maandag

 Heb nog geen foto's van de tuin gemaakt maar komt nog wel.

Ik vind dat een tuin bijhouden niet zoveel werk is maar merkte dat ik toch anders moet gaan denken. 

Ik vind het leuk maar jeetje wat een werk was het ook al had ik de X die het zware werk deed.

Voelde ik mij vrijdag ochtend nog goed en vol plannen paar uur later lag ik plat met allerlei vage klachten die mij angstig maakten. Wat baalde ik dat mijn plannetjes nu al in duigen viel. Wel had ik nog violen kunnen halen.

Zaterdag ging het weer en kon ik alles planten en zelfs wat meer halen. Primula"s. Had nog 15 euro over en kon er 15 vrolijke en kleurige van kopen.

Zondag weer verder en nu ziet alles er weer netjes en vrolijk uit.

Heb ook nog de buren met hun tuin geholpen.

Door de storm heeft iedereen hier in de buurt duizenden en duizenden paarsachtige bolletjes. Waarschijnlijk isolatie materiaal. Het zit overal, ook in het water van mijn beestjes en in de voerbakken.

Deed eerst zoveel mogelijk mijn tuin en toen die van de buren. Alles komt in het water en de aarde terecht.  Drama in mijn ogen .

Hoop dat de X na 2 jaar echt weer 2 dagen naar kantoor mag.

Ik wil eens zien wat dat met mij doet, geestelijk en dus ook lichamelijk.

Ik vind het zo moeilijk om nooit meer alleen te zijn en alles van elkaar te zien en mee te maken.

Het is soms zo zwaar.

Drie keer raden op wie we ons afreageren........

op elkaar dus.

___________

Autisme: sinds ik het weet, sinds November volgens mij,  probeer ik er mee te dealen. Hoe belachelijk is het dat ik dacht dat ik er weinig vanaf wist en dat ook prima vond en blijk ik nu gewoon een expert te zijn. Daarbij ben ik er van overtuigd dat ons hele gezin het ook had. Hoe gek is dat toch. Het had gewoon een naam en een reden alles wat er gebeurde.

Waar ik zo van baal is dat wat ik ook in mijn leven geprobeerd zou hebben, of geprobeerd heb, ik zo goed als geen kans gehad zou hebben . Mijn ouders hebben heel erg, onbewust, wel hun leven goed geleid. Ze hebben gedaan wat bij hen paste nou ja wat bij hem paste en daar paste mijn moeder zich dan weer aan en dat was prima voor haar.

Ik wilde niet zoals hen zijn, ik wilde zoals anderen zijn, zoals het hoort, zoals het moet. Dat ging dus niet.

Zelfs mijn broer heeft altijd voor zichzelf gekozen en ook hij heeft het leven dat bij zo iemand past. Wel jammer van die drie kinderen waarvan er 2 NIET in zijn leven paste.

Herkenbaar want mijn vader wilde wel kinderen maar hé het was toch niet wat hij er van verwacht had.

Dus wegwezen en zoek het lekker zelf maar uit, ook al ben je nog maar 5 jaar.

De X heeft aangegeven in deze geen steun te willen zijn.

Ik begrijp hem. 

Voor andere dingen is hij er.

En het speelt zich toch allemaal af in mijn eigen bubbel dus is er ook geen plek of behoefte aan een ander die toch niets zinnigs zal kunnen zeggen.

____________

Heb besloten om al is het over dat autisme vertel dat apart te zetten zodat je het kan overslaan als je daar zin in heb.

Vandaag, ondanks best leuke za/zo , moet ik weer even moed verzamelen om er weer iets van te maken.

De laatste weken slaap ik regelmatig zomaar paar uur achter elkaar.

Zijn mijn dromen na jaren opeens anders. 

Soms best leuk. Na jaren alleen maar nachtmerries.

De pijn in de rug is na maanden en een massage stukken minder en daardoor ook de hoofdpijn.

Alles zal wel weer samenhangen.

Ik weiger nog steeds om het wereldnieuws binnen te laten komen.

Heb het druk genoeg met mijn eigen leven.

Kleuterschoolvriend va mr. X stuurde bericht dat zijn vrouw nu ieder moment kon overlijden en dat komt al hard genoeg binnen.

In oktober waren we nog op een feest van hen om te vieren dat ze 40 jaar getrouwd waren. 

Zij zag er heel goed uit maar we wisten allemaal dat het niet lang meer ging duren.

Mr. X steunt ook nog een collegavriend die in hetzelfde schuitje zit. 

----

in de tuin gaat alles gewoon zijn gangetje.

Kip verliest hier en daar een veertje en de mussen zijn er als de kippen bij om die te gebruiken voor hun nestjes. Ook stro en hooi willen ze graag net als mijn wollen deken die ik ter decoratie over een tuinstoel had gelegd begonnen de kauwen kaal te plukken.

De zon schijnt en ik hoor alleen de vogels.

Mijn eigen wereldje,

Omdat sommige egels weer wakker beginnen te worden en honger hebben vulde ik 1 egelhuisje met eten.

Volgende dag was het weg. Ik was blij. Totdat ik een dag later een grote lange staart uit het hok zag komen 

 zij dus weer, maar ook zij is welkom in mijn tuin.

Ik keek voor de tweede keer;

deze film en genoot nog meer dan de eerste keer.

Te schattig.

en ontroerend.

die grote Depardieu en die kleine frèle dame.

Hoe je je leven mooier kunt maken als je je best doet en goed om je heen kijkt.

fijne week.