Winicjusz Chróst - Promienie dźwięku (2021)

Winicjusz Chróst

Promienie dźwięku (2021)

Wydawca: GAD Records

Tekst: Mateusz Chorążewicz

Winicjusz Chróst to jeden z najważniejszych polskich muzyków lat 70-tych i 80-tych XX wieku, który za życia nie doczekał się swojej autorskiej, solowej płyty. Album "Promienie dźwięku", który swoją premierę miał w listopadzie 2021 to w istocie antologia nagrań artysty.

Na całość składa się dwanaście zremasterowanych utworów z archiwum Polskiego Radia z okresu lat 1983 – 1987. Poza Winicjuszem Chróstem na gitarze i syntezatorze usłyszymy tu także takich artystów jak Adam Lewandowski (perkusja), Jerzy Bartz (perkusjonalia), Zbigniew Wegehaupt (kontrabas), Janusz Skowron (fortepian), Joanna Morska (wokal), Ewa Bem (wokal), Izabela Zając (wokal), Czesław Bartkowski (perkusja), czy Janusz Smyk (saksofon tenorowy). Od takiego składu należy oczekiwać samych najlepszych rzeczy i taki też materiał otrzymujemy.

Wszystkie kompozycje zachowane są w stylistyce fusion, która w tamtym okresie właściwie królowała na szeroko rozumianej polskiej scenie jazzowej. Wiele brzmień, zastosowanych harmonii, czy form kompozycyjnych od razu przywodzi na myśl takie zespoły jak choćby Weather Report. Muzyka jest silnie inspirowana amerykańską szkołą fusion i jako taką należy ją traktować.

Co zwróciło moją szczególną uwagę to fakt, że całość brzmi w sposób bardzo spójny, pomimo sporego rozstrzału czasowego nagrań. Nie mówię już nawet o charakterze muzyki, ale również o różnorodności środowiska nagraniowego. Osoby odpowiedzialne za przygotowanie zremasterowanych wersji wykonały tu kawał naprawdę dobrej roboty.

Dnia 28.03.2022 przypada druga rocznica śmierci Winicjusza Chrósta. Uważam, że album Promienie dźwięku to wspaniały hołd dla całej kariery muzyka, który nie doczekał swojej solowej płyty. Oczywiście muzyka sama w sobie nie jest w żaden sposób przełomowa. Nie wywróci ona do góry nogami naszego postrzegania muzyki fusion czy nawet dotychczasowej wiedzy o twórczości Winicjusza Chrósta, ale przez nie o to w tym przypadku chodzi. Dzięki tej płycie otrzymujemy świetnej jakości materiał muzyczny niejako dokumentujący dokonania artysty i utrwalający pamięć o nim.

Specjalne podziękowania należą się córce Winicjusza, Aleksandrze Chróst, która trzyma pieczę nad twórczością ojca i dzięki której album taki jak ten ujrzał światło dzienne.

Stol Panski – Gadajace Drzewo (1997)

Stół Pański

Zbigniew Kunkowski - guitar
Andrzej Przybielski - trumpet
Sławomir Kulpowicz - keyboards
Janusz Smyk - flute & Saxophone
Krzysztof Ścierański - bass
Michał Zduniak - drums
and others

Gadające Drzewo

ZBIG 001

By Adam Baruch

This is the only album by Polish Jazz ensemble Stół Pański, led by guitarist/composer Zbigniew Kunkowski, which also featured trumpeter Andrzej Przybielski, flautist/saxophonist Janusz Smyk, keyboardist Sławomir Kulpowicz, bassist Krzysztof Ścierański, drummer Michał Zduniak, vocalist Joachim Janko, violinist Henryk Gembalski, saxophonist Aleksander Korecki and several other players. Some of these players used to be a decade earlier members of the legendary ensemble Free Cooperation. The album presents seven original compositions, all composed by Kunkowski and arranged by Kulpowicz. There is also a hidden/undocumented track, which follows the seven tracks, which is a free improvised piece.

Musically the album presents a fascinating amalgam of Jazz with Groove, Funk and World Music. Most of the music consists of a simple melody line played over a repetitive groove and serving as a background for extensive improvisations by the soloists. The main and most impressive soloist is of course the legendary trumpeter Andrzej Przybielski. Who plays on this album some of the most coherent and beautiful solos in his entire career, which bridge between his free improvising tendencies and the melodic approach he uses here. Especially impressive are his muted trumpet parts, which easily compare to those played by Miles Davis. Since every note of the Przybielski legacy is utterly sacred, this album is an absolutely must to every follower of the Polish Jazz trumpet heritage.

Overall this album is one of the hidden gems in the Polish Jazz discography, which disappeared from the shelves shortly after being released almost two decades ago and never reissued. True Polish Jazz fans should make every effort to get hold of a copy, at all costs.

Andrzej Przybielski / Custom Trio – Andrzej Przybielski & Custom Trio (2001) ****1/2

Andrzej Przybielski - trumpet
Janusz Smyk - saxophone
Marin Oles - bass
Bartlomiej Brat Oles - drums

POLONIA 273







By Adam Baruch

This is the second album by legendary Polish Jazz trumpeter Andrzej Przybielski with the Custom Trio, which consists of saxophonist Janusz Smyk, bassist Marcin Oles and drummer Bartlomiej Brat Oles (collectively known as Oles Brothers – Poland's most respected Free Jazz rhythm section). The music was recorded live at a coffee house in Bydgoszcz, a town where Przybielski lived and which is an important center of Polish Free Jazz / Improvised Music activity. They perform seven original compositions, all composed by Przybielski except one co-composed with Tymon Tymanski, another legendary Polish Jazz figure and the pioneer of Yass. Sadly the sound quality is truly sub-standard, almost certainly captured on a portable cassette recorder, which hampers the otherwise sublime musical experience.

The music is of course simply magnificent, presenting the essence of Free Jazz at its absolute apex, performed with flair and complete dedication. Przybielski is at top form and his solos soar straight to heaven. The young and relatively little known Smyk also plays like there is no tomorrow, standing firmly shoulder to shoulder with the Maestro. The fabulous rhythm section drives the entire vehicle forward ceaselessly with outstanding energy and drive. In retrospect there are very few other Polish Jazz recordings of this kind, which can be considered similar in quality and importance.

Just a decade after this recording was made Przybielski died, neglected, lonely and forsaken. His talent was never recognized and appreciated during his lifetime, his complex personality and behavioral abnormalities estranged him from society and of course the establishment. Like so many great Artists the recognition, albeit marginal, was absolutely too little, too late. Therefore this album is another important piece of the limited legacy Przybielski left us to remember him by and of course an essential piece of Polish Jazz history.