Παρουσίαση της La Bussola
Σε εκείνους τους πάστορες που υποστηρίζουν την αλλαγή της διδασκαλίας σχετικά με την ομοφυλοφιλία και άλλα ηθικά ζητήματα θα πρέπει να υπενθυμίζεται ότι «η Εκκλησία δεν έχει την εξουσία να αλλάξει «ούτε ένα γιώτα ή μια κουκκίδα»» της Αποκάλυψης, της οποίας η Κατήχηση είναι πιστός ερμηνευτής.
Η Κατήχηση μπορεί να «αλλάξει» ή να αναπτυχθεί μόνο με την έννοια της προώθησης της κατανόησης του δόγματος, αλλά χωρίς να είναι σε θέση να το ανατρέψει.
Η La Bussola παίρνει συνέντευξη από τον πατέρα Nicola Bux.
Συνέντευξη
Το βράδυ της Παρασκευής, 24 Οκτωβρίου, στη Ρώμη, στη Βασιλική του Αγίου Λορέντζο στη Λουτσίνα, ο Καρδινάλιος Ματέο Τσούπι , Πρόεδρος της Ιταλικής Επισκοπικής Συνδιάσκεψης (CEI), προήδρευσε του πανηγυρικού Εσπερινού κατά την αρχαία ιεροτελεστία στο πλαίσιο του 14ου Ιωβηλαίου Προσκυνήματος "Summorum Pontificum ad Petri Sedem", κοινώς γνωστού ως "το Ιωβηλαίο των Παραδοσιακών".
Στο περιθώριο του εορτασμού και της τρίτης συνέλευσης της Συνοδικής Οδού των Εκκλησιών στην Ιταλία, συγκεντρώσαμε μερικές σκέψεις του Πατέρα Νίκολα Μπουξ, θεολόγου και πρώην συμβούλου της τότε Συνόδου για το Δόγμα της Πίστης , σχετικά με τρέχοντα εκκλησιαστικά και θεολογικά ζητήματα.
La Bussola - Μερικοί πάστορες έχουν υποστηρίξει ότι η Κατήχηση μπορεί να τροποποιηθεί. Είναι θεολογικά και δογματικά δυνατό να αλλάξει η διδασκαλία της Εκκλησίας, για παράδειγμα σχετικά με την ομοφυλοφιλία ή άλλα ηθικά ζητήματα;
Πατέρας Nicola Bux - Η Εκκλησία βασίζει τη διδασκαλία της στην Αποκάλυψη που έγινε από τον Θεό και εκπληρώθηκε στον Χριστό, η οποία περιέχεται στην Αγία Γραφή. Αρκεί να θυμηθούμε τη Γένεση 1:27: «Και ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο κατ' εικόνα εαυτού, κατ' εικόνα Θεού δημιούργησε αυτόν· άνδρα και γυναίκα δημιούργησε αυτούς» και το Ματθαίος 19:4: «Δεν έχετε διαβάσει ότι αυτός που τους δημιούργησε από την αρχή, άνδρα και γυναίκα δημιούργησε αυτούς;»
Η Εκκλησία δεν έχει την εξουσία να αλλάξει «ένα γιώτα, μία λέξη» (Ματθαίος 5:18) από αυτά τα λόγια, αλλά μόνο να τα γνωστοποιήσει και να τα διαφυλάξει: γι' αυτό υπάρχει η Κατήχηση.
- Σήμερα, πολλά πολιτιστικά ρεύματα επηρεάζουν επίσης την εκκλησιαστική γλώσσα. Υπάρχει κίνδυνος να επιτραπεί στον εαυτό του να επηρεαστεί από ιδεολογίες ξένες προς την Καθολική Παράδοση;
Ο Άγιος Παύλος προσφέρει ένα διαχρονικά έγκυρο κριτήριο: «Πάντα δοκιμάζετε· ό,τι είναι πολύτιμο κρατείτε» ( Α΄ Θεσ. 5:21). Αυτό σημαίνει ότι εξετάζετε κάθε πρόταση, ιδέα ή συμπεριφορά και διατηρείτε μόνο ό,τι είναι καλό και αληθινό.
Για τον Χριστιανό, το κριτήριο της αλήθειας είναι ο ίδιος ο Χριστός: κάθε σκέψη ή θεωρία «στέκεται ή πέφτει» σε σχέση με Αυτόν. Γι' αυτό μιλάμε για μια ανθρωπολογία «εν Χριστώ» και όχι απλώς για μεταβαλλόμενες ανθρώπινες αντιλήψεις.
- Σύμφωνα με το Καθολικό δόγμα, πώς διακρίνουμε μεταξύ της υποδοχής ενός ατόμου και της έγκρισης της συμπεριφοράς του;
Η έννοια του προσώπου, που αναπτύχθηκε στη Σύνοδο της Χαλκηδόνας για να εκφράσει το μυστήριο του Χριστού, μας διδάσκει ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση Θεού (CCC , 362).
Το να είσαι άνδρας και γυναίκα είναι μια καλή πραγματικότητα, θέληση του Θεού (CCC , 369). Το να καλωσορίζεις το άτομο σημαίνει να αναγνωρίζεις αυτή την αρχική αλήθεια.
Αλλά το να καλωσορίζεις δεν μπορεί να σημαίνει να επιδοκιμάζεις μια συμπεριφορά αν αυτή αποκλίνει από το καλό: όπως ακριβώς η ιατρική διορθώνει ό,τι είναι παθολογικό, η αυθεντική ποιμαντική φροντίδα στοχεύει στην θεραπεία, όχι στην επιβεβαίωση του σφάλματος.
Η ιδεολογία του φύλου, όπως έχει επανειλημμένα υπενθυμίσει ο Πάπας Φραγκίσκος, είναι ένα λάθος του ανθρώπινου νου: το να καλωσορίζεις σημαίνει να συνοδεύεις προς την αλήθεια, όχι να δικαιολογείς τα ψέματα.
-Είναι η διδασκαλία περί σεξουαλικότητας συμβατή με την ποιμαντική φροντίδα του ελέους που επικαλείται ο Πάπας Φραγκίσκος;
Το αληθινό έλεος δεν συνίσταται στο να αφήνεις ένα άτομο στην αμαρτία, αλλά στο να το βοηθάς να μεταστραφεί και να ανακαλύψει ξανά την αλήθεια.
Όπου η έμφυλη σκέψη έχει δημιουργήσει βάσανα, όπως στο φαινόμενο των απομεταβατικών [άτομα που μετανιώνουν που έκαναν τη λεγόμενη «μετάβαση φύλου», σ.τ.μ.], βλέπουμε τις πληγές που προκαλούνται από ένα ψέμα που έχει αγγίξει το σώμα και την ψυχή.
Το σώμα δεν είναι στη διάθεσή μας, αλλά ένα δώρο από τον Θεό.
Το να πηγαίνουμε ενάντια στην πραγματικότητα του σώματος σημαίνει να αντιτιθέμεθα στον ίδιο τον Δημιουργό: είναι μια απάτη που παίρνει τα χαρακτηριστικά του Αντίχριστου, όταν ακόμη και ένας πάστορας της Εκκλησίας έρχεται να την υποστηρίξει.
- Σε όσους κατηγορούν το καθολικό δόγμα ότι είναι «αποκλειτικό» ή «μη συμπεριληπτικό», πώς θα απαντούσατε;
Θα απαντούσα ότι ναι, κατά μία έννοια είναι έτσι, επειδή ακολουθεί τον Ιησού Χριστό, ο οποίος είπε ότι ήρθε «για να φέρει διχασμό» (βλ. Λουκάς 12:51). Ο Χριστός δεν επιδιώκει συναίνεση, αλλά την αλήθεια: η «ένταξή» του είναι αυτή εκείνων που καλωσορίζουν τη σωτηρία εν αληθεία.
Η διδασκαλία της Εκκλησίας δεν είναι η συμμόρφωση με τις μόδες ή τις δυνάμεις του κόσμου, αλλά η πιστότητα σε Αυτόν που είπε: «Όποιος δεν είναι μαζί μου είναι εναντίον μου» (Ματθαίος 12:30).
Η χριστιανική ελευθερία συνίσταται στο να ακολουθείς την αλήθεια, ακόμα και όταν αυτή διχάζει.
- Η Κατήχηση ορίζει τις ομοφυλοφιλικές πράξεις ως «εγγενώς διαταραγμένες»: πρόκειται για μια γλωσσική έκφραση που μπορεί να ξεπεραστεί ή για μια μη ανατρέψιμη κρίση;
Ο Θεός είναι ο Δημιουργός της τάξης, και η τάξη είναι η σωστή διευθέτηση ανθρώπων και πραγμάτων προς έναν στόχο.
Η πηγή κάθε τάξης είναι η Θεία Σοφία. Η ηθική αταξία είναι επομένως μια άρνηση του ίδιου του Θεού.
Η Κατήχηση δεν χρησιμοποιεί εδώ αντικαταστάσιμη γλώσσα, αλλά εκφράζει μια οντολογική αλήθεια, που έχει τις ρίζες της στην ύπαρξη των πραγμάτων.
Όπως υπενθύμισε ο Γκυστάβ Θίμπον , «η ελευθερία είναι η κόρη της τάξης». Και ο Σενέκας έγραψε: «Το να είσαι ελεύθερος σημαίνει να υπακούς στον Θεό».
Όπου απουσιάζει η τάξη, βασιλεύει το ψέμα του Κακού.
- Ο Μονσινιόρος Φραντσέσκο Σαβίνο, αντιπρόεδρος του CEI και επίσκοπος Καλαβρίας, τέλεσε πρόσφατα την Ιωβηλαίο Λειτουργία για αρκετές ΛΟΑΤΚΙ ομάδες και μίλησε για την ανάγκη μιας «μεταβαλλόμενης Εκκλησίας». Επιτρέπει η Παράδοση μια επανερμηνεία των αληθειών με βάση την εποχή;
Όπως υπενθύμισε ο Ιωάννης ΚΓ΄ στην έναρξη της Δεύτερης Βατικανού Συνόδου, το πρόβλημα του κόσμου είναι πάντα το ίδιο: να είναι με τον Χριστό ή εναντίον Του και της Εκκλησίας Του.
Η δογματική πρόοδος δεν είναι αλλαγή ουσίας, αλλά οργανική εξέλιξη, όπως η ανάπτυξη ενός σώματος: καθώς μεγαλώνουμε, δεν προσθέτουμε ένα νέο μέλος, αλλά μάλλον ωριμάζει αυτό που ήδη υπάρχει.
Δεν είναι η Εκκλησία που πρέπει να αλλάξει για να προσαρμοστεί στον κόσμο, αλλά κάθε Χριστιανός που πρέπει να μεταστραφεί στην αμετάβλητη αλήθεια που είναι ο Χριστός ο Κύριος.
Πώς δεσμεύει η εξουσία του Ματζιστερίου τους επισκόπους στη διδασκαλία της πίστης;
Επειδή η εξουσία τους ασκείται εν persona Christi . Όπως
υπενθύμισε ο Πάπας Λέων ο Μέγας, ενώπιον του Χριστού ο επίσκοπος πρέπει να «εξαφανιστεί».
Το Magisterium δεν βρίσκεται πάνω από τον Λόγο του Θεού, αλλά τον υπηρετεί, διδάσκοντας μόνο ό,τι έχει μεταδοθεί (Dei Verbum , 10; CCC , 86).
Όταν ένας πάστορας προτείνει ένα «ευέλικτο και εύκαμπτο Ευαγγέλιο», παύει να είναι δάσκαλος της πίστης και γίνεται ηχώ του κόσμου.
Η πιστότητα στην παρακαταθήκη της πίστης είναι αληθινή αγάπη προς τις ψυχές.
Ο Άγιος Παύλος προσφέρει ένα διαχρονικά έγκυρο κριτήριο: «Πάντα δοκιμάζετε· ό,τι είναι πολύτιμο κρατείτε» ( Α΄ Θεσ. 5:21). Αυτό σημαίνει ότι εξετάζετε κάθε πρόταση, ιδέα ή συμπεριφορά και διατηρείτε μόνο ό,τι είναι καλό και αληθινό.
Για τον Χριστιανό, το κριτήριο της αλήθειας είναι ο ίδιος ο Χριστός: κάθε σκέψη ή θεωρία «στέκεται ή πέφτει» σε σχέση με Αυτόν. Γι' αυτό μιλάμε για μια ανθρωπολογία «εν Χριστώ» και όχι απλώς για μεταβαλλόμενες ανθρώπινες αντιλήψεις.
- Σύμφωνα με το Καθολικό δόγμα, πώς διακρίνουμε μεταξύ της υποδοχής ενός ατόμου και της έγκρισης της συμπεριφοράς του;
Η έννοια του προσώπου, που αναπτύχθηκε στη Σύνοδο της Χαλκηδόνας για να εκφράσει το μυστήριο του Χριστού, μας διδάσκει ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση Θεού (CCC , 362).
Το να είσαι άνδρας και γυναίκα είναι μια καλή πραγματικότητα, θέληση του Θεού (CCC , 369). Το να καλωσορίζεις το άτομο σημαίνει να αναγνωρίζεις αυτή την αρχική αλήθεια.
Αλλά το να καλωσορίζεις δεν μπορεί να σημαίνει να επιδοκιμάζεις μια συμπεριφορά αν αυτή αποκλίνει από το καλό: όπως ακριβώς η ιατρική διορθώνει ό,τι είναι παθολογικό, η αυθεντική ποιμαντική φροντίδα στοχεύει στην θεραπεία, όχι στην επιβεβαίωση του σφάλματος.
Η ιδεολογία του φύλου, όπως έχει επανειλημμένα υπενθυμίσει ο Πάπας Φραγκίσκος, είναι ένα λάθος του ανθρώπινου νου: το να καλωσορίζεις σημαίνει να συνοδεύεις προς την αλήθεια, όχι να δικαιολογείς τα ψέματα.
-Είναι η διδασκαλία περί σεξουαλικότητας συμβατή με την ποιμαντική φροντίδα του ελέους που επικαλείται ο Πάπας Φραγκίσκος;
Το αληθινό έλεος δεν συνίσταται στο να αφήνεις ένα άτομο στην αμαρτία, αλλά στο να το βοηθάς να μεταστραφεί και να ανακαλύψει ξανά την αλήθεια.
Όπου η έμφυλη σκέψη έχει δημιουργήσει βάσανα, όπως στο φαινόμενο των απομεταβατικών [άτομα που μετανιώνουν που έκαναν τη λεγόμενη «μετάβαση φύλου», σ.τ.μ.], βλέπουμε τις πληγές που προκαλούνται από ένα ψέμα που έχει αγγίξει το σώμα και την ψυχή.
Το σώμα δεν είναι στη διάθεσή μας, αλλά ένα δώρο από τον Θεό.
Το να πηγαίνουμε ενάντια στην πραγματικότητα του σώματος σημαίνει να αντιτιθέμεθα στον ίδιο τον Δημιουργό: είναι μια απάτη που παίρνει τα χαρακτηριστικά του Αντίχριστου, όταν ακόμη και ένας πάστορας της Εκκλησίας έρχεται να την υποστηρίξει.
- Σε όσους κατηγορούν το καθολικό δόγμα ότι είναι «αποκλειτικό» ή «μη συμπεριληπτικό», πώς θα απαντούσατε;
Θα απαντούσα ότι ναι, κατά μία έννοια είναι έτσι, επειδή ακολουθεί τον Ιησού Χριστό, ο οποίος είπε ότι ήρθε «για να φέρει διχασμό» (βλ. Λουκάς 12:51). Ο Χριστός δεν επιδιώκει συναίνεση, αλλά την αλήθεια: η «ένταξή» του είναι αυτή εκείνων που καλωσορίζουν τη σωτηρία εν αληθεία.
Η διδασκαλία της Εκκλησίας δεν είναι η συμμόρφωση με τις μόδες ή τις δυνάμεις του κόσμου, αλλά η πιστότητα σε Αυτόν που είπε: «Όποιος δεν είναι μαζί μου είναι εναντίον μου» (Ματθαίος 12:30).
Η χριστιανική ελευθερία συνίσταται στο να ακολουθείς την αλήθεια, ακόμα και όταν αυτή διχάζει.
- Η Κατήχηση ορίζει τις ομοφυλοφιλικές πράξεις ως «εγγενώς διαταραγμένες»: πρόκειται για μια γλωσσική έκφραση που μπορεί να ξεπεραστεί ή για μια μη ανατρέψιμη κρίση;
Ο Θεός είναι ο Δημιουργός της τάξης, και η τάξη είναι η σωστή διευθέτηση ανθρώπων και πραγμάτων προς έναν στόχο.
Η πηγή κάθε τάξης είναι η Θεία Σοφία. Η ηθική αταξία είναι επομένως μια άρνηση του ίδιου του Θεού.
Η Κατήχηση δεν χρησιμοποιεί εδώ αντικαταστάσιμη γλώσσα, αλλά εκφράζει μια οντολογική αλήθεια, που έχει τις ρίζες της στην ύπαρξη των πραγμάτων.
Όπως υπενθύμισε ο Γκυστάβ Θίμπον , «η ελευθερία είναι η κόρη της τάξης». Και ο Σενέκας έγραψε: «Το να είσαι ελεύθερος σημαίνει να υπακούς στον Θεό».
Όπου απουσιάζει η τάξη, βασιλεύει το ψέμα του Κακού.
- Ο Μονσινιόρος Φραντσέσκο Σαβίνο, αντιπρόεδρος του CEI και επίσκοπος Καλαβρίας, τέλεσε πρόσφατα την Ιωβηλαίο Λειτουργία για αρκετές ΛΟΑΤΚΙ ομάδες και μίλησε για την ανάγκη μιας «μεταβαλλόμενης Εκκλησίας». Επιτρέπει η Παράδοση μια επανερμηνεία των αληθειών με βάση την εποχή;
Όπως υπενθύμισε ο Ιωάννης ΚΓ΄ στην έναρξη της Δεύτερης Βατικανού Συνόδου, το πρόβλημα του κόσμου είναι πάντα το ίδιο: να είναι με τον Χριστό ή εναντίον Του και της Εκκλησίας Του.
Η δογματική πρόοδος δεν είναι αλλαγή ουσίας, αλλά οργανική εξέλιξη, όπως η ανάπτυξη ενός σώματος: καθώς μεγαλώνουμε, δεν προσθέτουμε ένα νέο μέλος, αλλά μάλλον ωριμάζει αυτό που ήδη υπάρχει.
Δεν είναι η Εκκλησία που πρέπει να αλλάξει για να προσαρμοστεί στον κόσμο, αλλά κάθε Χριστιανός που πρέπει να μεταστραφεί στην αμετάβλητη αλήθεια που είναι ο Χριστός ο Κύριος.
Πώς δεσμεύει η εξουσία του Ματζιστερίου τους επισκόπους στη διδασκαλία της πίστης;
Επειδή η εξουσία τους ασκείται εν persona Christi . Όπως
υπενθύμισε ο Πάπας Λέων ο Μέγας, ενώπιον του Χριστού ο επίσκοπος πρέπει να «εξαφανιστεί».
Το Magisterium δεν βρίσκεται πάνω από τον Λόγο του Θεού, αλλά τον υπηρετεί, διδάσκοντας μόνο ό,τι έχει μεταδοθεί (Dei Verbum , 10; CCC , 86).
Όταν ένας πάστορας προτείνει ένα «ευέλικτο και εύκαμπτο Ευαγγέλιο», παύει να είναι δάσκαλος της πίστης και γίνεται ηχώ του κόσμου.
Η πιστότητα στην παρακαταθήκη της πίστης είναι αληθινή αγάπη προς τις ψυχές.