HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

We konden vanmorgen nog net droog de supermarkt halen maar terug ging de grote paraplu op. We hadden veel boodschappen nodig want Mart is jarig vandaag en om dat heugelijke feit te vieren komen morgen de kinderen en kleinkinderen en daar heb ik vandaag al voor gekookt. Er staat hier een enorme pan Babi Pangang af te koelen. Gisteren hadden we wat familie op bezoek dus al met al veel gezelligheid in huize Berends. De jarige mocht in volle gezondheid 77 jaar worden. Het heeft veel geregend vanmorgen maar nu schijnt de namiddagzon op de grote bomen waar we  opkijken vanuit ons appartement. Ik ben maar wat blij met die bomen. Ze beginnen nu te verkleuren en ik geniet dagelijks van van het zicht erop.

Er viel een brief van Stedin in de bus dat we op 7 oktober wegens werkzaamheden een aantal uren geen stroom zouden hebben tussen 0.800 en 16.00 uur. Ze zouden hun best doen de periode zonder stroom zo kort mogelijk te houden. Verder kregen we wat tips waarmee we ons konden voorbereiden maar daarmee hebben we niet zoveel gedaan. Die vriezer van ons kan wel een paar uurtjes zonder stroom als je de deur niet open maakt.  Wel heeft Mart de roldeur in de parkeergarage naar beneden gehaald en vastgezet zodat iedereen in en uit kon blijven rijden.  Ook even een blok hout tussen de toegangsdeur gezet zodat bijvoorbeeld de thuiszorg in ieder geval naar binnen kon. De misère was klein, een uurtje zonder stroom, meer was het niet.  Deze gele container staat hier al een half jaar tegenover ons appartementsgebouw en dat heeft alles te maken met de tekorten op het stroomnetwerk. Er is hier vlakbij een nieuw wijkje gebouwd op het oude terrein van de gemeentewerken en daar bleek men geen...

Ik werd de laatste tijd verwend met prachtige boeketten. De eerste heeft heel lang gestaan en bleef mooi en daarvoor kwamen deze zonnebloemen in de plaats. Die staan er ook al een paar dagen, laten hun kopjes niet hangen en blijven stralen. De zonnebloemen staan in een keramische vaas uit de I kea PS-collectie uit 2005 van ontwerpster Hella Jongerius. In dat jaar kocht ik hem ook en ik weet nog dat ik twijfelde toen ik ze zag staan bij Ikea. Ik wist van het bestaan van deze vaas, vond hem erg mooi. Er stonden er nog maar een paar. Vooruit, ik neem hem, zei ik tegen mezelf en hij ging in mijn karretje. Ik betaalde er 35 euro voor.  Het is al lang een collectors item en de prijzen stijgen nog steeds. Op Etsy kan je hem nu kopen voor 403 euro. Ik mag er weleens voorzichtiger mee worden, moet hem altijd van een hoge kast afhalen en ben altijd heel ongelukkig in dat soort dingen.

Voor ons appartementengebouw ligt een groot plantsoen wat ook bij ons gebouw hoort. Een paar keer per jaar komt daar een plaatselijk hoveniersbedrijf zijn werk doen, gisteren snoeiden ze de lavendel. Aan de voorkant van de apppartementen worden de ramen gewassen, de gallerij aan de achterkant wordt schoongemaakt evenals de liften en de hal. Maandelijks betalen we een bijdrage aan de VVE (Vereniging Van Eigenaren) die dat werk allemaal regelt. Ook het groot onderhoud zoals het schilderwerk waar men nu nog steeds mee bezig is wordt uit die pot betaalt. Wij, nijvere zeldoeners, vinden het nog steeds een soort luxe dat dit allemaal voor ons gedaan wordt. Er heerst hier een prettige sfeer onder elkaar en kleine klusjes doen de mannelijke bewoners die daar toe in staat zijn zelf. Zo wordt de grote parkeergarage regelmatig aangeveegd en een lamp wordt vervangen als dat nodig is. En Mart heeft laatst bepaalde plekken met anti-mos behandeld. Veel van onze buren hebben een eigen bedrijf gehad in...

Van onze kinderen kregen wij op onze huwelijksverjaardag een prachtig groot boeket bloemen.Het heeft twee weken gestaan dus we hebben er lang van kunnen genieten. En nu genieten we nog even verder want ik heb verschillende takken uit he boeket gebruikt om een nieuw droogboeket te maken in deze groene fles. In het oude boeket zat ook een tak van de lampionplant maar daar zat geen kleur meer in. De mooie tak  rechts zat ook in het boeket en de rest zijn takken die ik in Bovenkerk langs de slootkant heb geknipt. Met niets weer iets gemaakt.

In de fietsenberging van ons appartementengebouw staat dit boeken- en puzzlekastje. Een puzzelaar ben ik niet maar af en toe neus ik wel even tussen de boeken en vind er vaak wel een boek tussen wat mijn interesse wekt. Het zijn vaak wat oudere uitgaven maar dat maakt mij niet uit. Heerlijk hoor, zo'n fietsenberging. Onze karretjes staan er veilig en droog. Er is veel ruimte dus de fietsen zullen niet snel beschadigd worden. En wat ik ook zo fijn vind is dat de zware buitendeur met een druk op een grote knop helemaal naar buiten open zwaait. Onze fietsen hebben brede sturen en zijn zwaar en ik ben niet altijd even handig dus zo kan ik mijn fiets makkelijk naar buiten rijden. Van buiten naar binnen gaat de deur door middel van een sleutel ook weer zo wijd open. De linker deur komt uit op de hal en moet met een sleutel opengemaakt worden. In het begin waren we een beetje huiverig om onze fietsen daar neer te zetten maar onze buren verzekerden ons dat er nog nooit wat was gestolen en ...

Wat was dat voor herrie gistermorgen aan de galerijkant van ons appartement, het leek wel of er iemand met een grote stofzuiger in de weer was. Normaal gesproken horen wij nooit wat uit die richting. Toen ik door het raam van de voordeur keek zag ik dat er allerlei mensen bezig waren in de binnentuin van het zorgcomplex. En ik zag een vlag hangen en toen begreep ik het, daar was een groep vrijwillers aan het werk in het kader van NLdoet. Het geluid wat ik hoorde kwam van een hogedrukspuit waarmee de groen uitgeslagen tegels werden schoongespoten. Tsjonge, wat knapte dat lekker op. Twee dames namen het tuinmeubilair wat weer uit de berging was gekomen onder handen. Iedere stoel en tafel werd zorgvuldig gesopt. Diverse mensen gingen het mos tussen de stenen te lijf. Waarbij ook de jongeren zich niet lieten kennen. Er wordt door de bewoners en het zorgpersoneel veel gebruik gemaakt van de binnentuin, vooral 's zomers wanneer er regelmatig ook wat georganiseerd wordt.  In Wilgenhoven w...

Ik probeer met dit tafereel het voorjaar een beetje in huis te halen maar dat lukt maar gedeeltelijk want terwijl ik dit schrijf trekken achter het raam donkere wolken langs en is het koud buiten volgens mijn man. Ik zit nog binnen, heb eigelijk weinig zin om eropuit te gaan maar zal wel moeten want de boodschappen komen niet vanzelf in huis. Ik kocht een pot met drie hyacintenbollen maar had maar twee glazen, een ervan staat met een bol in de vensterbank. Dit oude hyacintenglas komt uit de kringloop, ook het groene plantenpotje. De derde bol dan maar in een mooi glaasje. Met de bollen kocht ik ook een potje blauwe druifjes, dacht ik. Het bleken witte te zijn, ik had niet op het kaartje gekeken wat er in zat. Nou, dat kwam goed uit, samen met de groene kaarsen die een cadeautje waren vormt dit een mooi plaatje waar ik al dagen van geniet.  

De twee ijzeren tafeltjes die hier op het balkon stonden te roesten bevielen me al een poosje niet meer. Eentje was er zo laag dat ik er vanaf mijn plek achter het raam overheen keek en daarbij zat ik altijd naar de achterkant van de planten die erop stonden te kijken. Toch wilde ik iets leuks met wat planten op het balkon maar wist nog niet goed wat. Totdat we bij blogvriendin Mieke en haar man op bezoek waren. Zij hadden deze kast (eigenlijk anderhalve kast) op het balkon van hun nieuwe appartement staan. Ik wist het meteen, die wilde ik ook en we bestelden hem bij het blauw gele warenhuis. En hij staat leuk, ik ben er helemaal tevreden mee. Aan de andere kant van het balkon hangt deze windspinner. Ik vond hem gewoon op het dorp hier. Vanaf mijn plek aan de ronde tafel achter het raam kan ik hem goed zien hangen. Hij geeft een mooi optisch effect en is altijd in beweging.  

Als jong meisje uit een groot gezin in een klein huis sliep ik met drie zussen op een kamer. Wel gezellig hoor maar een voortdurend gebrek aan bergruimte. Ik hield van boeken dus ik had leesboeken en natuurlijk ook schoolboeken en daarvoor kochten mijn ouders een Tomado rekje voor me. Jullie kennen ze vast nog wel, die gekleurde plaatstalen plankjes op een rek, die van mij in geel, rood en blauw. Ik was gek op dat rekje, een groot bezit voor mij want zoveel hadden wij niet voor onszelf. Waar het ooit gebleven is weet ik niet maar er worden tegenwoordig op marktplaats en in tweedehandswinkels behoorlijke prijzen voor gevraagd. Toen ik verleden jaar een keer las dat Tomado die boekenrekjes weer in productie had genomen heb ik, heel impulsief, dezelfde avond een rek besteld. We waren nog niet eens verhuisd. Het hangt in mijn werkkamertje, eronder staat mijn bureau. Nou ja, een werkplank van Ikea met een paar schragen er onder. Op de planken staan dierbare spulletjes, veel rommelmarktvonds...

Prachtige takken blauwe ridderspoor zag ik bij de bloemenwinkel en ik liet een boeket maken met een witte amaryllis en nog wat simpele takken erbij, mooi voor in mijn blauwe vaas. Deze vaas,  zo'n vijfenveertig jaar geleden van een schoonzus gekregen staat sinds onze verhuizing doorlopend op de lage witte wandkast. Er gaat geregeld een nieuwe bos bloemen in en ik kijk er met plezier naar.  Maar het gekke is dat ik hem voorheen nooit veel gebruikt heb. Hij paste niet zo in ons vorige interieur denk ik. Toch zag ik de schoonheid van deze vaas want hij heeft twee verhuisrondes overleefd en zeker tijdens de laatste ronde is er ontzettend veel weggegaan. Toen ik laatst de vaas nadat ik hem had schoongemaakt op zijn kop op de aanrecht zette om uit te druipen zag ik dat er een merkteken op de onderkant stond. Daar raakte ik door geïnteresseerd want die naam komt veel voor in mijn geboortestreek, zeker rond Leiden. Ik vond op internet al snel dat het hier om Potterij Zaalberg ging, i...

Frieda Kahlo hangt sinds een paar weken bij ons aan de muur en daarom wilde ik graag het nieuwe boek over haar lezen. Ik besprak het gisteren in mijn blog. Over zo'n imponerend persoon in je huiskamer wil je toch graag wat meer weten. Ik nam deze foto anderhalf jaar geleden in Parijs, het is een groot getekende poster die op een muur werd geplakt. Als je even terug klikt kan je zien dat de afbeelding aan de onderkant behoorlijk beschadigd was. Een lieve vriend heeft voor mij heel knap de foto bijgewerkt. Toen wij gingen verhuizen naar ons nieuwe onderkomen wist ik één ding zeker, er zou een fotomuur komen. Dat wilde ik al jaren en nu we opnieuw begonnen met inrichten was de gelegenheid daar. Ik had er nog geen idee van hoe ik het vorm zou gaan geven maar door veel naar afbeeldingen van zulke muren met foto's op internet te kijken wist ik na een poosje hoe ik het wilde gaan doen. Nieuwe lijsten kocht ik niet, ik had er nog genoeg in huis en die ging ik gebruiken. Een wand met ve...

En hoe zit het nu met dat vogelhuisje bij mij op het balkon, komen daar al gevederde vrienden op bezoek? We hebben er in ieder geval alles aan gedaan om het ze naar de zin te maken. Takken klimop geknipt en achter de regenpijp geduwd zodat het huisje wat meer in het groen kwam, een pindakaas pot in een houder opgehangen en Mart heeft ook nog een voederplankje gemaakt en dat aan het balkonhek vast gezet. Het duurde even maar de laatste twee weken hebben we regelmatig bezoek van een paar koolmezen, soms wel een stuk of vier tegelijk want we hebben ook nog zakjes met zaad opgehangen.  De eerste keren waren het bliksembezoekjes hoor, ze moesten duidelijk wennen. Wij zitten met onze eettafel vlak voor het raam en we durfden bijna niet te bewegen maar de vogels beginnen nu duidelijk vrijer te worden. Vanmorgen voor het eerst een koolmees die wat langer van de pindakaas kwam snoepen. Die kon ik mooi op de foto zetten. Ik heb mijn statief voor het raam gezet maar ik moet de foto schuin do...

In ons vorige huis hingen ze aan de muur bij de eettafel, twee lange eikenhouten fotoplanken met foto's van kinderen en kleinkinderen, de meeste lijsten in wat groter formaat. Die lange planken kon ik niet meer kwijt maar ik had nog wel plek in de gang voor een kortere versie. Dus Mart heeft iedere plank in twee stukken gezaagd, er wat schroefgaten bij geboord en onder elkaar opgehangen.  Ik had nog heel veel oude kleine lijstjes die bij mijn moeder vandaan kwamen en die heb ik gecombineerd met wat grotere moderne lijsten. Foto's van de kinderen kwamen er niet meer in, besloot ik, alleen nog van onze leuke kleinkinderen. Nou ja, die van opa, samen met Thijs, daar was de hele familie het mee eens, die foto moest erbij. Gewoon omdat we hem allemaal zo mooi vinden. Tijdens de verhuizing kwam ik nog enveloppen tegen gevuld met foto's van de kleinkinderen en ik heb er een paar uit mijn archief gehaald. Ik zou om de paar weken wel kunnen wisselen, zoveel foto's heb ik en die ...

Het is stil op straat. Ik merkte het gisteren al toen ik heen en weer naar Oudewater reed, veel minder verkeer op de weg. En vanmorgen merkten wij het zeker. geen kindergekwebbel. Achter ons appartementen gebouw ligt een stukje verderop het zwembad en daar weer achter de twee basisscholen van Stolwijk, je kan nog net rechts boven dat balkon de daken zien. Op een van die scholen zitten Luuk en Saar.  Iedere ochtend tussen kwart over acht en half negen hoor je kindergeluiden, gelach, geroep en gepraat, jonge kinderen op weg naar school. Niet storend maar gezellig. En dat is opeens  helemaal stilgevallen, ik mis het nu al. Het valt misschien extra op omdat het hier verder erg rustig is, uit 33 appartementen met voornamelijk ouderen komt niet zo veel geluid.   Het is mooi weer, de zon schijnt, we gaan straks wandelen in de polder, dat kunnen we nog en daar zijn we blij om. 

De eerste keer dat ik zo'n bakje voor ons raam zag verschijnen was ik stomverbaasd, ik schrok er eigenlijk van, wist niet wat het was. Totdat de glazenwasser die in het bakje stond wat verder zakte en vrolijk ons raam ging wassen. Het zal best wel in de papieren staan die we van de VVE (Vereniging van eigenaren) hadden gehad maar ik had nog niet de tijd gehad om dat uitgebreid te bestuderen. Het gebeurt ieder maand geloof ik en we betalen er natuurlijk voor maar het is wel prettig. Het andere grote raam kunnen we zelf doen omdat dat grenst aan het balkon. Maar de glazen wanden van het balkon daarentegen worden aan de buitenkant ook schoongemaakt. Ik kijk niet teveel naar de bezigheden van de glazenwasser want ik wordt subiet misselijk, zelfs snel een fotootje nemen geeft me al een onbehaaglijk gevoel. Het zou geen werk voor mij zijn, ik zou kotsend over de reling hangen. Die leuk gevalletjes die daar voor het raam hangen heb ik van Sinterklaas gehad, ik heb even een avondfoto gemaa...

  Ons hele appartementencomplex bestaat uit 34 koop- en 20 huurappartementen plus nog 4 groepswoningen die plaats bieden aan 28 personen met dementie. De huurappartementen en de groepswoningen zijn gehuisvest in twee gebouwen die haaks op het gebouw van de koopappartementen staan en tussen die twee langwerpige gebouwen is een ontzettende leuke binnentuin aangelegd waar ik als ik mijn voordeur uitstap zo op uitkijk. In die binnentuin wordt voor de mensen in de verzorging veel georganiseerd. Zo komt er regelmatig een zangeres die daar Nederlandse liedjes ten gehore brengt. De bewoners zitten dan goed ingepakt met een warme plaid om zich heen mee te genieten, soms in een rolstoel. De mensen van de huurappartementen er boven die op dat moment thuis zijn staan mee te zingen. Ik heb het nu een keer of drie meegemaakt en vind het iets ontroerends hebben. Gisteren en vandaag was er een ploeg mannen uit de huurappartementen alles aan het versieren. De foto is van gisteren aan het eind van d...

Wat een geweldig idee, ik zag het laatst bij blogvriendin Toos op haar blog. Een oude kerststal die dienst deed als vogelhuisje. Ik dacht direct aan mijn kerststalletje dat in een doos in de loods van zoon Bas stond, ik wist zeker dat ik die niet meer ging gebruiken. Ik hou van hergebruik en ik wilde graag vogels op mijn balkon, goede combinatie toch. Alhoewel Mart twijfelde of kleine vogels wel naar tweehoog zouden komen was hij wel zo goed om het stalletje tegen de muur te schroeven. Het is het proberen waard vond ik en als het niet lukt zet ik wel een plant in het stalletje. Wat voer gekocht in de plaatselijke supermarkt, zaad gestrooid en een vetbol in stukjes gebroken. Van dat laatste had ik ook wat  op de rand van het balkonhek gelegd en daar kwam al gauw een ekster op af. In volle vlucht nam hij telkens een stukje mee, mooi gezicht. Wij zitten met een ronde tafel voor het raam achter het balkon dus we kunnen het van dichtbij gadeslaan.  Twee dagen daarna zag ik opeens ...

Behalve dat je mooi uitzicht hebt is het leuke van wat hoger wonen dat je de mooiste luchten langs ziet trekken. Vroeg in de middag deze weer. Een soort wattendeken in de lucht met daaronder nog een flinke streep blauw, de zon probeert er door de komen maar dat lukt net niet. Ook hebben we al prachtig avond- en ochtendrood langs zien komen, dat moet ook nog een keer op de foto. Ik hou van luchten, vooral die boven de polder maar van zo'n hoger standpunt als hier kijk je weer heel anders tegen een lucht aan. Het geeft meerwaarde aan het wonen in een appartement op de tweede etage.  Nooit verwacht.

Jaren geleden, ik denk wel 25 jaar, kocht ik op de brocantemarkt in La Voulte twee lappen stof. Ik kocht ze bij een jonge vrouw die een grote tafel vol had liggen met dezelfde soort. Het was vitrage of gordijnstof, hoe je het wil noemen. Ik was niet de enige die er wat kocht, veel vrouwen werden aangetrokken door de prachtige stof die daar lag. De verkoopster vertelde dat ze de hele inboedel van een winkeltje van een oude vrouw had opgekocht. Ik nam drie meter van twee verschillende soorten stof. Eigenlijk had ik wel meer willen kopen, ik zag zoveel wat mijn ogen streelden maar dat vond ik te hebberig want ik wist niet eens wat ik er mee wilde gaan doen. Nou, tot voor kort eigenlijk nog niet en zo is het al die jaren in mijn linnenkast in het Franse huis blijven liggen. Ik keek er vaak naar en weg ging het zeker niet, veel te mooi maar een bestemming had ik niet. Maar toen ik kennis maakte met onze nieuwe woning zag ik mogelijkheden om die mooie stof eindelijk eens te gaan gebruiken. Z...