Zaad is samengebalde verwachting.

Als je nu buiten naar planten kijkt, zie je overal zaad. Planten zijn of raken uitgebloeid en gaan over tot zaadvorming en dat op allerlei spannende manieren. Hierboven bij de agrimonie.

In hoesjes, ingenieuze doosjes, diep verstopt of open en bloot. Hierboven zaad van kaasjeskruid met een bijvangst van slakjes en een spinnetje.

Hierboven betonie en hierbeneden nagelkruid.

Zaad is samengebalde verwachting: het kán in gunstige omstandigheden uitgroeien tot de plant, die in beginsel daarin al aanwezig is. 

Als ik zaad verzamel of bestel, zie ik altijd in mijn verbeelding de plant al in volle glorie aanwezig.

Van een aantal planten, die ik graag ook op andere plaatsen wil hebben, heb ik zaad uit de zaaddoosjes geschud. Meestal strooi ik dat dan meteen ter plaatse uit, zoals de natuur dat zelf ook zou doen. Het is niet altijd verstandig zaad te bewaren tot het volgende jaar, om het dan in het voorjaar pas uit te zaaien. Bepaalde zaden zijn “vorstkiemers”, daar moet dus de vorst overheen zijn gegaan.

Bij het verzamelen van zaad kan je ook erop letten, dat je zaad verzamelt van een exemplaar van een bepaalde plant, die het meest voldoet aan jouw wensen. Bijvoorbeeld één met groot blad of juist met grotere bloemen of vruchten dan de andere exemplaren. Zo heb ik tomatenzaad gehaald uit een tomaat (Siberian Egg), die het dit jaar – ondanks het natte en koude weer – zonder noemenswaardige zieketeverschijnselen erg goed deed in de buitenteelt. Ik koos de plant, die het vroegst droeg met de meeste tomaten. En zo kan je dat elk jaar wéér doen bij de plant van je voorkeur. Dat is teeltkeus, zoals dat al duizenden jaren door de mens bij gewassen is toegepast. Op die manier krijg je opeenvolgende generaties met door jezelf zacht gemanipuleerde genen. Zo wordt de kweker in je geboren.

Dat laatste gaat dan over verwachting op de lange termijn. Ik droom voorlopig met pas aangeschafte zaden al over het volgende jaar, over potten met weelderig groeiende oude groenten, zoals Brave Hendrik, zwartmoeskervel en een paars worteltje.

En dat is nog maar het begin.

Bizar tomaatje.

Soms gaat er bij de groei van een vrucht iets mis. Door wat voor reden dan ook gaan een aantal cellen ineens harder groeien dan normaal en dan vormt zich een uitstulping of meer uitstulpingen.

We kennen wel vruchten of knollen die op een mens, een dier of zelfs op Moeder Maria lijken.

Die halen dan soms de krant.

Deze tomaat van het soort Ida Gold, een geel tomaatje, heeft twee symmetrisch staande hoorntjes geproduceerd. Het lijkt op een duiveltje of een heel stout tomaatje.

Ik heb de plant Ida Gold geïnspecteerd op meer afwijkende vruchten. En ja, er was nog een tomaatje met een uitstulpinkje.

Ondanks de mooie gele kleur ga ik hem volgend jaar niet meer kweken. 

Dit jaar had ik drie soorten, die ik buiten in grote potten opkweek: de Tiny Tim, een vroeg kerstomaatje; Siberian Egg een rode tomaat en de gele Ida Gold. Dit jaar was een goed jaar om tomatenplanten te testen op ongevoeligheid voor schimmel of tomatenziekte.

De Ida Gold deed het redelijk, maar had toch een beetje last van bladaantasting. De vruchten zien er mooi uit, maar smaken wat zurig.

De Siberian Egg was veel minder gevoelig. Een goede keuze, met een aardige opbrengst, waarvan ik zaad ga winnen voor volgend jaar. De smaak is goed, maar ik zou ze eigenlijk wel wat zoeter willen.

De Tiny Tim is een heel leuk struikvormig, zeer vroeg, kerstomaatje. Nauwelijks aantastingen, met wat geluk veel tomaatjes aan de plant, maar ja, ze zijn klein. De smaak is goed. Ook heel leuk op het balkon:

 

Als iemand nog een op ervaring gebaseerde tip heeft voor een ander ziekteresistent ras buitentomaat, die wat meer zoet in zich heeft... dan hoor ik het graag.

Het deviltomaatje hebben we trouwens precies doormidden gesneden, en mijn echtgenoot en ik hebben elk een stukje met een hoorntje geconsumeerd.