Friday, August 30, 2013
Thursday, August 29, 2013
S.o.S!Στα πρόθυρα τρέλας!
Πες μου σε τι πιστεύεις να σου πω κι εγώ...
Εγώ πιστεύω στα παιχνίδια της ζωής!
Αυτά τα καταραμένα παιχνίδια που δεν με αφήνουν να ηρεμήσω!
Γιατί σε εμένα πες μου;Τι έχω κάνει για να το ζω αυτό;
Πριν 3 χρόνια ακριβώς είχα πάει διακοπές στη Γερμανία,λίγες μέρες μετά γνωρίζω τον Αλέξη...κι από τότε η ζωή μου έχει γίνει ένα μπάχαλο!
Όνειρα που γκερίστηκαν...πληγές ανοίχτηκαν...σημάδια έμειναν...τόσο μεγάλη ιστορία που ακόμα με πληγώνει...
Τρία χρόνια μετά αποφασίζω να φύγω Γερμανία,πιστεύοντας ότι θα ηρεμήσω,θα ξεχαστώ,θα γυρίσω όπως ήμουν πριν 3 χρόνια...και θα πίστευα ότι όντως μπορεί και να είχα αλλάξει κάπως αν δεν συνέβαινε αυτό που συνέβει!
Κατέβηκα μια χαρά από το αεροπλάνο,πήρα την βαλίτσα μου και πήγα στη σταση να περιμένω το λεωφορείο...Περνώντας τα δικαστήρια είδα αυτό που δεν έπρεπε να δω!
Η καρδιά μου σταμάτησε,το μυαλό μου δεν λειτουργούσε...
Έβγαλα μόνο ένα δυνατό 'Ωχ' και όλο το λεωφορείο γύρισε να με κοιτάξει!
Τα πόδια μου έτρεμαν...
Εκεί καθώς το λεωφορείο κινούνταν μπροστά από τα μάτια μου περνούσε ο Αλέξης και από πίσω του η αδερφή του!
Τα μάτια μου άρχισαν να δακρύζουν...όλο το σώμα μου έτρεμε...ενώ είχα την αίσθηση ότι μου λείπει το οξυγόνο!
Και το έλεγα ότι κάποια στιγμή θα τον πετύχω όταν γυρίσει...και να που έγινε,μόνο που δεν είχε καμία σχέση με αυτό που φανταζόμουν...
Ήξερα ότι είχε έρθει Ελλάδα αλλά πίστευα ότι μέχρι να γυρίσω θα έχει φύγει!
Τι ειρωνεία...να τον γνωρίσω τότε αφού γύρισα από Γερμανία και σήμερα γυρνώντας από Γερμανία μετά από 3 χρόνια και μετά από όσο έχουν συμβεί να τον δω!
Ας με σώσει κάποιος γιατί είμαι στο πρόθυρα της τρέλας!
Και θα'θελα τόσο πολύ να του πω ότι τον είδα έστω και από μακριά αλλά τι σημασία θα είχε!
Γαμώτο αν δεν είχα την κωλοβαλίτσα θα είχα σταματήσει κατευθειαν στη σταση και θα έτρεχα από πίσω του!
Εγώ πιστεύω στα παιχνίδια της ζωής!
Αυτά τα καταραμένα παιχνίδια που δεν με αφήνουν να ηρεμήσω!
Γιατί σε εμένα πες μου;Τι έχω κάνει για να το ζω αυτό;
Πριν 3 χρόνια ακριβώς είχα πάει διακοπές στη Γερμανία,λίγες μέρες μετά γνωρίζω τον Αλέξη...κι από τότε η ζωή μου έχει γίνει ένα μπάχαλο!
Όνειρα που γκερίστηκαν...πληγές ανοίχτηκαν...σημάδια έμειναν...τόσο μεγάλη ιστορία που ακόμα με πληγώνει...
Τρία χρόνια μετά αποφασίζω να φύγω Γερμανία,πιστεύοντας ότι θα ηρεμήσω,θα ξεχαστώ,θα γυρίσω όπως ήμουν πριν 3 χρόνια...και θα πίστευα ότι όντως μπορεί και να είχα αλλάξει κάπως αν δεν συνέβαινε αυτό που συνέβει!
Κατέβηκα μια χαρά από το αεροπλάνο,πήρα την βαλίτσα μου και πήγα στη σταση να περιμένω το λεωφορείο...Περνώντας τα δικαστήρια είδα αυτό που δεν έπρεπε να δω!
Η καρδιά μου σταμάτησε,το μυαλό μου δεν λειτουργούσε...
Έβγαλα μόνο ένα δυνατό 'Ωχ' και όλο το λεωφορείο γύρισε να με κοιτάξει!
Τα πόδια μου έτρεμαν...
Εκεί καθώς το λεωφορείο κινούνταν μπροστά από τα μάτια μου περνούσε ο Αλέξης και από πίσω του η αδερφή του!
Τα μάτια μου άρχισαν να δακρύζουν...όλο το σώμα μου έτρεμε...ενώ είχα την αίσθηση ότι μου λείπει το οξυγόνο!
Και το έλεγα ότι κάποια στιγμή θα τον πετύχω όταν γυρίσει...και να που έγινε,μόνο που δεν είχε καμία σχέση με αυτό που φανταζόμουν...
Ήξερα ότι είχε έρθει Ελλάδα αλλά πίστευα ότι μέχρι να γυρίσω θα έχει φύγει!
Τι ειρωνεία...να τον γνωρίσω τότε αφού γύρισα από Γερμανία και σήμερα γυρνώντας από Γερμανία μετά από 3 χρόνια και μετά από όσο έχουν συμβεί να τον δω!
Ας με σώσει κάποιος γιατί είμαι στο πρόθυρα της τρέλας!
Και θα'θελα τόσο πολύ να του πω ότι τον είδα έστω και από μακριά αλλά τι σημασία θα είχε!
Wednesday, August 7, 2013
Subscribe to:
Comments (Atom)