HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Het is op het ogenblik een blikvanger in onze tuin, het krentenboompje (Amelanchier). Hij bloeit vroeg maar helaas kort.  Eigenlijk is het meer een struik en je kan hem door te snoeien ook klein houden. In het najaar krijgt hij krenten en dan verkleurt hij nog mooi ook. Deze foto nam ik uit het badkameraam. Een verdieping lager op het eerste terras komt de witbloeiende boom mooi uit tegen de donkere achtergrond van de sombere dennen en de laat in blad komende kastanjebomen. En deze foto nam ik weer een verdieping lager op het tweede terras. Hier het dak van het houthok, rechts ligt de moestuin. Met als achtergrond ons huis en de stralende blauwe hemel. Dat mooie weer gaat overigens niet lang meer duren. Morgen nog en daarna gaat het regenen. Ach, zeg ik dan optimistisch, goed voor de tuin.  

Wij wonen tussen de kastanjebossen. De hellingen rondom ons dorp staan vol met die bomen waar de Ardèche zo bekend om is.  Het departement Ardèche is de grootste kastanje producent van Frankrijk, met bijna 5.000 ton per jaar. Er worden geglaceerde kastanjes van gemaakt, de bekende kastanjecrème, maar ook kastanjelikeur, taarten, kastanjesoep en brood gemaakt van kastanjemeel.  De bomen staan nu in volle bloei bloei. Crème-wit gekleurde katjes groeien dan door de bladeren in de kroon heen.  De vruchten in de lichtgroene, later bruin kleurende bolsters zijn eetbaar en bestaan uit 2 tot 3 tamme kastanjes. Leuk om te weten: de stekels zijn een soort afweerwapen tegen de voortijdige aanval door vogels en eekhoorns. Deze vrucht, rijk aan vitaminen, mineralen en vooral koolhydraten, zorgde ervoor dat vroeger veel gezinnen in slechte tijden konden overleven. Vandaar de bijnaam “broodboom”! Toen ik, alweer jaren geleden, les kreeg van de oudere directrice van de 'Alliance Francais...

Grappig dat je nog steeds iets nieuws ziet op een wandelingetje wat je al ik weet niet hoe vaak hebt gelopen. Zo stond ik stil bij deze boomstronk, hij zal wel van een kastanjeboom zijn. Toen ik er goed naar keek zag ik allerlei lijnen in de oude boomschors lopen en ik nam er een paar close-up foto's van. Ongelooflijk wat de tijd doet met de structuur van de bast. Dit laat maar weer eens zien dat een boom mooi blijft, zelfs als stronk. Het zou een schilderij kunnen zijn, zo mooi. Je kan de foto's vergroten door erop te klikken, twee klikken voor nog wat groter. In deze laatste foto zag ik een kop, een varkenskop misschien? Ik zie in ieder geval twee ogen en een snuit.

Nadat ik gisterochtend gedoucht had en de kamer inliep zag ik het pas, het had gesneeuwd en het bleef nog liggen ook. Maar gauw ontbijten dan en Bovenkerk in om wat foto's te maken. Zo gezegd zo gedaan en we liepen om half tien in de polder. Het was niet helemaal helder maar dat deed niets af aan het mooie wit wat we zagen. Het maakt alles net iets anders, zo'n laagje sneeuw. Zover we konden kijken leek het wel of de weilanden een laagje poedersuiker hadden gekregen. Niet alle basten van de wilgen waren besneeuwd maar deze hing zo scheef dat de sneeuw er wel op was blijven liggen.  Hij staat er nog steeds, mijn lievelingsboom. Al zo vaak door mij gefotografeerd in alle jaargetijden en nu met een laagje wit op de weilanden en in gezelschap van wat zwanen staat de boom daar wederom prachtig te zijn.

Naast de waslijnen staat onze olijf. Jaren geleden gekocht als een pieklein boompje in pot, zo'n bolletje op stam. Na een paar jaar meegenomen naar Frankrijk en het boompje in de volle grond op die plek daar gezet. Hij sloeg aan en groeide en groeide. Af en toe snoeiden we eens wat maar nooit veel, de laatse twee jaar eigenlijk helemaal niet. En dan krijg je zoiets als op de foto, totaal uit de hand gelopen met die groei. Er is geen model meer te zien in de boom. Wat te doen?   Internet geraadpleegd en daar las ik dat je zo'n boom best rigoureus mag snoeien, Hij overleeft alles, al zaag je hem kort bij de grond af, dan loopt hij alsnog uit. Dat is natuurlijk niet de bedoeling want dan ben je de mooie oude stam kwijt. Maar we hebben er wel flink de schaar in gezet en dit is het resultaat. Ik heb gisteren toen ik daar een wasje ophing nog eens goed naar de boom gekeken maar ik zie nog niets uitlopen en deze knipbeurt was veertien dagen geleden.  Toch te rigoureus geknipt? W...

Af en toe zijn er zonnige uurtjes tussen het regenachtige weer door en daar profiteer ik dan van. Even een rondje maken, meestal door Bovenkerk, dat is vlakbij en verveelt me nooit. Ik moest een paar kaarten op de bus doen en liep daarom door het dorp waar voor de supermarkt een brievenbus staat en in de straat daar na toe zag ik deze prachtige struik staan. Volop in bloei, echt op zijn hoogtepunt. Een jonge vrouw kwam net naar de voordeur lopen van het huis waar de struik stond en ze vertelde dat iedereen stil bleef staan en de struik op de foto nam wat ik dus ook maar deed. Ze wist geen naam, ik ook niet dus dat heb ik thuis opgezocht. Volgens de app Obsidentify is het een kerspruim. Hij bloeit maar kort maar mooi is ie.  Door Judy en Irene ben ik gecorrigeerd, het is geen kerspruim maar een stermagnolia en ze hebben helemaal gelijk. Bedankt dames. Direct vooraan in Bovenkerk waren een paar prachtige felgeel bloeiende forsythiastruiken te zien en op de achtergrond, ik heb de foto...

Tijdens onze Singelparkwandeling onlangs in Leiden zagen we een paar monumentale bomen en in een een daarvan huist een kabouter. Deze 188 jarige plataan staat  in het Plantsoen. Zowel de booms als het park zijn gemeentelijk monument. En nu is het  kabouterhuisje ook tot gemeentelijk monument verklaard. Eenmaal aangewezen als gemeentelijk monument, wordt het object geregistreerd in het gemeentelijk Erfgoedregister van Leiden. Het monumentale boomhuisje van Kabouter is hierin ook te vinden, onder nummer 1024x, Plantsoen2. De gemeentelijke monumenten zijn in Leiden herkenbaar aan het rood-witte monumentenschildje en dat is hier ook aangebracht. Klik tweemaal op de foto om hem groter te maken, dan kun je het schildje zien achter de bel. Een van de vredigste plekjes in de Leidse binnenstad is de begraafplaats Groenesteeg. De begraafplaats is in 1813 gesticht op een van de bolwerken van Leiden. En daar staat deze schoonheid. De onderstam van de boom is een gewone beuk en hierop is e...

We kwamen bij Schoonhoven met de pont de Lek over en ik zag bij Hotel Belvedere dat de prachtige bomen die er staan nog redelijk in blad stonden en hoe mooi dat was dus we parkeerden op het terrein net na de pont zodat ik even een foto kon nemen. Dat zijn geen beuken dacht ik maar wat zijn het dan wel voor bomen? Op internet las ik op een site over monumentale bomen dat het zeven oosterse platanen zijn die op het terras met uitzicht op de Lek op hete zomerdagen heerlijke schaduw geven. En wij kunnen dat weten want we hebben daar al vaak gezeten. Volgens informatie uit een lokale krant is het pand in 1861 gebouwd en nu 160 jaar oud. De platanen zijn waarschijnlijk in 1876 als 5 jarige boompjes geplant en de hoogste meet nu 29 meter. Zo groot en zo oud, mooi vind ik dat.

Blogvriendin Emie schreef er gisteren al over, ik had toen net mijn foto's voor dit blogbericht gemaakt. In het begin let je er niet zo op, op die vijgenbomen die maar niet in blad komen. Maar dan, op een gegeven moment valt het op en gingen we beter kijken. En dan zie je dit, het bovenste stukje van de tak is dor en daaronder begint het jonge blad te komen. Dat is vorst geweest.  Eind april, toen wij in Nederland waren is het hier 's nachts een paar keer  goed onder nul geweest. Ik zag het al toen we terug kwamen aan de hortensiastruiken boven bij de trap, die hadden een flinke knauw gehad. Maar die maakten direct daarna al weer flink nieuw blad, weinig aan de hand. Dat gaat bij vijgenbomen blijkbaar anders, daar is de bladgroei flink gestagneerd. Eerst dacht ik nog dat de vorstschade beperkt bleef tot één boom maar een blik in de rondte maakte me wijzer. Als ik op het bovenste terras sta kan ik vijf vijgenbomen goed in het zicht krijgen en overal zag ik praktisch kale bomen...

I k hou van bomen, dat is zeker. Zet ze ook graag op de foto, het liefst eenzaam wakend over een weiland zoals hier. Of zo'n prachtige beukenlaan op een landgoed, dat vind ik ook erg mooi. Maar het gekke is dat ik er niet aan moet denken om in een bos te wonen en wandelingen met te veel bos maken wij bewust niet, Mart houdt ook niet van teveel bomen. Gisteren kreeg ik de digitale nieuwsbrief van het Zuid-Hollands Landschap waar wij donateur van zijn en daarin kon je je kennis over bomen testen. Dat leek me leuk en heb ik gedaan. Van de tien bomen had ik er acht goed geraden, niet slecht. Bij nummer negen moest ik gokken en toen wist ik bij nummer tien dat ik waarschijnlijk verkeerd had gegokt. Heel leuk, in die nieuwsbrief staan telkens weer mooie wandelroutes die uitnodigen om op stap te gaan. 

Als ik eens door mijn fotobestanden loop merk ik dat ik veel bomen fotografeer, blijkbaar trekt mij dat. Maar het gekke is dat ik helemaal niet van bossen hou, ik ben meer een mens van de open vlaktes, de polder bijvoorbeeld of de kust. Bergachtig gebied waar je ver weg kunt kijken, zoals waar wij in Frankrijk wonen vind ik ook heerlijk. Boombasten zijn zo mooi, daar zou je een hele studie van kunnen maken. Ik vond op internet een site van een fotograaf die dat werkelijk gedaan heeft, kijk hier maar even.   Dit is toch een schoonheid, al die grillige vormen Van dit soort bomenlanen moet ik telkens weer foto's maken, ik heb er al tientallen in mijn bestanden, gemaakt in alle seizoen. Toen wij een week of twee geleden op het Pieterpad in de Achterhoek liepen kon ik wat dat betreft mijn hart ophalen, bij al die mooie landhuizen en kastelen zijn er in vroegere jaren wel een paar van die lanen aangeplant   Nog zo'n mooie, statig, koninkl...

Deze vijg staat prachtig te zijn op een van onze terrassen. Het blad loopt mooi uit en de nog kleine vruchten beloven veel. Als piepklein boompje groeide hij een paar jaar geleden uit een muur, daar beginnen vijgen vaak, ze houden van warmte en die krijgen ze van de stenen die de warmte opslaan. Maar wij willen geen bomen die uit muren groeien want dan ontwrichten ze die muur. Dus eruit met die vijg. Na wat gesjor kwam de tak los en zag ik dat het met wortel en al was gebeurd. Een plant of beginnend boompje waar nog leven in zit krijgt bij mij altijd een kans, ruimte genoeg om ergens iets in de grond te zetten. Dus de tak met wortels werd tegen een warme zuidmuur geplant en begon uit te groeien tot de jonge, veelbelovende vijg die hij nu is.  Alleen al bij het zien van dat mooie blad wat zich ontvouwt en die stevige kleine vruchten wordt dit mens gelukkig.

Net als in Nederland hebben we hier de laatste nachten ook wat vorst. Niet veel maar toch heeft een vetplant die ik 's winters altijd binnen heb en die nu op de tuintafel stond een knauw van de vorst gekregen. Gelukkig hebben we overdag geen hagel of sneeuw maar momenteel stralende zon. De vorst is niet streng genoeg om schade toe te brengen aan de bloesem van de fruitbomen. Ik vind zelf de bloesem van de kweepeer het mooist, dat hele tere roze. De bloesem van de appelboom geeft wat meer kleur, prachtig zo, nog in knop. In de grote kersenboom is de bloesem al over de top maar in de zure kers waren de bloemen nog net mooi genoeg om te fotograferen.

Wij kregen vandaag de hele dag bezoek en wetende dat ik me dan niet de tijd gun om een foto te maken heb ik dat vanmorgen vroeg gedaan. Dan is mijn border een dankbaar object want daar staat gelukkig nog genoeg te groeien en te bloeien. Van het bovenste spul weet ik de naam niet maar hieronder staat achtereenvolgens de artemesia, phloxen en als laatste de gaura. We hebben een fijne dag gehad zo in de schaduw van de grote lindeboom met vrienden uit onze Nederlandse woonplaats die in Frankrijk ook een huis hebben. Als je zoveel gemeen hebt valt er ook genoeg te praten en onder het genot van een koel glas rosé en een lekkere lunch is dat prima gelukt.