Mistress Verentia - czyli trzecia postać z bandy Hannivera Tolla, zajmująca się robieniem porządków na dzielni Cinderfall. Figurka dostała kolory bazowe i cienie już dość dawno temu a dzisiaj udało mi się zaaplikować rozjaśnienia i dodatki. Verentia to z pewnością jeden z ciekawszych wzorów w tej paczce. Na ostatnim zdjęciu zapozowała z dotychczas pomalowaną dwójką bohaterów Cinderfall.
Armand Callis to druga figurka z zestawu Saviours of Cinderfall do gry Age of Sigmar, którą pomalowałem. O zestawie tym pisałem w czerwcu, przy okazji tego wpisu. Nie znam tej historii, ale doczytałem gdzieś, że to były żołnierz Wolnego Bractwa. Chyba będę musiał (chciał?) poświęcić nieco czasu, żeby zgłębić temat. Tymczas Callis doczekał się na swoją kolej a prezentuje się tak, jak na zdjęciu poniżej. Kawał chłopa, nie ma co. Do tego zakuty w sporo żelastwa. Malowanie bardzo proste ale i tak cieszy moje oko (szczególnie to, na które dobrze widzę).
Czasem wystarczy niewielkie ziarno (kolor, obraz, film z YouTube), żeby w głowie wykiełkowała wizja. Zupełnym przypadkiem uświadomiłem sobie, że w lidze Old World możemy używać Mercenaries i od razu przed oczami pojawiła mi się koncepcja tego oddziału. Z modelem ogrzego Paymaster'a jako sztandarowego/dowódcy. Nie dość, że mogłem w końcu pomalować ten jakże fajny model, to na dodatek przetestowałem kolorystykę ogrów do Champions.
Oddział to 3 modele. Żywiczny Paymaster, plastikowy ogr z KoW oraz Bo'sun, starszy wzór ogra, chyba z League of Infamy. Jak widać - pirat.
Cała trójka powinna pasować do armii, bo przemyciłem trochę czerwonego ale też, inspirując się metalowymi modelami do ogrzych najemników od GW, nie mogło zabraknąć odrobiny niebieskiego na spodniach i kurtkach. Spodni w niebieskie paski jednak nie robiłem. Za dużo poświaty od lawy i za mało miejsca, żeby miało to sens.
Niewielkie projekty to ostatnio mój konik. Dodawanie oddziału to tu to tam. Jakaś niewielka drużyna. Cała radość z hobby, bez presji setek modeli oczekujących na skończenie projektu.
Dzisiaj kolejny odcinek małej serii o wojownikach Rohanu. Tym razem jest to figurka Dernhelma i Meriadoka, ukazująca tę dwójkę postaci w trakcie Bitwy na Polach Pelennoru. Dernhelm, to oczywiście nie kto inny, jak Eowina, która wyruszyła do Gondoru pod przebraniem i wbrew królewskiej woli. Miałem sporą przyjemność malując ten model. Doceniłem pomysłowość twórców, jeśli chodzi o figurkę hobbita i jej montaż. Natomiast to, co najbardziej mi się podoba, czy wręcz mnie zachwyca, to wzór konia. Niesamowita gracja, elegancja i dynamizm. Przypomniały mi się nieco wierzchowce do armii Wood Elves, które malowałem lata temu.
Lubię tą scenę w Dwóch Wieżach, kiedy Eomer krzyczy: we ride North!. Jak byłem młodszy, to była to jedna z moich bardziej ulubionych postaci w Trylogii, toteż z niecierpliwością czekałem, jak też zostanie obsadzona i zagrana. Nie rozczarowałem się, a figurka, wzorowana oczywiście na filmie, jest dla mnie niemal kultowa. Tym samym musiała znaleźć się w mojej kolekcji. Dzisiaj czas na podzielenie się zdjęciami pomalowanego Eomera, syna Eomunda. W zestawie jest kilka opcji montażu dla konnego marszałka, a ja wybrałem wersję z mieczem i tarczą, przytroczoną do siodła. Guthwine, to w końcu nie byle jaki oręż.
Królewska Gwardia Rohanu w wersji konnej sprzedawana jest w pudełku, które zawiera trzy figurki. Pierwszą z nich pomalowałem jeszcze w lecie na prezent. Pozostała dwie figurki są więc dla mnie. Ostatnio udało mi się je pomalować i trafiły już na półkę. Figurki do LOTRa nie są proste w malowaniu, przynajmniej dla mnie. Kiedy zasiadłem do gwardzistów po raz kolejny doceniłem prace Robsona sprzed par lat. To był projekt do systemu HoTT.
Dwa kluczowe elementy czyli skrzydła i płaszcz, pomalowałem speedpaint'ami. Skrzydłom dodałem odrobinę turkusowego wash'a (stary, dobry P3). Płaszcz rozjaśniałem tradycyjnie, warstwami. Skrzydła też tradycyjnie. Suchym pędzlem. GW postanowiło mi utrudniać malowanie, bo modelu nie dało się zbudować tak, żeby malować po kawałku ale ostatecznie udało mi się w większość miejsc dotrzeć pędzlem. A gdzie nie dotarł pędzle to i oko nie sięgnie.
Całość wygląda tak:
Wary of the political ramifications, the Imperial School of Engineers at Altdorf would have nothing to do with the contract, while the Dwarfs merely scorned such Human folly. To a cabal of engineers at the Imperial Gunnery School of Nuln, however, the proposition and the vast sums of money offered proved irresistible, and with the Elector Countess Emmanuelle von Liebwitz's tacit approval (and no doubt reasons of her own beyond a cut of the price), the masters of the Imperial Gunnery School entered into a secret bargain with the Marienburgers to build them "Steam Tanks" of their own. There was one problem with this -- they didn't know how.- Tamurkhan: The Throne of Chaos (8th Edition), strona 155
Prezentowana podstawka to wynik udanej próby zamontowania modelu pasującego na bazę o wymiarach 100x150, na podstawkę o wymiarach 60x100. Dlaczego te akrobacje? Powodem jest posadowienie figurki tak, by dało się nim zagrać w Old World (jako zamiennik innej jednostki) mimo, że w tej edycji nie posiada on własnych zasad. Model będzie częściowo zanurzony w wodzie, dla podtrzymania klimatu. Stąd zgniłe tony na płaskich fragmentach.
Drugie zdjęcie pokazuje dwa koła, malowane w dość naturalnych tonach. Jedno z nich jest po aplikacji olejnych wash'y. Kupiłem zestaw dwunastu małych tubek Atrea i polecam każdemu. Kilkanaście ml wystarczy na 30 lat hobby a olejny wash często jest dużo lepszy niż akrylowy.
Do budowy modelu użyłem bitsów, które znalazłem pod ręką i nie poświęcałem za dużo czasu na dobór każdego drobiazgu. Myślę, że sztandar i gorejący hex nad nim wystarczająco przykuwają uwagę.
Praise Hashut!
Kampania D&D "Bohaterowie Przybłocia" posuwa się w równym tempie do przodu. Powoli nasi bohaterowie zbliżają się do momentu, gdy przeróżne sploty wydarzeń pchnął ich na górskie szlaki, pełne niebezpieczeństw. Przed nimi jeszcze festyn a potem - szeroki świat.
W powodu zmiany składu osobowego kampanii, do Antrila i Ariany dołączył Mi'hau - człowiek, mag. Zgodnie z zasadą, że "przed wyruszeniem w drogę należy zebrać drużynę" Wspólnie trafili już na ślad zaginionej kowal i wmieszane w sprawę gobliny...
Nie mogłem przepuścić okazji i wydrukowałem dla siebie model mojego maga. Wcześniej dzieciaki dostały po modelu swoich postaci w oparciu o darmowe pliki STL i chyba im pozazdrościłem.
Do walk na większych terenach używamy map o wielkości pola ok. 1,4cm, gdzie postać reprezentuje żeton z symbolem klasy ale mniejsze pomieszczenia będziemy grali na 2cm polach, idealnych dla dzisiejszego bohatera (polecam maty suchościeralne do tego celu).
Lyssa Revenya to pierwsza figurka z zestawu Saviours of Cinderfall do gry Age of Sigmar, jaką udało mi się pomalować. Zestaw ten wpadł mi w oko już jakiś czas temu a sprawiłem go sobie całkiem niedawno. Ochota na figurki fantasy wygrała z innymi pokusami i tak to sobie w tym roku zamierzam nieco pykać w tych klimatach. Po prawdzie to byłem przekonany, że cały czas coś maluję, ale to chyba mnie mój własny mózg oszukuje, bo przecież praktycznie nic nie robię. Poniżej zdjęcia Lyssy, w tym jedno na cokole, który kupiłem sobie z myślą, o użyciu do robienia zdjęć. Malowanie bardzo skromne, ale cieszy moje oko.
Drugim konikiem, jaki już częściowo realizowałem malując żywiczną reinkarnację dzisiejszego bohatera, była zabawa z ogniem. Dzisiejszy bohater był malowany z myślą o zrobieniu Wielkiego Taurusa tak, aby żarzył się wewnętrznym ogniem.
Jedną z niewielu ras, która regularnie traktuje i zawiera pakty z Asterianami, są Matsudanie. Uważa się, że ta starożytna rasa dużych, jaszczuropodobnych stworzeń jest niemal tak stara jak sami Asterianie. Mają kulturę przesiąkniętą tradycją i honorem, więc działania żądnych zysku korporacji GCPS regularnie wchodzą w konflikt z czcigodnym poczuciem integralności Matsudan. Powiedzenie, że Asterianie wykorzystują tę wrogość, jest być może surowe, ale z pewnością nie zniechęcają do tego.
Dzisiaj spora podróż w przeszłość. W zeszłym roku, kiedy przerabiałem podstawki do armii High Elves, pisałem o gwardii morskiej z Lothern - o tutaj. Jest tam zdanie o tym, jak bardzo dawno temu użyłem figurek to Lord of the Rings, żeby 'sproxować' tę formację. To będzie już ponad 20 lat. Z całego regimentu zachowałem trzy metalowe ludki, w pierwotnym malowaniu i podstawkach. Jak na dobrego pasterza przystało, poświęciłem im nieco uwagi, przerabiając to i owo, czy uzupełniając braki w malowaniu.
W końcu kilka tygodni temu wyjąłem go z bitz box'a i postawiłem na biurku. Jako niemy wyrzut sumienia.
W piątek miałem trochę czasu, a model był już w podkładzie, więc nie mając już więcej wymówek, pomalowałem go na "raz". Jak wyszedł, oceńcie sami.
Z tego okresu pamiętam jeszcze dwa modele, które chciałbym pomalować. Orka z sejmitarem i płaskiego krasnoluda z toporkiem. Jeśli ktoś ma któryś z tych modeli, bardzo chętnie przygarnę i pomaluję. Były to te modele, których pomalowanie w początkach styczności z hobby, w standardzie widocznym na pudełku, było dla mnie nieosiągalne. Chciałbym jednak spróbować sprostać wyzwaniu. No i krasnolud byłby doskonałym uzupełnieniem dla dzisiaj prezentowanego modelu. Może jakaś mini diorama by z tego wyszła?
Fantazaur. Tak go ochrzcili koledzy, jak go pierwszy raz pokazałem. Może się wydawać dziwne malowanie dinozaurów, skoro można je kupić w sklepie już pomalowane. No ale tak się złożyło, że kilka przyszło razem z którąś edycją Reaper Bones no a moja lepsza połówka upomniała się o pomalowanie czegoś większego i fajniejszego niż jakieś tam badziewne chłopki. No więc jest.
Modele prezentowanych byków mam już dobre kilka lat. Kupiłem je za astronomiczną kwotę, gdy postanowiłem użyć ich do Kings of War. Z czego ostatecznie zrezygnowałem po pojawieniu się figurek Gretesques. Nic jednak nie ginie w hobby a jedynie odsuwane jest w czasie na rzecz pilniejszych projektów.
Dzisiaj kolejny prezent - Obi Wan Kenobi, którego dostałem od Robsona. Figurka przedstawia słynnego Rycerza Jedi z czasów Wojen Klonów a pochodzi oczywiście z gry Star Wars Legion. Pomalowałem ją zgodnie z kolorystyką znaną z serialu, więc nie ma tu specjalnie o czym pisać. Nie podjąłem się wykonania efektu glow - wygrała skromna klasyka. Ciekawostką jest farba na podstawce, którą kupiłem lata temu - "textured" bodaj, kolor marsjański. Musiałem mieć jakiś pomysł, który nigdy nie doczekał się realizacji (po prawdzie, nawet nie wiem, co to mogło być). Obi Wan to bez wątpienia jedna z moich ulubionych postaci z uniwersum Gwiezdnych Wojen, dlatego fajnie, że dostałem ją w prezencie.
Kiedyś byli to wierni żołnierze Astra Militarum. Jednak kuszenia władzą przez Bogów Chaosu spowodowały, zdradę i przejście na stronę wrogów Imperium, zmieniając zaprawionych w bojach lojalistów w rządnych krwi zdrajców.
Kill Team: Blooded to jedno z moich pierwszych zleceń malarskich od dekad. Pomyślałem, że malowanie od czasu do czasu niewielkich drużyn czy gangów to dobry pomysł na dodatkowe kredyty zwłaszcza, ze po pierwsze praca jest bezstresowa a płaca godna.
Jest to też proces podobny do projektowania, gdzie dopasowujemy oczekiwania zamawiającego do własnego stylu czy teorii kolorów.
Cała banda to 12 modeli, uzbrojonych zgodnie z przesłaną specyfikacją. Są też 2 konwersje broni na modelach do walki wręcz. Przygotowanie bazowych kolorów i wash'y zajęło ok godziny na model. Rozjaśnienia to kolejna 40 minut do godziny na model.
Połączenie zieleni i czerwieni to chyba najbardziej popularny kontrast i nie bez powodu Oba pasują do siebie doskonale. Jeden to symbol spokoju, drugi ostrzegawczy. Można się spodziewać, że na stole będą się rzucały w oczy! A w grach typu skirmish to podstawa.
W ferie, podczas klubowego wieczoru z graniem, oglądaniem klasyka fantasy "Willow" oraz pizzą, doszło do potyczki na 750 punktów między siłami Enforcers i Veer-myn (pracuję nad Nighstalkers, żeby trochę zróżnicować pojedynki!). Gra zaliczała się do naszej małej kampanii o dominację nad karną planetą. Bitwa trzymała w niepewności do ostatniej chwili i zakończyła się porażką szczurów. Prz tej okazji warto wspomnieć, że Ajax Strider obił 2 szczurze oddziały a Peacekeepr Captain przeżył szarżę Mutated Rat Fiend'a... Po bitwie zmalała przewaga futrzaków ale do końca kampanii pozostało jeszcze dobrych kilka bitew a losy jednej z setek planet w znanym kosmosie, pozostaje nierozstrzygnięty.
Granie w kampanii ma ten urok, że rozwój gangu czy drużyny po bitwie jest równie ciekawy jak sama gra. Elementy RPG gry, polegający na rozwoju członków gangu jak i rozwój ekonomiczny są satysfakcjonujące ale wymagają też sporego zapasu różnie wyekwipowanych modeli. O ile nie zdarzy się coś katastrofalnego, po każdej grze mamy możliwość a to rozwinąć umiejętności czy statystyki postaci, a do dokupić komuś ekwipunek. Oznacza to, że do gry potrzeba więcej niż minimalną liczbę modeli, bo ta sama postać zaczynająca kampanię z pistoletem i nożem, już po jednej czy dwóch grach, biega z jakiś Venom Caster czy web gun.
Wydawca oczywiście przygotował graczy do rozwoju gangów poprzez wydawanie dla każdego skrojonych na miarę pudełek z dodatkowym ekwipunkiem i uzbrojeniem. Po kilku latach od wydania moich Nomadów, i oni mają niedługo dostać swoje. Do tego czasu nie wystawię Venom Caster (to broń unikalna dla gangu i nie ma jej na ramkach pierwszego pudełka), natomiast dzięki uprzejmości kolegi, który podzielił się swoimi zapasami broni (od dziewczyn z klanu Esrher) będę miał na następną grę miotacz sieci. Web gun.
Nigdy nie jest za późno na spróbowanie nowych rzeczy. Dzisiaj chciałem pochwalić się malowaniem kilku podstawek w skali 10mm. Jest to prezent od Brutala, za który bardzo dziękuję. Wydruki w tej maleńkiej skali przedstawiają Tancerzy Wojny z armii Wood Elves. Nie mogłem ich pomalować inaczej, niż w jesiennym stylu (kto czyta uważnie bloga, wie dlaczego). Są to w sumie cztery podstawki, które wkleiłem w parach na dedykowane traye. Interesujące doświadczenie i całkiem ciekawy efekt. Trochę się musiałem nagłowić, jak to ugryźć, ale myślę, że gdyby przyszło mi pomalować całą armię w tej skali, nie miałbym z tym problemu.
Znaczniki wycięli mi w pobliskim studiu reklamy z 3mm, czarnej płyty plexi. Po pomalowaniu usunąłem farbę z krawędzi, dzięki czemu wzorniki mają przyjemny połysk na krawędziach.
Kolejny Ajax Strider na Zgiełku. Tym razem nie mój (GCPS) a Antka. Do jego Enforcers. Coś czuję, ze moi Veer-myn będą mieli coraz trudniej przebić się przez siły porządkowe Rady Siedmiu. Strider z tarczą i włócznią to najlepiej opancerzona jednostka w armii. W przeciwieństwie do wariantu tank buster, jej zadaniem jest zbliżyć się do przeciwnika, obrzucić eksplodującymi oszczepami i albo wejść do walki albo (dzięki zasadzie Defensible) kontr-szarżować wroga.
Antek pomalował swoją wersję modelu zgodnie z kolorystyką armii. Użył jednak innego odcienia czerwieni niż przy oryginalnym modelu. Do malowania włóczni użył pomarańczowego z linii Xpress, który następnie "przetarł" jaśniejszym pomarańczowym, żółtym i żółto-białym. Z widocznym skutkiem. Jedyne czego brakuje to dorwać jakąś kalkomanię z numerami (najlepiej z niemieckich czołgów), bo taki numer ma poprzedni model i dobrze byłoby zachować ciągłość.Nie macie jakiś niepotrzebnych kalkomanii?
Przytrafiła się możliwość zagrać kampanię w Necromundę. Co mnie ucieszyło, bo kiedy ostatnio grałem w ten system, jakieś 25 lat temu (moimi Ratskins!), gra mi się podobała. W przeciwieństwie do pozostałych gier ze świata W40k, Necromunda miała klimat i zrozumiałą skalę a gangi nie były kopiami armii do W40k (które poza tyranidami, zwyczajnie mi się nie podobają).
Nowa edycja gry wyszła już kilka dobrych lat temu a GW wypuściło wszystkie klasyczne ludzkie gangi oraz kilka nowych (nie do końca rozumiem skąd w iglicach nagle krasnoludy). Wybór gangu był więc niczym nieograniczony. Podejrzewam, że z powodu politycznej poprawności, nie zobaczymy nigdy wznowienia Ratskins, więc nie będę na nich naiwnie czekał. Do grania wygrałem więc coś podobnego. Też outsiders, żyjących na pograniczu "wielkiego świata", choć mocno nawiązujących do dwóch bardzo popularnych franczyz. Gwiezdnych Wojen (Tusken Riders) i Diuny (Fremen). Z drugiej strony życie na pustyniach nie daje zbyt dużej dowolności projektowej.
Postawiłem na mocne zestawienie zieleni i czerwieni, uzupełnionych czernią, bielą i kolorem metalicznym. Starałem się zachować przy tym dyscyplinę i nie wyjść poza założony schemat - jednym słowem nie wprowadzać dodatkowych barw. Z rezultatów jestem naprawdę zadowolony i mam szczerą nadzieję, że nie skończy się to kolejną armią, bo taki generał wyglądał by imponująco na czele regimentu zielonoskórych. By unaocznić Wam jego rozmiar, dodałem dla skali zwykłego orka do Warhammera 40 000. Podstawkę otrzymał w wymiarze odpowiednim do systemu The Old World, bo na klasycznej 25 mm nie miałby szans się zmieścić.
I to jest dopiero dobre zakończenie dnia!
Byłem pewien, że po poprzedniej wspólnej sesji coś się pojawi na blogu, bo wszyscy niby coś "dokończyli"... a tu cisza.
Pora przełamać impas. Jeszcze można by poprawić i to, i tamto, i drugie, i trzecie tamto, ale basta!
Idziemy do przodu!