Πρόσωπα κηδείας

Matteo Martini - 19 Αυγούστου 2025

Πηγή: Ματέο Μαρτίνι

Τα πρόσωπα των Μακρόν, Μερτς, Στάρμερ, Ρούτε, Φον ντερ Λάιεν, εκείνου του άλλου Φινλανδού, τής Μελόνι, και της παρέας τους, εκεί στον Λευκό Οίκο, ήταν ελάχιστα λιγότερο από πένθιμα. Δεν υπήρχε γαλήνη, πόσο μάλλον ευφορία ή αίσθηση νίκης. Οι εκφράσεις τους υποδήλωναν μια αισθητή ένταση.
Αυτό είναι πιο σημαντικό από τις επίσημες δηλώσεις προθέσεων.
Τώρα, είναι άσκοπο να αναλογιστούμε αν ο Τραμπ θέλει να τερματίσει τον πόλεμο ή όχι, και υπό ποιες συνθήκες - κάτι που, άλλωστε, μπορεί να μην εξαρτάται καν από αυτόν - αλλά είναι βέβαιο ότι για κάποιο λόγο η ατμόσφαιρα δεν είναι καλή για όσους «είναι πρόθυμοι».
Είτε καταλαβαίνουν ότι το βάρος της υποστήριξης της Ουκρανίας πέφτει τώρα ακόμη πιο βαρύ πάνω τους (συζητείται για άλλα 100 δισεκατομμύρια ευρώ σε αμερικανικά όπλα, αλλά με ευρωπαϊκά χρήματα), είτε προβλέπουν μια κρίση στην Ευρώπη, είτε αν συζητείται μια καταστροφική συμφωνία με τη Ρωσία, είτε αν γνωρίζουν μια κατάσταση επί τόπου πολύ πιο σοβαρή από ό,τι λέγεται, με επιπτώσεις στην εικόνα τους για την αφήγηση ιστοριών τους και τη συνθηκολόγηση της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ - μια ζημιά στη φήμη από την οποία ο Τραμπ έχει κατά κάποιο τρόπο προστατεύσει τον εαυτό του - το γεγονός είναι ότι η ατμόσφαιρα όσων ήταν πρόθυμοι ήταν αυτή όσων επρόκειτο να υπογράψουν την παράδοση στο βαγόνι του τρένου της Κομπιέν...
Σύντομα θα καταλάβουμε καλύτερα το γιατί.

Volti funerei

Ποιος θα κυριαρχήσει στον νέο αιώνα;

Matteo Martini

Πηγή: Ματέο Μαρτίνι

Υπάρχουν τέσσερις τομείς στους οποίους οι παγκόσμιες δυνάμεις μάχονται για να διατηρήσουν ένα πλεονέκτημα έναντι των ανταγωνιστών τους, και οι οποίοι πιθανότατα θα καθορίσουν τελικά ποιος θα κυριαρχήσει στον νέο αιώνα:
- Ο ένας αφορά τα υλικά (τις πρώτες ύλες): όχι τόσο τους ενεργειακούς πόρους, οι οποίοι, παραδόξως, δεν φαίνεται να εξαντλούνται και είναι εύκολα προσβάσιμοι, αλλά τα μέταλλα, τα ορυκτά και τις «σπάνιες γαίες», απαραίτητες για τη φυσική κατασκευή του υλικού.
- Ένας άλλος αφορά την ανάπτυξη της Τεχνητής Νοημοσύνης. Όχι την «ισχυρή» τεχνητή νοημοσύνη, ένα μάλλον φανταστικό θέμα που γεμίζει τους εφιάλτες των θεωρητικών συνωμοσίας, τα όνειρα των συγγραφέων επιστημονικής φαντασίας και τις σκέψεις των φιλοσόφων του νου, αλλά μάλλον το είδος που βρίσκεται στα πεδία των προγραμματιστών, δηλαδή αλγόριθμοι που αυτοματοποιούν τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων και λειτουργίας για χρήση σε πόλεμο και άλλους τομείς που θεωρούνται πλέον κρίσιμοι.
- Διάστημα, χαμηλές και μεσαίες-υψηλές τροχιές. Οι δορυφόροι είναι αναπόφευκτα το πιο σημαντικό πλεονέκτημα για τη διεξαγωγή πολέμου επόμενης γενιάς, τηλεπικοινωνιών και πληροφοριών. Σε ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον, τα σημεία Lagrange της ουράνιας μηχανικής θα είναι ανάλογα με αυτά που είναι σήμερα τα σημεία στραγγαλισμού στη θαλάσσια ναυσιπλοΐα.
- Το τελικό πεδίο μάχης: το μυαλό. Γνωστικός πόλεμος. Όποιος ελέγχει τις μεγάλες αφηγήσεις, οι οποίες αιχμαλωτίζουν τα μυαλά και τις καρδιές των ανθρώπων, έχει κερδίσει.

Chi dominerà il nuovo secolo

ΜΗΠΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ; 

ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΕΙΣΤΙΚΟΙ ΤΑΞΙΔΕΥΤΕΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ; 

Μετά από αυτόν τον πόλεμο, η Μέση Ανατολή δεν θα είναι ποτέ η ίδια

 

Πηγή: Matteo Martini

Αν μπορώ να διακινδυνεύσω μια πρόβλεψη, η ιδέα μου είναι αυτή.
Θα δούμε έναν αεροπορικό πόλεμο μεγάλων αποστάσεων μεταξύ δύο κρατών που δεν έρχονται σε επαφή μεταξύ τους. Θα είναι μία από τις σπάνιες περιπτώσεις σύγκρουσης που θα διαχειρίζονται εξ ολοκλήρου τα αεροπορικά και πυραυλικά όπλα.
Θα είναι ένας πόλεμος φθοράς καί τριβής, στον οποίο θα κερδίσουν όσοι έχουν περισσότερους αναλώσιμους πόρους, μεγαλύτερη βιομηχανική βάση και υψηλότερη δημογραφία.
Ακριβώς λόγω της τριβής μπορεί να μην είναι σύντομη (και εδώ ανοίγονται οι μεγαλύτερες άγνωστες παράμετροι, δεδομένης της διεθνούς σημασίας αυτού του θεάτρου, η οποία απαιτεί την ανάγκη διαμεσολάβησης).
Η αναλογία του τύπου της σύγκρουσης μπορεί να βρεθεί στη μάχη της Βρετανίας.
Ταυτόχρονα, είναι ένα τοπικό θέατρο του μεγάλου παιχνιδιού μεταξύ της Ευρασίας και της αγγλοδυτικής σφαίρας. Και οι δύο υποψήφιοι θα τροφοδοτηθούν από το εξωτερικό. Το Ισραήλ, απόλυτα εξαρτημένο από τις Ηνωμένες Πολιτείες για οποιαδήποτε ανάγκη, αλλά και το Ιράν.
Υπάρχουν ήδη ενδείξεις πιθανών γραμμών εφοδιασμού από την Κίνα και το Πακιστάν (συστήματα ραντάρ, πυρομαχικά, πληροφορίες και υλικά είναι τα πιθανά βοηθήματα που διακυβεύονται).
Η Ρωσία πιθανότατα θα βρίσκεται σε μια πιο απομονωμένη θέση, η οποία θα της έδινε τη νομιμότητα να έχει διαμεσολαβητικό ρόλο.
Αν αποκλείσουμε την άμεση πιθανότητα επέμβασης των ΗΠΑ, το όλο θέμα θα περιοριστεί σε έναν πόλεμο φθοράς λίγων μηνών (;), ο οποίος θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το μήκος των γραμμών ανεφοδιασμού και το κόστος παραγωγής των όπλων.
Η κρίση της Δύσης, που εξαρτάται εξ ολοκλήρου από τον αμερικανικό βιομηχανικό μηχανισμό, παίζεται ενάντια σε αυτό το σενάριο. Μετά από τρία χρόνια πολέμου στην Ουκρανία, τα στρατηγικά αποθέματα των ΗΠΑ βρίσκονται κοντά σε κρίσιμα χαμηλά. Απλά δεν έχουν πλέον όπλα να πουλήσουν στους Ευρωπαίους, να προσφέρουν στους Ουκρανούς και να ενισχύσουν το Ισραήλ. Και οι γραμμές παραγωγής έχουν προβλήματα κλίμακας: παράγουν πολύ λίγα, πολύ αργά, με πολύ υψηλό κόστος.
Όλα αυτά με το τελευταίο θέατρο στο βάθος, το πιο απαιτητικό από άποψη ποσότητας και όχι ακόμα ενεργό: την Ταϊβάν.
Η κάλυψη των δυτικών στρατιωτικών πόρων γίνεται όλο και μικρότερη, και αν η Κίνα, με το βιομηχανικό δυναμικό της και τους πόρους που δεν χρησιμοποιούνται ακόμη σε άλλα θέατρα, αρχίσει να προμηθεύει το Ιράν, θα σηματοδοτήσει το σημείο καμπής στο Μεγάλο Παιχνίδι.
Υπάρχει ένας άλλος σημαντικός παράγοντας: τα δημογραφικά στοιχεία των δύο υποψηφίων υπερβαίνουν την αναλογία 10: 1, καθώς και ο όγκος παραγωγής και η περιοχή της επικράτειας. Με μια περιοχή συγκρίσιμη με δύο ιταλικές περιφέρειες, το Ισραήλ στερείται στρατηγικού βάθους για να διασκορπίσει τους πόρους και τα όπλα του, εναντίον ενός εχθρού με μεγαλύτερη εδαφική έκταση σε αναλογία 50:1.
Εάν ο πόλεμος οδηγηθεί, εκτός από ανατροπές, σε μια μακρά εκστρατεία φθοράς, όπως φαίνεται να είναι, και εάν το Ισραήλ δεν καταφέρει να προκαλέσει μια εξέγερση στο Ιράν εναντίον της Ισλαμικής Δημοκρατίας (ένας ειλικρινά μυθολογικός στόχος), θα έλεγα ότι η φθορά θα παίξει προς μια κατεύθυνση που είναι ήδη προδιαγεγραμμένη.
Και πιθανότατα θα αλλάξει την παγκόσμια διεθνή τάξη, καθώς και την περιφερειακή ισορροπία. Δεν θα εκπλαγώ αν στο τέλος της ημέρας η ίδια η ύπαρξη της σιωνιστικής οντότητας τουλάχιστον επανεξεταστεί, τουλάχιστον στις λεπτομέρειες της, και δεν φτάσουμε σε ένα είδος διεθνούς ειρηνευτικής διάσκεψης για τη Μέση Ανατολή, ένα είδος ειρήνης της Βεστφαλίας για τα επόμενα χρόνια... Το τελευταίο πράγμα σε αυτό το σημείο που με προβληματίζει είναι ότι το θέατρο της Ταϊβάν πρέπει ακόμη να ανοίξει προκειμένου να τεθούν όλες οι παγκόσμιες δυνάμεις μπροστά στην αναγνώριση νέων σχέσεων εξουσίας.
Έτσι παρεκκλίνουμε.
Αλλά έχω μια βεβαιότητα: η Μέση Ανατολή δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια.

Μετά από αυτόν τον πόλεμο, η Μέση Ανατολή δεν θα είναι ποτέ η ίδια

Ένας μετωπικός πόλεμος

από Matteo Martini - 13/06/2025

Πηγή: Matteo Martini

Εάν αποκλειστεί εκ των προτέρων ότι η επίθεση μπορεί να έχει προκαλέσει σοβαρές ζημιές στην πυρηνική υποδομή (η οποία είναι οχυρωμένη, σε βάθος εκατοντάδων μέτρων, και, εξάλλου, μια ιρανική επίθεση δύσκολα θα μπορούσε να βλάψει την ισραηλινή πυρηνική υποδομή), τώρα μένει να κατανοήσουμε την έκταση της ζημιάς της επίθεσης, πέρα από τις τρομοκρατικές δολοφονίες κορυφαίων προσωπικοτήτων, οι οποίες μπορούν να αφορούν κυρίως την αεράμυνα (εκτοξευτές).
Ανάλογα με το πόσο σοβαρά έχουν υποστεί ζημιά, το Ισραήλ θα έχει αποκτήσει ένα περισσότερο ή λιγότερο σημαντικό στρατηγικό πλεονέκτημα, το οποίο μπορεί ή όχι να εμποδίσει μια ιρανική απάντηση, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι επιθέσεις πραγματοποιήθηκαν με μη επανδρωμένα αεροσκάφη (drones ) που εκτοξεύτηκαν από ιρανικό έδαφος, σύμφωνα με ένα παρόμοιο μοτίβο διείσδυσης / σαμποτάζ που έχουμε δει να οργανώνεται από την ουκρανική πλευρά στην επιχείρηση SpiderWeb.
Οι εκτοξευτές είναι πιο ευάλωτες δομές από ένα στρατηγικό βομβαρδιστικό στο έδαφος και οι Ισραηλινοί πιθανότατα θα έχουν χρησιμοποιήσει drones βαρύτερα από τα μικρά ουκρανικά τετρακόπτερα. Επομένως, το πρόβλημα είναι να κατανοήσουμε τις διαστάσεις κλίμακας της επίθεσης και την ακρίβειά της.
Ωστόσο, ας έχουμε κατά νου ότι οι Ιρανοί σίγουρα δεν θα έχουν αναπτύξει όλες τις άμυνές τους, ότι πρέπει να υπάρχει μια στρατηγική εφεδρεία και ότι το Ισραήλ έχει πλέον εξαντλήσει το στοιχείο της έκπληξης.
Δεν θα έχουμε εύκολα σοβαρές πληροφορίες σχετικά με αυτά τα δεδομένα, ούτε σχετικά με την εκτίμηση της ζημίας που προκλήθηκε, ειδικά επειδή τα δεδομένα θα φιλτράρονταν με προπαγάνδα και από τις δύο πλευρές, επομένως είναι μάλλον τυχαίο, τουλάχιστον προς το παρόν, να προσπαθήσουμε να κάνουμε απολογισμό.
Ένα σημείο είναι βέβαιο: σε αντίθεση με την ανταλλαγή αμοιβαίων πυραυλικών επιθέσεων, αρκετά επιδεικτικών, και του drole de guerre (ψεύτικου πολέμου) πριν από δύο χρόνια, αυτή η επίθεση οδηγεί τις δύο χώρες σε έναν μετωπικό πόλεμο, όχι πλέον χαμηλής έντασης ή υβριδικό. Ήταν το ισοδύναμο του Περλ Χάρμπορ για τους Αμερικανούς στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Τώρα είναι ανοιχτός πόλεμος. Ένα ακόμη βήμα στον ολοκληρωτικό πόλεμο στη Μέση Ανατολή.

Πηγή: Andrea Zhok

Το αδίστακτο κράτος του Τελ Αβίβ αποδεικνύεται για πολλοστή φορά το πιο επικίνδυνο πολιτικό κατασκεύασμα στην ιστορία.
Η μαζική επίθεση κρύας νύχτας στο Ιράν, που κατέστρεψε πολύτιμες πολιτικές υποδομές, με πολυάριθμες απώλειες αμάχων, είναι μια ακόμη τραγική σελίδα σε μια ιστορία της Μέσης Ανατολής που ορίζεται από την παρουσία αυτού του εντελώς εκτός ελέγχου έθνους-κράτους.
Κανένα κράτος δεν είχε προηγουμένως αυτόν τον συνδυασμό εθνοτικής υπεροχής, απόλυτης αδιαφορίας για τις ζωές των άλλων, αδιαφορίας για το διεθνές δίκαιο και διαθεσιμότητας τερματικών όπλων.
Ένα έθνος που αποτελεί απειλή για ολόκληρο τον κόσμο.

Το χειρότερο σενάριο: ολοκληρωτική νίκη για τη Δύση

Πηγή: Riccardo Paccosi

Η κατάσταση όσον αφορά τους διεκδικητές του σημερινού «ελεγχόμενου» παγκόσμιου πολέμου έχει ως εξής:
1) Η Δύση είναι μόνιμα επιθετική, προσπαθώντας συνεχώς να σπάσει τις προϋπάρχουσες ισορροπίες.
Οι αντίπαλοι της Δύσης βρίσκονται πάντα και μόνο σε αντιδραστική ή αμυντική θέση.
2) Η Δύση δικαιολογεί τις ενέργειές της με βάση τη δύναμή της και την ηθική υπεροχή της.
Οι αντίπαλοι της Δύσης, από την άλλη πλευρά, επικαλούνται μάταια το διεθνές δίκαιο.
3) Η Δύση ενεργεί με πολλά κράτη συνενωμένα σε συνασπισμό εναντίον ενός μόνο αντιπάλου.
Οι αντίπαλοι της Δύσης αντιμετωπίζουν την τελευταία μόνοι τους, ο καθένας για λογαριασμό του.
Χωρίς μια στρατιωτική συμμαχία εναντίον της Δύσης, μόλις ολοκληρωθεί η διαδικασία της εκθετικής ανάπτυξης των εξοπλισμών από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη σε έξι έως επτά χρόνια, η δυτική δράση που ήδη υπαγορεύει τους όρους και το χρονοδιάγραμμα, θα γίνει ασταμάτητη.
1) Η Ρωσία, έχοντας αφήσει τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς να προετοιμάσουν χρόνο για να επανεξοπλιστούν χωρίς να παρέμβουν, θα συντριβεί.
2) Η Κίνα, πεπεισμένη ότι ένα κομφουκιανικό και αποστασιοποιημένο όραμα για τον κόσμο θα λύσει τα πάντα μακροπρόθεσμα, θα καταστραφεί.
3) Οι άλλες χώρες BRICS, χωρίς παγκόσμιο όραμα, θα κατακλυστούν και θα καταστραφούν.
Ο κόσμος θα γίνει μονοπολικός, η Ευρώπη θα είναι και πάλι υποταγμένη στις Ηνωμένες Πολιτείες για τα επόμενα εκατό χρόνια και οι ανθρώπινες κοινωνίες θα κυβερνώνται άμεσα από πολυεθνικές εταιρείες.
Θα πετύχουν οι αντίπαλοι της Δύσης, για τους οποίους,  χωρίς μια αποφασιστική αλλαγή πλαισίου, το μόνο πιθανό σενάριο είναι αυτό που περιγράφηκε παραπάνω;

Το χειρότερο σενάριο: ολοκληρωτική νίκη για τη Δύση