Vliegende varkentjes.

When pigs fly! 

Of wel:

met Sint Juttemis! 

Zo dacht ik over het opruimen van 

mijn ateliertje.

En... kijk maar goed:

er vliegt echt een varkentje hangend aan de lamp door het atelier.

Samen met een minicupcake.

(Ja, af en toe haal ik driftig uit mer de verfkwast

en zit ook alles aan de lamp

onder). 

Ook deze van heel fijn garen gehaakte

anjer om een vingerhoed 

in te stoppen,

(die Marcella van het nuttig en fraai blog voor me haakte)

hangt aan de lamp.  

Maar ach, dat beestje kan me ook niet helpen 

met opruimen.

Een echt stofnest werd het.

Met mandjes en bakjes overal.

Ook op de grond 

en 

onder de tafel.

Tijd voor actie! 

Vooral ook omdat ik mijn vingerhoedjesquilt 

wil gaan sandwichen.

Dat doe ik op de halve tafel.

Nou, dat leegruimen is goed gelukt.

Maar het was meer verplaatsen van troep.

De rommel is nu naar 

wat in de buurt het babykamertje genoemd wordt.

Een klein hokje.

Alleen goed voor een minibewoner.

En nee, je mag er geen foto van zien.

Het lijkt nog het meest op 

"Mijn leven in puin"

dat tv programma waarbij mensen 

met een ziekelijke verzameldrift 

van hun troep worden afgeholpen.

Over tv gesproken: 

Bij de BBC gaan we komende week weer bakken:

Het eerste deel van de nieuwe serie begint

Woensdag 5 augustus om 21.00

Hollandse tijd op BBC 1.

en 

in Nederland start omroep Max 

een nieuwe serie 

op 6 september! 

Zucht, was het maar vast zover! 

Voorlopig gaat er flink wat tijd zitten in het atelier

opruimen.

Ik ging naar de Xenos voor een paar van die leuke fotoplankjes.

Was er nog maar eentje!  

En nee, hij hangt echt niet scheef.

Rafeltje heeft echt geen timmerkwaliteiten.

Maar met de hamer en nijptang van opa

en quiltlineaal en potlood lukte het toch.

Zonder waterpas. 

Rood met witte stippen...

zat kabouter Spillebeen...

Oh, nee, niet die stippen! 

Rood met witte stippen, wit met rode stippen,

roze met donkerrode stippen...

Mevrouw Rafel is gek op stipstofjes.

En voor de vingerhoedjesquilt heeft ze weer een 

stapeltje geknipt.

De quilt is nu ongeveer 95 x 126 cm groot.

En nu slaat de twijfel toe:

hoe breed moet ie worden en hoe lang.

Op dit moment is het een mooi 

"rolstoelmaatje" zoals de oude Mevrouw Rafel zegt. 

Maar wat groter is natuurlijk leuker.

Alleen: ik raak een beetje uitgekeken op al die kleine lapjes. 

En wat is er nu leuker in de lente om weer eens tijd te maken 

voor een  kletspraatje in de tuin.

Voorzichtig maakte ik de "Gossip" weer wakker.

Hee, dat blok ken ik niet zul je denken.

Dat klopt: in de quilt zitten 2 blokken van hexen.

Een echte kleurexplosie.

En die wil ik liever niet in de quilt.

Dus maakte ik een extra theepot.

En de volgende theepot ligt ook weer klaar. 

In het echt vragen de tuinen ook weer veel tijd.

Een van de redenen dat het wel een week duurde voordat 

er weer een nieuw verhaal op dit blog kwam! 

De echte wereld kostte zoveel tijd dat de computer erbij inschoot. 

Afgelopen week deed Rafeltje ook haar jaarlijkse APK in het ziekenhuis.

Ze nam de breisok mee.

(Zoals je  misschien weet heeft ze ALTIJD een sok op de pennen.

Maar niet op de foto!) 

Dat wachten! Vreselijk.

Ze breide wat.

Las de krant, de meegebrachte "Simple Things", 

twee stokoude "Margrieten"en een "Linda"

een zielige bijlage van "De Volkskrant"

en deed nog een toertje.

Uiteindelijk zat ze bijna 2 uur te wachten.

En al die mensen die bij Oncologie zitten zijn toch al zo zenuwachtig.

Rafeltje raakte ook een beetje bibberig.

Mobiel erbij: blogjes lezen, Candy Crushen... 

Gelukkig (ZUCHT) was alles goed. 

Er was plantenmarkt in het dorp.

Daar kocht ik een zak met kruiden.

Ben heel benieuwd hoe dat gaat worden omdat sommige kruiden 

meer water nodig dan andere.

Al die plantjes moesten natuurlijk ook gepoot worden! 

En gelukkig is er altijd nog hop! 

Die zorgt ervoor dat m'n prieel deze zomer toch nog een beetje

begroeit raakt. 

Verder was er afgelopen weekend kunst- en atelierroute

in het dorp.

Maar een steekje breien lukte wel! 

Hoera, ik mag eindelijk in het rond gaan breien! 

Niet meer een patroon van links naar rechts lezen maar 

lekker alleen van rechts naar links wat 

me veel gemakkelijker afgaat. 

Hulpje.

Lizzy wil maar al te graag helpen bij het patchwork.

Daarvoor houdt zij nauwgezet de vakliteratuur bij! 

Gelukkig maar want Mevrouw Rafel is zo druk met andere dingen.

Komt er toch nog iets terecht van het idee om elke week toch zeker 

40 stukjes (1 rand) aan de vingerhoedjes te zetten. 

Tja, een mens moet zich doelen stellen in het leven toch? :)

Van voor

naar achter,

van links naar rechts.

Van links naar rechts? 

Inbreipatronen voor de fair isle methode lees je van 

rechts naar links! 

En omdat ze meestal gemaakt zijn om  

in het rond te breien hoef je ook

alleen maar van rechts naar links te lezen.

Een beetje vreemd is het wel als je bedenkt dat we 

letters van links naar rechts lezen.

Tja en breien gaat toch echt van rechts naar links! 

 In het begin van een driehoekige sjaal kan ik nog 

helemaal niet in het rond breien.

De averechtse naald moet ik dus van links naar rechts lezen.

En dat kost me toch een moeite! 

Gek want bij kantbreien lees je de teruggaande toer 

ook van links naar rechts en dat lukt dan weer wel! 

Het is dus een heel toer voor Rafeltje om

de punt van de vogelsjaal zover te breien dat 

ze e-i-n-d-e-l-ij-k

in het rond kan gaan breien en 

van rechts naar links kan gaan lezen.

Maar nu genoeg van al de gelinks en gerechts.

Daar ben ik toch al niet goed in.

Leve Mrs. Navi! 

Zoals we de Tomtom in de auto noemen.

Daardoor wordt me gelukkig niet meer zo vaak de weg 

gevraagd.

Veel mensen denken: "we vragen de weg aan een 

mevrouw met een hond, die weet het zeker wel!"

Maar dat verschil tussen links en recht he?

Er zijn al heel wat mensen hier in de omgeving in 

de Bospolder belandt die eigenlijk in 

Plan Opstal helemaal aan de andere kant van het dorp 

moeten zijn!

Dat breien schiet dus niet echt op.

Maar zo in de namiddag met een kopje koffie in het zonnetje 

lukt het wel om wat 

vingerhoedjes aan elkaar te zetten.

  Kijk, daarom is een spijkerbroek zo handig.

Hij doet dienst als speldenkussen en

je kunt er zo heerlijk de naadjes op glad krassen.

 De laatste tulpen van het seizoen staan lekker mooi te wezen

op tafel. 

Het zijn snijtulpen.

Tulpen die gekweekt worden voor de bollen.

Dus hebben ze heel korte steeltjes en

in verhouding grote en hele mooie bloemen. 

Het gaat hard met de lente.

De lyriodendron komt in blad.

En de tuin kleurt blauw van de scilla's.

Ook de judaspenning doet z'n best.

 Op de buurschuur zat een eend een hoop herrie te maken.

Daar moesten de hondjes meer van weten! 

Ze vlogen naar buiten.

Tot grote schrik van buurpoes Kwibus die eens kwam kijken

of dat eendebeest geen lekker hapje zou zijn.

Gelukkig keerde de rust snel terug en 

was het weer lekker rustig in de achtertuin. 

999, 1000!

Poeh! Na bijna 4 jaar zitten er 

1000 kleine vingerhoedjes aan elkaar. 

Nu klinkt het net alsof ik er 4 jaar op heb zitten zwoegen! 

Maar dat is natuurlijk niet waar.

Het grootste deel van de tijd is de quilt met vakantie. 

Maar zo besloot ik een paar maanden geleden:

nu moet ie af. 

Hij meet 95 bij 95 cm.

Nog niet voldoende om er een lekker onder te kruipen. 

Lapjes zijn ook niet het enige wat ik doe! 

Het is vooral ook een middel om mijn sociale contacten 

in de quiltwereld (Zo leuk, zulke gezellige mensen!) 

een beetje op peil te houden.

Zonder Bee's zou er helemaal niks van terecht komen. 

Er moet ook tijd overblijven voor een beetje tekenwerk en voor de 

journals.

Zoals het "buurmeisjesproject".

Dat was deze keer een makkie.

Regelmatig kijk ik op journal 52 wat de weekopdracht is.

Een week of wie weet misschien al twee weken terug was het "cards"

Tja en dan is Queen of Hearts wel heel voor de hand liggend. 

Vrijdagavond. Om half tien was het dan 

e-i-n-d-e-l-ij-k

tijd om dit snoepgoed te voorschijn te toveren.

Materiaal en patroon voor mijn Christel Seyfarth 

vogelsjaal.

Het lijkt wel of mijn hele leven wordt bepaald door 

die leuke kalenderspreuken van Flow. 

Maar het kwam net weer mooi uit:

Just start! 

Eerst een proeflapje.

Maar ja, de proef slaagde zo goed 

dat Rafeltje besloot maar door te breien.

Het is weer een project van lange adem! 

Dit inbreien gaat tijd kosten.

Maar dat mag.

De sjaal hoeft niet snel af. 

Het is meer een uitdaging voor mezelf om zo'n toch wel 

ingewikkeld patroon in te breien.

 O, wat is het moeilijk om van het mandje af te blijven.

Fair isle breien doe ik zoooooooo graag.

Mocht je je afvragen hoe het toch met de retrosjaal is..

Wel die is geemigreert.

Dat werd niks. 

Het werk was zo stijf als een plank en veel te breed.

Voorlopig is ie lekker aan het uitrusten in een leuk mandje.

Ik zag me het ding ook niet dragen en...

het lijkt erop dat de oude Mevrouw gelijk had met haar 

museumstuk. 

Rafeltje vind dat je geen energie moet verspillen aan 

nutteloze zaken die toch niks worden. 

Aan dit dode paard blijft ze echt niet trekken! 

Een vrije dag.

Eerst wat goed maken uit het vorige blogje:

Het boekje

"Dat is heel wat voor een kat, vind je niet"

van Judith Viorst is nog steeds in druk! 

En is dus nog steeds nieuw te koop. 

Maar nu die vrije dag.

Ik probeer om de vrijdag vrij te houden voor gezellige dingen.

Zoals bijvoorbeeld het "buurmeisjes project".

Je ziet ik heb meer ideetjes dan dat ik kan uitwerken. 

Maar het borduren op papier gaat ook niet snel. 

Zeker afgelopen 10 dagen kwam er niet zoveel handwerk uit

mijn handen.

Wel ander werk! 

De storm van vorige week dinsdag ging aan de haal met een

deel van mijn pergola. 

De paasdagen was ik dan ook druk met het vullen van 

2 groen containers. 

Dag mooie New Dawn rozen,

Dag blauwe regen! 

Dat doet wel even pijn.

Maar het ergste is nog wel dat het voor mijn buurman nooit goed genoeg 

is. De mopperaar.

Hij is geen liefhebber van groen.

En wil alles weg hebben.

Nou mag hij overhangende dingen gewoon wegknippen.

Maar meestal is hij daar te lui voor.

Nu zag hij zijn kans schoon en knipte de laatste 

mooie tak blauwe regen die ik kon redden weg terwijl ik hem keurig 

aan mijn kant had vast gezet en opgebonden.

Nou ja, je snapt het al:

ruzie! 

Nou is het nooit een erg goede relatie geweest.

Maar het is nu weer bar en boos.

Gelukkig ben ik niet de enige in de buurt met wie hij het absoluut 

niet kan vinden. 

Gelukkig staat Tollebol zijn mannetje en hielp hij dapper 

mee bij het opruimen van al die takken

door een deel naar binnen te slepen.

Kijk, daar heb je wat aan aan zo'n hulp. 

Ook binnen denkt hij maar al te graag mee. 

Heb ik eindelijk weer een rechthoek gemaakt van mijn 

vingerhoedjesquilt gaat hij er natuurlijk heerlijk op liggen. 

Dat hoort zo.

Quiltsters met een kat of hond laten hun 

werk meestal zien met hun huisdier erop.

Ook Lizzy kwam even proefliggen.

Maar gisteren was het geen dag om binnen te blijven.

Met de hondjes ging ik lekker lopen in het buitengebied. 

Met het doel een kas kooltje te kopen voor 's avonds.

Zo'n echt Westlands bloemkooltje is de lekkerste bloemkool die er bestaat.

Bovendien kwam ik deze ranonkels tegen.

Met die tere kleurtjes is het toch net snoepgoed? 

Maar verder moeten we heel zuinig zijn de komende tijd. 

Mijn vader zou gezegd hebben:

"We eten alleen brood met suiker"

want  ik heb nieuwe eetkamerstoelen gekocht,

Ze worden geleverd met deze lieve oranje klompjes. 

Nee, ik laat ze niet zien! 

Het is echt Nederlands fabrikaat en ik moest er wel een tijdje 

voor sparen.

Ze zijn er ook nog niet allemaal.

Het lijkt weer beter te gaan in Nederland want de fabriek kan de productie

niet aan. Zo druk is het. 

Zelfs de oude mevrouw, die niet vaak meer van huis gaat 

kwam even kijken. 

Het lijkt wel of de hondjes haar nooit zien (iedere dag!). 

Zo dol waren ze om haar in hun eigen huis te zien. 

En gisteren,

gisteren was rokjesdag! 

Maar niet meer voor Mevrouw Rafel. 

Waar waren haar zwarte maillots? 

Nee, helaas. 

Voor een pittig rokje wordt ze nu toch echt te oud.