatje had ik makkelijk kunnen 
vergroten op de pc. 
Maar ja, daar kwam het niet van. 


Knit like a latvian stond erop de doos. 

Ha! 

Dankzij Marianne,
een echte wantenbreister vond ik dit boek.


En daar staan deze wanten in. 

Met nog veel meer moois. 

Dus op zoek naar iemand die het wilde leveren.
Dat werd gewoon het blauwe dikke mannetje. 
En voor iets meer dan 20 euro.
Terwijl ik ook het dubbele bedrag tegenkwam. 

Ik ga eerst nog even oefenen op wat er nog ligt.

Voor een echt goede
wantenbreister moet je bij
Marianne  zijn! 



maandag 18 september 2017

Circushondje.

Af en toe is het verleidelijk 
om een kunstje
telkens te herhalen.


In dit geval is het mittens breien. 

Met deze blauwtjes ben ik nog bezig.


Maar ik maakte al 3 andere paren. 

Het materiaal
(Rowan tweed)
was bedoeld voor de retrosjaal 
van Wieke van Keulen

Maar die sjaal werd niet wat 
ik ervan verwachtte.

Ik herinner me dat de 
oude Mevrouw Rafel 
de sjaal 
"het museumstuk!"
noemde. 


Het is een ideaal werkje
voor onder de koffie.

Ik deed het kunstje nu zo dikwijls 
dat zelfs
praten en breien lukt! 


Dat circushondje
inspireerde me  zelfs
tot een snelle tekening 
in mijn dagboek.

Als onze Liz kon 
praten,
wat ze gelukkig niet doet,
had ze het vast en zeker zielig gevonden
zo'n rokje.


De dame maakt het zich
gezellig op de bank.

Heerlijk zo op een vachtje.


Wat was de zomer snel voorbij! 

Ik moest even schakelen hoor! 
Want de zomer is mijn favoriete jaargetijde.

Tijd om met weemoed afscheid te nemen.

Niet meer even een vroeg ommetje 
door de tuin:
even een bos druiven krenten.

Of een snelle kop koffie
op het bankje naast de achterdeur
met haakmandje onder handbereik. 


Dat kan ook weer binnen blijven. 


In een ander mandje zocht ik wat 
borduurwerkjes om mee te nemen
naar de eerste Bee van het jaar.

Het werd een vrolijk weerzien. 
Toch wel gezellig dat 
alles weer start! 

maandag 10 juli 2017

Toertje bij de Tour.

Bij de zomer hoort 's middags
als ik na m'n slaapje 
uit bed rol 
een kop koffie bij de Tour.

Niet voor de wielrenners.

Maar voor het land,
de leuke dorpjes, de gele graanvelden.

Het voelt af en toe een beetje
dubbel.
Eigenlijk zou ik niet moeten kijken.
Volgens mij is het 
onmogelijk
om zo'n prestatie te leveren
op alleen een bruine boterham! 

Maar goed, ik doe het toch.

En dan zit ik heerlijk 
wat te knoeien met draadjes.


Zo breide ik de mittens af.

Alleen de draadjes nog! 


En ik startte met een muts.

Ook weer met die leuke 
Shetlandse huisjes. 

Nee, ze passen niet bij elkaar.
Het materiaal is ook anders.

Wat dat betreft is het echt restjesdag.

De mittens zijn van Rowan Tweed,
de muts van shetland wol van Finlandia.

Wie weet als het goed afloopt met de muts
maak ik wel een setje. 



woensdag 21 juni 2017

Plof!

Buiten is het 30 graden.


Binnen breit Mevrouw Rafel 
aan haar mittens!


Eerlijk gezegd doet ze niet zoveel! 

Met zo'n uitzicht uit het keukenraam
is zelfs afwassen 
een slow klusje.


Meestal is het 's avonds heerlijk 
achter in de tuin!


Het gehaakte babydekentje
groeit en groeit.

Jammer dat het zo'n warm pakketje
wordt!


Zulke hete
sweet dreams of summer
had ik echt niet kunnen bedenken! 

dinsdag 13 juni 2017

Effe tuinen.

Iedere morgen begint in Huize Rafel
met het borstelen van de hond.

En daarna ga ik eventjes de tuin in.


Daar wachtte vanochtend een grote verrassing:
mijn liriodendron bloeit.
Na 17 jaar.

Twee bloemen 


heb ik tot nu toe ontdekt.

Deze boom noemen ze ook wel een
tulpenboom
(net als de magnolia) 
en hier kun je een beetje zien waarom.

Ik kon er niet helemaal bij 
en met het keukentrapje 
kon ik er ook net niet helemaal bij.

Maar dit had ik nooit meer verwacht.

 De rozen doen het dit jaar 
erg goed.

Ik ben gek op rozen.

Niet op die supermarkt bosjes 
uit Kenia.


Rozen buiten! 

Daar ben ik gek op.
Deze witte is sneeuwwitje.


En over het prieel groeit 
mijn favoriet:
New Dawn. 


Hier achter groeit ook nog een 
trosroos.

Die liefde voor rozen gaf 
samen met de liefde voor draadjes
mijn blog zin naam. 

Je begrijpt 
dat met zo'n heerlijke achtertuin 
en dit mooie weer er 
van werken met draadjes of lapjes 
weinig terecht komt. 


Ja, een boekje lezen in de schaduw.


Een voorzichtig beginnetje 
van een want.


Het wordt echt lief.


Ik kreeg het Shetland woolweekblad
uit 2016.

En liet me inspireren door het lieve huisjespatroon.
Ik werk met restjes
Rowan Tweed.
Het worden vingerloze wantjes.
Een beetje volgens patroon,
een beetje van mezelf.