Hé wie is dat chagrijnige wijf in de spiegel?
Shit, dat ben ik.
De magnolia paar jaar gelden geplant op verjaardag van mijn moeder, 7 April.
Een paar jaar bloeide hij precies op die dag.
Vorig jaar viel op die datum net het laatste bloemblaadje op de grond.
Vond ik symbolisch.
Over een paar dagen gaan we naar mijn geliefde Zuid-Limburg.
Vier dagen. Ik noem het vakantie. Een ander zou zeggen weekendje. Ook goed.
Voor mij voelt het meer dan dat.
Weer wordt minder maar voorlopig maak ik mij daar niet druk om.
Er kan van alles gebeuren.
Weekend was fijn.
Zaterdag wat lekkere dingen gemaakt in de keuken voor vrienden die zondag kwamen lunchen.
We konden in de tuin zitten en de sfeer was weer als vanouds na wat strubbelingen.
Gisteren was geboortedag van mijn vriendin en ik heb het moeilijk zonder haar. Veel meer dan vorig jaar.
Ik mis onze gesprekken. Zij was de enige die mij echt begreep en echt luisterde.
Ik wil toch nog even zeggen dat ik helemaal niet vind dat haar man snel weer een relatie
heeft en dat ik zelf, en dat zeg ik iedere keer, er negatieve gevoelens over heb, dat ik dat besef en even de tijd nodig heb. Ik vind het jammer dat sommigen het anders lezen.
Jaloezie is een heel normaal menselijk gevoel. Ik ben geen jaloers mens. Nu voel ik het wel. Nou en?
Ik erken het en geef het toe. Geef geen ander de schuld.
Een oude schoolvriend van mij had 3 maanden na het overlijden van zijn jonge vrouw weer een relatie.
Iedereen had er een mening over.
Wat ze vergaten was dat hij 10 jaar lang met een doodzieke vrouw had geleefd en verzorgd. Nooit naar een ander gekeken. En ja hij was zo weer verliefd.
We kunnen gewoon niet oordelen over een ander.
en ik wil de gevoelens die ik heb gewoon er laten zijn. Weet ook dat het over zal gaan.
Hij was gisteren ook heel verdrietig en het is fijn om dat met elkaar te delen net als met haar zussen.
Chagrijnige en lelijke vrouw in de spiegel.
Reden; o.a. zorgen om mijn man, die zijn werk niet meer aan kan maar dat nooit zal toegeven of hulp zal vragen. Mensen die nooit klagen zijn echt niet altijd de leukste mensen hoor. Ik zie en voel aan alles dat het niet goed gaat maar o wee als ik wil helpen.
Volgende week gaat hij na 2 jaar eindelijk weer 2 dagen in de week naar kantoor.
Las gisteren op de FB club van vrouwen met ASS een vrouw die vertelde dat zodra haar man thuis was ze zich totaal anders voelde en tot niets meer kwam.
Meer dan 60 vrouwen reageerde erop met allemaal hetzelfde verhaal. Dus vrouwen met ASS he.
Precies zo werkt het dus bij mij. Ik kom gewoon tot niks. Wil zoveel doen maar het lukt mij niet.
Ik hoop toch zo dat het volgende week anders gaat worden. Dat mijn energie beter zal worden.
Het is dus weer iets wat typisch met autisme te maken heeft.
Was toch blij om te lezen dat ik niet de enige ben.
Vandaag komen de buurmeisjes weer.
Donderdag Sofie naar de trimsalon
Vrijdag afspraak met mooiste stukje Nederland.
Veel wandelen.
Geuren opsnuiven.
Koetjes. Paardenbloemen.
Schapen met sproetjes.
De stromende Gulp en Geul.
Terrasje in Valkenburg.
of ergens anders.
Totaal geen plannen.
Mediteren in de natuur.
Hoop op antwoorden.
Man zien genieten bij een pilsje en Sofie tijdens onze wandelingen.
en mijzelf gelukkig voelen omdat ik daar ben waar ik het liefste ben.