Μαουρίτσιο Μπλοντέ
Green19 @JeffGreenhut
Συχνά ακούμε τους όρους «σύστημα», «βαθύ κράτος» ή «ΑΥΤΟΙ» να αναφέρονται αδιάφορα όταν περιγράφουμε τον κόσμο γύρω μας και προσδιορίζουμε τους εχθρούς μας, αλλά θέλω να κάνω ένα βήμα πίσω και να το εξετάσω αυτό με περισσότερες λεπτομέρειες και κυριολεκτικά καί ουσιαστικά.
Δεν πρόκειται για θεωρίες συνωμοσίας. Ενδιαφέρομαι για αντικειμενικές μεθόδους κατανόησης και καλύτερο συντονισμό. Για μένα, η δυναμική του συστήματος φαίνεται προφανής, αλλά ήθελα να την αναλύσω σε βάθος, ειδικά για όσους μπορεί να μην βλέπουν τη βαθύτερη δομή που παίζει ρόλο.
1. Τι είναι το «σύστημα»;
Στην ουσία, το σύστημα αναφέρεται στο σύνθετο πλέγμα διασυνδεδεμένων δομών και διαδικασιών που ορίζουν τον ανθρώπινο πολιτισμό. Περιλαμβάνει τα πάντα, από πολιτικούς θεσμούς, οικονομικά συστήματα, νομικά πλαίσια, τεχνολογικές υποδομές, κοινωνικούς κανόνες και μέσα ενημέρωσης. Αυτές οι δομές αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, δημιουργώντας βρόχους ανατροφοδότησης που διατηρούν και αναπαράγουν το status quo του συστήματος.
2. Ο ανθρώπινος πολιτισμός ως ένα πολύπλοκο σύστημα.
Ο ανθρώπινος πολιτισμός είναι ένα πολύπλοκο σύστημα, που σημαίνει ότι αποτελείται από πολλά μέρη που επηρεάζουν και εξαρτώνται το ένα από το άλλο. Κανένας θεσμός ή τομέας δεν λειτουργεί μεμονωμένα. Η οικονομία, η πολιτική, τα μέσα ενημέρωσης, η εκπαίδευση, ακόμη και οι πολιτισμικοί κανόνες τέμνονται, διασταυρώνονται, δημιουργώντας ένα δυναμικό, αυτοσυντηρούμενο σύνολο. Το σύστημα είναι προσαρμοστικό, που σημαίνει ότι εξελίσσεται με βάση τις μεταβαλλόμενες εισροές, είτε πρόκειται για τεχνολογικές εξελίξεις, είτε για αλλαγές εξουσίας είτε για αλλαγές κοινωνικών αξιών.
3. Η εξουσία και το κεφάλαιο είναι στενά διασυνδεδεμένα στο σύστημα.
Στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, η εξουσία και το κεφάλαιο είναι βαθιά αλληλένδετα. Το κεφάλαιο, είτε οικονομικό, πνευματικό είτε τεχνολογικό, κινεί την εξουσία και αντίστροφα. Όσοι ελέγχουν το κεφάλαιο μπορούν να επηρεάσουν τις πολιτικές, να διαμορφώσουν την κοινή γνώμη και να κατευθύνουν τη ροή των πόρων. Η πολιτική εξουσία, οι εταιρικές αποφάσεις και οι αφηγήσεις των μέσων ενημέρωσης διαμορφώνονται από εκείνους που κατέχουν το κεφάλαιο και το σύστημα ενισχύει συνεχώς αυτόν τον δεσμό.
4. Η συγκέντρωση του πλούτου στο πλουσιότερο 0,1%.
Το ανώτατο 0,1% αντιπροσωπεύει μια ακραία συγκέντρωση πλούτου, που υπερβαίνει κατά πολύ ακόμη και το ανώτατο 1% των πλουσιότερων. Αυτή η συγκέντρωση πλούτου καθοδηγείται από διαρθρωτικούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένου του ελέγχου των εταιρειών, των χρηματοπιστωτικών συστημάτων και των παγκόσμιων αγορών. Οι πλούσιοι στην κορυφή επωφελούνται από πολιτικές και δομές που τους επιτρέπουν να διαιωνίζουν τον πλούτο τους, συχνά μέσω μονοπωλιακών πρακτικών, φορολογικών ελαφρύνσεων και της δυνατότητας να επηρεάζουν τη δημόσια πολιτική προς όφελός τους.
Το σύστημα ανταμείβει, επιβραβεύει όσους έχουν υπάρχον κεφάλαιο, επιτρέποντάς τους να συσσωρεύουν περαιτέρω πλούτο και δύναμη, ενώ παράλληλα περιορίζει τις ευκαιρίες για τους άλλους.
5. Το χάσμα πλούτου και η διαρκής αύξησή του.
Το χάσμα πλούτου συνεχίζει να διευρύνεται και η τάση επιταχύνεται. Τις τελευταίες δεκαετίες, η συγκέντρωση του πλούτου έχει αλλάξει δραματικά. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, ο πλούτος του πλουσιότερου 1% έχει αυξηθεί κατά περισσότερο από 150% από το 1989, ενώ το κατώτερο 90% έχει δει μόνο μια μέτρια αύξηση, με το μερίδιό του στον εθνικό πλούτο να μειώνεται.
Το 2020, το πλουσιότερο 0,1% κατείχε σχεδόν το 20% του πλούτου, ενώ το κατώτερο 90% ήλεγχε μόνο το 22%. Αυτό το χάσμα διευρύνθηκε περαιτέρω κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, κατά την οποία δισεκατομμυριούχοι σε όλο τον κόσμο είδαν τον συνολικό πλούτο τους να αυξάνεται κατά 3,9 τρισεκατομμύρια δολάρια μόνο το 2020, ενώ εκατομμύρια άλλοι βυθίστηκαν στη φτώχεια.
Το σύστημα είναι δομημένο έτσι ώστε να ανταμείβει όσους κατέχουν κεφάλαιο, δημιουργώντας έναν κύκλο στον οποίο οι πλουσιότεροι μπορούν να συνεχίσουν να επεκτείνουν τα περιουσιακά τους στοιχεία μέσω επενδύσεων και χρηματοοικονομικών μέσων, ενώ η πλειοψηφία μένει με στάσιμους μισθούς και περιορισμένη οικονομική κινητικότητα. Οι μηχανισμοί, οι φορολογικές πολιτικές, τα εταιρικά μονοπώλια, οι χρηματοοικονομικές δομές συνεχίζουν να ευνοούν τους πλούσιους, καθιστώντας πιο δύσκολη την καθοδική ροή του πλούτου. Το αυξανόμενο χάσμα πλούτου δεν είναι απλώς ένα κοινωνικό ζήτημα. Είναι ένα δομικό χαρακτηριστικό του συστήματος, ένα χαρακτηριστικό που επιδεινώνεται εδώ και δεκαετίες και δεν δείχνει σημάδια επιβράδυνσης.
6. Βραχυπρόθεσμα κίνητρα και ναρκισσιστική συμπεριφορά στην κορυφή.
Το 0,1% της ελίτ που βρίσκεται στην κορυφή της λίστας συχνά λειτουργεί με βραχυπρόθεσμα κίνητρα που δίνουν προτεραιότητα στις άμεσες αποδόσεις, είτε μέσω χειραγώγησης της αγοράς, εξαγορών εταιρειών είτε εκμετάλλευσης της εργασίας. Αυτά τα κίνητρα ενισχύουν ναρκισσιστικές και ψυχοπαθητικές συμπεριφορές, όπως η επιδίωξη κυριαρχίας, η έλλειψη ενσυναίσθησης και η ανάληψη κινδύνων εις βάρος των άλλων. Η δομή του συστήματος ανταμείβει αυτά τα χαρακτηριστικά, ενισχύοντας συμπεριφορές που διαιωνίζουν την ανισότητα και επιτρέποντας στους πλούσιους να αξιοποιούν την εξουσία για να συσσωρεύουν ακόμη περισσότερο πλούτο. Οι συμπεριφορές που οδηγούν στην επιτυχία σε αυτήν την ελίτ ομάδα συχνά θεωρούνται απαραίτητες και ορθολογικές στο πλαίσιο του παγκόσμιου καπιταλισμού, ακόμη και αν υπονομεύουν την κοινωνική ευημερία.
7. Η δυσκολία αποδοχής αυτής της πραγματικότητας και η μακιαβελική φιλοσοφία.
Η αναγνώριση της συγκέντρωσης δύναμης και πλούτου στην κορυφή, καθώς και των συμπεριφορών που την καθοδηγούν, είναι δύσκολη για πολλούς επειδή έρχεται σε άμεση αντίθεση με τις αφηγήσεις που τους δίδαξαν μεγαλώνοντας, αφηγήσεις για τη σκληρή δουλειά, την ακεραιότητα και τις δυτικές αξίες. Η ασυμφωνία μεταξύ αυτών των αξιών και της πραγματικότητας για το πώς λειτουργεί η εξουσία σε ένα παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα καθιστά δύσκολη την αποδοχή της.
Εδώ ακριβώς έρχεται η μακιαβελική φιλοσοφία: όσοι βρίσκονται στην κορυφή λειτουργούν με μια ρεαλιστική, προσανατολισμένη στην εξουσία νοοτροπία, πιστεύοντας ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Οι ενέργειες που αναλαμβάνουν - χειραγώγηση αγορών, εδραίωση εξουσίας και εκμετάλλευση άλλων - δικαιολογούνται μέσα από αυτό το πρίσμα.
Σε κλάδους όπως ο αθλητισμός και η ψυχαγωγία, εξιδανικεύουμε προσωπικότητες που ξεχωρίζουν για την ακεραιότητα και τον χαρακτήρα τους. Ωστόσο, στην κορυφή του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, η ηθική συχνά αντικαθίσταται από τη χειραγώγηση, τον έλεγχο και το στρατηγικό ιδιοτελές συμφέρον. Η συνειδητοποίηση ότι οι πραγματικοί παράγοντες του πλούτου και της εξουσίας δεν βασίζονται στην ακεραιότητα, αλλά σε μακιαβελικές στρατηγικές εκμετάλλευσης και ελέγχου, είναι μια σκληρή αλήθεια που αμφισβητεί τις θεμελιώδεις πεποιθήσεις μας για τη δικαιοσύνη και την επιτυχία.
8. Ποιοι είναι στην πραγματικότητα οι παίκτες στο κορυφαίο 0,1%;
Το κορυφαίο 0,1% αποτελείται από μια σειρά από επιδραστικές προσωπικότητες από μια ποικιλία κλάδων. Στον χρηματοοικονομικό κόσμο, εκτός από τους δισεκατομμυριούχους της τεχνολογίας όπως ο Μπέζος, ο Μασκ και ο Ζάκερμπεργκ, υπάρχουν επίσης ευρωπαϊκοί τραπεζικοί γίγαντες, οικογένειες όπως οι Ρότσιλντ, οι Μόργκαν και άλλοι εξέχοντες παράγοντες που ελέγχουν τα χρηματοπιστωτικά συστήματα εδώ και αιώνες. Αυτές οι τραπεζικές δυναστείες κυριαρχούν εδώ και καιρό στις παγκόσμιες αγορές, επηρεάζοντας τα πάντα, από την κυβερνητική πολιτική έως τις εταιρικές συναλλαγές.
Μαζί με θεσμικούς επενδυτές όπως η BlackRock και η Vanguard, ελέγχουν τεράστια ποσά κεφαλαίου, διαμορφώνοντας όχι μόνο τις αγορές, αλλά και την ίδια την υποδομή του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Πέρα από τη Δύση, η άνοδος των Κινέζων δισεκατομμυριούχων και των βαρόνων του πετρελαίου της Μέσης Ανατολής παίζει επίσης σημαντικό ρόλο στη δυναμική της παγκόσμιας ισχύος, ενισχύοντας αυτό το πλέγμα πλούτου.
Μαζί, αυτοί οι παράγοντες λειτουργούν σε ένα διεθνικό οικοσύστημα, διαιωνίζοντας ένα σύστημα που εδραιώνει τον πλούτο και την εξουσία, διασφαλίζοντας ότι όσοι βρίσκονται στην κορυφή διατηρούν την κυριαρχία τους.
9. Η ψευδαίσθηση της φυλετικής ή θρησκευτικής ομοιογένειας.
Η συγκέντρωση πλούτου στην κορυφή δεν είναι θέμα φυλής ή θρησκείας, αλλά συστημάτων εξουσίας. Ενώ κάποιοι μπορεί να προσπαθήσουν να συνδέσουν τους πλούσιους με μια συγκεκριμένη ομάδα, η πραγματικότητα είναι ότι πολλές από αυτές τις ελίτ είναι κοσμικές ή αγνωστικιστικές. Το πραγματικό κοινό στοιχείο είναι ο έλεγχος του κεφαλαίου και τα κοινά κίνητρα. Αυτά τα άτομα προέρχονται από διαφορετικά υπόβαθρα, αλλά όλα λειτουργούν εντός του ίδιου συστήματος που ανταμείβει τη συσσώρευση πλούτου και διατηρεί την ανισότητα.
Οι προσπάθειες εύρεσης αποδιοπομπαίων τράγων ή χαρακτηρισμού συγκεκριμένων ομάδων ως κακών, είτε με βάση τη φυλή, τη θρησκεία ή την ιδεολογία, μπορούν να αποτελέσουν μέρος μιας μακιαβελικής στρατηγικής. Λειτουργούν ως εργαλείο για τη διατήρηση του ελέγχου της αφήγησης δημιουργώντας περισπασμούς και διχασμούς. Εστιάζοντας σε αυτούς τους τεχνητούς εχθρούς, το σύστημα αποσπά την προσοχή από τους πραγματικούς μηχανισμούς εξουσίας και ανισότητας. Αυτή η τακτική διασφαλίζει ότι η προσοχή παραμένει στις εξωτερικές απειλές, αντί για τις εσωτερικές δυναμικές που στην πραγματικότητα διαιωνίζουν το σύστημα. Αυτή η χειραγώγηση της αφήγησης είναι ένας βασικός τρόπος για την ελίτ να διατηρήσει τον έλεγχο και να αποφύγει τον έλεγχο.
10. Πώς το πλουσιότερο 0,1% κερδίζει και διατηρεί την ψευδαίσθηση.
Το πλουσιότερο 0,1% δεν πλουτίζει τυχαία, αλλά μέσω στρατηγικών οικονομικών ελιγμών μεγάλης κλίμακας. Ελέγχουν ή επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τη ροή κεφαλαίων στις αγορές, αξιοποιώντας τεράστιες συναλλαγές που αφορούν ομόλογα, νομίσματα, μετοχές και εμπορεύματα (πρώτες ύλες). Για να το κάνουν αυτό, υποστηρίζουν επίσης στρατιωτικά και εταιρικά προγράμματα που ευθυγραμμίζονται με τα οικονομικά τους συμφέροντα.
Το πραγματικό κέρδος προέρχεται από τον χειρισμό των αγορών και τη δημιουργία συνθηκών που τους επιτρέπουν να εκμεταλλεύονται τον φόβο και την αστάθεια. Δημιουργώντας κρίσεις, είτε μέσω αφηγήσεων των μέσων ενημέρωσης όπως η COVID είτε μέσω οικονομικής αστάθειας, δημιουργούν την αστάθεια που απαιτείται για την εκτέλεση μεγάλων συναλλαγών υψηλού περιθωρίου κέρδους.
Μπορούν να δράσουν γρήγορα, χρησιμοποιώντας το περιθώριο κέρδους του λιανικού εμπορίου και των μικρότερων εμπόρων ως ρευστότητα, τοποθετώντας τους εαυτούς τους ώστε να αγοράζουν υποτιμημένα περιουσιακά στοιχεία όταν άλλοι αναγκάζονται να πουλήσουν. Αυτό τους επιτρέπει να διατηρούν την ψευδαίσθηση της οικονομικής επιτυχίας, ενώ ο πραγματικός πλούτος συγκεντρώνεται στα χέρια τους.
Το χάσμα μεταξύ των δημόσιων μηνυμάτων των πολιτικών και της ροής κεφαλαίου.
Οι αφηγήσεις που παρουσιάζουν οι πολιτικοί συχνά δεν συνάδουν με τις πραγματικές ροές χρήματος. Στην τηλεόραση, οι πολιτικοί ισχυρίζονται ότι ενεργούν προς το συμφέρον του κοινού, προωθώντας πολιτικές για την υγειονομική περίθαλψη, τους φόρους ή τις εξωτερικές σχέσεις. Αλλά όταν παρατηρούμε πού κινείται στην πραγματικότητα το κεφάλαιο, μέσω ομολόγων, παγκόσμιων επενδύσεων, εταιρικών συμφωνιών και στρατιωτικών συμβάσεων, οι πολιτικές τους σπάνια ταιριάζουν με τα οικονομικά συμφέροντα που διακυβεύονται.
Οι πολιτικοί μπορεί να φαίνεται ότι αντιδρούν σε οικονομικά ή κοινωνικά προβλήματα, αλλά συχνά λειτουργούν εντός πλαισίων που εξυπηρετούν την ελίτ, διασφαλίζοντας ότι οι πράξεις τους υποστηρίζουν το status quo του συγκεντρωμένου πλούτου.
Το σύστημα δεν ασχολείται με την επίλυση προβλημάτων· αφορά την ενίσχυση των μηχανισμών που επιτρέπουν στο κορυφαίο 0,1% να διατηρήσει και να επεκτείνει την κυριαρχία του.
12. Η πλαισίωση της πραγματικότητας και οι προκαθορισμένες δυαδικές αφηγήσεις.
Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων παραμένει στο σκοτάδι, τροφοδοτούμενη με απλοποιημένες, δυαδικές αφηγήσεις που χρησιμεύουν για να διχάσουν και να αποσπάσουν την προσοχή. Αντί να κατανοήσουν τον πολύπλοκο ιστό της παγκόσμιας οικονομίας, της πολιτικής και της εξουσίας, τροφοδοτούνται με εύπεπτες, τρομακτικές ιστορίες. Το σύστημα σας ταΐζει με εχθρούς, μετανάστες, «αφυπνισμένες» («woke») ιδεολογίες, ανεμβολίαστες ομάδες ή άλλους αποδιοπομπαίους τράγους, ενώ οι πραγματικοί μηχανισμοί εξόρυξης και ελέγχου του πλούτου παραμένουν κρυμμένοι.
Αυτές οι αφηγήσεις έχουν σχεδιαστεί για να πυροδοτούν οργή, τροφοδοτώντας αρνητικές σπείρες φόβου και διχασμού. Οι ταυτότητες των ανθρώπων είναι γνωστικά συνδεδεμένες με αυτές τις πολωμένες ομάδες και η συμπεριφορά τους διαμορφώνεται από την οργή που καταναλώνουν. Αυτό δεν είναι μόνο ιδεολογικό, είναι επίσης μια μέθοδος μεγιστοποίησης της προσοχής και της εμπλοκής, ειδικά μέσω των εσόδων από διαφημίσεις. Οι εταιρείες μέσων ενημέρωσης γνωρίζουν ότι η οργή κάνει τους ανθρώπους να επιστρέφουν, να κάνουν κλικ και να μοιράζονται. Όσο πιο συναισθηματικά φορτισμένο είναι το περιεχόμενο, τόσο πιο κερδοφόρο γίνεται.
Αυτό το σύστημα μεγιστοποιεί τα έσοδα από διαφημίσεις διασφαλίζοντας συνεχή αλληλεπίδραση, χρησιμοποιώντας τον θυμό και τη διχόνοια ως κύριους παράγοντες. Το σύστημα βασίζεται σε αυτό, εμποδίζοντας τους ανθρώπους να δουν τη μεγαλύτερη εικόνα. Το πραγματικό σύστημα πλούτου, εξουσίας και ελέγχου λειτουργεί παρασκηνιακά, αλλά όσο οι άνθρωποι αποσπώνται από αυτά τα συναισθηματικά ερεθίσματα, παραμένουν στήν αγνοια της πραγματικής δυναμικής που διαδραματίζεται. Η πραγματική δομή εξουσίας παραμένει κρυφή και ο κύκλος της διχόνοιας και της χειραγώγησης συνεχίζεται.
13. Η αυτοκαταστροφική και αυτοσαμποτάζουσα φύση του συστήματος.
Τα δομικά χαρακτηριστικά του συστήματος το οδηγούν εγγενώς προς την αυτοκαταστροφή. Καθώς το χάσμα πλούτου διευρύνεται, οι κοινωνικές εντάσεις αυξάνονται, ιδιαίτερα μεταξύ των ατόμων χαμηλότερου κοινωνικού επιπέδου που αισθάνονται αποξενωμένα από το σύστημα. Το έγκλημα, ιδίως το βίαιο έγκλημα, συνδέεται ολοένα και περισσότερο με αυτά τα αυξανόμενα χάσματα. Οι άνδρες χαμηλότερου κοινωνικού επιπέδου, απογοητευμένοι από την αντιληπτή αδικία στις ευκαιρίες, ιδίως όσον αφορά την οικονομική πρόσβαση, την κοινωνική κινητικότητα και την επιλογή συντρόφου, γίνονται πιο επιρρεπείς στον θυμό και τη βίαιη συμπεριφορά.
Καθώς η ανισότητα επιμένει, αυτές οι ομάδες έχουν λιγότερες ευκαιρίες για οικονομική και κοινωνική πρόοδο, και αυτή η απογοήτευση γεννά θυμό και αστάθεια. Το σύστημα έχει ενσωματώσει μηχανισμούς που ανταμείβουν τους ισχυρούς και τιμωρούν όσους μένουν πίσω, πυροδοτώντας έναν φαύλο κύκλο θυμού, εξέγερσης και, τελικά, βίας.
Το αυξανόμενο χάσμα πλούτου δεν είναι απλώς ένα κοινωνικό πρόβλημα, είναι μια ωρολογιακή βόμβα για το ίδιο το σύστημα, όπου η εσωτερική αστάθεια, η απογοήτευση και η απελπισία πρόκειται μόνο να αυξηθούν.
14. Ο ρόλος της τεχνολογίας στην ενίσχυση της αστάθειας
Η τεχνολογία, ενώ αποτελεί δύναμη προόδου, έχει επίσης γίνει εργαλείο για την επιδείνωση της αστάθειας. Η αυξανόμενη προσβασιμότητα σε καταστροφικές τεχνολογίες, είτε πρόκειται για κυβερνοπόλεμο, hacking ή ακόμα και όπλα, σημαίνει ότι οι άνθρωποι που είναι απογοητευμένοι από το σύστημα έχουν τα μέσα να προκαλέσουν μεγαλύτερη ζημιά. Αυτό που κάποτε ήταν ένα σύστημα που έλεγχε την εξουσία μέσω κεντρικών δομών, τώρα αντιμετωπίζει το χάος της αποκεντρωμένης επιρροής, η οποία το αποσταθεροποιεί περαιτέρω.
15. Το σύστημα ως αυτοκαταστροφικός υπεροργανισμός
Από μια θεϊκή οπτική γωνία, το σύστημα μοιάζει με έναν αυτάρκη υπεροργανισμό, σαν ένα σώμα που έχει καταστεί ανίκανο για αυτοκριτική. Λειτουργεί με την ίδια λογική με έναν ναρκισσιστή: εγωκεντρικό, εγωιστικό και καθοδηγούμενο από μια ακόρεστη ανάγκη να επεκτείνει και να διατηρήσει τον έλεγχό του. Το σύστημα καταναλώνει τους δικούς του πόρους, χωρίς να κατανοεί τις μακροπρόθεσμες συνέπειες των πράξεών του.
Είναι σαν ένας καρκίνος μέσα στο σώμα, όπου τα κύτταρα που προορίζονται να συντηρήσουν τη ζωή αρχίζουν να καταστρέφουν τα υγιή κύτταρα επιδιώκοντας μια κακοσχεδιασμένη ατζέντα. Μπορείτε να το θεωρήσετε αυτό ως ένα μοντέλο τυραννίας και δουλείας, η οποία είναι πάντα εύθραυστη. Γι' αυτό οι λεγόμενοι ηγέτες του συστήματος, αυτοί που βλέπετε στην τηλεόραση, δεν κάνουν ποτέ λάθος. Είναι ηθικά άτρωτοι, είναι ήρωες ή θύματα επίθεσης.
Αυτό το υποκριτικό μοντέλο είναι που αποκαλύπτει την έλλειψη αυθεντικότητάς τους και, ειρωνικά, εγγυάται την κατάρρευσή τους. Αυτή η νοοτροπία, η οποία ποτέ δεν τους αμφισβητεί, στερείται της πραγματικής διάκρισης που απαιτείται για την αντιμετώπιση σύνθετων και συνεχώς μεταβαλλόμενων προβλημάτων. Αποτυγχάνοντας να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα, εξασφαλίζουν την ίδια τους την πτώση, καθώς αδυνατούν να προσαρμοστούν στις βαθύτερες πολυπλοκότητες του κόσμου.
16. Όταν έχετε να κάνετε με ναρκισσιστές ψυχοπαθείς
Όταν έχεις να κάνεις με ναρκισσιστές ψυχοπαθείς, ο πρώτος κανόνας είναι να μην τους αφήσεις να ορίσουν το πλαίσιο. Είναι εύκολο να παρασυρθείς στον κόσμο χειραγώγησης που έχουν, όπου θέλουν να αλληλεπιδράς με τους δικούς τους όρους, μετατρέποντας κάθε συζήτηση σε μια ιδεολογική μάχη.
Αλλά η ουσία είναι η εξής: Η πραγματική μάχη δεν είναι «παραλήρημα εναντίον ψευδαίσθησης». Είναι πραγματικότητα εναντίον ψευδαίσθησης.
Οι ναρκισσιστές θα προσπαθούν πάντα να πλαισιώσουν τη συζήτηση με τρόπο που να ευνοεί τα συμφέροντά τους, αλλά δεν χρειάζεται να τους κολακεύσετε, δεν είναι απαραίτητο να τους ακολουθήσετε. Η αναγνώριση αυτής της αλλαγής στο πλαίσιο είναι το πρώτο βήμα για να αποσυνδεθείτε από την αφήγησή τους και να επικεντρωθείτε σε αυτό που είναι πραγματικά πραγματικό.
Ο Έλον δεν είναι εδώ για να σώσει την Αμερική, είναι εδώ για να αυξήσει τον πλούτο του κορυφαίου 0,1%. Η αφήγηση «MAGA εναντίον Woke» είναι μια απόσπαση της προσοχής, σχεδιασμένη να σας διχάσει και να σας κρατήσει συναισθηματικά αγκιστρωμένους, ενώ ο πραγματικός στόχος είναι η χειραγώγηση και η εξαγωγή πλούτου. Ο Έλον δεν είχε ποτέ σκοπό να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της «σπατάλης δημόσιου χρήματος» ή της «απάτης». Για αυτόν, αυτά δεν είναι πραγματικά προβλήματα, είναι απλώς άγκιστρα για να πιάσουν την ταυτότητά σας στη μία πλευρά, έτσι ώστε τα μεγάλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα να μπορούν εύκολα να προβλέψουν τη συμπεριφορά σας. Εάν δεν είστε πρόθυμοι ή ανίκανοι να δείτε το παράδοξο και την ένταση στην πραγματικότητα, θα καταρρεύσετε, όχι εξαιτίας της αριστεράς ή ενός νέου κακού, αλλά επειδή χρησιμοποιείτε απλοϊκά εργαλεία σχεδιασμένα για συναισθηματική άνεση, όχι για πραγματική κατανόηση, για να πλοηγηθείτε σε έναν πολύπλοκο κόσμο.
Η ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΕ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, ΚΑΤΑΡΓΩΝΤΑΣ ΤΟ ΕΠΕΚΕΙΝΑ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ΑΓΑΘΟ ΠΟΥ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΕ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ. ΠΑΡΑΣΥΡΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΠΛΗ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΣΤΙΣ ΕΠΙΤΑΓΕΣ ΤΟΥ ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΜΟΥ. ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΕΠΙΡΡΟΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΝΟΗΜΑΤΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΕΓΩΚΕΝΤΡΙΚΑ ΜΟΙΡΑΖΟΝΤΑΣ ΨΕΥΔΑΙΣΗΣΗ ΝΟΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΒΑΣΕΙ ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΤΟΥ ΑΠΟΔΙΟΠΟΜΠΑΙΟΥ ΤΡΑΓΟΥ. ΟΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΜΕ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ.
