Πηγή: Φάρος της Ρώμης
Στις 9 Οκτωβρίου, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε ψήφισμα που κινδυνεύει να οδηγήσει τη Γηραιά Ήπειρο σε μια ευρύτερη και πιο άμεση σύγκρουση με τη Ρωσική Ομοσπονδία.
Συγκεκριμένα, οι ευρωβουλευτές καταδικάζουν έντονα τις «απερίσκεπτες και κλιμακούμενες ενέργειες» της Ρωσίας όσον αφορά την παραβίαση του εναέριου χώρου της Πολωνίας, της Εσθονίας, της Λετονίας, της Λιθουανίας και της Ρουμανίας, κρατών μελών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Καταδικάζουν επίσης «εσκεμμένες εισβολές με μη επανδρωμένα αεροσκάφη εναντίον κρίσιμων υποδομών στη Δανία, τη Σουηδία και τη Νορβηγία». Αυτές οι ενέργειες, λένε οι ευρωβουλευτές, αποτελούν μέρος του «συστηματικού στρατιωτικού και υβριδικού πολέμου και των προκλήσεων της Ρωσίας κατά της ΕΕ και των κρατών μελών της. Η Ρωσία φέρει πλήρη και κατηγορηματική ευθύνη για τις ενέργειές της στον εναέριο χώρο της Πολωνίας, της Εσθονίας και της Ρουμανίας. Ενθαρρύνοντας κάθε πρωτοβουλία που θα επέτρεπε στην ΕΕ και τα κράτη μέλη της να αναλάβουν συντονισμένη, ενιαία και αναλογική δράση κατά όλων των παραβιάσεων του εναέριου χώρου τους, συμπεριλαμβανομένης της κατάρριψης εναέριων απειλών», οι ευρωβουλευτές χαιρετίζουν την ιδέα ενός τείχους της ΕΕ κατά των μη επανδρωμένων αεροσκαφών και τις πρωτοβουλίες επιτήρησης στην ανατολική πλευρά, τονίζοντας παράλληλα την ανάγκη να διασφαλιστεί η ολοκληρωμένη κάλυψη όλων των κρατών μελών που αντιμετωπίζουν άμεσες προκλήσεις ασφαλείας κατά μήκος της νότιας πλευράς. Πιστεύουν ότι «το εύρος των δολιοφθορών και των υβριδικών δραστηριοτήτων της Ρωσίας κατά της ΕΕ συνιστά κρατική τρομοκρατία, ακόμη και αν εμπίπτουν στο όριο μιας ένοπλης επίθεσης».
«Η ΕΕ πρέπει να επιδείξει αποφασιστικότητα και να σηματοδοτήσει ότι οποιαδήποτε τρίτη χώρα επιχειρεί να παραβιάσει την κυριαρχία των κρατών μελών θα υποστεί άμεσα αντίποινα», αναφέρει το ψήφισμα. Οι ευρωβουλευτές καλούν επίσης το Συμβούλιο και την Επιτροπή να αυξήσουν την αποτελεσματικότητα και τον αντίκτυπο των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, «ώστε να αποδυναμωθεί οριστικά η ικανότητα της χώρας να συνεχίσει τον βάναυσο επιθετικό της πόλεμο κατά της Ουκρανίας». Τα τιμωρητικά μέτρα θα πρέπει να επεκταθούν σε όλα τα κράτη που επιτρέπουν τις ενέργειες της Ρωσίας, όπως η Λευκορωσία, το Ιράν και η Βόρεια Κορέα, και οι ευρωβουλευτές ζητούν επίσης κυρώσεις κατά κινεζικών οντοτήτων που προμηθεύουν αγαθά διπλής χρήσης και στρατιωτικό υλικό, απαραίτητα για την παραγωγή μη επανδρωμένων αεροσκαφών και πυραύλων. Ζητώντας μεγαλύτερο συντονισμό, ενότητα και αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών μελών, των θεσμικών οργάνων της ΕΕ και των δομών του ΝΑΤΟ, οι ευρωβουλευτές επιμένουν στην επείγουσα ανάγκη να προχωρήσουμε προς μια γνήσια Ευρωπαϊκή Αμυντική Ένωση, βασιζόμενη και υπερβαίνοντας τα υπάρχοντα πλαίσια, όπως η Λευκή Βίβλος για την Ευρωπαϊκή Άμυνα και Ετοιμότητα 2030. Αυτή η πρόοδος θα πρέπει να συμβαδίζει με επαρκή χρηματοδότηση στο πλαίσιο του τρέχοντος και του επερχόμενου Πλαισίου Άμυνας της ΕΕ. Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο. Το ψήφισμα ζητά ουσιαστική «ενίσχυση της αμυντικής συνεργασίας με την Ουκρανία», ιδίως όσον αφορά την τεχνολογία και τα αντίμετρα των μη επανδρωμένων αεροσκαφών, συμπεριλαμβανομένης της ενίσχυσης της βιομηχανικής συνεργασίας. Προτρέπει επίσης τους συννομοθέτες να οριστικοποιήσουν γρήγορα τη νομοθεσία σχετικά με το Ευρωπαϊκό Βιομηχανικό Πρόγραμμα Άμυνας (EDIP). Αυτό θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί, μαζί με το Μέσο Ασφάλειας και Δράσης (SAFE), «για τη διάθεση οικονομικών πόρων για την εκμάθηση από την Ουκρανία και την υποστήριξη της Ουκρανίας σε πόλεμο με μη επανδρωμένα αεροσκάφη (UAV)» (europarl.europa.eu).
Αυτό το ψήφισμα, που εγκρίθηκε με 469 ψήφους υπέρ, 97 κατά και 38 αποχές, καταδεικνύει πόσο μακριά βρίσκονται οι άρχουσες τάξεις της Ευρώπης σήμερα από την πραγματικότητα και πώς αποτελούν κίνδυνο για τους δικούς τους λαούς.
Καταρχάς, ο κίνδυνος κλιμάκωσης του πολέμου δεν αξιολογείται υπό το πρίσμα των νέων μέτρων που ζητούν οι βουλευτές. Ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών (27/10/2025), ο Ρώσος Υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ δήλωσε ότι οποιαδήποτε επιθετικότητα κατά της Μόσχας θα λάβει «αποφασιστική απάντηση», προειδοποιώντας κατά των προσπαθειών κατάρριψης αεροσκαφών στον ρωσικό εναέριο χώρο και κατηγορώντας τη Γερμανία (μια χώρα που έχει υιοθετήσει μια πολεμική οικονομία για να βγει από την τρέχουσα ύφεση) για μιλιταριστική ρητορική.
Δεύτερον, δεν υπάρχουν στοιχεία για τον φερόμενο «υβριδικό πόλεμο» της Ρωσίας εναντίον της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Σε αρκετές περιπτώσεις, έχει αποδειχθεί ότι πύραυλοι ή μη επανδρωμένα αεροσκάφη που προέρχονται από τις ίδιες τις ευρωπαϊκές χώρες προκάλεσαν τις ζημιές και τις εισβολές στα σύνορα που καταγγέλλονται στο ψήφισμα.
Επιπλέον, ποιο συμφέρον θα είχε η Ρωσία να «διευρύνει» τη σύγκρουση, έχοντας ακόμη επιτύχει πλήρως τους στόχους της στην Ουκρανία; Και πώς θα μπορούσε μια χώρα με μόλις πάνω από 140 εκατομμύρια κατοίκους να σκεφτεί καν να εισβάλει σε μια ήπειρο με πάνω από 450 εκατομμύρια κατοίκους; Αυτό, φυσικά, δεν αποκλείει τους κινδύνους που αναφέρθηκαν παραπάνω. Αρκετοί έγκυροι αναλυτές έχουν τονίσει, ακόμη και πρόσφατα, ότι εάν η Ρωσία δεχόταν επίθεση, θα μπορούσε να απαντήσει με πυρηνικά όπλα (βλ. Σεργκέι Καραγκάνοφ, «Limes» 8/2025).
Τρίτον, επεκτείνοντας τις κυρώσεις σε χώρες που κατηγορούνται ότι υποστηρίζουν την πολεμική προσπάθεια κατά της Ρωσίας, η Ευρωπαϊκή Ένωση καταπνίγει κάθε πιθανότητα βελτίωσης της εικόνας της στον παγκόσμιο Νότο και εμφανίζεται ολοένα και περισσότερο ως ο θεματοφύλακας του γεωπολιτικού διπλού μέτρου που υπονομεύει τη διεθνή αξιοπιστία της (19 κυρώσεις κατά της Ρωσίας, καμία κατά του Ισραήλ).
Τέταρτον, η Ευρώπη είναι πλήρως ευθυγραμμισμένη με τη στρατηγική «φθοράς» του Λευκού Οίκου, την οποία ξεκίνησε η κυβέρνηση Μπάιντεν και τώρα αναβίωσε η κυβέρνηση Τραμπ με την προμήθεια όπλων μεγάλου βεληνεκούς και πυραύλων Tomahawk για τη στόχευση των ρωσικών ενεργειακών υποδομών. Ωστόσο, σύμφωνα με ανάλυση του The Economist τον Σεπτέμβριο του 2025, η ρωσική πραγματική οικονομία επιβραδύνεται το 2025, με την αύξηση του ΑΕΠ να εκτιμάται σε περίπου 1,8% (εμπορικό πλεόνασμα +2,2%). Αυτό οφείλεται στην ολοκλήρωση των επενδύσεων του SMO, στην υψηλή νομισματική πολιτική για την καταπολέμηση του πληθωρισμού και στην επιβράδυνση των εξαγωγών πετρελαίου. Παρά τους παράγοντες αυτούς, δείκτες όπως η απασχόληση (2,3%), το πλεόνασμα του ισοζυγίου πληρωμών (+2,2%) και το χαμηλό δημόσιο έλλειμμα (-1,7% του ΑΕΠ) παραμένουν σταθεροί και σημαντικά καλύτεροι από αυτούς των δυτικών χωρών, ενώ το ΑΕΠ προβλέπεται να αυξηθεί το 2025 σε σύγκριση με την Ευρωζώνη (κολλημένη σε ένα πενιχρό 0,9%).
Συνεπώς, η Μόσχα εξακολουθεί να έχει στη διάθεσή της σημαντικούς οικονομικούς πόρους για να αναγκάσει τους αντιπάλους της να συνθηκολογήσουν. Όπως εξηγεί ο Maurizio Boni, πρώην στρατηγός του ιταλικού στρατού, η Ρωσία κερδίζει μια τεταμένη σύγκρουση στην οποία η Ουκρανία και η Δύση δεν έχουν καμία ελπίδα να επικρατήσουν: «Ο Ζελένσκι λέει ότι οι Ουκρανοί έχουν μειώσει τις ρωσικές προμήθειες καυσίμων κατά 20%, ενώ ο ίδιος ο ουκρανικός τύπος (η Kiev Independent) παραδέχεται ότι οι Ρώσοι έχουν μειώσει την παραγωγή φυσικού αερίου της Ουκρανίας κατά 50%. Τι μας λένε αυτά τα στοιχεία; Η Μόσχα κερδίζει έναν πόλεμο φθοράς: έχει επίσης καταστρέψει το 60% της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της Ουκρανίας. Ακόμη και οι επιδρομές εναντίον ρωσικών διυλιστηρίων δεν επαρκούν για να αντισταθμίσουν τη ζημιά που προκλήθηκε στο ενεργειακό σύστημα της Ουκρανίας. Δεν υπάρχει σύγκριση με την καταστροφή που έχουν προκαλέσει συστηματικά οι Ρώσοι, αποτέλεσμα μιας επέμβασης που συνεχίζεται εδώ και αρκετό καιρό. Είναι σαφές ότι η ήττα του στρατού συνεπάγεται επίσης την εξάντληση των βιομηχανικών και ενεργειακών πόρων, των ίδιων των πόρων του συστήματος της χώρας που μπορούν να στηρίξουν την πολεμική προσπάθεια» (il sussidiario.net, 13/10/2025).
Η ουκρανική πολεμική προσπάθεια υποστηρίζεται πλήρως από το εξωτερικό
Αντίθετα, σύμφωνα με την έκθεση του Ukraine Support Tracker στο Πανεπιστήμιο του Κιέλου (12/08/2025), τα πρώτα τρία χρόνια, το Κίεβο έλαβε 267 δισεκατομμύρια ευρώ σε βοήθεια, τα μισά από τα οποία αφορούσαν όπλα και στρατιωτική βοήθεια, 118 δισεκατομμύρια ευρώ σε οικονομική υποστήριξη και 19 δισεκατομμύρια ευρώ σε ανθρωπιστική βοήθεια. Η χρηματοδότηση προήλθε περισσότερο από την Ευρώπη (177,5 δισεκατομμύρια ευρώ, βλ. consilium.europa.eu) παρά από τις ΗΠΑ: 62 δισεκατομμύρια ευρώ σε όπλα και 70 δισεκατομμύρια ευρώ σε άλλη βοήθεια από ευρωπαϊκές χώρες, σε σύγκριση με 64 δισεκατομμύρια ευρώ σε όπλα και 50 δισεκατομμύρια ευρώ σε άλλη βοήθεια από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι προμήθειες όπλων αποκτούν ολοένα και μεγαλύτερη σημασία. Προηγουμένως, προέρχονταν από τα οπλοστάσια των δυτικών ενόπλων δυνάμεων, τώρα είναι κυρίως νέα προϊόντα από τις στρατιωτικές βιομηχανίες των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Τα ευρωπαϊκά όπλα προέρχονται από μεμονωμένα κράτη και από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ειρήνης, το οποίο συγκεντρώνει στρατιωτική βοήθεια και όπλα από ευρωπαϊκές χώρες. Μαζί με το Ταμείο Βοήθειας για την Ουκρανία, το Κίεβο έχει λάβει 11,1 δισεκατομμύρια ευρώ σε όπλα από τις Βρυξέλλες σε τρία χρόνια, σύμφωνα με στοιχεία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
Μεταξύ των εγχώριων δαπανών και της εξωτερικής βοήθειας, μπορεί να εκτιμηθεί ότι το άμεσο κόστος του πολέμου μέχρι στιγμής - από την ουκρανική πλευρά - είναι υπερδιπλάσιο του ΑΕΠ της χώρας. Υπάρχει επίσης η έμμεση υποστήριξη, η οποία είναι πολύ δύσκολο να ποσοτικοποιηθεί. Οι πολεμικές επιχειρήσεις της Ουκρανίας βασίζονται σε συστήματα «διοίκησης, ελέγχου, επικοινωνιών και πληροφοριών» (C3I) που βρίσκονται στα χέρια των Ηνωμένων Πολιτειών και των ευρωπαϊκών χωρών: η χρήση δορυφόρων, η αναγνώριση πεδίου μάχης, ο πόλεμος με πυραύλους και μη επανδρωμένα αεροσκάφη, ο εντοπισμός στόχων για επίθεση, η εφοδιαστική και οι προμήθειες, καθώς και ο συντονισμός των στρατιωτικών επιχειρήσεων είναι δυνατά μόνο χάρη στη δυτική παρέμβαση. Επιπλέον, θα μπορούσε κανείς να εξετάσει τον ρόλο που διαδραματίζει η υποστήριξη του ΝΑΤΟ προς το Κίεβο όσον αφορά την «αποτροπή» από περαιτέρω ρωσική στρατιωτική δράση ή μια κλιμάκωση των χρησιμοποιούμενων όπλων.
Μεταξύ 2014 και 2024, οι χώρες του Ατλαντικού της Ευρωπαϊκής Ένωσης είδαν τις στρατιωτικές δαπάνες να αυξάνονται σε πραγματικούς όρους κατά 66%. Τον τελευταίο χρόνο, μεταξύ 2023 και 2024, η αύξηση ήταν 17%. Το 2024, οι συνολικές δαπάνες θα ανέλθουν σε 346 δισεκατομμύρια ευρώ, πάνω από τρεις φορές τις στρατιωτικές δαπάνες της Ρωσίας που αναφέρονται από τα στοιχεία του SIPRI. Δεδομένων των περιορισμών που επιβάλλονται στις δημόσιες δαπάνες από το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Σταθερότητας, η αύξηση του στρατιωτικού κόστους έχει καλυφθεί από περικοπές στην κοινωνική πρόνοια - σχολεία, υγειονομική περίθαλψη, έρευνα, περιβάλλον και συντάξεις - με την αναπόφευκτη επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης για μεγάλο μέρος του πληθυσμού.
Η ιταλική περίπτωση είναι εντυπωσιακή.
Η επίτευξη του 5% σημαίνει ότι διατίθενται 75 δισεκατομμύρια ευρώ περισσότερα ετησίως για στρατιωτικές δαπάνες, κάθε χρόνο: ένα ποσό ίσο με περισσότερο από το ήμισυ ολόκληρου του εθνικού ταμείου υγείας, το οποίο ήδη υποχρηματοδοτείται και αναμένεται να αυξηθεί λόγω της γήρανσης του πληθυσμού και του υψηλότερου κόστους της ιατρικής περίθαλψης.
Ενώ η Γαλλία, με επικεφαλής τον εξτρεμιστή Μακρόν, αντιμετωπίζει μια μη αναστρέψιμη πολιτική κρίση, στη Γερμανία το γερμανικό σύστημα αποτυγχάνει, ιδίως οικονομικά: η απώλεια ρωσικού φυσικού αερίου και οι επακόλουθες αυξήσεις στις τιμές της ενέργειας έχουν αποδυναμώσει τη γερμανική βιομηχανία (-4,3% τον Αύγουστο του 2025, βιομηχανική παραγωγή), η Ιταλία έχει υποστεί μείωση της βιομηχανικής παραγωγής για 26 συνεχόμενους μήνες, μια σύντομη ανάκαμψη και τώρα μια νέα πτώση (-2,4% τον Αύγουστο του 2025).
Το Der Spiegel πήρε συνέντευξη από τον Jorg Kramer, σύμβουλο της Commerzbank, ο οποίος συζήτησε την πιθανότητα η Γαλλία να βυθίζει τους Ευρωπαίους σε μια νέα κρίση χρέους: «Ο σχηματισμός κυβέρνησης στη Γαλλία αποτυγχάνει και οι χρηματοπιστωτικές αγορές αντιδρούν νευρικά», είπε ο οικονομολόγος. Προειδοποίησε ότι το υπερβολικό χρέος θα μπορούσε να υπονομεύσει τη σταθερότητα του ευρώ. Αλλά το πιο σημαντικό ερώτημα, το οποίο αρχίζει να λαμβάνει συγκεκριμένες (και εναλλακτικές) απαντήσεις από τους ψηφοφόρους σε άλλες χώρες (βλ. τις πρόσφατες εκλογές στην Τσεχική Δημοκρατία), είναι εάν η γαλλική κρίση αντιπροσωπεύει μια μεταβατική φάση προς νέα μοντέλα διακυβέρνησης για τη δυτική κοινωνία.
Η ίδια η πρόσφατη σύνοδος κορυφής των υπουργών Οικονομικών της G7 στη Στρέζα παραδέχτηκε ότι η Ευρώπη αντιμετωπίζει μια περίοδο οικονομικής στασιμότητας: «Η Γερμανία διανύει το τρίτο έτος επιβράδυνσης.
Εν τω μεταξύ, το Ηνωμένο Βασίλειο μάχεται με τον υψηλό πληθωρισμό. Η Γαλλία, ειδικότερα, αντιμετωπίζει μια δύσκολη οικονομική κατάσταση. Αυτό σημαίνει ότι οι υπάρχουσες προκλήσεις πρέπει να αντιμετωπιστούν για την επιστροφή σε βιώσιμη ανάπτυξη: αντιμετώπιση του πληθωρισμού, ενίσχυση των εθνικών προϋπολογισμών και προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να αντιμετωπίσουν τις κοινωνικές κρίσεις και να βρουν αποτελεσματικές λύσεις. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη και να διασφαλιστεί η σταθερότητα στην ήπειρο: αλλά πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτό εάν διεξάγεται ένας «υπαρξιακός πόλεμος» εναντίον της Ρωσίας;
Εάν η ΕΕ προχωρήσει στην κατάσχεση ρωσικών περιουσιακών στοιχείων που έχουν παγώσει στο εξωτερικό για τη χρηματοδότηση της Ουκρανίας, όπως πρότεινε η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν στη Σύνοδο Κορυφής της Κοπεγχάγης στις 2 Οκτωβρίου, η Μόσχα θα μπορούσε να αντιδράσει εθνικοποιώντας πολλά περιουσιακά στοιχεία και τραπεζικούς λογαριασμούς που ανήκουν σε ξένες εταιρείες και κυβερνητικές υπηρεσίες. Σύμφωνα με έναν πρόσφατα ψηφισμένο νόμο, τα εθνικοποιημένα περιουσιακά στοιχεία θα μπορούσαν να ιδιωτικοποιηθούν «ταχέως» στην εγχώρια αγορά, με την πιθανή συμμετοχή εταιρειών από φιλικές χώρες (εκατοντάδες δυτικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται σε τομείς που κυμαίνονται από τις τράπεζες έως τα καταναλωτικά αγαθά εξακολουθούν να λειτουργούν στη Ρωσία, συμπεριλαμβανομένων των UniCredit, Raiffeisen Bank International AG, PepsiCo και Mondelez International). Ανεξάρτητοι οικονομολόγοι και το πρακτορείο ειδήσεων Bloomberg εκτιμούν ότι τα πιθανά έσοδα για το ρωσικό κράτος από μια τέτοια ιδιωτικοποίηση δεν είναι λιγότερα από 250 δισεκατομμύρια δολάρια, ένα ποσό σχεδόν συγκρίσιμο με το ποσό των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων που κατέχονται επί του παρόντος και είναι παγωμένα στο εξωτερικό.
Η Ρωσία, η οποία μέχρι το 2021 έστελνε το μεγαλύτερο μέρος των εξαγωγών φυσικού αερίου της στην Ευρώπη, διαφοροποιεί τους αγοραστές της, στρέφοντας όλο και περισσότερο προς την Ανατολή. Πριν από λίγες ημέρες, επιτεύχθηκε η τελική συμφωνία για τον νέο αγωγό φυσικού αερίου Power of Siberia 2 (η πρώτη ύλη θα πληρώνεται σε κινεζικά ρούβλια και γιουάν και θα κατασκευάζεται από την Gazprom με την CNPC), έναν γιγάντιο αγωγό που θα μεταφέρει 50 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου στην Κίνα ετησίως. Αυτό προστίθεται στα 38 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα που ήδη λειτουργούν από την πρώτη Power of Siberia και άλλα μικρότερα έργα. Γύρω στο 2030, η Μόσχα θα πουλήσει στο Πεκίνο περισσότερα από 100 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα, ή τα δύο τρίτα αυτού που κάποτε έρεε στην Ευρώπη.
Για την Κίνα, αυτό σημαίνει φθηνή ενέργεια, περίπου 350 δολάρια ανά 1.000 κυβικά μέτρα, λιγότερο από ό,τι πληρώνει σήμερα η Ευρώπη για υγροποιημένο αέριο που αποστέλλεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς και για το ίδιο ρωσικό αέριο που εξακολουθούμε να καταναλώνουμε. Για τη Ρωσία, σημαίνει ότι έχει αντικαταστήσει ένα μεγάλο μέρος της ευρωπαϊκής αγοράς: «Για εμάς, ωστόσο, σημαίνει μόνο ένα πράγμα: υψηλότερους λογαριασμούς και λιγότερο ανταγωνιστικές βιομηχανίες» (βλ. Δημοσθένης Φλώρος, «Sabato Sera», 10/9/2025).
Τέλος, ο στόχος της ενοποίησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μια ολοκληρωμένη συνεργασία με την Ουκρανία φαίνεται επίσης μακρινός. Ενώ η νίκη του Μπάμπις στην Πράγα ευθυγραμμίζει την Τσεχική Δημοκρατία με τη θέση της Σλοβακίας όσον αφορά τη στρατιωτική υποστήριξη προς το Κίεβο, η Ουγγαρία φαίνεται ακόμη πιο εχθρική προς την ατλαντική γραμμή.
Ο Ούγγρος πρωθυπουργός Όρμπαν δήλωσε ότι οι ουκρανικές μυστικές υπηρεσίες έχουν διεισδύσει στο κόμμα TISA και τους παρέχουν υποστήριξη για να τους βοηθήσουν να ανέλθουν στην εξουσία: «Οι Ουκρανοί εργάζονται ενεργά για να αλλάξουν την εξουσία στην Ουγγαρία. Οι μυστικές τους υπηρεσίες βρίσκονται παντού εδώ. Φυσικά, τους παρακολουθούμε και παρατηρούμε τι συμβαίνει. Έχουν διεισδύσει στην ουγγρική διανοητική κοινότητα. Έχουν διεισδύσει στο συμβούλιο, στις πολιτικές συζητήσεις και έχουν ένα κόμμα. Το κόμμα TISA είναι φιλοουκρανικό, είναι το κόμμα τους. Γι' αυτό θα κάνουν τα πάντα για να φέρουν την TISA στην εξουσία», δήλωσε ο Ούγγρος πρωθυπουργός. Ο Όρμπαν κατηγόρησε επίσης το Κίεβο για προσπάθειες διείσδυσης στην Ουγγαρία από εκπαιδευμένες ουκρανικές ομάδες δολιοφθοράς. Σύμφωνα με τον Ούγγρο πρωθυπουργό, το Κίεβο σκοπεύει να «φέρει την Ευρώπη σε πόλεμο με κάθε κόστος». Επιπλέον, η Ουκρανία «θέλει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, γι' αυτό και θέλει αλλαγή κυβέρνησης στην Ουγγαρία» (mezha.net, 10/10/2025).
Εν τω μεταξύ, Γερμανοί και Πολωνοί διαφωνούν για την έρευνα για τη δολιοφθορά του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream, μια επίθεση που πραγματοποίησαν οι ουκρανικές υπηρεσίες πληροφοριών με την προφανή υποστήριξη του ΝΑΤΟ.
Τελικά, τα «πολιτικά μάντρα» που ξεκίνησαν οι επίτροποι της ΕΕ και η πλειοψηφία των βουλευτών οδηγούν σε μείωση των κοινωνικών δαπανών στην Ευρώπη, στην εξαθλίωση των Ευρωπαίων πολιτών και, τελικά, σε μια σοβαρή πολιτική και οικονομική κρίση. Εάν η στρατιωτικοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνεχιστεί και οι αντιρωσικές πολιτικές στις Βρυξέλλες, το Παρίσι, το Λονδίνο και το Βερολίνο ενταθούν, ο κόσμος αναπόφευκτα θα βυθιστεί στην καταστροφή και στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Για να σπάσει το αδιέξοδο στο οποίο έχουν ωθηθεί οι Ευρωπαίοι από ανίκανους πολιτικούς, υπάρχει μόνο μία λύση: η επείγουσα αποκατάσταση των οικονομικών δεσμών με τη Ρωσία, σε συνδυασμό με μια στρατιωτική και πολιτική «ύφεση».
Stefano Vernole, αντιπρόεδρος του Eurasia Mediterranean Studies Center