Moja stronka "Elegancja dla mas" na fb, nie działa zbyt dobrze. Jakoś nie mogę się we wszystkim połapać. Nie wiem jak długo będzie tam działała. Dlatego częściowo materiały po dawnemu będę umieszczać tutaj.
Dziś trochę o bursztynach.
Płonący kamień (bernstien) podbił serca nie tylko elegantek w PRL, ale dużo wcześniej bo już w starożytności. Geolodzy nazywają go sukcynitem od łacińskiego succinum, Grecy elektoronem, Arabowie anbar ( od amber, ambra). U nas dawniej nazywano bursztyn jantarem, a nazwa pochodzi z języka litewskiego.
Czym jest bursztyn? To kopalna żywica drzew, przeważnie iglastych, występująca w wielu miejscach na ziemi. Jednak największe skupisko znajduje się na południowym wybrzeżu Bałtyku, od Niemiec po Finlandię. Z tego 90% w Obwodzie Kaliningradzkim Federacji Rosyjskiej. Te złoża są także najcenniejsze pod względem jubilerskim. W starożytności z Rzymu nad Bałtyk prowadził sławny Szlak Bursztynowy, a ozdoby z bursztynu ceniono bardziej niż złoto. Dzisiaj chętnie nabywają go Chińczycy. Ceniąc nie tylko walory estetyczne, ale i zdrowotne.
W czasach PRL, obowiązkowo, z wycieczki czy z wczasów nad morzem, należało przywieźć sobie bursztyny. Naszyjniki, wisiorki, broszki, kolczyki czy bransoletki, wszystko zależało od zasobności portfela. Ale czy na pewno bursztyn kupiony nad morzem był bursztynem?
100% pewność mamy w przypadku naszyjników z naturalnego bursztynu, ale jeśli chodzi o szlifowany to już nie.
Ta bransoletka jest prawdziwa, a także następne wyroby.
I cepeliowska zawieszka, z kaboszonem wielkości 1 gr.
To POLIBERN ! Zwany tez bursztynem klejonym. Zaczęto go produkować w Niemczech w latach 40tych. W latach 60tych z powodu braków surowca w Polsce produkowano go w Zakładach Chemicznych w Sarzynie. Polibern to zatopione w żywicy poliestrowej lub epoksydowej okruchy prawdziwego bursztynu. Wszystko zależy od ilości tych okruchów. Kiedy Sarzyna w 1968 r, zaprzestała produkcji, przejęła ją firm FOTO-PAM z Sopotu, a po zakończeniu produkcji firmy rzemieślnicze produkujące biżuterię odpustową. Wtedy tych okruchów w wyrobie było jak na lekarstwo, jak w tym serduszku.
Fragment korali wyglądających jak szlifowany bursztyn.
A tak pięknie wyglądają.
No i jeszcze rozprawimy się z mitem rybiej łuski. Nie, to nie prawda, że wyroby wyglądające jakby w sobie miały rybią łuskę są fałszerstwem (łuski zalane żywicą), To prawdziwy bursztyn tzw. klarowany. Podgrzewa się go, aby uzyskać większą przezroczystość. Jeśli potem schłodzono go zbyt szybko powstały mikropęknięcia, które dają efekt rybiej łuski. Czasem zamierzony.